คลังเก็บของส่วนตัว ^^

ลำดับตอนที่ #37 : ใบสมัครยุนยุน พี่ฝน

ใบสมัครสาวผู้เคาะประตูหัวใจของอธิปัตย์

ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ:ฟามีค่ะ

อายุ: 17 ค่ะ

นามแฝง:NuFy

 ข้อมูลตัวละคร

ชื่ออิมเมจ(ใครก็ได้นะคะไรเตอร์ไม่ได้เป็นแอนตี้แฟนของใครทั้งนั้น):Go Eun Ah ค่ะ

อิมเมจ(สามรูปเป็นอย่างต่ำค่ะ):

ชื่อ (ถ้ามีความหมายที่บอกความเป็นตัวตนของเธอจะได้รับการพิจารณาพิเศษ):ลัคกี้ ณัฏฐณิชา วรธีรกุล (ชื่อเล่นของเธอที่ชื่อว่าลัคกี้ เพราะเธอมักจะเจอเรื่องโชคดีเสมอๆค่ะ และเธอก็คล้ายคนที่มักจะนำโชคไปให้คนอื่นด้วย 555+ จริงๆแล้วเพราะพ่อแม่เธออยากมีลูกและรอคอยมาถึง 5 ปี จึงให้กำเนิดเธอ จึงถือว่าเป็นโชคดีของท่าน ส่วนชื่อจริงแปลว่าผู้มีความรู้ค่ะ เพราะเธอเป็นคนค่อนข้างฉลาด และมักนำความรู้ที่มีไปใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างดีเยี่ยม ><)

สัญชาติ:จีน

ศาสนา:พุทธ

อายุ:21 ปี

รูปร่างลักษณะ:หญิงสาวร่างเพรียวที่แสนร่างเธอ เธอมักไปไหนมาไหนด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา เธอเป็นตัวค่อนข้างสูง เธอสูง 171 ซม. แต่น้ำหนักน้อย เพราะเธอน้ำหนักเพียง 45 กก. เท่านั้น ทั้งที่สูงมากแต่เธอคนนี้กลับดูเหมือนเด็กตลอดเวลา เพราะทรงผมที่แสนเป็นเอกลักษณ์และกิริยาท่าทางของเธอ เสียงก็หวาน หน้าก็เด็ก นี่แหละมั้งความลัคกี้ของสาวน้อยคนนี้

นิสัย:สาวน้อยแสนร่าเริง เธอสดใสเหมือนดอกทานตะวันยามเช้า ยิ้มง่าย พูดเก่ง เธอเป็นคนมองโลกในแง่ดี และไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองเลวร้าย เพราะสำหรับเธอไม่มีใครเจอเรื่องร้ายๆไปซะหมดหรอก เธอเป็นคนใจดี และอ่อนโยน เธอชอบช่วยเหลือคนอื่น ไม่ว่าจะช่วยได้มากหรือน้อยเธอก็พร้อมจะช่วยทุกคน เธอเป็นคนค่อนข้างจะอยู่ในกรอบ อ่อนหวานและอ่อนไหวง่าย เธอคนนี้เป็นคนช่างจินตนาการ ความคิดของเธอสร้างสรรค์อยู่ตลอดเวลา เลยไม่แปลกที่บางครั้งคุณจะเห็นเธอทำอะไรที่คนอื่นเค้าไม่ทำกัน เธอคนนี้ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา เธอพร้อมจะสู้อยู่ตลอดเวลา เธอเข้าใจว่าบางครั้งเธอก็ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร ชอบเก็บไว้เพื่อสู้กับมันคนเดียว รักศักดิ์ศรียิ่งชีพ ต่อให้รู้ว่ายากแค่ไหนที่จะสำเร็จ แต่ถ้ายังมีความหวังอยู่แม้เพียงน้อยนิดเธอก็จะไม่ยอมแพ้ เธอมักจะยิ้มรับปัญหาเสมอๆ เธอรักสิ่งสวย ของศิลปะทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นวาดภาพ ดนตรี หรือการแสดง เธอรักมันหมดเลย เพราะเธอคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ที่ศิลปะพวกนั้นสามารถบรรยายความรู้สึกของคนๆหนึ่งได้ ^^

