คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : | Last Day | - Chapter 2 -
"โอ้ะ!ต่อปากต่อคำเก่งสะด้วย อย่างงี้ต้องสั่งสอนหน่อยละมั้ง"
มือสากง้างมือขึ้นสูงเตรียมที่จะฟาดลงบนใบหน้าขาว ดวงตาหวานรีบหลับตาลงด้วยความหวาดกลัว แต่ยังไม่ทันที่จะได้ประทับรอยฝ่ามือบนใบหน้าขาว กลับมีมือปริศนาเข้ามาขัดไว้ก่อน
"ย่าห์! ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ ฉันว่ามันไม่แมนเลยนะ"
ชายแปลกหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อลู่หานได้ยินเสียงทุ้มๆนั้น ดวงตาสวยค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
ใบหน้าอันหล่อเหลา คิ้วหนาคมเข้ม จมูกได้รูปรับกับริมฝีปากหยัก รูปร่างสูงโปร่งสมชายชาตรี ผิวกายสีแทนที่ทำให้ชายตรงหน้าดูมีเสน่ห์ขึ้นมากเท่าตัว
ดวงตาหวานจับจ้องทุกรายละเอียดบนตัวของชายแปลกหน้า ที่ตอนนี้กำลังมีปากเสียงกับคู่กรณีของเขาอยู่
"อย่าแส่ นี่มันเรื่องของคนสองคน แกไม่เกี่ยว"
"ผมว่ามันคือหมาหมู่มากกว่านะ ดูสิพวกคุณมีสามสี่คน หมอนั่นตัวคนเดียว"
"ยุ่งไรด้วยวะ อยากมีเรื่องรึไง"
"ไอ้อยากมีเรื่องมั้ยก็..ไม่อยากหรอกครับ แต่มันไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะคนที่นั่งตักคุณหน่ะ 'เมีย' ผม"
ไม่ว่าเปล่า มือหนาจับข้อมือเล็ก พลางดึงขึ้นกาตัวเพื่อให้พ้นจากชายที่ไม่น่าไว้วางใจ พลางโอบไปที่เอวบาง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองโดนโอบเอว ใบหน้าขาวค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระรื่อ สายตาที่ดูลนลานอยู่ไม่เป็นสุข ลู่หานแทบจะหยุดหายใจไปเลยทีเดียว
"ไปกันเถอะที่รัก"
ชายแปลกหน้าพาลู่หานเดินออกมา แต่มือหนาก็ยังคงโอบเอวบางไว้ตลอด
คนทั้งสองคนยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้า กลับมีเสียงนรกเรียกให้ทั้งสองหันกลับไป
"งั้นลองกันสักตั้งมั้ยหล่ะ ใครชนะได้เด็กนี่ไป"
เมื่อชายปริศนาฟังพวกหมาหมู่พูดจบก็ถึงกับยกยิ้ม ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปซัดหมัดใส่ชายร่างอ้วนที่พูดท้าทายเขา ต่างคนต่างแลกหมัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ชายคนนึงที่เข้ามาล็อกตัวของชายแปลหน้าเอาไว้ ทำให้เขาไม่อาจขยับตัวได้ ทำให้ชายอีกคนซัดเข้าไปบนใบหน้าหล่อ เลือดที่ค่อยๆไหลออกมาตามริมฝีปากของชายแปลหน้า ทำให้ลู่หานถึงกับหน้าถอดสี
ก็ทั้งหมดมันเป็นเพราะเขานี่
ตอนนี้ชายสามถึงสี่คนต่างก็โจมตีไปที่ใบหน้าหล่อ แต่มีหรอคนอย่างเขาจะยอม สองขาคู่กระโดดถีบคนที่พุ่งตรงเข้ามาหาเขา ก่อนที่คนที่ล็อกเขาจากด้านหลังจะล้มลงไป ตามแรงถีบ ตอนนี้ชายแปลกหน้าได้ถูกปล่อยเป็นอิสระ ก่อนที่จะขึ้นคร่อมชายคนนึง พลางซัดหมัดลงไปบนหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด
ไม่นานนักตำรวจก็เข้ามาห้ามสถานการณ์ที่กำลังดุเดือด และเต็มไปด้วยเรื่องของพละกำลัง กว่าเรื่องจะสงบก็ใช้เวลานาน เพราะ ต่างไม่มีใครยอมใคร กว่าจะทำให้แยกกันได้ก็ทำเอาเหงื่อหยดเลยทีเดียว
และนานกว่าที่ลู่หานและชายแปลกหน้าจะให้ปากคำกับตำรวจเสร็จก็เล่นเอาเกือบเช้าเลยทีเดียว
"เจ็บมากไหมอะ"
"ไม่หรอก ว่าแต่นาย..."
