คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พลาดพัง ไม่ใช่พลาดพลั้ง
หลัาที่เรื่อวุ่นวายบไป เวลาเย็นวันนั้นพวเ้าสามน ไปเปิโรแรมใหม่อยู่ที่
าโมนิส์ ึ่เป็นเมือที่มีอาาศเย็นลอทั้ปีและเียบสบ หนีวามวุ่นวายาเมือปารีส ึ่ห้อทั้หมถูัเรียม่อนล่วหน้าสามวัน และแน่นอนว่าในาโมนิส์
ไม่มีใรทราบว่า พวเ้าืออ์รลับ
โรแรม าโมนิส์ มบล็อ
พวเ้าเินทามาถึเือบๆ เที่ยืน
รถที่สำรอรับาสนามบินอลส่พวเ้าถึโรแรม
“ อี 2 เือนเอันุ ๊อปเวส “
านยอลล่าวลานับรถที่มาส่พวเ้า้วยน้ำเสียันเอ
พวเ้าสามน่อยๆเินเ้าไปที่ มบล็อ
นัวเล็ที่เพลียาารเินทาเริ่มไ้สิึ้นมานิๆ้วยวาม่วลอเส้นทา
“ ุน “ ลู่หานเอ่ยื่อ นัวสูที่อยู่้าๆ
“ ว่า “ เ้าหันไปมอแววาู่สวยทีู่เหมือนว่าะมีอะไรมาถามอี
“ พวนาย ย้ายที่อยู่ทุๆสอเือนหรือไ “
“ ็ไม่เิ แล้วแ่อารม์ “ เ้ายัิ้วอบอย่าวนๆใบหน้าสวย
“ แล้ว บ้านพวนายละ “
“ อยู่ ูไบ เลี้ยเสือเป็นแมว “
“ ใร เื่อนาย็บ้าแล้ว “
“ นายไ ที่ำลัะเป็นบ้า เพราะวามหล่ออพวเรา “
“ นิ ุน !!! “
“ เียบแปปนะพว ูเหมือนว่า ไอ้แวน ทำานพลา “
านยอลหันมาทำหน้า หุหิเล็น้อยแ่ไม่ไ้อารม์เสียอะไร
“ ทำไมวะ เพื่อน “ เฮุนเินเ้าไปถาม
“ ูว่าไอ้แวน มันลืมแน่ๆ ว่าพวเรามีสามน “
“ แสว่า “
“ มันอโรแรมห้อเียว “ านยอลพูพลาูหน้าปัาร์ห้อมาใหู้
“ แบบนี้ ลู่หาน ไม่สิ ลู่เปอ ็นอนับพวเราใ่ปะ “ เฮุนทีู่ไม่ไ้ทุ์ร้อนพลาวยโอาสไปโอบไหล่ออีนอย่าิวๆ
“ ็น่าะแบบนั้น “ านยอลยัิ้วอบลับและยิ้มอย่ามีเลสนัยเ่นัน
“ ไม่เป็นไร พวนายนอนไปเถอะ ันะไปหาโรแรมแถวนี้อยู่เอ “
นัวเล็ที่ยิ้มใีสู้เสือหน้าหล่อสอน อย่าใล้า
“ ฮ่าๆๆๆๆ นายิว่าโรแรมที่นี่อัน่ายๆ ่ายเินละพัไ้เลยเหรอ ที่นี่ไม่ใ่ปารีสนะ ุลู่แป “
านยอลพูเยะเย้ออีนที่ำลัิว่า าโมนิส์มีโรแรมสำหรับนัท่อเที่ยวทั่วไป
“ แ่นายะให้ันนอนับพวนาย เนี่ยนะ “ ลู่หานยัถามำถามเิมที่อยาฟัำอบที่เปลี่ยนไป
“ ใ่แล้ว “ านยอลและเฮุนพูพร้อมัน
“ เฮ้อ “ เ้าทำหน้าเปื่อยๆและถอนหายใพร้อมับเินเ้าลิฟ์อย่าำใ
พร้อมับภาวนาถึ บุแ่าิปา่อนลอเวลา หรือไม่็อาเป็นเพราะบาปที่เยทำมาลอปี
ถึ้อมาเอเรื่อแบบนี้ ให้ายสิ
เมื่อมาถึหน้าห้อานยอลรูีย์าร์
