FiC [eXo] ChanBaek ft.? ไอ่ร้ายนักกับนายหน้านิ่ง.

ลำดับตอนที่ #2 : CB 2 .

"ไปกินติมกัน"


"ห๊าาาาา!" แทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเองนี้เป็นไรไปอีกคนกัน
"จะไปไม่ไป"เมื่อเขาเห็นร่างเล็กยังคง งงๆกับคำถามของเขา
"ไม่ไป"ไม่ใช่ว่าเขาจะเอาคืนหรอกนะแต่เพราะว่าเขาไม่มีอารมณ์ที่จะกินจริงๆซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร
"แน่ใจนะ"
เมื่อเห็นว่าแบคฮยอนไม่ตอบอะไร เขาเลยถามทางเพื่อที่จะไปส่งแบคฮยอน แบคฮยอนก็ชี้ทางบ้านของตน ไปเรื่อย
แอ๊ดดดดดดดด~!
พอรถจอดเสร็จแบคฮยอนก็กล่าวขอบคุณชานยอลทันทีที่หวังดีมาส่ง

"อืออออ"ชานยอนตอบกลับทันที่ แต่แบคฮยอนดูเหมือนก็ไม่สนใจในคำตอบของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร และขับรถกลับคอนโดเขาทันทีโดยไม่ได้บอกลาอะไร
พอแบคฮยอนกลับมาถึงยังห้องขอเขา แบคฮยอนอยู่คอนโดคนเดียวเพราะบ้านกับโรงเรียนของเขามันไกลกันพอสมควร เขาเลยของพ่อกับแม่ออกมาอยู่คนเดียว เพื่อให้สะดวกแก่การไปโรงเรียนของเขา
"อ่าาาาาาาา~ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้น่า"
แบคฮยอนบ่นออกมาเพราะความล่าของการเรียนวันนี้ทั้งเรื่องเรียนและ เพื่อนของเขาอย่างเซฮุนที่วันนี้ตอนหลังเลิก เรียนทำไมเขาพูดอะไรแปลกๆแบบนี้. เขากับเซฮุนเป็นเพื่อนกันมานาน นับห้าปีกว่าเขารู้จักเซฮุนได้เพราะลู่หาน ลู่หานเป็นเพื่อนของเซฮุนตั้งแต่เด็กเพราะบ้านของพวกเขาใกล้กัน พอแบคฮยอนเขาไปเรียนในโรงเรียนใหม่ๆ เขาไม่รู้จักใครเลยแต่ลู่หานนี้แหละ ที่เป็นคนทักเขาคนแรกก็เลยทำให้เราได้รู้จักกัน
แล้ววันนี้มันเป็นไรของมัน หรือว่ามันแอบมีใจให้แต่เอ๋ไม่น่าจะใช่แต่ถ้าถามไปตรงๆละเดี๋ยวความเป็นเพื่อนก็อาจจะอึดอัดและจบลงก็ได้เขาได้แต่คิดเรื่องนี้วนไปมาว่าจะเอาไงดีแต่ต้องสะดุ้งเพราะเสียงโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้นมา

โอ เซฮุน สายเรียกเขา "เห้ย!เอาแล้วไง"ยังไม่ทันที่เจ้าตัวจะคิดจบสายที่เรียกที่เขายังไม่พร้อมรับก็ดังขึ้น
"รับไม่รับดี"เมื่อแบคฮยอนยังไม่แน่ใจว่าจะรับดีไหมกับสายตรงหน้าเขา

แล้วสายก็ตัดไป
"เห้ออออออ"แบคฮยอนได้แต่ถอนหายใจออกมาจริงๆโล่งอกที่มันตัดไปแล้วถ้ามันถามค่อยหาข้ออ้างล่ะกัน
แต่ไม่เป็นแบบที่คิดนี้สิ
"ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดด"

