ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คลังเก็บของส่วนตัว ^^

    ลำดับตอนที่ #27 : ใบสมัครพี่เย่ น้องฝ้าย^^

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 52


    YESUNG’s GIRL FORM ; ใบสมัครนางเอกเยซอง
    (คำตอบใช้สีม่วงนะคะ)
     
     
     
    เกี่ยวกับผู้สมัคร
     
    นามแฝง ; NuFy
    ชื่อเล่น ; ฟามีจ้า เรียกฟาก็พอ
    อายุ ; 16 แก่กว่าฝ้ายอยู่แล้ว
     
     
     
    เกี่ยวกับตัวละคร
     
    ชื่อ-สกุล ; นภัสนันท์ ศิริสุวรรณวิโรจน์
    ชื่อเล่น ; เพ็นท์
    อายุ ; 25 ปี
    อาชีพ / การศึกษา ; การศึกษาเธอจบการศึกษาคณะบริหารธุรกิจเกียรตินิยมมาจากมหาลัยชื่อดังจากอังกฤษ และได้เข้ามาช่วยคุณพ่อบริหารบริษัทต่อค่ะ แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องพังทลาย บริษัทขาดรายได้ การเงินย่ำแย่ ต้องในที่สุดมันก็ล้มละลาย พนักงานตกงานเป็นแถวๆ อย่าว่าแต่พนักงานเลยเธอและพ่อยังไม่รู้จะทำงานอะไรต่อไปเลย
    บุคลิก ; เธอเป็นคนตาสวยมาก สายตาที่มุ่งมั่น และไม่เคยท้อถอย ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน แก้มขาวใสเปล่งปลั่ง นัยน์ตาของเธอไม่เคยหวั่นไหวต่อสิ่งใดๆ เธอสวยและรักศักดิ์ศรีเป็นที่สุด ความสวยของเธอเมื่อเทียบกับความหยิ่งและทะนงตัวของเธอแล้ว ยังถือว่ามันน้อยนัก
    จุดเด่น ; ดวงตากลมโตที่มีนัยน์ตามุ่งมั่นไม่หวั่นไหว ริมฝีปากที่ไม่เคยแย้มยิ้ม ผมยาวที่ดำสนิทที่เข้ากันได้ดีกับผิวขาวๆและจมูกโด่งๆ
    อุปนิสัย ; หญิงสาวแสนสวยผู้มีสายตาเปรียบดั่งราชสีห์ที่พร้อมตะครุบเหยื่อได้ทุกเมื่อ มีคนเคยบอกว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจนั่นคงจะเป็นเรื่องจริง เพราะสายตาที่เปรียบเหมือนราชสีห์ก็แสดงได้ถึงความเป็นใหญ่และทะนงตัวของเธอเป็นที่สุด เธอไม่ใช่อ่อนโยน ใจดีหรือมีเมตตา แต่เธอทำทุกอย่างเพื่อความสุขของเธอและคนที่เธอรักเสมอ เธอไม่เคยยอมใคร และดันทุรังทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ เธอเกลียดการท้อแท้หรือหลบหนี เพราะเธอคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรและจะไม่มีวันถอยจนกว่าลมหายใจเธอจะหมด เธอเป็นง่ายๆ ใครดีกับเธอ เธอก็ดีตอบ แต่ถ้าใครทำให้เธอและครอบครัวเดือดร้อนอย่าหวังจะได้มีความสุข เจ้าคิดเจ้าแค้น สำหรับเธอเวร มันต้องชดใช้ด้วยการจองเวร ร้ายมากแค่ไหน เธอจะร้ายกว่าให้ได้เป็นสิบเท่าร้ายเท่า สู้คนและไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา เธอคนนี้มองโลกในแง่ร้าย และไม่เคยคิดว่าความรักสวยงาม ไม่เชื่อใครและไว้ใจใครทั้งนั้นนอกจากตัวเธอเอง
    สิ่งที่ชอบ ; รอยยิ้มของคุณพ่อ, เสียงหัวเราะของคุณพ่อ หรืออะไรก็ตามที่ทำให้พ่อเธอมีความสุข และดอกลิลลี่สีขาว
    สิ่งที่ไม่ชอบ ; น้ำตาของคุณพ่อ, ความทุกข์ของคุณพ่อ และ การดูถูก
    ประวัติครอบครัว ; เธอเคยมีครอบครัวที่มีความสุข มีพ่อ มีแม่ มีเธอและน้องชาย แต่ทุกอย่างกลับต้องพังทลายเมื่อบริษัทของคุณพ่อล้มละลาย หนี้สินมากมาย ทำให้แม่ทิ้งพ่อ เธอและน้องชายให้อยู่ตามลำพัง น้องชายเธอก็ยังเล็กจะมาช่วยเหลือดูแลอะไรเธอก็ไม่ได้ เค้ายังต้องเรียนหนังสือ แต่เงินที่จะกินทุกวันนี้ครอบครัวของเธอยังไม่มีจะกินเลย
    น้องชายเธออายุ 20 ปี ชื่อ พีท ศึกษาอยู่ที่อเมริกา เธอจึงอาศัยอยู่กับพ่อสองคนและทำงานอย่างหนักเพื่อไม่ให้น้องชายสุดที่รักลำบาก
    งานอดิเรก ; ศึกษาเรื่องเศรษฐกิจบ้านเมือง และความเป็นไปของคนที่ทำให้เธอหมดสิ้นทุกอย่าง (เมืองปายนั่นแหละ)
    ความสามารถพิเศษ ; เล่นเปียโน และ ภาษาต่างๆ
    เพิ่มเติม ; เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าความรักสวยงามจนเมื่อแม่ทิ้งเธอและครอบครัวไป
    อิมเมจ ; Kim Tae Hee
     