พวเ้าเินเ้าไปพร้อมัน ภายในูหรูหราสมราา ที่เ้า่ายเินบ และเฟอนิเอรบามที่้อาร
หลัาที่พวเ้าอาบน้ำเสร็
ทุอย่า ลู่หานเป็นนสุท้ายที่เินออมาาห้อน้ำ เ้ารู้สึหุหิับนสอนรหน้าอีรั้
พวเ้าสอนนอนนละฝั่อเียและเว้นที่รลาไว้ให้ลู่หาน
“ านยอล !!! ุน !! “ นัวเล็พูเสียัให้ สายลับที่ำลัูทีวีอยู่รู้ัว
พวเ้าใและหันหน้าไปพร้อมัน
“ มึแพ้แล้ว ่ายมา 300 ร้อยยูโร่ “ านยอลพูเรื่อบาอย่าับเพื่อน
“ โถ่ พลาะละ “ เฮุนัพ้อเบาๆ แ่ปาอมยิ้ม
“ อะไรอพวนาย “ นัวเล็ถาม้วยวามสสัย
“ พวเราพนันันนะ ว่านายใส่เสื้อนอนหรือเปล่า “ านยอลที่อบมาอย่าหน้าาเย
ทำเอาลู่หานถึับ็อและโมโห
“ พวนายนิมัน ... “
เ้าหน้าแและไม่รู้ะ่าอะไร่อไปับวามทะลึ่อสอเพื่อนู่หู
นระทั่มีบาอย่ามาับทสนทนา
‘ …………. ‘
“ รายานา ปารีส ิัน ัสมิน โอล สำนั ปารีสโล รายานส าสถานีปารีส
ะนี้าวเมือำลัให้วามสนใับารหายัวไปอนัโมยื่อั
หลัาที่ทราบ่าวว่า ไม่มีเหุาร์ทรัพย์...... “
เฮุน ปิทีวี
เมื่อเห็นสีหน้าอลู่หาน เปลี่ยนเป็นใบหน้าอวามเศร้าาารูทีวีเมื่อสัรู่
“ น๊าๆๆ อย่าิมาเลย รอวันัมแบสิ “ เฮุนพูปลอบ
“ ใ่ ลู่แปถึไม่โมย็ือลู่แป อยู่ี ริไหมๆ “ านยอลเอ็ปลอบในัวเล็เ่นัน
าเล็ๆอลู่หาน่อยๆเินมาที่เีย และถอนหายใ
“ เฮ้อ ่ามันเถอะ “ เ้าทำหน้าไม่สบอารม์และนั่อยู่ปลายเีย
านยอลและเฮุนึลุึ้นมาับไหล่เบาๆ
“ อนนี้ นายือ พวเรา นายมีนามสุล 30 Cs’ นะ นายเป็นมาว่านัโมยะอี “
านยอลบอับนหน้าสวย
“ ฮ่าๆ อบใมา แ่ันไม่เป็นไร “ เ้ายัทำหน้านอยๆ
สัพัมีเสียโทรศัพท์ัมาาหัวเียอานยอล ...
เ้าเอือมมือและลุึ้นยืนรับ
“ ฮัลโหล “ านยอลพูสาย
“ ฮัลโหล าน...... “ เพียแ่เสีย ทัทายาปลายสายำแร ทำให้สีหน้าานยอลเปลี่ยนไปโยสิ้นเิ
เฮุนเอ็สามารถรู้ไ้
“ ว้าว “ เฮุน แวเป็นน้ำเสีย อุทาน เ้าเอ็รู้ว่าใร
“ นิยัะล้าโทรมาอีเหรอ “ านยอลอบลับนในสาย
“ ิว่าอยาุย้วยมาเหรอ “
“ และโทรมาทำไม ผัว ไม่ว่าเหรอ ทำัวี้ “
“ ะว่าไม่ว่า นั้นไม่สำั เรื่อสำัือ เมื่อวาน านยอลทำอะไร ลูน้อเรา “
“ อย่ามาใ้ำว่า เรา ไ้ปะ ยะแย “
“ อื้ม และ มายุ่อะไร้วย “
“ ็แ่หมันไส้ และ สมเพ เท่านั้น “
“ ปาบอเลีย แ่ยั ฝามาบอว่า ิถึ ทำไม ? ยัรู้สึเหรอ ? “
