คลังเก็บของส่วนตัว ^^

ลำดับตอนที่ #26 : ใบสมัครยุนยุน น้องครีม~

ใบสมัครนางเอก ลีเชซอง(ยุนโฮ)

ตอบด้วยสีแดงนะคะ

ส่วนที่หนึ่ง : นางเอก
ชื่อ-นามสกุล :ปาร์ค อึนฮวา  

ชื่อ-นามสกุล(ภาษาอังกฤษ) :Park EunHwa

ชื่อเล่น :อึนฮวา , ฮวาเอ๋อร์

อายุ :19 ปี

น้ำหนักและส่วนสูง :หนัก 45 กก. //สูง 168 ซม.

ประวัติครอบครัว :เธอจำไม่ได้หรอกค่ะ ว่าเธอเป็นใครมาไหน แต่เธอคิดว่าตัวเองเป็นลูกครึ่งจีน เพราะเธอพูดจีนได้ และคิดว่าพ่อแม่อยู่ที่จีนค่ะ ซึ่งเธออยากพบท่านเหลือเกิน

ประวัติความรัก :ไม่เคยมีความรัก แต่เรื่องแฟนมีจนนับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครถูกใจเธอนี่นา อยากคบก็คบ ไม่อยากคบก็เลิก ไม่เห็นต้องผูกติดกับใครเลย

นิสัย :หญิงสาวหน้าตาดีที่มีความมั่นใจพกมาเต็มกระเป๋า เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองด้อยกว่าใคร เสน่ห์เธอคนนี้พราวแพรว รอยยิ้มพิฆาต เสียงหวานจับใจ ดวงตาอันเร่าร้อน บอกได้เลยว่าเธอคนนี้สุดยอดจริงๆ เธอเป็นพวกไม่ยอมคน สิ่งไหนที่เธอต้องการเธอก็ต้องได้ ไม่เชื่อเรื่องรักแท้หรือพรหมลิขิต ไม่ชอบผูกติดมัดกับใคร เธอใช้ชีวิตของเธอแบบสนุกๆไปวันวัน ไม่เคยสนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่แคร์ใคร ไม่ง้อใคร และไม่คิดห่วงใครเป็นพิเศษนอกจากครอบครัวของเธอเท่านั้น เธอคนเล่ห์เหลี่ยมมากมาย ใครก็ตามเธอไม่ทันทั้งนั้นแหละ เป็นคนแรง พูดตรง ปากร้าย ผู้ชายสำหรับเธอน่ะหาง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเสียอีก^^

ชอบ/ไม่ชอบ :ดอกไม้ทุกชนิด (คนสวยต้องคู่กับดอกไม้) , ผู้ชายหล่อๆแต่โง่ๆ // ของหวาน (กินแล้วอ้วน) ,ผู้ชายหื่น และฉลาดเกินไป

กิจกรรมยามว่าง :ทำผม, แต่งเล็บ และ ช๊อปปิ้ง

ชื่ออิมเมจของคุณ :Si Ru Len

อิมเมจของคุณ(3+) :












ส่วนที่สอง : ตัวผู้สมัคร
ชื่อ :ฟามี

Username :Hummx_sersed

อายุ :17

ส่วนที่สาม : คำถามชิงบท
1.คุณพบว่าคุณตื่นขึ้นมาด้วยชุดบิกินี่วาบหวิวที่ปิดอะไรๆของคุณไม่ได้เลยสักนิด แล้วลี เชซองก็เข้ามาหา
คุณด้วยสีหน้าหื่นๆคุณจะทำอย่างไรต่อไป(บรรยายพร้อมบทสนทนา)
: ใครจับฉันแต่งตัวอย่างนี้เนี่ย แต่ก็สวยดีนะ เอ๊ะ นี่ไม่ใช่เวลามาชมตัวเอง อยู่ไหน ที่นี่ ที่ไหน แล้วไอ้บ้านั่นเป็นใคร เค้ากับฉันรู้จักกันเหรอ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย

 

 

“คุณที่นี่ ที่ไหน”ฉันเอ่ยถามตาหื่นข้างหน้า ดูทำหน้าเข้าสิ น้ำลายไหลแล้วไอ้บ้า

 

 

“คอนโด ผมเอง”

 

 

 

“แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง นายลักพาตัวหันมาเหรอไอ้หื่น!!!”ใช่ไอ้บ้านี่ต้องพาตัวคนสวยๆอย่างฉันมาชัวร์เลย

 

 

 

“คุณจะบ้าเหรอ ผมเปล่านะ”

 

 

 

“ฉันจะเชื่อนายได้ไง แล้วก็ ไม่ต้องเดินมาหาฉันนะ”

 

“ทำไมล่ะครับ ผมก็จะไปพิสูจน์ใกล้ๆไง ว่าผมไม่ได้ลักพาตัวคุณมา”ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ตานั่นเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ฉันก็ค่อยเดินถอยหลังเช่นกัน

 

 

 

“บอกว่าอย่าเข้ามาไง เข้ามาฉันตะโกนจริงด้วย”

 

 

 

“ตะโกนไปสิครับ นี่มันห้องผม ถ้าใครเข้ามาผมจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก”นั่น ยังมีหน้าเอาตำรวจมาอ้างอีก นายก็โจรลักพาตัวนั่นแหละ ชิ

 

 

“ก็บอกว่าอย่าเข้ามาไง ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้ทุเรศ ไอ้คนไม่มีการศึกษา ไม่หมาไม่มีหาง ไม่ยางมีรู ไอ้ปูเดินเฉ ไอ้ทีทะเลตกหม้อ ไอ้พ่อแม่ไม่สั่งสอน ไอ้ ไอ้ .... กรี๊ด!!!”ฉันด่าเค้าแบบไม่มองซะด้วยซ้ำยังไงก็ต้องหาอะไรป้องกันตัวก่อนล่ะ ห้องครัวนั่นแน่ๆ ห้องครัวดีล่ะ คิดได้ดังนั้นฉันก็กรี๊ดลั่นห้องก็จะวิ่งไปที่ห้องครัวและหยิบมีดมาถือไว้ เข้ามาไส้ทะลุแน่ ไอ้หื่น โฮะๆๆๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ ปาร์ค อึนฮวา
2.คุณคิดว่าลีเชซองลักพาตัวคุณมาที่นี่ คุณจึงตัดสินใจยั่วยวนเขาให้ตายใจแล้วพาคุณออกไปแต่คุณกลับ
รู้สึกว่าคุณรักเขาขึ้นมาจริงๆคุณจะทำอย่างไรเพื่อที่จะหยุดความรักครั้งนี้  หรือว่าคุณจะปล่อยเลยตามเลย
แล้วบอกรักเขาดีล่ะ? ถ้าคุณบอกรักเขา ลีเชซองมีปฏิกิริยาอย่างไรกับการบอกรักครั้งนี้?(บรรยายพร้อมบทสนทนา)

“เตี่ย ม๊า คิดถึงจังเลย”เธอพึมพำเบาๆระหว่างที่นั่งมองระเบียง เธออยากกลับไป กลับไปหาความสุขที่เธอเคยมี กลับไปหาครอบครัวที่เธอรัก ออกไปจากชีวิตผู้ชายคนนี้ แต่เธอควรจะทำอย่างไรเมื่อสมองกับหัวใจมันทำงานไม่ผสานกันสักนิด ใช่ สมองอยากไป แต่ใจอยากอยู่ อยากอยู่กับเค้า อยากมองหน้าเค้า อยากยิ้มให้เค้า ฉันจะทำไงดี นายเป็นคนลักพาตัวฉันจริงๆรึเปล่า แล้วนายต้องการอะไรจากฉัน

 

 

“อึนฮวา นั่งเหม่ออะไรอยู่”เธอหันไปตามเสียงก่อนจะพบกับเค้า ผู้ชายที่ทำเธอใจสั่น ผู้ชายคนเดียวที่เธออยากอยู่ด้วยไปทั้งชีวิต

 

 

 

“เปล่านี่ แล้วกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

 

 

 

“เมื่อกี้นี้เอง หิวไหม เดี๋ยวฉันหาอะไรให้กิน”

 

 

 

“ก็นิดหน่อย”

 

 

 

“หรอ งั้นรอเดี๋ยวนะ”เค้าพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องครัวปล่อยให้เธอนั่งเหม่อมองแผ่นหลังของเค้าเดินออกไปช้าๆ