     











     
    คำถามทั่วไป
     
    คิดยังไงกับเรื่องนี้ ;น่าสนใจดีค่ะ พี่ชอบพล็อตนะมันสุดยอดมากเลย^^
    ทำไมถึงเลือกออดิชั่นบทนี้ ; ท้าทายดีค่ะ ชอบผู้หญิงแบบนี้
    ถ้าติดจะติดตามรึเปล่า ; แน่นอนอยู่แล้ว
    อยากแนะนำแก้ไขส่วนไหนไหม ;ไม่รู้สิคะ ^^
    ต้องการให้เรื่องนี้เน้นแนวไหน ; ดราม่าหน่อยๆ ร้ายๆเจ็บๆ ตบจูบๆไปเลย เหอๆ เอาแบบที่ไม่มีฝ่ายไหนยอมง่ายๆจ้า
     
     
     
    คำถามชิงบท
     
    เขาทำให้ชีวิตของคุณและครอบครัวต้องล่มจม คุณไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าอยากจะหยิบมีดมากระซวกไส้เขาให้สำนึก คุณพร้อมที่จะทำทุกอย่างให้เขาอยู่ในฐานะที่ต่ำต้อยกว่าคุณ แต่ยิ่งคุณทำร้ายเขา คุณก็ยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเอง แต่เมื่อนึกถึงหน้าครอบครัวที่กำลังโศกเศร้า เพลิงแค้นที่เกือบมอดไหม้ ก็ลุกโหมกระหน่ำขึ้นมาอีกครั้ง คุณรู้สึกยังไงและคุณจะใช้วิธีไหนทำลายล้างเขาให้สิ้นซาก (บรรยายความรู้สึกล้วนๆ ขอยาวๆหน่อยนะคะ) ;
    ไม่รู้ ไม่รู้ว่าทำไมทั้งๆที่ฉันอยากฆ่าเค้าให้ตาย อยากทำให้เค้าไม่มีความสุข อยากทำให้เค้ารู้ว่าฉันและครอบครัวต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ เกลียด เกลียดตัวเองจริงๆ ทำไมต้องสงสาร ทำไมต้องอยากหยุด ลืมไปแล้วรึไงว่าผู้ชายคนนั้นทำอะไรไว้กับตัวเองบ้าง เค้าทำให้ครอบครัวที่เคยมีพร้อมต้องแตกแยก เค้าทำให้ผู้ชายที่น่านับถืออย่างคุณพ่อไม่เหลืออะไร รอยยิ้มที่เคยภาคภูมิใจ เสียงหัวเราะที่มีความสุข สายตาที่อ่อนโยนเวลาอยู่กับฉัน ต่ตอนนี้มันไม่ใช่ คุณพ่อไม่มีความสุข ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าคุณพ่อกำลังฝืนยิ้ม เค้าทำมัน เค้าทำให้คุณพ่อเป็นแบบบั้น แต่...ทำไม ทำไมฉันถึงไม่อยากให้เค้าเจ็บ เค้าต้องได้รับความเจ็บของฉันสิ ใช่ ต้องได้รับแบบที่ทำไว้กับคุณพ่อ ต้องไม่มีความสุข ต้องพบกับหายนะ ต้องไม่มีใครต้องการ ต้องหมดทุกอย่าง ไม่เหลือความน่านับถือ ไม่เหลือเพื่อนพ้อง ไม่มีเหลือ ไม่เหลืออะไรเลย ต่อให้ฉันต้องเจ็บไปมากกว่านี้ ฉันก็ยอม ต่อให้ต้องเหมือนตายทั้งเป็นฉันก็ยอก เพื่อให้ผู้ชายคนนั้นได้รับกรรมที่เค้าก่อ ต่อให้ตายฉันก็ยอม เค้าทำให้พ่อของฉันหมดความน่าเชื่อถือ ไม่มีใครยกย่อง ฉันก็ต้องทำให้เค้าเป็นอย่างนั้น ถ้าเตค้าโดนคนที่รักและไว้ใจที่สุดหักหลังจะเป็นอย่างไงนะ แค่คิดก็สนุกแล้วสิ
     
     
     
    คำถามแค่ข้อเดียวเอง ไม่ยากไปนะ สู้ๆค่ะ– พี่ว่ายากออก จะบ้าตาย TTT^TTT
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×