คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 จูบแรก {100%}
1
ผับ DUS
ยามค้ำคืนที่แสงสีในผับแห่งนี้ในกลางโซลที่พวกคนไฮโซนั้นหลั่งไหลเข้ามาเรื่อย จนที่นั้งนั้นถูกจับจองและเต็มไปด้วยชายหญิงหล่อสวยและรวย ชายพ่อรูปหนุ่มกับพวกพ่อรูปงามเจ็ดเก้าคนที่เดินตามนั้น เดินผ่านสาวๆจนเรียกเสียงกรี๊ดทำให้ฉันนั้นหมั่นใส้ไม่น้อยก่อนพวกเขาจะเดินผ่านมาที่โต๊ะฉัน
คุณนั้นเลยยืดขาออกให้เขาสะดุดแต่เขานั้นกับหันมามองก่อนจะเดินข้ามไป ‘นี่ขาฉันสั้นหรอ?’ คุณนั่งคิดในใจก่อนจะหันหาไปหาเพื่อนๆที่กำลังเคลิ้มไปกับพวกหนุ่มๆที่เดินผ่านไปเมื่อกี้ แล้วนั่งโต๊ะอีกฝั่งพอให้เห็นหน้าตาชัดเจน
“อีดอกกกก มองงี้ไม่ไปขอถุงแล้วหิ้วกลับบ้านเลยหรอ?” คุณนั้นถามเพื่อนไปด้วยความหมั้นไส้ไอ่พวกนั้น
“ก็ดีนะ กูจะได้มีผัวรวยๆ” เพื่อนสาวนั้นตอบ ก่อนจะลุกขั้นแล้วเดินไปยังโต๊ะหนุ่มพ่อรูปหล่อรูปงามราวเทพบุตรมาเกิด
“อิ๊ดอกมินมึงกลับมานั่งเดี๋ยวนี้นะ” คุณนั้นลุกขึ้นก่อนจะดึงยัยเพื่อนตัวแสบแสนแรดนั้นกลับมานั่งที่เดิม
สายตาทีมองจากโต๊ะนั้นหันมามองก่อนจะมีชายร่างสูงผิวขาวเนียนดัดฟันมีฟันหมานั้นยิ้มให้ฉัน ก่อนจะสะกิดชายร่างสูงอีกคนที่เหมือนจะเย็นชานั้นให้มองมาที่คุณ แต่คุณนั้นหลบทันสายตาเย็นชานั้นเพราะคุณนั้นมองแต่ชายร่างสูงที่เย็นชาและนิ่งอย่างทำหน้ากวนโอ๊ย
“ยูล มีงหลบอะไร?” ยัยฟรอยด์นั้นถามขึ้นมาก่อนจะหันไปมองชายร่างสูงจอมเย็นขาที่กำลังมองคุณที่ดึงยัยมินอยู่ “ดอกยูลมึงปล่อยอิมินเหอะ” ยัยฟรอยด์นั้นพูดก่อนจะดึงมือตุณออกที่กำลังจับยัยมิน
ยัยมินที่โดนปลดปล่อยนั้นรีบลุกขึ้นก่อนจะเดินไปโต๊ะชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังมองฉัน ยัยมินนั้นเดินเข้าไปทักทายชายร่างสูงที่มีลักษณะเย็นชาเหมือนเพื่อนสนิท ก่อนจะมีเสียงหัวเราะนั้นดังนั้นจนทำให้คุณนั้นหันไปมอง
“ยูล ฟรอยด์ มึงมานี่สิ” ยัยมินนั้นตะโกนเรียกคุณที่นั่งส่ายหัวไม่ไปจนทำให้ยัยมินนั้นเดินมาดึงไปนั่งร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มพวกนั้นส่วนยัยฟรอยด์นั้นเดินแรดไปก่อนใคร
เมื่อมาถึงโต๊ะคุณนั้นถูกจัดให้นั่งตรงข้างนายชาเย็นที่หน้าตาคมโหดแต่คุณก็ไม่สนใจนั่งไขว่ห้างแบบชิวๆกดโทรศัพท์ไป จนนายชาเย็นนั้นมองสายตาอย่างดุดันก่อนจะหันไปกระซิบชายอีกคนที่ตัวเล็กที่สุดให้กระซิบยัยมิน