สิ่งที่ชอบ: ฟักทอง, ศิลปะทุกแขนง , สิ่งสวยๆงามๆ และ รอมยิ้มของทุกคน

สิ่งที่เกลียด:ของน่าเกลียดน่ากลัว, ใบหน้าบึ้งตึงและความเงียบ

ประวัติครอบครัว(ฐานะตามใจค่ะ):เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวคนจีนค่ะ  พ่อของเธอเป็นเจ้าของร้านอาหารจีนอยู่ที่ใจกลางเมืองใหญ่ ซึ่งเป็นร้านที่มีชื่อเสียงมาก คุณแม่เปิดร้านกาแฟและเบเกอรี่ พ่อแม่ของเธอรักและหวงเธอสุดๆ เพราะเธอเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของพวกท่าน เธอเป็นคนที่เหมือนนำโชคมาให้ครอบครัวเลยล่ะค่ะ เพราะตั้งแต่เธอเกิดขึ้นมา อะไรๆก็ดีไปเสียหมด นี่ล่ะมั้ง เหตุผลของชื่อเธอ "ลัคกี้"

เกี่ยวกับบท

 

1.คุณมาทำงานวันแรกด้วยการมาสายไปสิบห้านาที เขาเรียกคุณเข้าไปพบแล้วต่อว่าคุณด้วยโทสะเพราะเขาเป็นพวกจริงจังกับงานเป็นอย่างยิ่ง!!คุณจะแก้ตัวอย่างไรกับเขา?  บรรยายมาเลยค่ะ 


อ๊า!!! แย่แล้ว ทำงานวันก็มาสายเลยหรอเนี่ย เพราะเตี่ยนั่นแหละ บอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่งๆ เป็นไงตัวเองขับรถยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง สายเลย!!! ชีวิตลัคกี้ช่างน่าสงสารจริงๆ


โอ๊ย!!! ในที่สุดฉันก็มาที่ทำงานของตัวเองโดยปลอดภัยแล้ว เวลา สายไปสิบห้านาที โธ่ เพราะเตี่ยนั่นแหละ TTT^TTT ไม่เป็นไรน่า  พรุ่งนี้ต้องมาทันสิ สู้ๆ ><


"คุณณัฏฐณิชา คุณอธิปัตย์เรียกพบค่ะ"หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาสะกิดฉันที่กำลังบ่นเตี่ยอยู่ในใจ  คอยดูหนูจะไม่พูดกับเตี่ยเลย เอ๊ะ แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้ บอกว่าคุณอธิปไตยอะไรนั่นเรียกฉันนี่ เค้าเป็นใครนะ ช่างมันเถอะ 


"เอ่อ แล้วไม่ทราบว่าคุณอธิ... อธิปไตยเค้าอยู่ไหนเหรอคะ"



"ไม่ใชคุณอธิปไตยค่ะ คุณอธิปัตย์ ท่านรอคุณอยู่ที่ห้องทำงานค่ะ เชิญ^^"เธอคนนั้นอมยิ้มเล้กน้อย ก่อนจะเดินนำไปหาคุณอธิปัตย์ ฉันจำชื่อเค้าได้แล้วล่ะ เก่งไหม >O<



"คุณอธิปัตย์คะ คุณณัฏฐณิชามาแล้วค่ะ"ผู้หญิงคนนั้น เคาะประตุ ก๊อก ก๊อก ก่อนจะเอ่ยบอกคนข้างใน



"ให้เค้าเข้ามา" ทำไมเสียงน่ากลัวงั้น ล่า~ ลัคกี้เริ่มหวาดๆแล้วนะ




แอ๊ดดดดด!!! ฉันเปิดประตูเข้าไป ก็พบชายร่างสุงคนหนึ่งกำลังยืนจ้องฉันอยู่อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ใบหน้าของเค้าหล่อลากมากเลย มันเหมือนศิลปะที่บรรจงสร้างใบหน้าของชายคนนี้ขึ้นมา บราโว้!!! >O<



"คุณจะจ้องหน้าผมอีกนานไหม!!!"



"ขะ ขอโทษค่ะ" ทำโหดอย่างนี้นะ เจ้านายฉันคนนี้



"คุณรู้ไหมว่าคุณสายไปสิบห้านาที ทำงานวันแรกก็มาสายเสียแล้ว แล้วผมจะไว้ใจคุณให้ทำงานกับผมต่อไปได้ไงฮะ!! คุณรู้ไหมว่าเวลาสิบห้านาทีที่คุณมาสายมันสามารถสร้างเงินให้คนได้มากมาย ไม่ทราบว่าคุณมีเหตุผลไหมครับ ที่มาสาย" สิบห้านาที มันจะสร้างเงินให้ใครได้ แล้วจะให้บอกว่าเตี่ยมาส่งช้า ฉันได้ถูกนายอธิการบ้าอะไรนี่หักคอแน่ เอาไงดี เอาไงดี คิดสิ!!!