 

“อึนฮวา ถ้าไม่สบายใจไม่เห็นต้องเก็บไว้เลย”เชซองตะโกนออกมาจากห้องครัว

 

 

 

“เอ๊ะ ฉันเปล่านะ”

 

 

 

“อึนฮวาผู้เก่งกล้าหายไปไหนนะ เธอไม่เคยเป็นแบบนี้นี่” นั่นสินะ ฉันคนเก่าหายไปไหน อึนฮวาคนเก่าหายไปไหน

 

 

“คือ.....”เอา ฉันตัดสินใจแล้วยังไงฉันก็ต้องบอกเค้า

 

 

 

“ว่ามาสิ ฉันฟังอยู่นะ”

 

 

 

“นายเคยรักใครซักคนไหม”

 

 

 

“เอ๋ ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”

 

 

“ก็ฉันกำลังรู้สึกอย่างนั้นนี่นา ฉันรู้สึกอบอุ่นเวลาที่ได้อยู่ใกล้ รู้สึกสบายใจเวลาเค้ายิ้ม รู้สึกดีจิรงๆเวลาเค้ามองฉัน ฉันว่าฉันเค้าล่ะ แต่ที่ฉันไม่สบายใจก็เพราะว่าฉันไม่มั่นใจ ฉันไม่มั่นใจในตัวเอง ฉันเคยคิดว่าเค้าเลวร้าย แต่มันไม่ใช่ เค้าดีกับฉัน ดีกับมากๆจริงๆ ฉันรู้แล้วว่ารักเค้า”

 

 

 

“       ”

 

 

“ทำไมนายไม่พูดอะไรเลยล่ะ”

 

 

 

 

“ก็ฉันไม่รู้นี่ ว่าเธอพูดถึงใคร”

 

 

 

 

“ฉันอยู่กับนาย ก็ต้องพูดถึงนายสิ”

 

 

 

“แต่... ว่าเธอพูดจากใจรึเปล่า ฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอจริงใจกับฉัน ฉันไม่เคยคิดจะมีหรอกนะความรัก ฉันขอโทษ”เค้าพูดพลางถือจานข้าวผัดออกมาวางข้างหน้าฉัน ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร แต่ฉันอยากให้เค้ามั่นใจในความรักของฉัน

 

“เชซอง ฉันจะรอ รอจนกว่านายจะเชื่อว่าฉันจริงใจ”

 

 

 

“อึนฮวา ถ้ามันไม่มีทางเป็นไปได้ล่ะ”

 

 

 

“ฉันก็จะรอ รอต่อไป รอจนกว่าจะถึงวันนั้นเพราะฉันรักนาย”

 

 

 

“อึนฮวา งั้นเธอไม่ต้องรอหรอกนะ^^” เค้าพูดพลางเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้

 

 

 

“ทำไมล่ะ ให้โอกาสฉันไม่ได้หรอ”

 

 

 

“คงไม่ได้หรอก ก็ฉันก็รักเธอนี่นา”

 

 

 

“เชซอง^____^”ฉันยิ้มกว้างก่อนจะลุกขึ้นไปกอดเค้า

 

 

 

 

“เธอยังอึ๋มเหมือนเดิมเลยแหะ ชักอดใจไม่ได้แล้ว”

 

 

 

“ไอ้หื่นปล่อยฉันนะ ฉันหิว”เค้าปล่อยฉัน ก็จะยิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

“ไว้อิ่มก่อนก็ได้”

 

 

 

“งั้นฉันจะไม่อิ่มเลยคอยดู”

 

 

 

“555+”
ส่วนที่สี่ :สัมภาษณ์ผู้สมัคร
1.ทำไมถึงมาออดิชั่นเรื่องนี้คะ?รักยุน เลยอยากออยุนค่ะ แล้วก็ชอบพล็อตด้วย

2.พล็อตเรื่องเป็นยังไงบ้างเอ่ย? ใช้ได้มั้ย?น่าสนใจจ้ะ ใช้ได้เลยแหละ

3.ถ้าได้แล้ว อย่าทิ้งนิยายเรื่องนี้นะคะ ครีมขอร้อง~ -/\-จ้าจะทิ้งได้ไง

4.ขอให้โชคดีนะคะค่ะ สาธุ