Love library

ข้อมูลเบื้องต้น

Short Fic  love library เหตุเกิดที่…ห้องสมุด
Rating : PG-
Moment : laysu
Open : 27/02/13
 

               

เนื้อเรื่อง

ห้อง สมุด คือ สถานที่เงียบสงบ เย็นสบาย เป็นแหล่งรวมพลของเหล่าหัวกะทิ หนอนหนังสือ และที่นี่ก็สถานที่โปรดของใครบางคนที่พอว่างก็เข้าห้องสมุดทันที หนุ่มน้อยหน้ามนต์คนหน้าหวานนาม “ซูโฮ” บรรณารักษ์ ที่ฮอตมากในหมู่หนุ่มสาวกิจกรรม ไม่มีใครไม่รู้จักซูโฮคนนี้ที่เป็นที่หมายปองของบรรดาหนุ่มสาวทั้งโรงเรียน ใครก็ต้องการหนุ่มน้อยคนนี้ นี่คงเป็นเหตุผลเป็นเหตุผลสำคัญที่ซูโฮต้องมาหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องสมุดแห่ง นี้

“พี่ซูโฮคะ หนังสือประวัติศาสตร์เล่มเก่าๆอยู่ชั้นไหนคะ” เด็กสาวหนาตาจิ้มลิ้ม กำลังขอความช่วยเหลือจากบรรณารักษ์ซูโฮ

“แล้วเราอยากได้แบบไหนล่ะ เดี๋ยวพี่พาไปดู”

“ขอแบบเก่าๆเลยค่ะ หนูจะเอาไปทำรายงาน”

“เก่าๆหรอ? งั้นไปชั้น 00507 แล้วกันนะ มันคงมีอยู่ในตู้นั้นแหละ เดี๋ยวเอากุญแจไปก่อน เดี๋ยวพี่ตามไป”

“ค่ะพี่” เมื่อสาวน้อยได้คำตอบที่น่าพอใจแล้วเธอก็รีบวิ่งปลิวไปยังหน้าตู้หนังสือทันที

“ไหนดูซิ อันนี้เก่าพอไหมครับ?” ซูโฮหยิบหนังสือเล่มใหญ่ส่งให้สาวน้อยพร้อมรอยยิ้มพิมใจ

“ก็เก่านะคะ แต่มัน….เอ่อ… ” สาวนน้อยรับหนังสือมามองดูอย่างเซ็งๆ ชาตินี้จะอ่านจบไหม? มันมีกี่พันหน้าเนี่ย? เธอได้แต่คิดในใจ

“แต่มันใหญไป จริงไหมครับ?” ซูโฮก้มลงมาคุยกับเด็กสาวอย่างรู้ทัน

“เดี๋ยวพี่ดูเล่มอื่นให้นะ แล้วเราอยากได้แบบไหนล่ะ เจาะจงหน่อยสิครับ จะได้แนะนำถูก”

“พี่ซูโฮอยู่นี่เอง”

“อ้าว เทา มีอะไรกับพี่รึเปล่า?”

“ยัยมินอา เธอมาทำอะไร?” เทาหันไปถามหญิงสาวอย่างสงสัย

“ก็มาเอาหนังสือไปทำราบงานกลุ่มอ่ะดิ มันไม่มีใครช่วย” สาวน้อยนามมินอาตอบปนประชด

“เพื่อนเทาหรอ?” ซูโฮหันไปถามมินอาอีกครั้ง

“ค่ะ”

“แล้วทำไม เราไม่ช่วยเพื่อนทำงานบ้างล่ะเทา ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ” ซูโฮบ่นเทาชุดใหญ่

“ใครบอกไม่ทำ ก็จะให้พี่หาหนังสือให้อยู่นี่ไง ส่วนเธอกลับไปเลยเดี๋ยวฉันจะสรุปประวัติมันเอง”

“ให้มันจริงเหอะ งั้นมินอาลานะคะพี่ซูโฮ” สาวน้อยกล่าวลซูโฮอย่างสุภาพแล้วเดินจากไป

“งั้นเอาเล่มนี้ไปแล้วกัน เนื้อหาครอบคลุมดี อะนี่เทา” ซูโฮหยิบหนังสือเล่มขนาดกลางให้กับเขาพร้อมอธิบายอย่างเสร็จสรรพ

