คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 4 : ดวงตาแห่งชนเผ่าโฮรัส [100%]
CHAPTER 4 : ดวงตาแห่งชนเผ่าโฮรัส
“ หนูไม่มีญาติหรอ หืม? ”
“ไม่หรอกค่ะ..... แต่ค่ารักษาทั้งหมดน่ะ ไว้หนูจะจ่ายให้แน่นอนค่ะ ขอแค่อย่างเดียว กรุณาอย่าบอกพ่อบ้านเลยนะคะ’
“แต่ถ้ายืดเยื้อไปนานกว่านี้แล้วยังไม่มีดวงตาบริจาคมาให้ คงจะยากนะ ยังไงก็ขอให้รักษาตัวดีๆล่ะ”
ร่างของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแพทย์เดินออกมาจากห้องของคนไข้อย่างเงียบๆ ห้องเล็กๆสีขาว ที่มีเตียงของคนไข้ตั้งอยู่ เด็กสาวผมสีดำสนิทนั่งอยู่ตรงขอบเตียง แสงอาทิตย์ที่แรงกล้ายามบ่ายสาดส่องเข้ามาในห้อง ผ่านผ้าม่านลายลูกไม้สีขาว แจกันดอกไม้ยังคงว่างเปล่า แสดงให้เห็นว่าไม่เคยมีใครมาเยี่ยมเด็กสาวคนนี้เลย หลังจากที่แพทย์ได้ปิดประตูไป ทื้งไว้เพียงเด็กสาวที่นั่งอยู่คนเดียวภายในห้อง
“นั่นน่ะหรอคะ คุณหมอ คนรับใช้ของตระกูลเซอุส ”
“ไม่ผิดแน่ ตราสัญลักษณ์เป็นของแท้จริงๆ น่าเสียดาย ยังเด็กอยู่เลย ต้องมาเสี่ยงอันตรายจนสูญเสียการมองเห็นไป เราคงช่วยได้แค่นี้ คงต้องแล้วแต่ความโชคดีของเธอนั่นแหละว่าจะมีดวงตาบริจาคมารึปล่าว”
“ไม่บอกทางตระกูลแบบนี้น่ะ เราจะไม่เสี่ยงไปหรอคะ เดี๋ยวก็ได้โดนเก็บไม่รู้ตัว”
“ตอนนี้น่ะ ยังไงก็ต้องรักษาไปก่อน ส่วนเรื่องนั้นน่ะ บอกไม่บอกก็เสี่ยงพอกัน ถ้าเราบอก เกิดเธอมีโอกาสฆ่าเราได้ ถึงจะตาบอด แต่ยังไงฝีมือก็เหนือชั้นอยู่ดี เราเองก็มีสิทธิ์ตายเหมือนกันนั่นแหละ ฉะนั้น เก็บเรื่องนี้ไว้ อย่าแพร่งพรายไปบอกใคร เข้าใจไหม”
“ชื่อเวอลอเรนสินะ หวังว่าเด็กคนนี้คงจะโชคดีในเร็ววันนะคะ คุณหมอ........”
...............................................................................
...............................................................................
ตูมมมม !!! เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน
“โถ่เว้ยยย เราสู้อะไรไม่ได้เลย พาอีสต์หนีออกไป เดี๊ยวนี้”
“ค่ะ”
ชายหนุ่มผมสีดำในเสื้อเกราะโบราณได้สั่งภรรยาผู้เป็นที่รักของเขากับลูกน้อยหนีออกจากสงครามการต่อสู้อย่างฉุกเฉินในชนเผ่าโฮรัสกับกลุ่มคนที่มีฝีมือทั้ง 13 คนได้เดินทางผ่านเส้นทางอันตรายจนมาถึงหมู่บ้าน ซึ่งเป็นเป้าหมายของพวกเขา ในทันทีที่มาถึงกลุ่มคนที่ไม่พูดไม่จาอะไรได้เปิดฉากโจมตีเป้าหมายทันที
หญิงสาวที่กอดลูกชายไว้อย่างแนบแน่นที่อ้อมอกของผู้เป็นแม่ เพื่อป้องกันไม่ให้คนเห็นและเป็นเกราะกำบังไม่ให้ลูกน้อยได้รับบาดเจ็บ แต่ขนาดของร่างกายเด็กชายวัยประมาณ 10 ปีนั้นทำให้มันลำบากทีเดียว แต่เพราะหน้าที่และความรักของผู้เป็นแม่ที่ไหลเวียนอยู่ทั่วร่างนั้น เอาชนะความอ่อนแอของพละกำลังอย่างผู้หญิงได้ เด็กชายยังคงกอดคอแม่เอาไว้ เช่นเดียวกับที่เธอหอบเขาวิ่งหนีอย่างไม่รู้จุดหมายเพื่อพยายามหาหนทางให้ตัวเองและลูกรอดชีวิต เหมือนโชคจะเข้าข้างให้ทั้งสองแม่ลูกได้หนีออกจากหมู่บ้านมาได้ แต่ทว่า....
