[Fic]***MY BROTER LOVELY [Intro]***[MINHO/TAEMIN - ONEW/KEY]

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

***MY BROTER LOVELY [P.2]***[MINHO/TAEMIN - ONEW/KEY] BY: SM Ent มินโฮนั่งมองใบหน้าน่ารักของคนป่วย(เค้าคิดว่างั้น)ที่หลับไปแล้ว พลางนึกย้อนไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว . . . ชั่วโมงก่อน......... ‘ตอบมาเซ่!!!พี่อึก..ฮือออ..อึก ทำแบบนี้..ฮืออกับทุกคนหรือป่าว? ฮึก..’แทมินหันหน้ามาหาร่างสูง มือเล็กรัวกัมปั้นใส่อกแกร่ง มือใหญ่จับข้อมือบางด้วยมือเดียว ‘ไม่คับ พี่พูดกับแทมินคนเดียว…แค่แทมินคนเดียว’ ปากหยักกดลงบนหน้าผากมนช้า เหมือนเป็นการปลอบประโลม ‘เชื่อพี่มั๊ยคับคนดี?..’ ‘..อึก ..ฮึก ฮะ..ผมเชื่อฮยอง…’ แม้ว่าร่างเล้กไม่ได้เชื่ออย่างสนิทใจ แต่เค้าก็อยากจะเชื่อผู้ชายคนนี้..คนที่เค้ารัก..... . . . เค้าเองก้อยอมรับว่าดีใจไม่น้อยที่ร่างเล็กหวงเค้าเหมือนกัน แต่มันก้อไม่ใช่เสมอไปว่าร่างเล็กนี่จะมีใจให้เค้า เพราะตอนที่คิบอมคบกับอนยูใหม่ๆเจ้าตัวเล็กนี่ก็อาละวาดร้องไห้ยกใหญ่ เพราะกลัวว่าคิบอมมันจะรักเฮียอนจนลืมตัวเอง ก็เลยไม่คุยไม่เล่นกับเฮียอนยูไปหลายวันเลยทีเดียว ร่างสูงลุกขึ้นไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย ก็ตั้งแต่เช้าเค้าก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลย พอดีเห็นว่ามันสายแล้วเลยแปรงฟันอย่างเดียว(-*-ซกมก) ...........โรงเรียนมัธยมซองนัม............. จงฮยอนนั่งฟังอาจารย์ด้วยความเบื่อหน่าย เค้าอยากจะกลับไปดูแทมินว่าเป็นยังไง จะกินข้าวกินยาหรือยัง และอีกอย่างทำไมต้องเป็นมินโฮด้วย ความจริงเค้าเองก้อดูแลแทมินได้เหมือนกัน เป็นห่วงเจ้าตัวเล็กเหลือเกิน กลัวว่าอาการจะกำเริบ ร่างโปร่งนั่งคิดอยู่สักพักก็นึกอะไรได้ “อาจารย์ฮะ....ผมรู้สึกเพลียจังเลยอะฮะ ผมขอตัวไปห้องพยาบาลก่อนนะฮะ?” “ตายจริง!!เป็นอะไรมากหรือป่าวจ๊ะ?” “ไม่เป็นไรมากหรอกฮะนอนแปบดียวเดวก็หาย^^” “อะจ๊ะๆไปนอนพักเถอะ แล้วเดวพอพักเที่ยงจะให้เพื่อนไปตามนะ” “คับผม^^อาจารย์ใจดีจัง” ..เยี่ยม คราวนี้เค้าก็จะได้กลับไปหาแทมมี่แล้ว^0^.. “>//////////<” ............บ้านSHINee……….. ร่างโปร่งนั่งลงข้างๆที่นอนสีขาว บนนั้นมีคนที่เค้ารักมากกำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แพขนตายามยังคงมัหยาดน้ำใสๆเกาะอยู่.. “...พี่มินโฮ...” เสียงใสดังขึ้นเบาๆ แต่มันก็ดังพอที่คนที่นั่งอยู่ข้างเตียงจะได้ยิน ..ละเมองั้นหรอ? ทำไมล่ะแทมิน?..ทำไมต้องเป็นมัน?.. จงฮยอนโน้มหน้าลงไปหมายจะจูบหน้าผากเนียน ‘แอ๊ดดด ปัง!!’ “ฮยองกำลังจะทำอะไรหรอคับ?” มินโฮที่เพิ่งเดินเข้ามาถามเสียงเรียบ เค้าจงใจปิดประตูเสียงดังให้คนที่กำลังสัมผัสกับคนของเค้ารู้สึกตัว ใช่แทมินเป็นของเค้า!? คนถูกเรียกชะงักเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไม่ไปโรงเรียนหรอ” มินโฮถาม ใบหน้าเรียบเฉยเกินไปของอีกฝ่ายทำให้จงฮยอนรู้เป็นอย่างดีว่าคนตรงหน้ากำลังอารมบ่อจอยเสียแล้ว เค้ายิ้มให้อีกฝ่ายเล้กน้อย “ชั้น...