"เห้ยย! มันมาอีกแล้ว"แบคฮยอนถึงกับอุทานออกมาถ้าเกิดแบคฮยอนไม่รับสายตอนนี้มันได้ตามมาหาที่บ้านแน่ๆ
เอาว้ะทันทีที่คิดได้เขาก็กดรับโทรศัพท์โดยปล่อยให้ปลายสายรอตั้งนาน
"ไอ่แบคฮยอน ทำไมรับช้าจังว้ะ"ประโยคแรกที่เขาได้ยิน คิดแล้วว่าต้องถามแบบนี้
"คือออออ เออ..กู "ในหัวของแบคฮยอนตอนนี้ทึมไปหมดไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
"พรุ่งนี้เอาการบ้านมาลอกด้วยนะมึง กูเห็นว่ามึงโคตรขี้ลืมกูเล่นโทรมาเตือนไม่งั้นกูได้โดนหักคะแนนเพราะมึง"แบคฮยอนได้ยินแบบนี้ก็งงกับเพื่อนคนนี้จริงๆเมื่อตอนเย็นยังโมโหตาเดือดและคำพูดที่แปลกๆแต่พอมาตอนนี้ทำไมมันพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
"เออ กูรู้แล้วน่านี้โทรมาแกล้งด่าหรือเปล่าว้ะว่ากูขี้ลืม"เมื่อแบคฮยอนเห็นว่าปลายสายบอกกับเขาปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาก็เลยพูดคุยกับเซฮุนได้ธรรมดา
"หวังดีเวย แต่หวังดีกับตัวเองไม่ดีใจไป"นั่นไงคำพูดแบบนี้มันไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เราคิดจริงด้วย
"อ้าวววววไงพูดเงี่ยอะเดี๋ยวกูแม่งไม่ทำเลยหวะ"แบคฮยินเกิดเคืองกับคำพูดที่ไร้นํ้าใจแบบนี้
"นี้!ตัวเองงอนเขาหรอ"ไม่แปลกที่เซฮุนจะพูดแบบนี้เพราะเวลาหยอกล้อกันเซฮุนก็มักจะพูดประโยคอะไรแบบนี้
"มึงไม่ต้องเลย พรุ่งนี้ต้องทำเวรแทนกูถึงจะหายตกลงปร้า อะไรนะเรื่องจิ๊ปๆอย่างงั้นหรอโอเค"ยังไม่ทันที่เซฮุนจะตอนตกลงอะไรกับแบคฮยอน แบคยอนก็เสนิมาสนองเองเลย
"ดะ ด้ะเดี๋ยววววว"พูดไม่ทันซะแล้วเมื่อปลายสายอย่างแบคฮยอนตัดทิ้งไปซะก่อน
"เห้อออออ"แบคฮยอนต้องถอนหายใจอีกครั้งเพราะว่าเรื่องที่เขาคิดมันไม่ใช่เรื่องจริงและไม่มีวันเป็นไปได้หรอกอยากไอ่เซฮุนอะไรจะมานํ้าเน่าชอบคนอย่างเขา คิดแล้วจะอ้วกแตก

ตุดุมตุมดุดุ๊. ดาด้าดุ้ม
*ปัง แปล๊งงงง* เสียงปิดนาฬิกาปลุกของแบคฮยอนที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจปิดแรงแต่มือมันไปเองทำให้นาฬิกาตกลงพื้นอย่างแรงต้องแตกในที่สุด แบคฮยินสะดุ้งขึ้นมาทันทีไม่ใช่เพราะว่าเสียงนาฬิกาปลุกหรอกนะแต่เป็นเพราะเสียงที่มันตกลงไปนั้นเอง
"ย้าาส์นี้มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะที่มันตกแบบนี้"แบคฮยินถึงกับหัวเสียแต่ไม่มีไรทำร้ายความง่วงของเขาได้แบคฮยอน
"ชั่งมันค่อยซื้อใหม่ ขออีกห้านาทีแล้วกัน"

. แปดนาฬิกาสิบสามนาที .

