คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ไม่มีชื่อตอน {40%}
2
ไม่มีชื่อตอน 40%
เช้าวันใหม่คุณนั้นนั่งรถไปมหาลัยพร้อมกับพ่อแม่ เมื่อมาถึงหน้ามหาลัยนั้นคนขับรถลงมาเปิดประตูให้คุณก่อนตรงนั้นจะลงมา
“ม๊าป๊า ยูลไปก่อนนะ” คุณนั้นบอกพ่อกับแม่ก่อนจะไปหอมแก้มท่านทั้งสอง
“อยู่หอก็ดูแลตัวเองดีๆนะ” พ่อของคุณนั้นเอ่ยขึ้นก่อนลูบหัวคุณเบาๆ
“มีไรโทรหาม๊านะลูก” แม่คุณนั้นพูดแล้วดึงคุณมากอดแล้วลูบหัวคุณเบาๆ
“ค่ะ ถ้ายูลมีจะโทรเลย” คุณนั้นกอดแม่ก่อนจะสังเกตเห็นคริสนั้นยืนอิงกำแพงนั้นยืนมอง “ม๊ากับป๊ารีบไปเหอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่อง” คุณนั้นพุดทิ้งทายก่อนจะโบกมือลาแล้วรถขึ้นของพ่อแม่คุณนั้นก็ออกไป
เมื่อคุณนั้นเดินเข้ามาในรั่วมหาลัยคริสที่ยืมมองคุณนั้นจึงเดินตามเขาก่อนจะกระชากมือคุณทุกคนที่นั่งนั้นหันมามองสายตาเดี๋ยวกัน คริสนั้นลากคุณไปยังต้นไม้สูงไม่ไกลจากตรงนั้นและไม่มีใคร ซึ่งคุณนั้นสะบัดแขนแต่ก็ไม่หลุดเพราะแรงของคริสนั้นเยอะกว่า
“ทำไมบ้าไรของนาย?” คุณนั้นแกะมือคริสออกก่อนจะเดินหนีออกมา
“จะไปไหน ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ” คริสนั้นดึงแขนคุณ
“ฉันไม่มีเรื่องคุยกับนาย เรื่องจูบนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ นายก็เอาคืนแล้วไม่ใช่” คุณนั้นตอบคริสไปทั้งทีเขานั้นไม่ฟังแล้วหันหน้าไปทางอื่น
“คิดว่ามันจะจบง่ายๆงั้นหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะยัยตัวแสบ” คริสนั้นพูดก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนคุณ
“จะอะไรนักหนาห๊ะ?” คุณนั้นมองหน้าคริสที่จ้องมองหน้าคุณ
“เธอจูบฉันแล้วเธอก็ต้องเป็นของฉัน” คริสนั้นโน้มหน้าไปกระซิบที่หูคุณเบาๆก่อนจะยกมือตัวเองล้วงกระเป๋าแล้วเดินหนีไปดื้อๆ
คุณนั้นที่เดินออกมาจากต้นไม้ใหญ่ก่อนจะมีผู้คนนั้นหันมามองก่อนจะมีเสียงซุบซิบหน้ารำคาญที่ว่า คริสนั้นสนใจคุณ ซึ่งมันคงเป็นไปไม่ได้ แต่ในความจริงแล้ว เค้าก็สนใจคุณจริงๆ ช่วงเวลานั้นคุณนั้นทั้งเกลียดทั้งไม่ชอบขี้หน้าคริสเอามาก
เมื่อเดินเข้าห้องเรียนมาก็เจอคริสนั้นที่นั่งอยู่ท้ายห้องนั้นนั่งมองคุณก่อนจะฟุบลงไปที่โต๊ะ คุณนั้นทำเป็นไม่สนใจเบี่ยงสายตาหายัยเพื่อนตัวแสบสองตัวที่กำลังนั่งเม้าส์กับพวกน้องๆของคริส
“ยูล มานี่สิ” ยัยมินนั้นตะโกนเรียกคุณนั้น คุณนั้นจึงเดินไปหา
