คลังเก็บของส่วนตัว ^^

ลำดับตอนที่ #4 : Intro [Sample]

Intro Story…

 

ณ ภาคเหนือของประเทศไทย จังหวัดที่ลือเลื่องว่ามีชื่อเสียงมากมายในหลากหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นอาหารหรือสถานที่ท่องเที่ยว ชาวเมืองต่างพึ่งพาอาศัยและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ภายในซอยเล็กๆแห่งหนึ่งในตัวอำเภอเมืองของจังหวัด ยังคงปรากฏคฤหาสน์ขนาดมหึมา ซึ่งถ้าหากไม่ได้เลี้ยวเข้ามาในซอยเล็กๆแห่งนี้คงไม่รู้เป็นแน่ ว่ามีคฤหาสน์หลังนี้หลบซ่อนอยู่

 

คฤหาสน์สีขาวสะอาดตาที่ถูกรายล้อมไปด้วยหมู่มวลพฤษภาหลายหลากพันธุ์ พื้นที่เกือบๆสองร้อยไร่ที่ใหญ่เกินกว่าจะเป็นสถานที่ตั้งของที่อยู่อาศัยของครอบครัวเล็กๆที่มีสมาชิกเพียงสี่คนได้ คฤหาสน์ที่หากได้มองเพียงภายนอกก็ยังประทับติดอยู่ในดวงใจหลายดวงที่ได้ยล แต่หากคุณได้เข้ามาชมโฉมภายใน เชื่อได้เลยว่าไม่มีใครที่ลืมที่นี่ลง สถานที่ที่เปรียบดังสวรรค์บนดิน ที่ไม่ว่าใครก็อยากครอบครองทั้งสิ้น หากแต่...บุคคลที่แสนโชคดีที่มีกรรมสิทธิ์ในพื้นที่ส่วนนี้ดูจะไม่ได้ยินดีเสียเท่าไรนัก

 

“เบื่อ!!! เบื่อๆ เบื่อจะตายอยู่แล้ว”เสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่ายหลังจากที่เขาต้องมานั่งอยู่ในคฤหาสน์ขนาดใหญ่หลังมหึมาแบบซ้ำซากๆทุกคน กิจกรรมเดิมๆกับบุคคลหน้าเก่าๆ ไม่มีอะไรที่ช่วยสร้างความรื่นเริงใจให้แก่เขาได้สักนิด อยากหนีไปให้พ้นๆเสียจริง...

 

“พี่ชายจะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะครับ^^ ถ้าเบื่อไม่ลองไปเที่ยวข้างนอกดูล่ะ”เสียงร่าเริงของใครบางคนเอ่ยขึ้น ก่อนจะปรากฏชายหนุ่มหน้าตาน่ารักที่กำลังส่งยิ้มสดใสให้คนเป็นพี่ชาย

 

“เฮ้อ~ พูดง่ายนะอาฟต้า แล้วนายจะให้พี่ไปไหน พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำ”ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด คนเป็นน้องพอเห็นพี่ชายตัวเองทำหน้าแบบนั้น ก็ทำได้เพียงหัวเราะออกมาเบาๆเท่านั้น

 

“ไปหาพวกพี่เฟรนด์ดีไหมครับ^^ เห็นว่าไปทำอะไรกันที่กรุงเทพไม่รู้”คนเป็นน้องเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเพื่อแนะนำสถานที่ที่น่าสนใจให้แก่พี่ชาย

 

“กรุงเทพหรอ?”

 

“ครับ กรุงเทพ”เมื่อได้เห็นการพยักหน้ารับเบาๆของน้องชาย คนเป็นพี่ก็ยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด ก็นี่เป็นหนทางเดียวนี่นาที่จะทำให้เขาออกจากบ้านได้ แถวนี้ใครๆเขาก็รู้ว่าพ่อแม่หวงเขาแค่ไหน เรื่องจะขอออกจากบ้านไกลอกนี่แทบจะไม่มีโอกาส แต่คราวนี้ถ้าเอาชื่อหลานรักทั้งสี่มาอ้างล่ะก็...ฝันเขาคงไม่ไกลเกินเอื้อมแน่ๆ

 

 “ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยนะ ว่าพี่จะไปหาพวกนั้นที่กรุงเทพ^^~”

 

“ครับ...”

 

แล้วชายหนุ่มจะรู้บ้างไหมนะ...ว่าที่นั่นมีอะไรรอเขาอยู่...

 

.................................................................................................................