สปริงบอร์ด

เนื้อเรื่อง

.....คงไม่มีการออกกำลังกายยามหน้าร้อนอันไหนน่าสนใจเท่ากับการว่ายน้ำอีกแล้ว ที่เชียงใหม่ เราได้อาณิสงค์จากงานจัดแข่งกีฬาซีเกมส์เมื่อ 10 กว่าปี่ที่ผ่านมา ทำให้เรามีสระว่ายน้ำขนาดมาตรฐานให้มาดำพุดดำว่ายเล่นกัน แต่สิ่งที่ถือเป็นสิ่งพิเศษสำหรับสระว่ายน้ำแห่งนี้คือ มีสระสำหรับการแข่งขันกระโดดน้ำอยู่ด้วย

....สระสำหรับการแข่งขันกระโดดน้ำนี้เปิดให้ใช้บริการด้วย จึงเป็นที่วัดกำลังใจของบรรดาเด็ก ๆ รวมถึงวัยรุ่นหนุ่มสาวมากมายมากระโดดน้ำแข่งกัน ทำไมเหรอครับ ก็เพราะว่า ที่นี่มีลานกระโดดน้ำ หรือ สปิงบอร์ดที่มี่ความสูง 5 ระดับด้วยกัน โดยเฉพาะในระดับที่ 5 มีความสูงถึง 10 เมตรด้วยกัน

...หลายครั้งที่ผมไปว่ายน้ำ พร้อมกับเฝ้ามอง เด็ก ๆ กระโดดน้ำจากสปริงบอร์ด  หลายคนกระโดดลงมาจากชั้น 5 ด้วยความสนุกสนาน แต่บางคน แค่ชั้นสองก็ขาสั่น ยืนคิดอยู่นาน จนกระทั่งหันกลับลงมา  และบอกว่ายังไงฉันก็ไม่กระโดด

....ผมเองอยากรู้ว่า ความรู้สึกข้างบนนั้นเป็นอย่างไร วันหนึ่ง ผมตัดสินใจโดยไม่พิจารณาอายุ ไต่ขึ้นสปริงบอร์ด เมื่อความสูงเพิ่มขึ้น สิ่งที่เพิ่มขึ้นตามก็คือ ความหวาดหวั่นและความกลัว จนกระทั่ง เมื่อยืนอยู่ที่จุดกระโดด ผมจึงเข้าใจได้ในทันทีว่า ทำไมหลายคนถึงยอม ถอย และผมถอยไหมครับ แน่นอนครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ ถอย

....หลังจากชั่งใจอยู่นาน ผมจึงรวบรวมความกล้า กระโดดจากสปิงบอร์ดที่สูงลิ่ว ชั่วเวลาเพียงไม่กี่วินาทีล่องลอยอยู่ในอากาศ และลงสู่พื้นน้ำเบื้องล่าง ความรู้สึกในใจผม ผมบอกตัวเองว่า ผมชนะมันได้แล้ว ผมสามารถก้าวผ่านความกลัวที่เกาะกุมหัวใจ เอาชนะใจตัวเอง และทำในสิ่งที่ตนเองคิดจะทำ

....อิสรภาพคือ สิ่งที่ทุกคนไขว่าคว้าหามาตลอด แต่บ่อยครั้งที่เรายอมติดกับอยู่ในความกลัว และไม่กล้าที่จะออกมา เพื่อสัมผัสกับชีวิตที่งดงามและกว้างใหญ่ เราไม่ยอมกระโดดจากสปริงบอร์ดชีวิตของเรา นี่ล่ะครับ เหตุผลที่ผมลืมอายุ และไปกระโดดน้ำจากที่สูงลิ่วซะขนาดนั้น

....แค่ผมอยากบอกกับตัวเองว่า ผมมีอิสรภาพ ผมอยากออกมาจากกรอบชีวิตเดิม และ ผมทำได้