"คือว่า...ฉันหลงทางค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด ก็เลยไม่ชินทาง ต้องขอโทษด้วยนะคะ >/|\< คราวหน้าฉันจะไม่ทำอีกแล้ว"




"หลงทางงั้นหรอ"



"ค่ะ ^^ หลงทาง ขอโทษนะคะ"ฉันตอบเค้าด้วยสีหน้ายิ้มเห่ยๆ รอดแล้วลัคกี้เอ๊ย!!



"แต่ถ้ามีคราวหน้า ผมจะหักเงินเดือนคุณซะ"




"ค่ะ เจ้านาย ^_________^"ฉันยิ้มล่าแล้วเดินออกจากห้องของชายหนุ่มที่เป็นเจ้านาย เกือบตายเลยแล้วไหมล่ะ

 

2.เขาพาคุณไปที่บ้านในขณะที่คุณรอเขาอยู่ที่ห้องหนังสือ คุณซุกซนจนไปพบกับรูปถ่ายของแฟนเก่าของเขา และเขาก็เดินมาจ๊ะเอ๋เข้าพอดี คุณรู้อยู่แล้วว่าเขามีโลกส่วนตัวสูง มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป?

ว้าว!!! Ooo บ้านหรือคฤหาสน์เนี่ย ใหญ่เป็นบ้าเลย สวยด้วย อยากอยู่ที่นี่จังถ้าฉันมีเงินเยอะๆนะ แนจะต้องซื้อบ้านใหญ่ๆอย่างนี้ให้เตี่ยกับม๊าให้ได้ พวกท่านต้องยิ้มและก็ดีใจสุดๆแน่นอนเลย อิอิ ^^



"เธอยิ้มอะไร"




"     "เตี่ยต้องคิดว่าฉันเป็นลูกที่ดีแน่นอน ม๊าจะต้องทำฟักทองให้ลัคกี้คนนี้เป็นของตอบแทน ฟักทอง ฟักทอง อ๊า ต้องใส่หมูด้วย ใบโหระพาหน่อยนะเยี่ยมเลย >O<




"นี่!!!!"




"คะ"




"ฉันถามว่ายิ้มอะไร"คุณอธิปัตย์เอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงสยองเหมือนทุกๆครั้ง 




"มีความสุขก็ต้องยิ้มสิคะ จริงไหม^_____^"ฉันตอบพลางฉีกยิ้มกว้างให้เค้า คุณอธิปัตย์เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะเอ่ยเหมือนไม่สนใจฉัน




"เธอไปรอฉันที่ห้องสมุดแล้วกัน เดี๋ยวฉันตามไป"




"ห้องสมุด"




"ใช่"





"มันอยู่ตรงไหนเหรอคะ คุณอธิปัตย์หมายถึงห้องสมุดแห่งชาติเหรอคะ ฉันไม่มีรถนะคะ นั่งแท็กซี่ก็เปลืองแย่ เงินฉันก็มีอยู่น้อยนิด TTTT^TTT แล้ว....."ฉันยังไม่ทันพูดจบ เค้าก็แทรกขึ้นมาเสียก่อนด้วยอารมณ์ดูหงุดหงิดเล็กน้อย ฉันทำอะไรผิดอีกล่ะ




"ห้องสมุดในบ้านฉัน ตรงไปแล้วเลี้ยงซ้าย ไม่ใช่ห้องสมุดแห่งชาติ เข้าใจไหม!!!"





"อ๋อ ค่ะ" พูดจบเค้าก็เดินจากไป ส่วนฉันก็ต้องเดินไปห้องสมุดสิคะ ไหนหว่าห้องสมุด อยู่ไหนเอ่ย Where are you library? อ๊าเจอแล้ว ใหญ่จังเลย มีหนังสือเป็นพันๆเล่มเลยมั้งเนี่ย ใหญ่กว่าห้องน้ำที่บ้านฉันอีก (ดูเปรียบ-*-) อ่านหนังสือรอดีกว่า อิอิ




"เมื่อไรจะมานะ ฉันอ่านไปหลายหน้าแล้วนะ"




"ตรงนั้น รูปสวยจัง ขอดูหน่อยนะคะ >O<"ฉันกล่าวขอใครก็ไม่รู้ ก่อนจะหยิบหนังเล่มนั้นขึ้นมาดู ว้าว!!! มีรูปเต็มไปหมดเลย รูปคุณอธิปัตย์นี่ เค้ายิ้มได้ด้วย ค่ะ ทุกคน เอ๊ะ!! ผู้หญิงคนนี้ใครกัน ดูสายตาที่คุณอธิปัตย์มองเธอสิ ไม่ธรรมดาแน่นอน สวยด้วย!!! ลัคกี้ปลื้มค่ะ




"เธอทำอะไร"ฉันหันไปตามเสียงทุ้มด้วยความตกใจ ก่อนจะพบหน้าคุณอธิปัตย์ที่เหมือนจะฆ่าฉันได้ทุกเมื่อ




"คือ...ฉัน"




"ใครอนุญาต ให้เธอหยิบมันออกมาดูฮะ!!!"อย่าค่ะ กลัวแล้ว 




"ขอโทษค่ะ"




"ขอโทษงั้นหรอ ออกไป!!! จะไปไหนก็ไป"เค้าไม่มองหน้าฉันซะด้วยซ้ำ ก่อนจะตวาดเสียงดังลั่น TTT^TTT ฉันทำอะไรผิดอีกคะเนี่ย





"แต่....."




