ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]***MY BROTER LOVELY [Intro]***[MINHO/TAEMIN - ONEW/KEY]

    ลำดับตอนที่ #1 : ***MY BROTER LOVELY [P.1]*** ทุกคนเลยหรือป่าว?

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 52



    />

    ***MY BROTER LOVELY [P.1]***[MINHO/TAEMIN - ONEW/KEY]

    BY: SM Ent

    บ้านSHINee.........................

    แทมินไปโรงเรียนได้แล้ว

    ค้าบบบบบบบบ สายแล้ว สายแล้ว..อ๊ะ..มินโฮฮยองฮะการบ้านผมอยู่ไหนอะ?ร่างเล็กตะโกณกลับไปหาคิบอมที่อยู่ชั้นล่าง

    ทุกทีเลยนะ..ก้อแทมินเอาไปทำห้องครัวไม่ใช่หรอไงคับ?มือใหญ่ขยี้หัวกลมๆอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินลงไปเดวพี่ไปดูให้ รอแปบนึงนะคับ

    อ่า..ไม่เป็นไรฮะ... แทมินกำลังจะหันไปบอกก้อไม่ทันซะแล้ว ว้า..ถ้าพี่ยังไม่เลิกใส่ใจผมแบบนี้..ผมก้อหยุดไม่ได้น่ะสิ….” …เมื่อไหร่ผมจะหยุดรักพี่ได้สักทีนะ...

    แทมิน....เจอแล้วคับ มินโฮเดินเข้มาหาคนตัวเล็ก

    อ่า ขอบคุณฮะ.. แทมินเอื้อมมือไปรับสมุดมาจากร่างสูง ...ปวดหัวจัง...

    มักเน่..นายเป็นอะไรหรือป่าว? ดูสีหน้านายไม่ค่อยดีเลยนะ มินโฮยื่นหน้าผากไปชนกับหน้าผากมนของอีกฝ่าย..

    อ๊ะ!!ฮยองจะทำอะไรน่ะ!?0////0” ร่างเล็กพยายามดึงหัวตัวเองกลับมา แต่ก้อไม่เป็นผลมือใหญ่ของร่างสูงล๊อกหัวเค้าไว้แน่น

    อยู่เฉยๆสิคับมินโฮดุคนตัวเล็ก แทมินอยู่เฉยๆทันที แต่ก้อแค่อยู่เฉยๆนะ ไม่ได้สบตาหรอก ก้อแต่ไหนแต่ไรแล้วเค้าไม่สามารถมองตาของร่างสูงตรงๆได้สักที อยู่ดีๆใจมันก้อเต้นขึ้นมาทุกครั้งที่ได้มองคนๆนี้......

    แทมิน.....นายไม่สบายนี่นา ตัวรุมๆนะเหมือนจะเป็นไข้เลย..พักอยู่ที่บ้านเหอะนะคับ ร่างสูงบอกด้วยความเป็นห่วงสายตาที่มอบให้นั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย

    ผมไม่เป็นไรหรอกฮะ แค่ปวดหัวนิดหน่อยเอง กินยาแปบเดียวเดวก้อหาย

    ไม่ได้!!นอนพักเลยเดวเป็นอะไรมาจะทำยังไงล่ะ?ร่างสูงจัดการอุ้มคนตัวเล็กไปนอนบนที่นอนทันที พี่เป็นห่วงแทมินนะคับ^^” มินโฮว่าก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง….

    กว่าจะเสด็จมาได้นะพ่อคู๊ณณณณณณณ.....อ่าวแล้วเทมมี่ล่ะ?คนสวยกัดเล็กน้อย ก่อนจะถามหาลูกคนโปรด

    เหมือนจะไม่สบายเลยให้นอนอยู่ข้างบนน่ะ

    ห๊า!!ตายแล้วเป็นอะไรมากหรือป่าว?

    สุดที่รักของพี่ไม่สบายงั้นหรอ!!!?

    ลูกกูไม่สบายงั้นหรอ!!!!? 

    ห้ามขึ้นไปรบกวนแทมินเด็ดขาด!!!!!...................................นะคับ^^” คิบอม จงฮยอนและลีดเดอร์ของวง กำลังจะวิ่งขึ้นบันไดไปดูมักเน่ แต่ก้อต้องถูกขัดขึ้นอย่างฉับพลัน!?    ทำไมน่ะหรอ?..........ก็.........มินโฮมันสั่งน่ะสิTT^TT ไอบ้านี่ถ้ามันนิ่งก้อนิ่งใจหาย ถ้ามันโมโหล่ะก้อ.....อึ้ยยยยยย><ไม่อยากจะคิด!!!!!

    ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบมินโฮยิ้มให้ทั้ง3คนก่อนจะเดินขึ้นไปพร้อมกับยาในมือ

    แล้วเมิงอะไอโฮไม่ไปไง?ร่างบางถามเพื่อนรักขนาดตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก

    ไม่ล่ะ เดวชั้นขอดูมักเน่อยู่บ้านดีกว่า....

    ...............

    มินโฮฮยองไม่ไปโรงเรียนหรอฮะ?เสียงใสถามขึ้น

    แทมินเป็นอย่างนี้แล้วจะให้พี่ไปได้ไงล่ะ

    ผมไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย..พี่อะตื่นตูมไปได้คนตัวเล็กย่นจมูกเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวลงนอน ….ทำไมพี่ถึงต้องแคร์ผมมากขนาดนี้ด้วย.....