"ผมโอเค แต่ดูจากหน้าของคุณแล้ว ไม่หน้าโอนะ"
ลู่หานชี้ไปที่ใบหน้าหล่อที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดและรอยแผล ทำเอาคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกผิดซะแล้วสิ ก็ทำให้ใบหน้าหล่อๆของเขาเสียนี่นา
"ก็นะ..."
ชายปริศนายักไหล่อย่างไม่สนใจ ทำเอาลู่หานไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปยังไงดี
"...."
"งั้นถ้านายไม่เป็นอะไร ฉันไปก่อนนะ"
ชายแปลกหน้าโบกมือลา ก่อนที่จะหันหลังให้กับลู่หาน
"ด...เดี๋ยวสิ"
ลู่หานรั้งข้อมือหนาเอาไว้ ทำเอาชายปริศนาถึงกับชะงัก ก่อนที่จะหันหลังกลับมามอง พลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"???"
"ให้ผมทำแผลให้ก่อน...ไหม?"
"ไม่ต้องหรอกรบกวนนายป่าวๆ ฉันไปโรงพยาบาลดีกว่า"
"ไม่นะ ก็....แลกกับที่คุณมาช่วยผมไง"
"ฉันเป็นหนี้บุญคุณนายใช่ไหมเนี่ย"
"ก็ผมทำแผลให้นายไง ถือว่าลบล้างกันไป"
-LAST DAY-
"โอ๊ยยย เบาๆหน่อยสิ"
ชายแปลกหน้าร้องโอดครวญด้วยความเจ็บบริเวณมุมปาก
สำลีที่ถูกชุบลงไปในขวดแอลกอฮอล์ล้างแผลด้วยปริมาณที่ไม่มากนัก ก่อนที่จะนำมันมาเช็ดบริเวณรอบแผล
"คุณก็อยู่เฉยๆสิ"
ลู่หานดุเบาๆ ก่อนที่จะบรรจงทำแผลให้กับคนตรงหน้าอย่างเบามือที่สุด
"นายนั้นแหละมือหนักเกินไป"
"ผมก็ทำแบบเบามือที่สุดแล้วนะ"
"นายน่ะพอเลย"
ชายปริศนาพูดขึ้น ก่อนที่มือหนาจะจับมือที่เรียวสวยที่ตอนนี้กำลังจัดการทำแผลให้กับคนตรงหน้า
สัมผัสนี้ทำเอาลู่หานถึงกับชะงักไปชั่วขณะ สายตาหวานค่อยๆจับจ้องไปยังมือหนาที่ตอนนี้มันกำลังกอบกุมมือเรียวสวยของเขาอยู่
ดวงตาหวานค่อยๆปรับสายตาให้อยู่ในระดับปกติ ภาพที่ปรากฏก็คือ ใบหน้าที่หล่อเหลาที่เต็มไปด้วยรอยแผล
ดวงตาคมไล่มองทุกรายละเอียดบนใบหวาน มันช่างไร้ที่ติจริงๆ เขาไม่เคยเห็นใครที่มีใบหน้าที่หวานได้ขนาดนี้ ดวงตากลมใสที่อยู่ใต้ล่างของคิ้วเรียวสวย จมูกเป็นสันโด่งที่รับกับใบหน้าเรียวหวาน ซึ่งมีริมฝีปากบางสีชมพูซีดมันช่างเย้ายวนและน่าสัมผัสเหลื่อเกิน
สายตาทั้งสองประสานกันอย่างมีแรงดึงดูดของกันและกัน ลู่หานเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เขาก็เริ่มสนใจในตัวของผู้ชายคนนี้อยู่ไม่น้อย
ใบหน้าอันหล่อเหลาค่อยๆโน้มตัวเข้าไปใกล้กับใบหน้าสวย ลมหายใจที่สัมผัสของกันและกันได้ เสียงหัวใจของคนทั้งสองที่ตอนนี้มันกำลังเต้นโครมครามอย่างไม่มีใครยอมใคร ริมฝีปากที่มันใกล้จะได้สัมผัสของกันและกัน ตอนนี้สติของคนทั้งสองได้เตลิดเปิดเปิงไปแล้ว
ฝ่ามือหนาที่ค่อยๆรุกล้ำเข้าไปใต้เสื้อยืดสีดำของลู่หาน สิ่งนี้มันสามารถเรียกสติของลู่หานให้กลับมาได้
ลู่หานผงะตัวออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างสูงที่เริ่มได้สติก็รีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองต่างไม่มีใครพูดหรือคุยกันอีกเลย ความเงียบเริ่มครอบงำคนทั้งสอง
ตอนนี้ลู่หานรู้สึกอึดอัดมาก ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไงออกไปดี
แต่เอาวะ...