"ย้าาาาาาาาาส์ ฉันสายอีกแล้วววววววววว"
เสียงตะโกนของแบคฮยอนดังสั่นห้อง
ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดด
แบคฮยอนกดรับพอดีแต่ไม่รอให้ปลายสายได้พูดอะไร
"เออออออออออ กูแล้วโวยยยยถึงหน้าโรงเรียนแล้ววว". โกหกออกไปซึ่งแน่นอนเพื่อนเขาไม่เชื่ออย่างแน่นอน



- C H A N Y E O l @-/

หันจากที่ผมอาบนํ้าแต่งตังเสร็จผมก็เดินลงมาคอนโดทันที ที่มองดูนาฬิกาข้อมือเพราะนี้ก็เกือบจะสายซะแล้ว ผมก็ขึ้นรถคันหรูของผมออกไปทันที

ณ โรงเรียนกรุงโซลแห่งหนึ่ง

ทันที ที่เขาจอดรถชานยอลก็ได้ยินใครได้เรียกชื่อของเขา
"ไอ่ชานยอล มึงหยุดอยู่ตรงนั้น"
เมื่อได้ยินเสียงเขาก็หยุดทันทีแล้วหันหน้าไปมองคนที่เรียกแล้วแชะยิ้มให้
"มึงวอนหาเรื่องแล้วไงอยู่ดีไม่ว่าดี"แต่ชานยินเงก็ยังยืนนิ่งไม่ตอบโต้อะไรทำให้คนที่พูดด้วยอย่างจินต้องโมโหจัด
แล้วเดินมาหาชานยอนด้วยใบหน้าที่ดุเดือนแล้วจินก็โน้มหน้าเข้ามากระซิบ
"มึงกับกูเดี๋ยวได้เจอดีกันแน่ เด็กคนนี้ของกูอย่ามา เสือก!"แต่ชานยอนเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดที่จินบอกเพราะว่าเขาก็ไม่ได้สนในตัวของแบคฮยอน
"จบแล้วใช่ไหมกูจะได้ไปเรียน"ชานยอนพูดหน้าตานิ่งเฉยเหมือนกับไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของจิน ก็ยิ่งทำให้จินเดือดยิ่กว่าเดิม
"เด็กนั้นมันต้องเป็นของกูในไม่ช้านี้"จินเองได้แต่คิดมองชานยอนและบ่นในใจพร้อมสายตาที่ตอนนี้ฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า

เมื่อชานยอนเข้ามายังห้องเรียนก็มีเสียงดังแอะอะโวยวายชองเพื่อนมากมายและเพื่อนทุกคนก็มองมาทางเขาแน่นอนตอนนี้เขาเป็นคนที่ทุกคนในโรงเรียนก็ต้องรู้จักเขา -*ปารค์ ชานยอน-* และเขาก็เดินหน้าไปยังโต๊ะเรียนของเขาที่อยู่หลังชานยอลและข้างๆเขาก็คือเฉินที่ไม่ค่อยพูดวันๆเอาแต่นั่งนิ่งแล้วหลับตากับอ่านแต่หนังสืออะไรก็ไม่รู้ของเขาทั้งวันแต่ชานยอนก็ไม่ได้สนใจให้เมื่อเขาเฉยมาชานยอนก็นิ่งกลับ "โถวววววววเว้ยไอ่แบคแม่งมาช้าอีกละเห็นไหมกูเลยไม่ได้ลอกการบ้านส่งตอนเช้าเลย มาเมื่อไหร่ตายแน่!!!!!" เสียงบ่นของชานยอนเพื่อนที่นั่งหน้าเขาดูเหมือนเขาจะหัวเสียไม่น้อยกับการบ้านที่ไม่ได้ส่งเพราะเพื่อนตัวเล็กของเขาที่มาสาย "เหอะ!ไอ่เตี้ยเอ่ย สายตลอด"เมื่อได้ยินเสียงบ่นของเซฮุนชานยอลก็หลงอุทานออกมา



- B A E K H Y U N .

