คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แฟนเพื่อน EP :2 ♡ (100%)
CHAPTER 2
แบฮยอนถอนหายออมารั้ที่ห้าในรอบวัน เมื่อส่ัวยอูลับห้อไ้สำเร็ ร่าบาเินลับมายัโ๊ะที่อนนี้เหลือเพียอินับเทาที่นั่นแ้วันอยู่สอน
“นอื่นล่ะ”
“ไปล่าเหยื่อ ลู่หานไปห้อน้ำ” ร่าบาทำไ้เพียพยัหน้าแล้วนั่ลประำที่
“เฮุนับแบฮยอนเป็นอะไรันหรอ” เสียใสเอ่ยถามร่าสูที่ยืนอยู่้าๆ
“เพื่อนสนิท” เฮุนอบเสียห้วน เาพยายามที่ะไม่มอหน้าลู่หาน เพราะยิ่มอเายิ่อยาไ้ลู่หานมาึ้นเท่านั้น
“ทำไมเฮุนไม่มอหน้าเราเลยล่ะ” ลู่หานมอหน้าร่าสูาั้นหาำอบ แ่เฮุนลับถอนหายใออมาแทน
“ลู่หานะทำอะไร” มือหนาว้าหมับมือบาที่ำลัสอแทรเ้าไปในเสื้อนัศึษาอัวเอ
ร่าบาไม่ไ้อบแ่ลับมอาอร่าสูแทน เฮุนเริ่มมือไม้อ่อนลลู่หานเมื่อลู่หานส่สายาอออ้อนมาให้
“เรานึว่าเป็นแฟนันะอี” ลู่หานยิ้มออมา แ่มือบายัุนับร่าายอร่าสู ไม่มีใรมอ ไม่มีใรสัเ
“ลู่หานปล่อยเราเถอะ”
“ทำไมล่ะเฮุน”
“มันผิ”
“แล้วไหรอ เราอบเฮุนนะ”
“แล้วไอ้อินล่ะ”
“็เป็นแฟนเราไ” ถ้าั้นแล้วเาล่ะเป็นใร? ู้ั้นหรอ
เฮุนไม่ทันไ้พูอะไร ร่าบาเย่เท้าึ้นมาประบูบปาหนาทันที ลู่หานหันหลัให้ับอินที่ำลัเินมาทานี้ หัวใอเฮุนเ้นแรราวับว่ามันะทะลุออมา แ่ทว่า… แบฮยอน่วยีวิเาไว้อีรั้ เารู้ว่าแบฮยอนเห็นทุอย่าและอนนี้แบฮยอนำลัพาอินไปที่อื่น
“อื้อ” ทั้สอนผละออาัน
“ไหนบอมันผิไล่ะ ทำไมถึูบอบเราหรอเฮุน” ลู่หานยิ้มให้เฮุนเหมือนับว่าเราไม่ไ้ทำอะไรผิ ทั้ๆที่เธอรู้อยู่แ่ใ
“หึ” ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มออมา่อนะผลัให้ร่าบาิับผนั
“ั้นไป่อที่ห้อแล้วัน”
อโทษนะอิน แู่อทำามใัวเอหน่อยแล้วัน…
--------------------------------------------
♡
ามหาารั [สั้น]
ไ้ที่นี่ @fihunqxx
--------------------------------------------
ิ๊
ร่าบาเินัวเปลือยลาเียไปหยิบโทรศัพท์ที่วาอยู่อีมุมนึอห้อ
110 miss call
‘ที่รั♡’
“ฮัลโหล”
“เ้าอยู่ห้อเพื่อน เมื่อี้เอเพื่อนเมาเลยพาลับอโทษนะที่ไม่ไ้บอ่อน”
