คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 วินาทีทีไม่มีเธอ {100%}
10
วินาทีทีไม่มีเธอ
เช้าวันใหม่
คริสนั้นที่ออกมาจากห้องฉุนเฉินนั้นถูกส่งไปยังห้องพักฟื้น VIP โดนที่อาการของเขานั้นยังปกติดี แต่พวกน้องๆของเขานั้นกลับอาการแย่ลง เพราะ สิ่งที่คิดนั้นกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้าความตายทั้งเป็นนั้นไกล้มาเยือน
“ยูล เธอจะไปไหน” เสียงละเมอของคริสนั้นดังขึ้นทำให้พวกน้องๆนั้นนั่งเกาะกลุ่มคุยกันส่งตัวแทนไปดูพี่ชายของตนที่นอนบนเตียงดิ้นไปมาเหมือนปลาขาดน้ำ
“เธออย่าไปนะ เธออย่าทิ้งฉันนะ” เสียงคริสนั้นดังขึ้นก่อนจะมีน้ำตานั้นไหลพรากออกมาจากดวงตาคริสโดยที่เค้านั้นยังไม่ได้สติเมื่อแต่ใด
“ยูล ไม่นะ ยูลขอร้อง” คริสนั้นละเมอทั้งน้ำตาก่อนผู้กล้าชานยอลมือขวานั้นจะเดินไปเขย่าตัวพี่ชายตนเองที่ไม่ได้สตินั้นให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“เฮีย เฮีย !!” ชานยอลนั้นเขย่าแขนคริสและตะโกนเรียกสติคริสนั้นที่ละเมอและร้องไห้อย่างไร้เหตุผลทำให้พวกที่เหลือนั้นยืนรอบเตียงมองคริสก่อนจะเรียกคริสนั้นให้ตื่นขึ้นมา
“ไอ่เงิง” ลู่หานนั้นตะโกนเรียกก่อนคริสนั้นจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาสายตาเขานั้นมองไปรอบเหมือนกำลังหาคนบางคนก่อนจะวนกลับมาทีเดิมและมองเพดานก่อนรู้สึกตัวว่าตัวเองนั้นอยู่โรงบาล
“ยูล” คำแรกที่คริสนั้นพูดออกมาก่อนทุกคนนั้นจะถอยออกห่างด้วยความกลัว “ยูลมีไหน?” คริสนั้นตะคอกก่อนลุกขึ้นมานั่งโดยไม่ห่วงแผลของตนเองก่อนกวาดสายตามองพวกน้องๆของตนเอง แต่ทุกคนนั้นกลับหลบสายตาอันดุดันและเย็นชาของคริส
“ถามทำไมไม่ตอบ?” คริสนั้นย้ำอยากจะรู้คำตอบก่อน
“ไอ่ท็อป” เฉินนั้นที่ดูออกมาเสียงเบาๆทำให้คริสนั้นหันไปมองด้วยสายตาที่ดุดันและแค้นเหมือนไม่ใช่ตัวของเขาเองแต่เป็นปีศาจในร่างของเค้าที่กำลังออกมา
“ไอ่ท็อปทำไม?” คริสนั้นพยายามระงับอารมณ์ของตนเองไว้ก่อนค่อยๆหลับตาแล้วพูดด้วยความใจเย็นก่อนจะเก็บปีศาจในตัวของเขานั้นไว้
“มันมารับยูลที่หน้าบ้าน” เลย์นั้นพูดก่อนขึ้นแล้วนั่งก้มหน้าโดยไม่กล้าสบสายคริสที่กำลังเครียดและโกรธแค้น
“ฉันจะไปเอายัยนั้นกลับมา” คริสนั้นพูดก่อนทุกคนนั้นจะเดินเข้าไปหาเพื่อห้ามคริสแต่ทุกคนนั้นกลับห้ามคริสไม่ได้เมื่อเข้าขู่และขัดขืนถึงแม้เมื่อเขานั้นยังมาหายดีก็ตาม เพื่อจะกลับบ้านไปตั้งหลักหาวิธีพาคุณนั้นกลับมา
บ้านท็อป
คุณนั้นที่ตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองนั้นนอนบนเตียงบิ๊กไซส์ของใครสักคนก่อนจะมองไปรอบๆ สำรวจสภาพของห้องที่สว่างต่างจากห้องของคริสที่เคยชินและนอนก่อนจะหันไปอีกข้างที่มีผู้ชายร่างสูงนั้นนั่งกุมมือตัวเองแล้วก้มหน้า ก่อนหน้าหล่อๆนั้นจะเงยขึ้นมามอง
“ตื่นแล้วหรอ” เสียงท็อปที่ลุกขึ้นมานั่งขอบเตียงก่อนจะเขี่ยผมที่ใบหน้าของคุณอย่างเบามือ
“อืม” คุณนั้นตอบก่อนจะปัดมือของท็อปนั้นออกไป ท็อปนั้นเห็นพฤติกรรมของคุณจึงยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์เหมือนหมาป่า
“ไปล้างหน้าซะ วันนี้ฉันจะพาเธอไปซื้อของ” ท็อปนั้นพูดก่อนจะลุกแล้วไปเปิดผ้าม่านให้แสงสว่างนั้นเข้าถึงเห็นสภาพห้องที่กว้างมาขึ้น
คุณนั้นที่นอนก็ลุกขึ้นก่อนจะขยับตัวเองนั้นลงจากเตียงเดินเข้าห้องเข้าโดยไม่มีเสียงตอบรับก่อนท็อปนั้นจะหันไปมองคุณที่เดินเข้าห้องน้ำ
เมื่อคุณนั้นล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็รีบออกมา โดยที่คิดว่าท็อปนั้นอาจจะลงไปข้างล่างเหมือนอย่างที่คริสนั้นชอบสั่งตนและลงไปรอข้างล่าง แต่กลับเป็นว่าท็อปนั้นนั่งรอบนโซฟาตัวใหญ่นั่งดูทีวีก่อนจะหันไปมองคุณนั้นที่ใส่กางเกงขาสั่นเสื้อยืดธรรมดา ตามปกติ
“ไปกันเหอะ วันนี้ฉันจะพาเธอออกงานใหญ่” ท็อปนั้นพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปจับมือคุณนั้นโดยที่คุณนั้นไม่ขัดขืนก่อนจะเดินลงบันไดมาและขึ้นรถนั้นตามท็อปไป
คริสนั้นที่ฝืนสภาพตัวเองนั้นกลับบ้านมา แม่บ้านนั้นนำจดหมายเชิยไปร่วมงานประมูลเพรชพรมแดง คริสนั้นลังเล สั่งให้พวกน้องๆนั้นเตรียมตัวแต่งตัวหล่อ ไปร่วมงานโดยีเป้าหมายที่จะนำตัวคุณนั้นกลับมา เพราะ ยังไงท้อปนั้นคงไม่พลาดหญ่อย่างงี้แน่นอน
..............................................................................................................................................................................