"เออ คุณชื่ออะไรหรอ ผม ลู่หานฮะ"
"ผม คิม จงอิน ครับ เรียกว่า จงอินก็ได้ครับ :)"
เวลาตอนนี้ได้ล่วงเลยไปนานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่ภายในห้องวีไอพีแห่งนี้ยังคงครื้นเครงและสนุกสนาน ไม่ต่างจากข้างนอกเท่าไรนัก ขวดเหล้าไวน์ยี่ห้อต่างๆเริ่มกองเลี่ยลาดอยู่เต็มพื้นห้อง
สงสัยคืนนี้จะยาว คงจะไม่ต่างกับคนที่นั่งข้างๆผม ที่เริ่มออกอาการที่เรียกว่าเมา แบคฮยอนเริ่มมีการโยกย้ายส่ายสะโพกกับพนักงานคนหนึ่งถ้าจำไม่ผิดเธอชื่ออึนจอง ดูเต้นเข้าสิครับ..เหมือนโลกนี้มีเพียงแค่สองเรา
"คุณบอสฮะ..ม่ายปายเต้นด้วนกันหราฮะ สนุกน้าา.."
แบคฮยอนเดินเซมาหาคนที่นั่งเหงาอยู่คนเดียว ก่อนที่จะออกแรงดึงให้อีกคนลุกจากที่นั่ง เพื่อให้มาสนุกด้วยกัน แต่อีกคนกลับนั่งเฉยอยู่ที่เดิม
ก็แบคฮยอนไม่อยากให้คุณบอสนั่งเหงาอยู่คนเดียวหนิ
"แบค..แบคฮยอน ฉันว่านายเมาแล้วนะ"
"หรอฮะ..ผมก็ว่างั้น คิกคิก"
"กลับบ้านมั้ยฉันพากลับ"
"ไม่อาววว .... ผมต้องรอโจควอนฮยองอีก ถ้าผมกลับก่อนแกก็จะฉีกผมเป็นชิ้นๆอย่างงี้"
แบคฮยอนนำมือทั้งสองมาจับที่ชายเสื้ออีกคนพลางออกแรงดึงๆเล็กน้อย เพื่อแสดงท่าทางว่าคือการฉีก
ด้วยท่าทางที่น่ารักของอีกคน ทำเอาบอสสุดหล่อถึงกับหลุดขำคนตรงหน้าเล็กน้อย
จะถ่ายคลิปเก็บไว้ให้คนตรงหน้าดูตอนสร่างเมาดีมั้ยนะ?
"เต้นกันเถอะฮะ เต้นกัน คุณบอสมาเต้นกับแบคนะฮะ"
"ไม่เอาหน่ะแบคฮยอน กลับบ้านกัน"
"ไม่เอาแบคจะเต้น ลุกขึ้น ลุกขึ้น"
มือเรียวเล็กพยายามฉุดมือชานยอลให้ลุกขึ้นอีกครั้ง แต่มือหนากลับกระตุกข้อมือบางเพียงเล็กน้อย แบคฮยอนก็เซมานั่งบนหน้าตักของชานยอล
แขนยาวโอบเอวบางของแบคฮยอนเพื่อไม่ให้อีกคนหนีไปไหน
"ปล่อยนะ ผมจะเต้นๆ"
แบคฮยอนเริ่มยุกยิกอยู่บนหน้าตักของอีกคนเมื่อรู็สึกตัวว่าตัวเองนั้นโดนสวมกอดอยู่
"ไม่" - ชานยอล
"ปล่อย" - แบคฮยอน
"ไม่" - ชานยอล
"ปล่อย" - แบคฮยอน
"ไม่"
ชานยอลเริ่มสนุกเมื่อได้แกล้งคนตรงหน้า แบคฮยอนหยุดเถียงแต่เปลี่ยนเป็นการยุกยิกบนตักเเทน
"นี่...นิ่งๆสักนาทีสิแบคฮยอน"
"งือ..ปล่อยสิ ผมอึดอัดTT"
"ก็นิ่งสิ จะได้ปล่อย"
ชานยอลก้มลงกระซิบที่ข้างๆใบหูของแบคฮยอน ทำเอาอีกคนถึงกับขนลุกซู่
แบคฮยอนยอมอยู่นิ่งสักพัก ตอนนี้คุณบอสสุดหล่อก็ยังไม่เลิกโอบเอวเขาสักที
"......"