“นี่ชื่อ ยูล นี่ชื่อ ฟรอยด์” ยัยมินเอ่ยขึ้นมาก่อนจะดันโทรศัพท์คุณนั้นลงแล้วโอบไหล่ทำให้คุณต้องยอมเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มทักทาย ส่วนฟรอยด์ไม่ต้องถามนางออกตัวแรงก่อนใคร
“นี่โด้ ไค ยอล แบค ซูโฮ เซฮุน” ยัยมินชี้ไล่เลี่ยงคนจนถึงคนต้องกลางแล้วก็วรรคไว้ก่อนจะไล่ชี้อีกข้าง “เทา ลู่ เฉิน หมิน เลย์” ยัยมินนั้นแนะนำทุกคนจนครบก่อนจะมาจบลงที่นายเย็นชาที่ไม่ยิ้มไม่พูด “คนนี่ชื่อ คริส เป็นพี่ของพวกนี้เจ้าของผับ” ยัยมินชี้ไปที่นายเย็นชา คุณแทบไม่ยิ้มได้แต่พยักหน้าเพราะกลัวนางจะกัดเอา
“เฮียกินๆ” เซฮุนนั้นเอ่ยขึ้นก่อนจะรินเหล้าให้คริส ซึ่งเขานั้นมองหน้าคุณไม่ล่ะสายตา เซฮุนนั้นยันแก้วเหล้าใส่ในมือคริสก่อนเขานั้นจะแคล่วแก้วไปมา
“เฮีย พวกผมกลับก่อนนะ” เสียงดังมาทางอีกข้างของคริสนั้นทำให้เขานั้นพยักหน้าก่อนจะมีคนลุกขึ้นมาตามห้าหกคน ก่อนพวกเขาจะหันมาโบกมือให้คุณก่อนจะเดินออกไป
เวลาผ่านไปหลายนาทีทั้งโต๊ะนั้นที่ยังเหลือ ยอล แบค ไค ฮุน ก็มีเสียงหัวเราะไม่ขาดสายแต่คิดตรงที่ เวลาพวกน้องๆคริสนั้นถามก็ตอบสองสามคำไม่ก็พยักหน้า เพราะ เขานั้นเอาแต่มองหน้าคุณแปลกๆ จนทำให้คุณนั้นอึดอัดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำโดยที่มีคริสนั้นลุกขึ้นตามมา
“เฮียไปไหน” ไคนั้นตะโกนถามคริสที่ลุกขึ้นเดินตามคุณไป
“เยี่ยว” คริสนั้นตอบเสียงเรียบๆจนให้รู้สึกถึงความเยือกเย็นและน่ากลัว
“เธอหยุดก่อน” คริสที่เดินตามกระชากข้อมือคุณ
“ห๊ะ ?” คุณนั้นหันไปตอบ
“เธอมันยัยตัวแสบที่จูบฉันหน้ามหาลัยเมื่อสองวันก่อนใช่มั้ย?” คริสนั้นถาม จนทำให้คุณนั้นสตั้นไปหลายวิ “ว่าไง?” คริสนั้นถามย้ำคำตอบ
คุณนั้นเงียบก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยก่อนด้วยความงงว่าเขานั้นถามทำไม คริสนั้นเมื่อรู้ว่าใช่คุณจริงๆจึงปล่อยมือที่จับข้อมือคุณนั้นมาจับใบหน้าก่อนจะจู่โจมประกบฝีปาก ทำให้คุณนั้นอึ่งและค้างก่อนจะผลักคริสออก
“แลกกับวันนั้นเธอขโมยจูบแรกฉัน” คริสที่โดนผลักออกมานั้นพูดขึ้นก่อนจะเดินหันหลังกับไปนั่งที่โต๊ะอย่างเดิม คุณนั้นยกมือขึ้นมาเช็ดปากทันทีก่อนจะวิ่งเข้าห้องไปบ้วนปากก่อนโทรบอกยัยมินว่าจะกลับแล้ว
เรื่องสองวันก่อน
คุณนั้นเดินฟังเพลงแล้วเดินข้ามถนนาแบบไม่ดูตามม้าตาเรือ คริสที่เห็นนั้นวิ่งเข้าไปช่วยแต่ดันหมุนไปหลายรอบฉันนั้นล้มเลยไปจูบกันคริสตรงหน้ามหาลัยก่อนจะลุกขึ้นมา โค้งตัวแต่ไม่พูดอะไรแล้วก็วิ่งหนีไป คริสนั้นจึงคิดว่าคุณนั้นซวยโอกาสเลยจดจำหน้าคุณ