Top part
ผมนั้นก็ยังไม่รู้ว่าทำไมเธอนั้นยอมผมง่ายขนาดนี้คงเป็นเพราะ เธอนั้นคงชอบไอ่ฟานเป็นเอาแน่ ไม่ก็อะไรสักอย่าง แต่อย่างน้อยเธอนั้นก้เป็นตัวต้นของแผนผมคืนนี้ แผนฆ่าไปฟานและประกาศให้ทุกคนรู้ว่า เธอนั้นจะแต่งงานกับผม ถือว่ามัดมือชกเลยก็ได้
แต่ตอนนี้ภายในรถนั้นเต็มไปด้วยความเงียบผมก็รู้สุกอึดอัดนะแต่ก็ไอยากจะถามเธอไรมาก เพราะ เธอนั้นตอบมาสองสามคำแล้วก็เงียบหายไปเฉยๆ เธอไม่เหมือนเม่อก่อนจริงๆคนที่ชอบขี้เล่น พูดมาก ชอบบ่น แต่ตอนนี้เธอกลับกลายเป็นคนเงียบๆ หรือเพราะ เธอนั้นเกลียดผมจริงๆหรอ
“ยูลน้องหิวมั้ย?” ผมนั้นถามเมื่อจอดรถนั้นสนิทแล้วหันไปมองเธอที่ส่ายหัวไปมา “เธอไม่คิดจะตอบพี่หน่อยหรอ?” ผมนั้นเอ่ยถามคำถามที่อยากจะรู้ทำไมเธอถึงไม่ยอมตอบ
“ฉันไม่มีไรตอบ” ยูลนั้นตอบก่อนจะลงรถไปยืนรอผมนั้นจึงเดินตามลงมาก่อนจะล็อครถนั้นแล้วเดินนำเธอนั้นเข้าไปเลือกซื้อเสื้อผ้า
เราสองคนนั้นเดินมาได้ซักพักเข้าออกทุกร้านเพื่อเลือกชุดที่ใส่ไปงานแย็นนี้ ผมนั้นก็ไม่รู้จะเลือกชุดไหนให้เธอมันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ชายมากเลยนะที่จะเลือกชุดสวยๆ แต่ผมก็ถามเธอนะแต่เธอนั้นไม่ยอมตอบ บางทีผมก็หงุดหงิดกับเธอแต่มันช่วยไม่ได้เอง ตอนนี้เธอเป็นของผมผมมีสิทธ์
“พี่ท็อป” คำพูดแรกที่เธอเรียกผมจนหันไปมองงงๆตามๆกันก่อนเธอนั้นจะเดินเข้าร้านเสื้อผ้าแล้วเดินไปหยิบชุดเดรสสีชมพูอ่อนเกาะอกสั้นประเข่าข้างหลังนั้นลาดยาวประมาณข้อเท้าเธอ
“เธอจะเอาชุดนี้หรอ?” ผมนั้นถามเพราะมันก็หลายร้านแล้วที่เธอนั้นไม่เลือกชุดสักทีแต่ชุดมันก็สวย เธอนั้นพยักหน้าผมก็ได้แต่จ่ายเงินก่อนเพราะหิ้วถุงเสื้อผ้สนั้นให้เธอ
“รองเท้าล่ะ?” เธอและผมนั้นเดินผ่านรองเท้า ผมนั้นไม่รอเธอตัดสินใจจับมือเธอนั้นเดินเข้าร้านทันทีก่อนมีพนักงานนั้นถามว่าต้องการแบบไหน ผมนั้นเลือกดูรองเท้าก่อนไปเห็นรองเท้าแก้วคู่หนึ่ง ผมนั้นให้พนักงานหยิบลองให้เธอใส่
“มันไม่แพงไปหรอ?” ยูลนั้นถามก่อนจะลองรองเท้าเธอนั้นสวมมันได้พอดี ผมนั้นส่ายหน้าก่อนจัดการซื้อมันก่อนจะกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวไปงานใหญ่ตอนเย็น
The end top part
……………………………………………………………………………………………………………..........................
ง้อวววววววววววววววววววววววววว มามาอัพทุกวันเบื่อกันยัง ? เม้นด้วยน้าาาา ขอบคุณที่ยังอ่านนะค่ะ เอื่อยพยายามทำให้เรื่องมันดีขึ้นแล้วน่ะ นางเอกฟานฟานยังไม่ทิ้งเอื่อยใช่เปล้าน้าา
ความคิดเห็น