“ เธอมาว่า ที่ยัรู้สึ ไม่ั้น ลบเบอร์ทิ้ไปแล้ว “
“ เสียสั่นเียวนะ “
“ อย่ายุ่ “
“ ิถึ ทำไมไม่โทรมาหาละ “
“ อย่าเ้า้าัวเอนานั้น แบบยอน “
“ เปล่าเลย ูานิสัยเิม อสามี นเิมที่แสนี “
“ เหอะ เพ้อเ้อ “
“ เือนหน้า ันเ้าปารีส อยู่ที่ร้าน สวีทบอลน์ “
“ บอทำไม ไม่ไ้อยารู้ “
“ ำใส่ใไปแล้วละสิ “
“ ิน้าวะผัวให้อร่อยเถอะ “
“ มันไม่อร่อยนะสิ ถ้าไม่ไ้ินะ สามีที่แสนี “
“ เธอนิหน้า้านเนอะ “
“ อย่าทำอะไรลูน้อเราอี “
“ ็อย่ามาให้เห็นหน้าสิ “
“ อยาทำ มาทำเรา เธอเลียเรา ไม่ใ่เหรอ “
“ ใ่ รู้ัว็ี “
“ แ่เรารู้นะ “
“ รู้อะไร “
“ รู้ว่า เธอไม่ล้าทำเราหรอ ่อให้เราะทรยศเธอ้ำแล้ว้ำอี เพราะเธอนะ “ ยัรู้สึ “ “
านยอลัสายทิ้เมื่อบประโยที่เหมือนนรัเ่าะโทรมาวนใ
เฮุนับลู่หานที่นั่ฟั ทำหน้านละอารม์ในะที่เพื่อนสนิท
ยิ้มอย่ารู้ัน แ่ลู่หาน ไม่เ้าใอะไรเลยั้แ่ ้นนบ แ่็มีส่วนหนึ่ที่เหมือนว่าะรื้อฟื้นอะไรบาอย่าไ้
“ เมื่อี้ านยอล เรีย นในสายว่า แบบยอน “ ลู่หานล่าวึ้นลอยๆ
“ อื้ม ใ่ “ านยอล เอาบุหรี่ลิ่นที่ใ้สูบเพาะในห้อึ้นมาสูบ และอบไปอย่าไม่ไ้ใส่ใเท่าไร
“ เราุ้นๆื่อนี้ “
“ ุ้นๆว่าไร เยแย่ สามีเ่าเหรอ “ านยอลพุไปแบบประ
“ อุ้ย ลั่น ฮ่าๆๆ “ เฮุนเสริม
“ เปล่า เราเยไปโมยอแ่เราำไม่ไ้ว่า เ้าพัที่ไหน “
“ โโนหิ่วไ “ านยอลหลุพูออไป
“ เหยๆๆๆ ำไ้ ถ่านไฟเ่ามันร้อน “
“ ร้อน พ่อ สิ ็แ่ยะวามทรำ “ านยอลพ่นวันออมาอย่าหุหิ
“ ใ่ๆๆ เราำไ้แล้ว มีผู้ายนหนึ่ เยโทรมาให้เราไปโมยอ “
“ อะไร !!!! “ านยอลและเฮุนพูพร้อมัน
“ าเั้นใน ... “
ลู่หาน้มหน้าและพูออมาอย่าเิลอาย
“ เี่ยยยยยยยยยยยยย “
สอเพื่อนสนิทอุทานออมาพร้อมันอีรั้
“ แ่เหมือนันทำพลา ... “ ลู่หานยัหน้าแเิลอายับารเล่าเรื่อล้มเหลวในอาีพโมย
“ ทำไมละ “ เฮุนรีบพูอย่าสสัย ในะที่านยอล้อหน้ารอำอบ
“ ันันไปโมยอู่นอน แบบยอนมาแทน /////// . “
“ าเัวนั้นเป็นใบเมเปิ้ล สีเียวปะ “ เฮุนหลุำออมา และถามไปหัวเราะไป
“ อ...อื้ม “ ลู่หานพยัหน้า
านยอลหน้าแและอบลับออมาอย่า ไม่สบอารม์
“ นั้นมันาเอัน ... “
เฮุน ยิบาให้านยอล
" ับ !!! " พวเ้าสอนับเอวลู่หานพร้อมัน
" นาย้อเอาาเอนายมาใ้ "
" ม่ายยยยยยยยยยยยยย "
ความคิดเห็น