ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คลังเก็บของส่วนตัว ^^

    ลำดับตอนที่ #62 : AM IN A DTEAM ‘(; (ฟามี เวอร์ชั่น)

    • อัปเดตล่าสุด 13 เม.ย. 53


    AM IN A DTEAM ‘(;
     
    You are my all ma every thing
    เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉันนะ
    You are the lights when the dark closes in
    เธอคือแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิดที่กำลังเข้ามา
    When I reach for you then you are there
    ยามที่ฉันเอื้อมมือไปหาเธอ เธอจะอยู่ที่นั่นเสมอ
    To lift me up when I'm down
    คอยดึงฉันให้ลุกขึ้นยามที่ตกต่ำลง
    Never have I had so much faith
    ไม่มีใครอีกแล้วที่ฉันจะเชื่อใจมากเท่านี้
    Now I feel like my life begins I can hardly wait
    ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตฉันสามารถรอคอยอย่างยากลำบากได้
    Till I see you standing next to me
    จนหันมองเห็นเธอที่ยืนอยู่เคียงข้างฉัน
    Then I know that you'll be there
    ฉันรู้..ว่าเธอต้องอยู่ที่นั่น
     
     
                    ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่ไม่ได้พิเศษไปกว่าช่วงเวลาอื่นๆเท่าไรนัก ในสถานที่แสนธรรมดาไม่ได้หรูหรา หรืองดงามไปกว่าที่ใด แต่มันกลับเป็นจุดเริ่มต้นครั้งยิ่งใหญ่ของชีวิตใครสักคนหนึ่ง หญิงสาวร่างโปร่งตัวสูงที่ดูเป็นคนไร้ชีวิตชีวา ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้ว่าเธอคิดอะไรหรือเธอกำลังทำอะไร  ภายใต้ใบหน้าแสนเย็นชานั้นมีอะไรซ่อนไว้ในจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นท่าทางที่ดูมั่นคงเกินหญิงทั่วไป ประกอบกับผมซอยสั้นที่ยิ่งทำให้เธอดูต่างกับหญิงสาวคนอื่นๆ ชีวิตไร้รสชาติที่ยังคงดำเนินต่อไปไม่มีจุดสิ้นสุด ไร้เสียงหัวเราะ ไร้ความสุข จนบางครั้งเธอไม่อาจทราบได้ว่าอยู่ไปเพื่ออะไร จนวันหนึ่ง วันที่ทำให้ทั้งชีวิตของเธอเปลี่ยนไป...
     
     
     
     
                    วันที่มีใครอีกคนเดินก้าวเข้ามาในชีวิต รอยยิ้มสดใสและเสียงหัวเราะที่ดูไร้เดียงสานั่น แววตาที่จริงใจกอปรกับอะไรอีกมากมาย บุคคลที่เปลี่ยนเสมือนแสงสว่างของพระอาทิตย์ยามเช้า ที่สาดส่องเข้าภายในใจของเธอ เขาไม่ใช่คนที่พิเศษกว่าคนอื่น แต่ก็ไม่ทราบว่าทำไมเขาคนนั้นถึงมีอิทธิพลต่อเธอมากนั้น ทุกการกระทำ ทุกความรู้สึกที่มีให้กัน เริ่มก่อสายสัมพันธ์ที่เธอก็ไม่อาจล่วงรู้ว่ามันคือสิ่งใด  ยิ่งเธอเข้าใกล้เขามากเท่าไร หัวใจก็เริ่มพองโต ร่างกายไม่อาจเคลื่อนไหวได้ดั่งใจคิด ทำอะไรก็รู้สึกขัดๆไปเสียหมด แต่สิ่งเหล่านั้นกลับนำความสุขมามอบให้เธอ ความรู้สึกแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกันนะ ช่วยบอกเธอที...
     
     
     
                    เธอกลับไปนอนคิด นั่งคิด คิดวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาคืออะไร มันคือความเผลอไผล หรืออารมณ์แห่งความเหงา เพราะเธอไม่เคบพบใครเช่นเขา หรือเพราะสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ ที่ใช้คำสั้นๆแทนความรู้สึกทั้งหมด ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก...-////-  สิ่งลึกลับที่เธอไม่เคยรับรู้หรือเคยได้สัมผัส แต่วันนี้และเวลานี้ เธอรู้แล้วล่ะ ว่ามันเป็นเช่นไร เพราะ เธอมั่นใจแล้ว ว่าความรักได้เข้าจู่โจมหัวใจเข้าให้เสียแล้ว ^^ เธอตัดสินใจบอกความรู้สึกที่มี และก็ได้รับรู้ว่าเขาก็รู้สึกแบบเดียวกับเธอ เหมือนโลกทั้งใบหมุนช้าลง เวลาค่อยๆดำเนินไปช้าช้า เธอรู้สึกว่ามันช้ากว่าจังหวะหัวใจในออกเธอเสียอีก เธอฝันไปใช่ไหม... เขารักเธอ เหมือนที่เธอรักเขาใช่ไหม รู้แล้วล่ะ ว่าความสุขมันเป็นแบบนี้นี่เอง
     