“มึงหาหอได้ยัง?” ยัยมินพูดขึ้นมาด้วยความสนใจ คุณนั้นส่ายหน้ารั่วๆ เพราะ ยังไม่รู้เลยว่าเย็นนี้จะได้ไปนอนใต้สะพานลอยหรือเปล่า
“ไปนอนคอนโดผมก็ได้นะ ผมให้เช่า” ชายสูงปานกลางนั้นเอ่ยขึ้นมาทำให้คุณนั้นจำชื่อเขาได้ทันที
“ได้จริงหรอ เฉิน” คุณนั้นตอบไปโดยไม่เกรงใจทั้งทีล้อเล่น
“จำชื่อผมได้ด้วย ปลื้มเลยอ่ะ ได้สิ 5555” เฉินผู้แสนใจดีนั้นตอบก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋าตนเอง
“งั้นฉันเอาจริงนะ” คุณนั้นพูดเสียงกึ่งล้อเล่นปนจริงจัง
“ผมพูดจริง” เฉินนั้นหยิบคีล์การ์ดขึ้นมาให้ยื่นให้คุณก่อนลุกจากตรงนั้นแล้วเดินไปหาคริสที่นอนฟุบลงกับโต๊ะ คริสนั้นที่นอนฟุบกับโต๊ะนั้นเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคุณก่อนจะฟุบลงไปอย่างเดิม
“ยูล เธอไปเที่ยวกับพวกเรามั้ย?” เซฮุนนั้นพูดขึ้นก่อนจะอ้อนคุณกระพริบตารั่วๆ
“เที่ยวไหน?” คุณนั้นถามไปด้วยความตื่นเต้น
“เกาะส่วนตัวพวกเรา ใช่ป่ะว่ะ?” เซฮุนนั้นหันไปมองพี่ๆของตนที่เหลือด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนพวกพี่ๆของเขาจะพยักหน้า
“อ่อ ไปสิถ้าว่างนะ” คุณนั้นตอบก่อนจะหันไปมองที่คริสอีกครั้ง
“เธอต้องไปให้ได้นะ เสาร์นี้เราจะไปสักอาทิตย์เลย” เลย์นั้นเดินมาตบบ่าคุณทำให้คุณนั้นตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้พวกเขา
“ชวนแต่อิยูลนั้นแหละ ชิ” ยัยมินพูดก่อนจะหันไปยัยฟรอยด์ที่พยักหน้าตาม ทำหน้าหมั้นไส้คุณเล่นก่อนจะหัวเราะแบบไม่เกรงใจใคร
“เอออ ก็ชวนไปกันหมดนี้ไง” โด้ที่นั้งฟังอยู่ตั้งนานเอ่ยขึ้นชวนก่อนจะเดินออกห้องไป “คาบว่างยาว ป่ะว่ะ?” โด้นั้นเดินกลับมาแล้วตะโกนถาม
“เออ จะไปไหนก็เรื่องมึงเหอะ” เทานั้นพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปฟุบที่โต๊ะ
“ไปด้วยๆ” ไคนั้นตะโกนก่อนจะมีหมินนั้นเดินตามโด้ไป
คุณนั้นที่เงียบอยู่สักพักก็ไปมองคริสอีกครั้งก็ไม่พบเหลือแต่เฉินที่นั่งเล่นโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ก่อนจะก้มหน้าต่อ
“กลับก่อนนะว่าจะไปเก็บผ้าที่บ้าน” คุณนั้นบอกพวกที่เหลือก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วออกจากห้องไปคุณนั้นคิดในใจว่าจะไปอยู่คอนโดเฉินดีมั้ยจนลิฟท์นั้นลงมาถึงชั้นล่างคุณนั้นเดินออกลิฟท์ก่อนจะมีมือหนานั้นกระชากแขนคุณให้ไปอยู่ในอ้อบกอดเขา