ในขณะที่ครูกำลังสอนอยู่นั่นก็มีร่างเล็กเสื้อออกนอกผมเผาสะบัดสะบอม
"ขอโทษครับพอดีฝนตกรถติดผมเลยมาสาย"เพื่อนทั้งห้องต้องหันมามองทางเดียวกันทางร่างเล็ก
"ครูล่ะเบื่อกับเธอจริงๆเลย พยอน แบคยอน ไปนั่งที่!"ครูเบื่แที่จะบ่นกับคนตรงหน้าที่ชอบหาเหตุต่างๆน่าๆมาอาจความมาสายของเขา
"แบคฮยอน นั่งเลยนั่งเดี่ยวนี้เลย"เสียงลู่หานรีบบอกเพื่อนตัวเองเมื่อแบคฮยอนบังกระดานนี้ไม่ได้ห่วงเลยใช่ไหมหนิ
"นี้แหนะ"เมื่อแบคฮยอนนั่งที่ยังไม่ทันได้เอาตูดสำผัสกับพื้นก็โดนมือหนักๆของเซฮุนเพื่อนตัวเเสบเขกเข้าอย่างจังที่หัว
"ทำกูไมเนี่ย"แบคฮยอนต้องด่าออกมาทันทีเพราะโดนครูด่ามาเมื่อกี่ยังจะมาโดนเพื่อนทำร้ายอีก"
"กูบอกให้เอาการบ้านมาให้ลอก "
"เอ้า!กูก็เอามาอยู่นี้ไง"
"เออ เอามาแล้วมันส่งทันไหมล่ะมึงนี้จริงๆเลยอุส่าห์โทรไปเตือน"นี้ตกลงแบคฮยอนผิดใช่ไหมเนี่ย
"ไม่รู้แหละทันไม่ทันเย็นนี้ทำเวรแทนกูด้วย"เซฮุนยังไม่ทันที่จะตอบโต้อะไรแบคฮยอนก็หันหน้าหนีไปทางกระดาน


"ลู่ๆฮุนๆ กูปวดฉี่หวะ เดี๋ยวกูตามไปกินกันก่อนเลย"พอแบคฮยอนบอกเพื่อนตัวเองเสร็จก็รีบไปเข้าห้องนํ้าทันที เกือบไม่ทันแล้ววววว~ แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องนํ้าอย่างตามตัวแล้วเตรียมตัวเองไปหาเพื่อนที่โรงอาหารแต่ทะว่าาา!!!!

พี่จินนนนนน!



- C H A N Y E O l

กริ๊งงงงงงงงง~

สิ้นเสียงกริ่งผมก็เก็บของใส่ใต้โต๊ะแบบลวกๆ และเดินตรงไปยังโรงหาอารของโรงเรียน ก็มีสายตาอันยั่วยวนของสาวๆส่งมาให้เขาตลอดทางบางคนก็กระซิบกันแต่ผมก็ไม่ได้สนแต่กลับชินไปแล้วซะอีก
ผมก็เดินๆของผมไปเรื่อยๆผมเลยแวะห้องนํ้าเพื่อล้างมือทำความสะอาดก่อนกินข้าวซะหน่อย ห้องนํ้าตรงนี้ไม่ค่อยมีคนเพีาะว่าห่างจากอาคารเรียนและโรงอาหารผมชอบมาใช่ห้องนํ้าที่นี้บ่อยๆเพราะว่ามันเงียบดีและไม่ค่อยมีคนฟุงซาน