กลับมาหาแทมินของชั้นน่ะ” ร่างโปร่งลุกขึ้นเดินมาหามินโฮและพูดเน้นย้ำคำในประโยค’แทมินของชั้น’เพื่อให้คนตรงหน้าได้ยินอย่างชัดเจน “แทมินมีผมคอยดูแลอยู่แล้ว..ฉะนั้นฮยองเลิกยุ่งและกลับไปซะเหอะ!!?” สายตาคมมองอีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิม(ตรงที่จงฮยอนนั่งเมื่อกี้เป็นที่ของมินโฮ) ร่างโปร่งยักไหล่แล้วเดินเข้ามาก้มลงพูดข้างหูของมินโฮ “แทมินต้องเป็นของชั้น!!” จงฮยอนเดินออกไปพร้อมกับระเบิดลูกใหญ่ที่เค้าทิ้งไว้…. ร่างสูงมองใบหน้ากลมที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง มือใหญ่ลูบแก้มเนียนใสอย่างเบามือ “....นายเป็นของชั้นคนเดียวเท่านั้น อี แทมิน” . . . ตกเย็นพวกเค้าก็พากันมาซ้อมเต้นและร้องเพลงเตรียมขึ้นคอนเสริตใหญ่กับรุ่นพี่ในค่าย(คอนSMนั่นแหละคะ^^) แทมินและคีย์ซ้อมเต้นกันอยู่2คน “แทมิน..อย่าหักโหมนะ..รู้ตัวเองใช่มั๊ย?” คนสวยถามร่างเล็กด้วยความเป็นห่วงทั้งๆที่ยังเต้นอยู่ “อ่า..ฮะ ผมรู้หรอกน่า^^ออมม่านี่เป็นห่วงผมจังนะดีจังเลยยย” แทมินยิ้มหวานกลับไปให้ แล้วเต้นต่อไปเหมือนไม่รู้จักคำว่าเหนื่อย ถัดมาอีกห้องนึงเสียงดังโวยวายที่มาจากคนสองคนที่เล่นเป่ายิ้งฉุบตีมือกันอยู่กลางห้องซ้อม สร้างความรำคาญและหงุดหงิดให้กับร่างสูงที่อ่านหนังสืออยู่ตรงมุมห้องอย่างแรง!! เผี้ยยยยยยยยย!!!!!!!??????? “โอ้ยยยยยยยเฮียอะเบาๆดิ มือคนนะไม่ใช่มือควาย!!!!!” จงฮยอนโวยวายลั่นเมื่อตัวเองเป่ายิ้งฉุบแพ้ …….เออรู้แล้วว่าเจ๊บแต่เบาๆหน่อยได้มะ?.....*หมายเหตุ มินโฮคิด* “ช่วยไม่ได้นี่หว่า ก็เสือกอยากเป่าแพ้กูเอง” ลีดเดอ์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “หนอยยยยยมาๆอีกทีดิ” ...ก็รู้ว่าแค้นนนน แต่อยูห่างกันแค่นี้จะเสียงดังทำไมวะ... *หมายเหตุ มินโฮคิด* “เป่า ยิ้ง ฉุบ!!!อ๊ะ!!!ไอห่าเอ้ยเสดแมร่งจนได้” …..ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ...*หมายเหตุ เอ่อ..มินโฮคิด* “555555555+มาเลยเฮียวู้วววววววววว ชนะแล้วโว้ยยยยยยยเย้^0^” ปังงง!!!!!ร่างสูงวางหนังสือสียงดังเพื่อให้พวกที่เล่นเป็นเด็กหันมาสนใจ “ฮยองทั้งสองฮะ..ช่วยงียบๆหน่อยได้มั๊ยคับ? ผมอ่านหนังสืออยู่ มันหนวกหู!!!” “ก๊อย่าฟังดิ” คำตอบที่มาก่อนความคิดที่ไม่รักตัวกลัวตายดังมาจากปากของไอคนทัฃี่มันชนะเมื่อกี้ อนยูหันไปมองจงฮยอนอย่างคาดโทษ .....หาเรื่องมันอีกและ กูไม่เกี่ยวนะเว้ยงานนี้..ใครๆก็รู้ว่าถ้าไอคาริสมามันโมโหล่ะก็ ประสาทแดกได้เลยนะคับพี่น้อง เต้าหูขอเตือน!!!!..... “ความจริงก็ไม่ได้อยากฟังหรอกนะ แต่เสียงที่ดังเกินเหตุเหมือนลิงดีใจได้กล้วยเนี่ยมันมากระแทกหูผมเองนี่คับ” ร่างสูงลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเดินมานั่งลงข้างหน้าคนปากไวเมื่อกี้ แล้วยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆ TBC.. เย้ๆๆๆๆๆจบพาท2แล้ววววว แต่งสดนะเนี่ยแต่งพาทนึงจบก้อลงเลย เก่งมั๊ย?ถ้ายังไงก้อเม้นมาเยอะๆนะคะ แล้วถ้าใครอยากให้แต่งคู่ไหนก้อบอกกานด้านเน้อ แล้วจะสงเคราะเอ้ยแล้วจะช่วยแต่งให้(ถ้าว่าง) แล้วจะมาอัพต่อไวๆนะคะ ขอบคุณทุกคนมากคะ