    ................................... ร่างสูงไม่ได้ตอบโต้อะไร เค้าเริ่มป้อนข้าวคำแรกให้คนตัวเล็กช้าๆ

    ...................................” …….พอแล้ว เลิกทำเถอะฮะได้โปรด......

    อ้าปากสิคับ

    “…..ผมไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อยนี่ฮะ แค่นี้ผมกินเองก้อได้

    พี่อยากป้อนนี่คับมินโฮยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก

    ........-////-...........เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นก้อป้อนข้าวต่อโดยไม่พูดอะไร

    “………….”

    .............................ทุกครั้งเลยนะฮะ พี่ใจดีแบบนี้ทุกครั้งเลย....ทำไมนะ? ทุกคนก้อดูแลเราทั้งนั้น..ถ้าพี่มินโฮไม่ดูแล พี่คีย์ก้อต้องดูแลเราอยู่ดี แต่ว่า...กับคนๆนี้ เรากับใจเต้นแปลกๆ รู้สึกเจ๊บทุกครั้งที่เห็นพี่เค้าใจดีกับทุกคน(แม้จะไม่ใช่กับพี่จงฮยอนก็เถอะ) ไม่อยากให้เค้าทำดีกับใครนอกจากเราคนเดียว และถ้าจะทำดีกับคนอื่น...ก็อย่ามายุ่งกับเรา ............เห็นแก่ตัวจังนะ อี แทมิน นายเป็นที่รักของใครๆอยู่แล้วหนิ แต่ทำไมยังต้องการจากคนๆนี้เพียงคนเดียวล่ะ.......อยากจะเป็นที่รักของ ชเว มินโฮ ตลอดไป.......... ร่างเล็กจมอยู่กับความคิดของตัวเอง สายตากลมโตมองร่างสูงอย่างปวดร้าว

    “…………..”

    “……………………มินโฮฮยองฮะ...

    คับ?มินโฮเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อย่างใจดี

    ไปโรงเรียนเถอะฮะ…”

    ไม่เอาคับ พี่จะอยู่กับแทมิน” ….พอที ถ้าเกิดผมอยู่กับพี่อย่างนี้ผมต้องหยุดความรู้สึกเห็นแก่ตัวไม่ได้แน่...

    อย่าเลยฮะ..ถ้าพี่ไม่ไปงั้นผมไปเองร่างเล็กทำท่าจะลุกขึ้น

    อ่า...ไม่ต้องเลยคับร่างสูงกดตัวแทมินลงกับเตียงเหมือนเดิม

    ........ไม่เอา ผมจะไป!!!” .....ปล่อยผมเถอะ ปล่อยผมไปตามทางของผม.... ร่างเล็กลุกวิ่งไปที่ปะตู

    อย่าดื้อได้มั๊ย?..พี่เป็นห่วงนายนะแทมิน มินโฮรวบตัวจากด้านหลังแล้วเอาคางเกยไว้บนไหล่เล็ก

    ...ทุกคนหรือป่าว?....

    อะไรนะ?เพราะเสียงของแทมินเบาเกินไปทำให้ร่างสูงได้ยินไม่ถนัดนัก

    ผมถามว่าพี่ใจดีแบบที่พี่กำลังทำกับผมทุกคนเลยหรือป่าว?  พี่พร่ำบอกกับคนที่พี่กำลังทำดีด้วยว่าเป็นห่วงกับทุกคนหรือป่าว? ผม..ผม...ผม...อึกน้ำใสไหลออกมาจากตากลมทั้งสองข้างของร่างเล็ก เค้าเองยังม่รู้เลยว่าน้ำตาพวกนี้มันมาได้ยังไง และทำไม? เพียงแค่เค้าพูดคำว่าเป็นห่วงเรากลับดีใจทั้งๆที่ก้อไม่รู้ว่า เค้าเป็นคนเดียวหรือป่าวที่ร่างสูงจะพูดแบบนี้..

    แทมิน นายร้องไห้ทำไม!?..ร่างสูงถามอย่างร้อนรน เค้าเป็นห่วงคนตรงหน้าจับใจ กลัว..กลัวว่าแทมินจะเป็นลม กลัว..กลัวว่าแทมินจะเจ็บ กลัว..กลัวว่าเค้าเองที่เป็นคนทำให้ร่างเล็กต้องเสียน้ำตา..

    ตอบมาเซ่!!!พี่อึก..ฮือออ..อึก ทำแบบนี้..ฮืออกับทุกคนหรือป่าว? ฮึก..แทมินหันหน้ามาหาร่างสูง มือเล็กรัวกัมปั้นใส่อกแกร่ง มือใหญ่จับข้อมือบางด้วยมือเดียว

    ไม่คับ พี่พูดกับแทมินคนเดียวแค่แทมินคนเดียวปากหยักกดลงบนหน้าผากมนช้า เหมือนเป็นการปลอบประโลม

     

    TBC….

    อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกเมื่อยอ่ะTT^TT

    แต่เพื่อ2 MIN เราสามารถถถถถถถ555+

    เรื่องแรกของเราเองอิอิ^^เหนื่อยมากมาย(แค่นี้ก้อตายแล้ว)
    แล้วจะมาอัพต่อนะคะ(ถ้าว่าง)

    แล้วยังไงก้อเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนแต่งหน่อยนะคะ

    เรื่องเป็นยังไงติชมได้ตามสบายคร่า^^

    ขอบคุณทุกคนที่อ่านและเม้นนะคะ



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×