“ถ้าจะไปอยู่คอนโดมันไปอยู่บ้านฉันเลยดีกว่า” เสียงใหญ่ทุ้มนั้นทำให้คุณนั้นคิดถึงชายจอมเย็นชาก่อนจะผลักเขาออก
“เรื่องของฉันเกี่ยวกับนาย” คุณนั้นเดินหนีมาจนถึงหน้าคณะที่มีรถสปอต์สีดำนั้นจอดอยู่หาคณะ คริสที่เดินตามมานั้นดึงแขนคุณก่อนจะเปิดรถสปอต์ที่จอดอยู่นั้นแล้วดันคุณให้นั้นนั่งในรถ
“อย่าคิดจะลงไม่งั้นฉันฆ่าเธอแน่” คริสนั้นพูดขู่ก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วสตาร์รถออกไป
ในรถนั้นเต็มไปด้วยความเงียบก่อนคุณนั้นจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหายัยมินนั้นให้มาช่วยจากนายจอมเย็นชาที่กำลังจะพาคุณนั้นไปที่ไหนก็ไม่รู้ แต่คริสนั้นหันมาทันพอดีจึงดึงโทรศัพท์ของคุณนั้นมาใส่ในประเป๋ากางเกงตัวเอง ก่อนจะขับรถเข้าบ้านหลังใหญ่ที่เงียบและร่มลื่น
“ลงมาสิ” เมื่อจอดรถนั้นคริสนั้นเรียกคุณลงจากรถ
“ไม่ ฉันไม่ลง” คุณนั้นตะโกนตอบ คริสนั้นหงุดหงิดเดินไปเปิดประตูรถแล้วลากคุณลงมา
“บอกดีๆไม่ชอบหรือไง” คริสนั้นดึงคุณเข้าบ้านหลังใหญ่ก่อนจะปล่อยคุณเมื่อปิดประตูบ้านแล้วเดินวนไปมารอบๆบ้าน “ชอบมั้ย?” อยู่คริสนั้นก้ถามขึ้นมา
“ถามงี้จะซื้อให้อยู่หรอ?” คุณนั้นหันไปตอบคริสก่อนยักคิวกวนตีนใส่
“อยากมั้ยล่ะ?” คริสนั้นขยับหน้าเข้ามาใกล้คุณจนทำให้คุณนั้นหันหน้าหนีทันทีก่อนคริสนั้นจะยิ้มมุมปากกวนๆ
“ซื้อให้ก็อยู่ดิผิดตรงไหน” คุณนั้นพูดเสียงเบาก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
“แต่ต้องอยู่กับฉันนะ” คริสนั้นพูดก่อนจะเดินตามคุณนั้นขึ้นชั้นบนของบ้าน
“.......” คุณนั้นเงียบก่อนจะหันไปมองคริสที่เดินขึ้นมาตาม “ชาติหน้าเหอะ แล้วพามาทำไม?” คุณนั้นตอบก่อนจะลงจากชั้นบนที่ยังไม่ได้สำรวจ
“กลัวห้องไอ่เฉินมันรก” คริสนั้นพูดก่อนจะโทรศัพท์ตัวเองนั้นขึ้นมาก่อนจะคุยกับใครไม่รู้แต่รู้ว่ามันเกี่ยวเรื่องบ้านที่มาดู (?) คริสนั้นพูดก่อนจะขึ้นรถแล้วขับตรงไปยังบ้านคุณทั้งทีคุณนั้นไม่ได้บอกทางแต่อย่างใด
40%
…………………………………………………………………………………………………………….........................
.
ใจเย็นมันยังไม่ครบร้อยง่ะ 5555555555555555555555 อย่าทิ้งกันเลยนางเอกของเอื่อย ถึงเอื่อยจะแต่งกาก แต่ฉากมันส์ๆมันมีตอนกลางนะ เม้นให้เอื่อยหน่อยก็ดีนะเอื่อยอยากรู้ว่าความกากระดับไหนๆ 5555555555 ขอบคุณนางเอกของฟานฟานที่ไม่ทิ้งเอื่อยนะ TT
ความคิดเห็น