“จะหนีไปไหนรึยังไงล่ะ... ? ผู้หญิงงั้นหรอ” ชายหนุ่มวัยรุ่นร่างสูง ที่ยังดูเหมือนเด็กประถมปลายอยู่ ผมยาวประบ่า เสื้อคลุมสีดำยาวระพื้น เชิงเสื้อเปรอะเปื้อนด้วยดินทราย ผู้ที่เป็นแม่ได้นำผ้าปิดลูกไว้อย่างมิดชิด และกอดให้แน่นยิ่งขึ้น ในขณะที่กำลังจะคิดหนี มือของชายหนุ่มได้จับไปที่ปลายผมของผู้ที่คิดหนี ผมสีทองบนมือของชายหนุ่มสะท้อนกับแสงอาทิตย์ ศีรษะของหญิงสาวรีบสะบัดกลับมาโดยทันที เผยให้เห็นใบหน้าอันเรียวสวย แต่นัยน์ตานั้นกลับกลายเป็นสีเลือด
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”
“เฮ้อออ โดนเอาจริงซะแล้ว เพิ่งได้เห็นนัยน์ตาแห่งชนเผ่าโฮรัสแบบใกล้ๆนะเนี่ย เธอน่ะชื่อแอร์เรสใช่ไหม ”
“ระ... รู้ได้ยังไง !!!!!”
“ก็ฉันตามหาเธออยู่” ชายหนุ่มตอบ สร้างความตกใจให้กับผู้หญิงพร้อมลูกรักเป็นอย่างมาก ก่อนที่เขาจะอธิบายถึงคำตอบต่อ
“แอร์เรสจำผมไม่ได้หรอ แอนโทนี่ยังไงล่ะ .... หึหึ อาจาร์ยแอร์เรส ”
“ทะ ... ทำไม !!! ครอบครัวของเธอตายไปจากเหตุการณ์วางเพลิงที่บ้านเธอนิ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”
“ผมแค่รู้มาว่า อยู่ดีดี อาจาร์ยก็หนีสอนมาค้นคว้าที่ชนเผ่านี่ไม่ใช่หรอครับ แต่ไอ้สาเหตุที่หนีมา เพราะอยากได้ดวงตาของคนในชนเผ่าโฮรัสมาเปลี่ยนกับกระจกตาตัวเองที่กำลังจะบอดนี่ครับ จะบอกอะไรให้ ... ผมน่ะ ก็แค่เดินรอยตามอาจาร์ยมาไงครับ แต่แหม ~ ขอชมว่าผ่านไปนาน แต่ก็ยังสวยไม่สร่าง แถมยังได้ดวงตาที่มีค่ามหาศาลซะด้วย”
“แกอยากได้ดวงตาไม่ใช่หรอ จะเอาของชั้นไปก็ได้ แต่ขออย่างเดียว....”