นิ่งจริงๆด้วย สงสัยคงคงหมดฤทธิ์แล้วสินะ
นิ่งนานเกินไปรึเปล่า ?.. ชานยอลก้มหน้ามองคนในอ้อมอก
ขนตาเป็นแพรงอนยาว ริมฝีปากบางอมชมพู รับกับแก้มออกสีแดงระรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแสดงให้รู้ว่าคนที่อ้อมอกได้หลับไปแล้ว
แบบนี้เค้าเรียกว่าหลับคาอกหรือเปล่าครับ ?
-LAST DAY-
"แกๆๆๆๆ ข้างนอกแก ข้างนอกคนตีกันนัวเลย"
โจควอนพรวดพราดหน้าตื่นเข้ามาในห้องวีไอพี พลางตะโกนลั่นให้คนทั้งห้องได้รับรู้
"เหตุการณ์เป็นไงบ้างเเชร์ด่วน!"
"คือเรื่องมันเป็นงี้แก"
โจควอนบรรยายสาธยายกับเพื่อนพนักงานอย่างเมามันส์ ตอนนี้ทุกคนภายในห้องต่างพากันฟังโจควอนผู้เห็นเหตุการณ์
"ไปละ ไปหาแบคฮยอนก่อน"
หลังจากยืนโม้เสร็จโจควอนก็ขอตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนก่อนจะเดินไปตามทางที่นำแบคฮยอนไปฝากในตอนแรก แต่สิ่งที่โจควอนเห็นถึงกับต้องปิดปาก เมื่อภาพที่เห็นคือ คุณปาร์คสุดหล่อกำลังโอบกอดนางชะนีน้อยของเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มือนึงกำลังลูบหลังแบคฮยอนเพื่อกล่อมให้หลับ แต่ปากเนี่ยสิ!กำลังดมความหอมจากตัวแบคฮยอน เริ่มจากกลุ่มผมนุ่ม มาขมับแล้วขยับไปที่แก้ม!!!! โอ้เเม่เจ้า โจควอนคนนี้อยากระเบิดตัวตาย!! -/////-
โจควอนรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปขัดจังหวะรักของบอสคนใหม่
"ว๊าย! แบคฮยอนเป็นอะไรไปฮะคุณชานยอล เกิดอะไรขึ้นฮะ แบคฮยอนเเพ้อะไร หรือไม่สบาย หรือเป็นลมฮะ"
โจควอนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น พลางเดินเข้ามา ก็ทำตัวเป็นห่วงคนบนตักของบอสสุดหล่อ ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่า...
เมา....
"เอ่อคือ.."
"ห..หรือว่า แบคฮยอนถูกทำมิดีมิร้าย !"
โจควอนปิดปากตีหน้าเศร้า ถ้าเป็นนักแสดงคงจะได้รางวัลตุ๊กตาทองไปแล้ว
"เปล่าครับ แบคฮยอนเมาแล้วหลับไป ก็เท่านั้นเองครับ"
"หวา..จะทำยังไงดีล่ะฮะ ยังอยากอยู่ร่วมงานต่ออยู่เลย แต่นังแบคมันเมาแบบนี้คงต้องกลับบ้านแล้วหล่ะ โอ้ยย รถก็ไม่ได้เอามาทำไงดีเนี่ย"
โจควอนตีหน้าเศร้า แสดงบทละครใส่บอสคนใหม่ไม่ยั้ง คราวนี้หล่ะนังชะนีน้อยของเจ้จะได้มีสามีเป็นตัวตนสักที
"งั้นเดี๋ยวผมไปส่งแบคฮยอนเองก็ได้ครับ"
"จริงหรอฮะ แต่ไม่เป็นไรฮะ ผมเกรงใจ"
"ไม่รบกวนหรอกครับ คุณช่วยบอกทางไปบ้านของแบคฮยอนให้ด้วยแล้วกันครับ"
โจควอนไม่รอช้า รีบยิ้มเศษกระดาษพลางใช้ปากกาจดเส้นทางไปบ้านให้ชานยอลอย่างละเอียดพร้อมบอกที่ซ่อนกุญแจให้พร้อม
"ขอบคุณนะฮะ บอสใจดีจัง"
โจควอนบอกขอบคุญชานยอล พร้อมกับเดินเข้าไปร่วมงานต่อ
'โชคดีนะจ๊ะแบคฮยอน'
Talk : ฟิคกากๆจากคนเขียนสมองกลวง BY ไรท์โบว์
ฟิคมีสาระ ที่ไม่มีสาระ BY ไรท์พิมจร้า ^^
จากไรท์ทั้งสอง : ถ้าชอบก็โหวต+กดfav.+คอมเม้นกันด้วยนะ^^
#ฟิคลาสเดย์
ความคิดเห็น