     
     
                    ช่วงเวลายังคงผ่านเลยไปอย่างไม่มีวันย้อนกลับ เฉกเช่นความรักของเธอและเขาที่ยังความอบอุ่น หวานละมุน และสร้างความสุขให้เธอได้เสมอมา... แต่คงไม่มีความสุขใดเลยใช่ไหม ที่ไม่มีอุปสรรค เธอรับรู้ได้ด้วยหัวใจแล้วล่ะว่ามันทรมานแค่ไหน เมื่อรักที่เขาให้เธอ มันดูลดลงทุกที ทุกที รอยยิ้มที่เคยให้ไม่ได้สร้างสุขให้มากมายเช่นทุกครั้ง เสียงหัวเราะที่เคยทำด้วยกัน มันไม่ได้สดใสเหมือนเมื่อก่อน เพราะอะไรล่ะ เพราะเธอเคยชินกับเรื่องพวกนี้ จนกลายเป็นความเฉยชา หรือเพราะเขาคนนั้นของเธอเปลี่ยนไปกันแน่นะ เพราะอะไร เพราะอะไร เธอไม่รู้ ไม่รู้เลยจริง... มันจบแล้วใช่ไหมความรักที่เขามีให้เธอ มันหมดแล้วใช่ไหมช่วงเวลาที่จะยิ้มให้กัน มันสิ้นสุดแล้วใช่ไหม สำหรับคำว่าเรา ช่วยตอบหน่อยได้ไหม ว่าคุณยังรักฉันอยู่หรือเปล่า....
     
    # ฉันเขียนมันไปได้ยังไงนะ ปัญญาอ่อนมากใช่มั้ย ?  = =’’
    # แต่อยากให้เธอรู้ไว้ ฉันรักเธอมากนะ.. ยัยเตี้ย ! 
    # แล้วเธอล่ะ ยังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม 
     
     
     
     
     
    ในค่ำคืนของความฝัน ทางเดินของแสงจันทร์
    บนท้องทะเลสีเงิน เคียงข้างๆ กายของเธอนั้น

    ราตรีช่างสวยงาม ราวกับล่องลอยชั่วกาล..
    ลาจากพื้นดินสู่ฝัน ติดปีกโผบินสู่ฟ้า
    สู่เบื้องบนกว้างใหญ่ ออกไปยังโลกที่ไม่มีใคร

    สู่จักรวาลที่มีดวงดาวประกายเต็มฟ้า
    ส่องแสงนานนิรันดร์ ได้มีชีวิตที่เกินกว่าฝัน

    พาเธอไปพบดินแดนที่ฉันสร้างไว้ให้เธอ
    แสงที่ส่องมาจงกอดไว้ ให้อุ่นทั้งหัวใจ
    ในจักรวาลของเรา เริงระบำฝันที่สดใส

    ข้างเธอตลอดไป ไปด้วยกัน ลอยขึ้นไปบนฟ้า
    ลาจากพื้นดินสู่ฝัน ติดปีกโผบินสู่ฟ้า

    สู่เบื้องบนกว้างใหญ่ ออกไปยังโลกที่ไม่มีใคร
    สู่จักรวาลที่มีดวงดาวประกายเต็มฟ้า
    ส่องแสงนานนิรันดร์ ได้มีชีวิตที่เกินกว่าฝัน

    พาเธอไปพบดินแดนที่ฉันสร้างไว้ให้เธอ
    สู่ฟ้า สู่เบื้องบนกว้างใหญ่ ออกไปยังโลกที่ไม่มีใคร

    สู่จักรวาลที่มีดวงดาวประกายเต็มฟ้า
    ส่องแสงนานนิรันดร์ ได้มีชีวิตที่เกินกว่าฝัน
    พาเธอไปพบดินแดนที่ฉันสร้างไว้..
    สู่ฟ้า สู่เบื้องบนกว้างใหญ่ ออกไปยังโลกที่ไม่มีใคร

    สู่จักรวาลที่มีดวงดาวประกายเต็มฟ้า
    ส่องแสงนานนิรันดร์ ได้มีชีวิตที่เกินกว่าฝัน
    พาเธอไปพบดินแดนที่ฉันสร้างไว้ ให้เธอ..  (:
     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×