Kirs part
หลังจากที่ผมนั้นมองเธอตั้งแต่เดินเข้าก็ทำให้ผมนั้นจำเธอได้ทันที เพราะ เธอนั้นขโมยจูบแรกของผม -.- ซึ่งผมบอกเลยว่าเอากับใครก็หลายรอบอีกอย่างผมเลือกไม่ซ้ำหน้า ผมนั้นไม่เคยนับว่าผมนั้นจูบใคร แต่ยังนี้ผมนับว่าจูบแรก เพราะ ยัยนั้นมันขโมยจูบแลกแบบผมไม่ได้ตั้งตัวจริงๆ
ตั้งแต่ผมจูบเธอเอาคืนห้องน้ำเธอก็หายไปทันที ผมนั้นได้แต่นั่งงงว่าผมนั้นรุนแรงไปหรือเปล่า แต่ผมนั้นก็บอกเลยว่า ผมนั้นออกจะมุ้งมิ้ง ไม่ได้หน้ากลัวจนทำให้ยัยนั้นต้องหายไปแบบดื้อ กะว่าจะคุยด้วยแล้วถ้ายัยนั้นกลับมาทีโต๊ะ แต่ก็คงหมดหวัง
“มิน เพื่อนมึงไปไหนว่ะ?” ผมนั้นถามเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายก่อนจะหันไปซดแก้มเหล้าที่ไอ่ฮุนนั้นชงให้ตั้งนานจนมันจางและจืด
“กลับบ้านแล้ว” มินนั้นตอบก่อนจะลุกขึ้นทำให้ผมนั้นดึงข้อมือนางไว้ “อะไรมึงว่ะ ไอ่เงิง” มินนั้นทำหน้างงก่อนจะหันมาถามผม
“รอบนี่กูจะไม่โกธรมึง” มินนั้นทำหน้างงเพราะผมนั้นไม่ชอบให้ใครเรียกอย่างงี้ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
“ต้องการไรว่ะ” มินนั้นถามก่อนจะแกะมือผมออกแล้วนั่งลงทำหน้าสงสัย
“เบอร์ยัยนั้นที่ชื่อ ยูล” ผมนั้นเอ่ยขึ้นแล้วโยนโทรศัพท์ให้นาง จนทำให้พวกน้องๆนั้นหันไปซุบซิบแล้วเอาเงินให้กัน “พวกมึงทำไรกัน?” ผมนั้นหันไปตะหวาดใส่
“ก็แค่พนันกันว่าเฮียจะขอเบอร์ยัยนั้นมั้ย” ไอ่ยอลนั้นตอบก่อนจะเงียบเพราะผมนั้นจ้องหน้าเอาเรื่องจนพวกน้องๆนั้นรู้ว่าถ้ากลับไปคงโดนซ้อมเป็นเอาแน่
“อ่ะเบอร์มัน” ยัยมินนั้นโยนโทรศัพท์กลับมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วโบกมือลา
ส่วนผมนั้นก็ลุกขึ้นตามก่อนจะออกไปพร้อมยัยมินที่จะเมาก็ไม่ใช่จะไม่เมามันก็ใช่ผมนั้นใช่ไอ่พวกๆนั้นไปห่ามมันขึ้นรถก่อนจะให้คนขับรถนั้นมารับกลับบ้าน ผมนั้นได้แต่จ้องเบอร์ยัยนั้นคิดว่าจะโทรไปขอโทษดีมั้ยอยู่หลายนาที จนถึงบ้านผมก็ไม่โทรอยู่ดี เพราะ ผมนั้นไม่ได้ผิดอะไรจะโทรไปทำไม ใช่ป่ะ?
The end Kirs Part
........................................................................................................................................................................
ตอนแรกออกมาอาจจะไม่มันส์แต่ของรับรองว่าตอนต่อไปมันจะมันส์ขึ้นเรื่อยๆขอบคุณที่เข้ามาออกและขอบคุณนางเอกของเราที่หลงเข้ามา 55555555 อย่าทิ้งกันนะนางเอกของฟานฟาน
#ficแก็งฟันเหล็ก
ความคิดเห็น