“โอ้ พี่ซโฮครับ เยอะขนาดนี้อ่านไงหมดอ่า” เทากอดแขนพี่ชายอย่างอ้อนๆหวังให้พี่ชายหน้าหวานช่วย แต่เปล่าเลย

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย อ่านๆไปทำความเข้าใจกับมันเดี๋ยวก็สนุกไปเองแหละน่า พี่ต้องไปทำงานแล้ว”

“พี่ซูโฮ ไม่ช่วยผมจริงๆสินะ” เทาตีหน้าเศร้าใส่ซูโฮ

“ใช่ พี่ไม่ช่วยเราหรอก ไปให้พี่คริสคนดีองนายช่วยทำแล้วกันนะ ไปละ” ซูโฮยีหัวเทาเบาๆแล้วเดินจากไป

“ไอ้คริสมึงช่วยลงโทษกูด้วยวิธีอื่นได้ป่ะวะ นี่แม่งอะไรทำความสะอาดห้องสมุดเนี่ยนะ”

“อย่ามาบ่นน่าเลย์ ใครใงไปปีนรั้วตรงที่มันมีกล้องล่ะวะ มึงไม่มีเพื่อนอย่างกู มึงได้ออกจากโรงเรียนไปนานแล้วมั๊งเนี่ย ไปๆไปทำงาไม่หนักหรอกเร็ว”

“ขอบคุณ ท่านประธานนักเรียนมากนะครับ”

“ไปเลยนะ ประชดกูอยู่นี่แหละ แล้วจะเสร็จไหมงานน่ะ”

“เออๆ มึงอย่าหนีกูแล้วกัน”

“กูไปไหนไม่ได้หรอกที่รักกูอยู่นี่ ^^”

“กูว่าแล้ว อย่างมึงคงไม่พิศวาสห้องสมุดหรอก มันต้องมีมูล”

“เงียบไปเลยมึง เอ๊า ซูโฮมาพอดีเลย” คริสยิ้มทักซูโฮอย่างอารมณ์ดี

“มาหาเทาหรอคริส?  อยู่มุมประวัติศาสตร์ด้านซ้ายมือน่ะ”

“เดี๋ยวซูโฮ ฉันมีอะไรให้ช่วยหน่อยน่ะ มานี่สิมึงเดินอืดอาดเป็นเต่าไปได้” คริสหันกลับไปเรียกเลย์ ที่มัวแต่ทำหน้ามึนอยู่

“อืม อะไรหรอ?” ซูโฮมองทั้งคริสและคนมาใหม่ที่จ้องเขาอย่างไม่กระพริบตา มันหวั่นๆนะ(เลย์ : ก็ จะไม่ให้จ้องได้ไงล่ะ คนตรงหน้าเล่นเอาหัวใจเต้นแรงกับใบหน้าได้เรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสันเข้ากับรูปหน้า ริมฝีปากน่าหลงใหล นี่มันนางฟ้าชัดๆ)

“นี่เลย์เพื่อนฉัน มันโดนลงโทษให้มาทำควาสะอาดที่ห้องสมุดน่ะ ฝากดูแลหน่อยสิ”

“เพื่อนหรอ? ได้สิ เราซูโฮนะ ^__^” ซูโฮยิ้มรับอย่างเป็นกันเอง

“กูไปหาเทาก่อนนะมึง” คริสเปิดทางให้เพื่อนอย่างรู้ทัน  

“โอเคเพื่อน” เลย์ยิ้มรับอย่างรู้งาน

“นี่เลย์ เลิกจ้องเราซักที อะเดี๋ยว  ̴̴ ” ซูโฮสะกิดไหล่เลย์เบาๆ ก็ถูกเลย์ดึงเข้าไปกอดอย่างเต็มแรง

“นี่ ปล่อยนะ” ยิ่งดิ้นก็เหมือนยิ่งถูกกอดแน่นขึ้น

“อยู่นิ่งๆสินางฟ้า” เลย์กระซิบเบาๆที่ข้างหู สรรพนามที่ถูกเรียกทำเอาซูโฮหยุดกึก ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“........”