- 001.~

พี่จินนนนนนนนนน~
ทันที ที่แบคยอนเห็นคนตรงหย้าถึงกลับต้องตาโตเป็นไข่ห่าน แบคฮยอนรีบเดินหนีจากคนตรงหน้าแต่แล้วซวยก็มาถึงอีกครั้งเมื่อคนที่แบคฮยอนกำลังจะเดินหนีกลับขว้าแขนแบคฮยอนเอาไว้แล้วใช่แรงเท่าที่มีดึงเขามาหาตัว มือสองข้างของจินโอบเอวของแบคฮยอนเอาไว้ร่างกายตอนนี้ขอเขาทั้งสองเหมือนจะสิงกันอยู่แล้วตอนนี้
"ดื้อนักนะ ตัวแค่นี้"เสียงทักจินทำให้แบคฮยอนไม่กล้าที่จะมองหน้า
"ไหนลองดูสิว่าดื๊อๆแบบนี้จะมีแรงสู้แค่ไหน"
ยังไม่ทันที่แบคจะได้ตอบโต้อะไรร่างขอแบคฮยอนก็โดนจินผลักเข้าไปในห้องนํ้าแล้วล็อกประตูทันที
"เห้ยยยยย!ทำไรอะหลีกไปนะเว่ย"เมื่อแบคฮยอนรู้สึกตัวก็รีบตะโกนโวยวายออกมาทันที
"ไม่รู้จริงหรอ เดี๋ยวจะทำให้รู้นะว่าจะทำไรอะไร"
"ชะ โด่ยยยย"ทันทีที่แบคฮยอนร้องออกมาไม่ทันหมดประโยคก็โดนคนตรงหน้าดึงเขาสวมกอดด้วยแรงอันมหาสานทำให้หน้าแบคฮยอนชนกับอกของจินเข้าอย่างจัง
จินก็กดริมฝีปากเข้ากับแบคฮยอนอย่างโหยหาแต่ว่าคนตรงหน้าไม่ให้ความร่วมมือเขาพยายามแทกลิ้นเข้าไปแต่ว่าคนตรงหน้าอย่างแบคฺยอนไม่อ่อนให้เขาเลย
จินผลักจูบออกแล้วหันมาบีบคางของแบคฮยอนแทน
"โอ๊ยยยย!ไอ่ชั่วปล่อยกะ "จินไม่ปล่อยให้แบคฮยอนพูดจบก็บีบคางให้อ้าแล้วจูบลงไปอีกทีทำให้เขาได้ลิ้มรสหวานของคนตรงหน้าลิ้นก็พรางหาความหวานไปเรื่อยแบคฮยอนรูปสึกอึดอัดเลยทุบหันของจินอย่างแรงให้รู้ว่าเขาหายใจไม่ออก แต่จินก็ไม่ผลักจูบมันเคลิ้มของเขาออก ทำให้นํ้าตาของแบคฮยอนค่อยๆไหลออกมาเขารู้สึกช็อคทำเหตุการณ์ตอนนี้แบคฺยอนเลยเปลี่ยนจากทุบหลังมาทุบประตูแทนเพื่อขอความช่วยเหลือ
มือขินไม่อยู่นิ่งพยายามไล่ตามตัวแบคฮยอนแล้วค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ดทีละเม็ด



- 002

ปั๊งงงปังง อื้อออออ
ผมได้ยินเสียงทุบประตูทำให้ผมตกใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรคงหูฟาดไปเอง ผมก็เช็ดมือตรวจความเรียบร้อยและเดินออกไป

ปั๊งงงง ตุ้งงงตุ้งงงงปั๊งงง!

ผมต้องสะงักอีกเสียงทุบประตูใครเล่นพิเล่นอะไร
ผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนํ้าใหม่อีกครั้งว่าเสียงนี้มันอะไรกัน ผมค่อยค่อย เดินหาความผิดปกติในห้องนํ้าแห่งนี้แล้วก็ต้องหยึดที่หน้าประตูห้องสึดท้ายเมื่อเสียง ทุบได้ดังขึ้นอีกครั้ง ผมเลยเอียงหูฟังว่าคนข้างในเป็นไรหรือเปล่า
"อืออออออออ ปะปล่อยยยยยย"
*เห้ยยย ผมว่ามันเกิดเรื่องไม่ดีแน่ผมเลยใช้แรงทั้งหมดผลักประตูเข้าไปแล้วมันก็เปิดออก

ภาพต้องหน้าผมนี้คือร่างสูงกล้ามใหญ่ที่เปลือยท่อนบนและในชุดที่ไม่เรียบร้อยแต่ผมต้องชะงังเมื่อคนอีกคนที่ร่างสูงใหญ่บังอยู่คือ "แบคฮยอนนนนนนน"กับหน้าตาและร่างกายที่อ่อนไปหม
ผมรีบพุ่งเข้าไปหาร่างบาง และกำหมัดแน่นชงเข้าไปไปที่โหนกแก้มของไอ่จินผมรัวหมัดไม่ยั้ง ไม่ปล่อยให้มันได้ตอบโต้อะไรผมเลย "มีมึงอีกแล้วหรอฝากไว้ก่อนเถอะมึง"แล้วมันก็วิ่งออกไป ผมเลยหันไปมองทางด้านแบคฮยอน อย่างนี่แหละน่าเกิดมาหน้าหวานหญิงอาย