"ฉันสั่งให้เธอออกไป!!!"





"คุณอธิปัตย์คะ"




"บอกให้ออกไป ไปให้ไกลๆได้ยิ่งดี อยากไปไหนก็ไป!!!" เค้าหันกลับมามองหน้าฉันที่ตอนนี้น้ำตาที่ไม่เคยไหลกำลังจะล่วงหล่นลงมา ทำไมต้องว่าฉันด้วยก็ฉันไม่รู้นี่นา ใจร้าย!!! TTTOTTT




"ค่ะ ฮึก!!!"ฉันวิ่งออกมา โดยไม่รู้จุดหมายปลายทางซะด้วยซ้ำ เตี่ยม๊า หมวยทำอะไรผิดคะ หมสยมันเลวมากเลยใช่ไหม เตี่ย ม๊า!!! อ๋วยผิดอะไร ฮือๆๆๆ คนใจร้าย ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณอีกแล้ว ฉันเหนื่อยแล้วนะคะ ที่ต้องทำตัวร่าเริงกับคนที่ไม่เคยแม้แต่จะยิ้มให้ฉันสักครั้ง คุณเกลียดฉันก็น่าจะบอกตรงๆสิ 



ระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่ หน้าบ้านของเค้าและกำลังจะเรียกรถเพื่อกลับบ้าน เค้าก็วิ่งออกมาก่อนจะเอ่ยขอโทษฉัน ไม่ยกโทษให้หรอก แต่....เฮ้อ!!! ฉันก็เป็นแบบนี้ซะทุกทีสินะ ยกโทษให้ก็ได้ ^O^




"ไปทำงานกันเถอะค่ะเจ้านาย ^______^"ลัคกี้ฟื้นคืนชีพแล้ว เย่ๆๆๆๆ

 

3.ตอนจบที่คุณอยากให้เป็น
                  ฟาไม่รู้นะ ว่าพี่ฝนจะให้คู่นี้จบยังไง มีความสุขหรือโศก แต่อย่างที่รู้ว่าคงไม่มีใครชอบหนังเศร้าหรอกใช่ไหมคะ ฟาอยากให้จบประมาณว่า ปัตย์ไม่รู้ใจตัวเองค่ะ จนเค้าต้องทำร้ายจิตใจของลัคกี้ต่างๆนาๆ แต่อย่างที่รู้ว่าลัคกี้เป็นคนมองโลกในแง่ดี และเธอคิดว่าสักวัน ปัตย์จะต้องเห็นความจริงใจของเธอ เธอจึงพร้อมที่จะสู้ไป แต่แล้วความหวังของเธอก็เริ่มลดลง ลดลงทุกที จนมันหมด ถึงเธอจะอดทน และไม่เคยยอมแพ้อะไร แต่ตอนนี้เธอคงต้องยอมแพ้ใจตัวเองแล้วล่ะค่ะ ก็เธอเจ็บ เจ็บเจือนตายแล้ว จะให้เธอดันทุรังต่อทั้งที่ค่าความสำเร็จติดลบเหรอคะ เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของอธิปัตย์ แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์จะไม่เข้าข้างเธอ ความโชคดีของเธอมันหายไปไหนหมดนะ มันคงเป็นช่วงขาลงของเธอล่ะมั้ง เธอประสบอุบัติเหตุค่ะ เป็นตายร้ายดียังไงไม่มีใครรู้ แต่สิ่งเดียวที่รู้คือ อธิปัตย์รู้แล้วว่าขาดเธอไม่ได้ และออกตามหาเธอ อืมส่วนหลังจากนี้ก็แล้วแต่พี่ฝนนะคะ ว่าจะให้เธอรอดไหม อธิปัตย์จะเจอเธอรึเปล่า แต่ฟาอยากให้เจอค่ะ แล้วก็ครองรักกัน จุ๊บๆๆๆ >3<  ให้นางเอกจำอธิปัตย์ไม่ได้ด้วยก็ดีค่ะ คลาสสิกดี อิอิ