“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย”

“นี่เลย์ นายเลิกมอฉันด้วยสายตาแบบนั้นซักที มันขนลุก” ซู โฮวางหนังสือวางหนังสือเข้าชั้นอย่างเป็นระเบียบ ปากก็บ่นให้เลย์กับการกระทำที่ทำให้เขาเขินตลอดก็เล่น้องกันแบบไม่วางตา คยกับใคร็ต้องมองอยู่ใกล้ๆป่วนไปซะทุกเรื่อง นี่มันก็สองอาทิตย์เข้าไปแล้ว เวลาแบบนี้หนุ่มเพล์บอยไม่ควรจะอยู่ในห้องสมุดนะ อีกอย่างคริสก็บอกว่าเลย์ถูกทำโทษแค่อาทิตย์เดียวเอง นายจะมาทำไม ซูโฮได้แต่คิดในใจ

“นางฟ้า ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ” เลย์หยิบหนังสือยื่นให้ซูโฮพร้อมกับถาม

“ฉันจะตอบคำถามนายก็ต่อเมื่อนายเลิกเรียกฉันว่านางฟ้า” ซูโฮกระชากหนังสือจากมือเลย์แล้วยัดมันลงไปในชั้น อยู่แบบนี้นานๆมันอึดอัด

“งั้นฉันจะเรียกนางฟ้าว่าที่รัก” เลย์ยิ้มยียวน

“นี่นายต้องการอะไรกันแน่ แล้วอีกอย่างระยะการลงโทษของนายมันหมดไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วนี่นายจะมาที่ห้องสมุดทำไม?” ซูโฮกลั้นใจถาม หันมาประจานหน้ากับเลย์ตาเขม็ง

“ก็.....” เลย์มองซูโฮด้วยแววตาเจ้าเสน่ห์ ค่อยๆเดินเข้าหาซูโฮทีละก้าว

“ก็.....อะไร หยุดนะ!!” ซูโฮยกมือขึ้นมาดันอกเลย์ให้ออกห่างพร้อมเดินถอยหลังจนชนเข้ากับชั้นหนังสือ มือสองข้างของเลย์ยกมาดักที่ชั้นหนังสือขังซูโฮเอาไว้

“ซูโฮ รู้ไหมครับ ว่าที่รักน่ารักมากเลยนะ” เลย์พูดพร้อจ้องตาซูโฮ

“ปล่อยนะ เลย์ ออกไป” ซูโฮทั้งผลักทั้งโวยวายพยายามหลบหน้าเลย์

“ดูสิหน้าแดงด้วย” เลย์ยกมือข้างหนึ่งช้อนคางซูโฮให้หันมามองหน้าตน เอ่ยแซวหนุ่มหน้าหวานให้เขินเล่น หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว

“ปล่อยนะ เลย์ อื้อ  ̴  ̴” ไม่ รอให้โวยวายเสียงดัง ร่างสูงกว่ารีบประกบปากเรียวสวยอย่างรวดเร็ว มันเป็นแค่ปากแตะกันเท่านั้นแสดงให้เห็นถึงความรักที่มีให้ ไม่ได้ล่วงล้ำมากเกินไป

“เลย์ เพื่อนรัก กูรู้แล้วทำไมมึงชอบมาห้องสมุด”

“ไอ้คริส ไอ้เพื่อนเวร มึงจะมาทำไมตอนนี้ ดูสิที่รักกูอายแล้ว” ด่าเพื่อนเสร็จก็ไม่วายเอ่ยแซวคนในอ้อมกอด

“เงียบไปเลยเลย์” ซูโฮโน้มตัวชบกับอกเลย์ซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำเอาไว้ (โอ๊ยยย อยากจะระเบิดตัวเอง : ซูโฮ)

“ฮ่าๆๆๆๆ ” สองเพื่อนซี้หัวเราะอย่างมีความสุข

The END



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ฝากSFป่วงๆด้วยนะคะ

แนะนำ ติชมกันด้วยนะคะ^^