-
003

ทางด้านแบคฮยอนที่ตอนนี้เอาแต่หลับตาและล้มหน้านิ่งไม่ยอมหันมามองมาตอนนี้สถานการณ์มันดีขึ้นแล้ว เขาก็รอสึกหมายมีอะไรบางอย่างมาอุ้มเขาไปเขากลับรู้สึกตัวอีกทีเลยหันไปมองตรงหน้า
*นี้ชานยอลอีกแล้วหรอ"เขาพูดออกมาเสียงแผ่วเบาแต่อยู่ใกล้กันขนาดนี้แน่นอนว่าชานยอลได้ยิน
"ก็ใช่อะดินี้มาช่วยกี่ครั่งแล้ว ตอบแทนด้วย"ชานยอลทวงความช่วยเหลือกับคนที่อยู่ในอ้อมกอด ชานยอลก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ
"จะพาไปไหน"แบคยอนไม่มีแม้แรงที่จะพูดแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรแบคฮยอนค่อยๆหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้า ชานยอนอุ้มแบคฮยอนมายังรถของเขาก่อนจะค่อยๆวางแบตฮยอนอย่างเบามือ ต้องพาแบคฮยินกลับไปส่งแล้ว ถึงปล่อยให้ไปเรียนต่อมีหวังเจ้าตัวได้ตอบคำถามต่างๆนาๆเป็นอันแน่

รถเคลื่อนตัวออกจากโรงเรียนเดินหน้ามาเรื่อยๆจนถึงคอนโดของแบคฮยอน ชานยอลเลือกที่จะมาส่งแบคฮยอนที่คอนโด เขาคงช็อคไม่น้อยกับเหตุการณ์ร้ายๆในช่วงนี้

เสียงกุกกักดังติดต่อกันทำให้แบคฮยอนต้องลืมตามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
แบคฮยอนค่อยๆหลี่ตามองว่าเสียงอะไรอยู่ๆภาพชายร่างสูง้ป็นร่างๆก็ค่อยๆเดินเข้ามา แล้วอะไรเย็นๆก็มาสัมผัสกับหน้าผากของแบคฮยอน
"ตัวร้อนหนิ อาากินยาซะก่อน นี้"เมื่อยินแบบนั้นแบคฺยอนก็หลับตาลงไม่ใช่ว่าเหนื่อยหรืออะไรเขาไม่อยากจะกินยา
"เห้ยย! เหนื่อยหรอกินนี้ก่อน"ชานยอนเห็ยแบคฮยอนหลับตาเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าเจ้าตัวเป็นอะไร แบคฮยอนแบะปากพลิกตัวหนีไปอีกด้านทำให้ชานยอนรู้เลยว่าแบคฮยอนต้องไม่อยากกินยา ชานยอลเลยจัดร่างบางให้หันมาแต่แบคฮยอนก็ไม่ยอมหันมาซักที ชานบอลเลยใช่ตายตายซะหนาอยล่ะกัน
"จะกินดีดี หรือจะให้ป้อนด้วยปาก"แต่กลับไม่ได้ผลแบคฮยอนยังคงนิ่ง เห็นดังนั่นชานยอนเลยโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ทำให้แบคฮยอนสะดุ้งแล้วหันมาด้วยความเร็วเลยทำให้จมูกของเขาทั้งสองชนกัน ทุกอย่างในโลกนี้หยุดหมุน ทั้งสองนิ่งอยู่นาน
"เอามา กินก็จนไหนล่ะหา"แบคฮยอนเมื่อได้วติก่อนเขาเลยหันหน้าหนี
"อะอ้ะ อ่อเอาไปดิ"ชานยอนก็ยื่นยาให้แบคฮยอนพร้อมนํ้า

แล้วเขาก็เดินหนีไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้ แล้วเดินกลับเข้ามาหาแบคฮยอนเหมือนเดิม
"แบคฮยอน" ยังไม่รอให้คนตรงหน้าขานรับเขาก็พูดขึ้น


"เอาเบอร์นายมา" แบคฮยอนทำหน้างงว่าเมื่อกี้ชานยอลพูดว่าอะไรนะ ?