“ครับ.... ไปกับผม แล้วลูกชายคุณจะรอดตาย ผมเองก็รู้ดี ว่าไอ้เวลาหนีตายยังงี้ มันรู้สึกยังไง ผมเองก็มีประสบการณ์ ผมก็แค่ .... อยากได้ดวงตาของคุณไปเปลี่ยนกับคนที่ประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียดวงตาไป ก็แค่นั้น... แต่บังเอิญว่า คนบริจาคต้องเสียชีวิตแล้วยังไงล่ะครับ !!!!! ”
“ขอร้องล่ะ .... อย่าฆ่าลูกชายของฉัน ขอเถอะนะ ฉะ ฉันขอร้อง”
“ผมรับประกัน ด้วยหนังสือพันธะสัญญาแห่งสามภพ เราจะทำพันธะสัญญากัน ทั้งอาจารย์และผมจะได้วางใจ”
เด็กน้อยวัยสิบขวบที่ยืนอยู่ข้างๆแม่ของเขา และได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมด ... เขาถึงกับโวยวายอย่างสิ้นสติ กำปั้นน้อยๆของเขาต่อยไปที่หน้าของชายวัยรุ่นอายุห่างจากเขาเพียงหกปี ผู้ที่ถูกชกเข้าอย่างเต็มแรงได้แต่จ้องหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่เด็กน้อยกลับมองค้อนกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน เหมือนว่าเขาคือโขดหินที่ไม่ว่าถูกลมกรรโชกแรงดังพายุโถมเข้าใส่ ก็ยังยืนหยัดอยู่ที่เดิม และไม่สะทกสะท้านกับการผุกร่อนแม้แต่น้อย แอร์เรสได้เข้ามาห้ามปรามลูกชายตัวเองก่อนที่บางที อดีตลูกศิษย์ของเธออาจจะเปลี่ยนใจปลิดชีวิตเธอ อย่างที่เธอเคยทำร้ายครอบครัวของเขาทางอ้อม มือหนาที่แบออกคล้ายมีดได้สับลงตรงท้ายทอยของเด็กน้อย ทำให้เขาสงบลงได้ เด็กน้อยถูกผลักกระเดนออกไปจากแม่ของเขา ฝ่ามือหนาคว้าหนังสือสีน้ำตาลเล่มหนาและใหญ่ออกมาเล่มหนึ่ง บนปกดูน่าสยดสยองนัก ราวกับผ่านการย้อมด้วยสีเลือด จนเมื่อเลือดที่แห้งและแข็งตัวกลับกลายเป็นสีน้ำตาล เครื่องรางสมัยโบราณที่ชื่อว่า “ดวงตาแห่งเทพโฮรัส” ได้ถูกติดไว้กับหน้าปก ดังว่ามันคือส่วนหนึ่งของหน้าปกเลยทีเดียว ดวงตานั้นราวกับมีชีวิตและกำลังจ้องมองทุกคน ไอควันที่ถูกแผ่ขยายจากร่างของแอนโทนี่ทั่วทั้งร่าง เป็นสีฟ้าอ่อนๆที่ดูแล้วเย็นเฉียบดังถูกแช่แข็งไว้
หนังสือสีน้ำตาลเล่มนี้วางอยู่บนมือของแอนโทนี่ หน้ากระดาษเปิดออกเองโดยอัตโนมัติ อย่างที่ไม่มีใครไปบังคับ หรือพลิกมัน
“หนังสือพันธะสัญญาแห่งสามภพ พันธะที่เป็นโซ่ตรวนล่ามไว้กับจิตวิญญาณของข้า ร่างกาย และจิตใจ ข้าขอตรวนโซ่แห่งชีวิตนี้เป็นข้อผูกมัดระหว่างข้า และผู้ทำพันธะสัญญา สัญญาของเราจะคงอยู่ในทุกภพ ไม่ว่าจะเป็นโลกมนุษย์ ดินแดนสวรรค์ หรือใต้พิภพ ขอให้ข้าทำพันธะสัญญานี้ด้วยเถิด”
ไอหมอกยังแผ่ออกมาอย่างมหาศาล หน้ากระดาษที่พลิกด้วยตัวของมันเองสิ้นสุดลงที่หน้าอันว่างเปล่าหน้าหนึ่ง ชายวัยรุ่นใช้กริซเล่มบางเจียนไปที่ปลายนิ้วโป้งอย่างแผ่วเบา พร้อมกับส่งมีดให้แอร์เรสทำตาม มือของแอนโทนี่ชูขึ้นเหนือกระดาษพร้อมกับส่งสายตาบ่งบอกให้แอร์เรสทำตาม เลือดที่ออกมาจากหัวแม่มือของทั้งสองบุคคลนั้นได้หยดลงบนกระดาษ แต่มันก็ไม่ซึมไปหน้าอื่นเลยแม้แต่น้อย
“ด้วยพันธะแห่งเราทั้งสอง ข้าขอให้คำมั่นว่า จะไม่เอาชีวิตของอีสต์ แต่จะแลกเปลี่ยนด้วยชีวิตของหญิงผู้นี้กับดวงตาโฮรัสสีเลือด เพื่อจะนำมันไปใช้เปลี่ยนแอนซัสเซีย เด็กสาวสายเลือดแห่งแคมเบล ผู้ที่เป็น น้องสาวแต่เพียงผู้เดียวของข้า....”
ความคิดเห็น