“เ้าใแล้ว ลับบ้านีๆล่ะ รัอินนะ” เสียหวานเอ่ยบอปลายสาย โยไม่ทันสัเว่านที่เธอเพิ่มีอะไร้วยเมื่อี้ออมาาห้อน้ำแล้ว
ลู่หานวาสายแฟนัวริแล้ว เหลียวไปมอร่าสูที่ยืนเ็ผมอยู่อบประูห้อน้ำ่อนะเินลาเียไปเ้าไปสวมอ ใบหน้าหวานบลบนอแร่ เฮุนเหลือบามอร่าบา ่อนะถอนหายใออมา
เาทำอะไรลไป…
“อย่าิมาเลยนะเฮุน” ลู่หานเยหน้าึ้นมอใบหน้าหล่อที่นิ่นเาวามิไม่ออ
“…” ไม่มีำอบาร่าสู
ลู่หานผละอ่อนะเ้าห้อน้ำไปำระร่าาย…
[เฮุน]
ผมทำอะไรลไป… ผมหัหลัไอ้อินแล้วั้นหรอ? อโทษนะแบฮยอนทีู่ทำไม่ไ้ อโทษนะอินทีู่ไม่ยอมหัห้ามใัวเอ ผมไม่ไ้เมา ลู่หานเอ็ไม่ไ้เมา
ผมหยิบบุหรี่ออมามวนนึุไฟ่อนะอัมันเ้าปอแล้วพ่นวันออมา ลู่หานเินออมาาห้อน้ำ่อนะเินเ้ามาสวมอผมา้านหลัอีรั้
“อย่าทิ้ลู่นะ” ใบหน้าเนียนบลับหลัอผม
“…” ผมไม่ไ้อบอะไรเธอไป ผมอยาอยู่ับัวเอแล้วทบทวนว่าผม้อทำยัไ่อไปี ผมะบเรื่อทุอย่าหรือยัเินหน้า่อไป
“เฮุน” ลู่หานผละอ่อนะับผมให้หันหน้าไปหาเธอ
ผมเลิิ้วมอเธอ
“เราิเ็ส์” ลู่หานพูออมาอย่าไม่อาย เธอยัมอหน้าผมไม่ไ้หลบสายา ผมพยัหน้า
“เฮุนรัเียเรามั้ย”
“ทำไมพูเหมือนัวเอเป็นโรร้ายล่ะ”
“เราไม่ล้าบออิน”
“แล้วมาบอเราทำไม” ผมไม่รู้ว่าำพูอผมแรเินไปสำหรับเธอหรือเปล่า แ่ผมพูวามริ เธอไม่ล้าบอแฟนัวเอแ่ล้าบอเพื่อนแฟนัวเอน่ะหรอ
“…” ลู่หานเสไปมอทาอื่น เินไปเ็บเสื้อผ้าอัวเอแล้วหายเ้าไปในห้อน้ำอีรอบ ่อนะออมาในสภาพที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย เธอไม่ไ้มอหน้าผมแม้แ่น้อย เธอเินไปหยิบโทรศัพท์แล้วเินออไปาห้ออผม
“เี๋ยว”
“…” ลู่หานหันมามอผม
“เราไม่ไ้รัเียลู่หานหรอนะ แ่ให้เวลาเราหน่อย”
“…”
“เราไม่อยาหัหลัเพื่อน แ่เรา็รัลู่หาน…”
“เราผิเอ เฮุนไม่ผิหรอ ถ้าเราไม่เริ่ม่อนเรื่อมันไม่เป็นแบบนี้ อโทษนะที่ทำให้อึอัใน่ะ”
“…”
“่วยลืมมันไปเถอะ”
“ไม่!” ผมอบทันวัน เธอมอหน้าผมอย่าไม่เ้าใ
[เฮุน บ]
♡
“ไอ้เหี้ยอิน” านยอลโบหัวเพื่อนสนิทไปทีหนึ่ เมื่อเห็นว่าเพื่อนผิวแทนเอาแ่ระแ้วเอาๆ
“เป็นไร” แบฮยอนับไหล่อินเบาๆ อินเหลือบมอเพื่อนที่อนนี้ำลัมอเาเป็นาเียว
“เล่าไ้นะเว้ย” ริสที่ำลัมานั่ เอ่ยบอรุ่นน้อนสนิท
“ลู่หานเปลี่ยนไปว่ะ” ทุนถึับมวิ้วแ่ยเว้นแบฮยอนและเฮุน “โทรหา็รับสาย้า ะไปรับ็ไม่ให้ไป พอถามอะไรนิหน่อย็หาว่าูวนทะเลาะ”
“มึเลยิว่าลู่หานมีนอื่น?” านยอลถามออมา
“อืม” พูบอิน็ระเหล้าเ้าปา
แบฮยอนเหลือบมอเฮุนที่นั่นิ่ไปไม่ไ้ทำหน้าาเหมือนอยารู้อยาเห็นเหมือนับนอื่นๆ
“เฮุนไปื้ออับูหน่อยิ” แบฮยอนเอ่ยออมา านยอลหันมามอแวบเียว็ละสายาไป เฮุนลุึ้น่อนะเินนำไป
“มีอะไระบอูมั้ย” แบฮยอนยืนออ เมื่อเินมาถึโรรถที่ไร้นแล้ว
“ไม่มี”
“มึแน่ในะ?” แบฮยอนมวิ้ว
“อือ”
“ูเยบอมึแล้วนะว่าอย่าทำอะไรโ่ๆ ไม่สสารเพื่อนมึหน่อยหรอเฮุน” แบฮยอนฟามือใส่แนเฮุนเพื่อเือนสิ
แ่อนนี้มันไม่มีประโยน์แล้วล่ะ…
“แล้วมึไม่สสารูบ้าหรอ” เฮุนวัสายามอเพื่อนสนิทัวเล็ ที่อนนี้ยืนน้ำาลออยู่รหน้า
“…”
“ูลับแล้วนะ” สิ้นเสีย ร่าสู็เินไปึ้นรถแล้วับออไปทันที ทิ้เพื่อนัวเล็ยืนร้อไห้นเียว
“ทำไมถึไม่เื่อันบ้าเลยนะ ฮึ” แบฮยอนปาน้ำา่อนะั้สิแล้วเินลับเ้าไปในห้อ
แบฮยอนในุเสื้อเิ้สีาวัวโร่ับาเยีนส์าสั้นสีี มือเล็ถอนแว่นันแสีาออ ่อนะมายืนประันหน้าับร่าบาอใรอีนที่ยืนรออยู่แล้ว
“ไ”
“เลิยุ่ับเพื่อนันสัที”
“ทำไม หวหรอ?”
“เธอเลือมาเลยีว่าว่าะเลือใร อิน หรือ เฮุน”
“ถ้าไม่เลือล่ะ?” ใบหน้าหวานเอียอถามอย่าใสื่อ แบฮยอนำมือัวเอแน่เพื่อ่มอารม์อัวเอเอาไว้
“ร่าน”
“ั้น็ไปบอให้เพื่อนมึหยุยุ่ับผัวูสัทีสิ” แบฮยอนแสยะยิ้มออมา ในที่สุ็เผยัวนออมาแล้วสินะ
“ยอูน่ะหรอ ถ้าอยาาย็ไปบอมันเอสิ” แบฮยอนยัไหล่
“ไม่ล่ะ อยู่ับเฮุน็มีวามสุี” อยู่ๆร่าบา็เปลี่ยนเรื่อ แบฮยอนัสีหน้า
“ันะเือนรั้สุท้ายว่าเลิยุ่ับเพื่อนัน” แบฮยอนเินนไหล่ลู่หาน่อนะเินไปทัอินที่ำลัเินมา
“อินไปันเถอะ” ลู่หานเินเ้ามาัแนอินให้เินามไป
แ่ทว่า… ยัสายาอีู่หนึ่ที่ยัมอไม่ละสายา…
100%
แ่สนะะเรื่ออาะๆ
้อออภัย้วย าัท็ยัเียนไม่่อยแ็เท่าไหร่อโทษ้วยนะะ
เย่ รบร้อยแล้วแ้รู้สึะยาวที่สุเท่าที่เยแ่มา55555555555
มาอัพามสัาแม้ะไม่มีนอ่านเลย็าม ริริมั่นหน้าพอ่ะ
ไปแยะนะ เอ็นอยรีิ้นาา-3-
ความคิดเห็น