ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : V
ชานยอลไม่เคยต้องทำอะไรแบบนี้มาก่อน เขาต้องแสร้งยิ้มหวานให้คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้า พอทำหน้างอเข้านิดหน่อย นายคริสก็มาขึงตาใส่ จนอยากจะเหวี่ยงให้รู้แล้วรู้รอด
"ยิ้มหน่อยสิคุณ"
"ก็ยิ้มอยู่นี่ไง" ชานยอลเค้นเสียงกระซิบตอบไป
"ยิ้มให้มันดีดีหน่อยได้มั้ย"
"จะเอาไงอีก!! นี่จะให้ยิ้มเหมือนคนบ้าเลยรึไง!!!"
คริสและชานยอลพูดกันเบา ๆ ขณะที่ช่างสั่งให้ทั้งสองคนโพสท่า
"ช่วยมองผมเหมือนคนที่คุณรักมาก ๆ ได้มั้ย" คริสบอก
"ก็นายไม่ใช่นี่"
"งั้นก็ช่วยจินตนาการว่ามันใช่สิ!" คริสชักจะฉุน
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะอะไรกันนักหนา จะหมดความอดทนอยู่แล้วนะ ชานยอลกรอกตามองเพดาน อยากจะบ้าตาย
"นี่... ขอเวลาหน่อยได้มั้ย" จู่ ๆ ชานยอลก็โพล่งออกมา ทำเอาลู่ฮานใจหายวาบ รีบเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น
"มีอะไรรึปล่าวครับคุณชานยอล"
ชานยอลอ้าปากจะใส่กลับไป แต่คริสก็รีบชิงขัดขึ้นเสียก่อน พร้อมกับดึงแขนชานยอลเอาไว้
"อ๋อ ไม่มีอะไรครับ พอดีชานยอลเค้าอยากเข้าห้องน้ำน่ะครับ" คริสบอกกับทีมงาน
"นึกว่าอะไร งั้นเชิญเลยครับ เดี๋ยวเราพักกันสิบนาทีแล้วกัน แล้วค่อยมาถ่ายต่อ" ช่างภาพบอก
คริสรีบลากชานยอลออกมา ก่อนที่ชานยอลจะพูดอะไรให้มันเสียเรื่องไปมากกว่านี้ พอพ้นสายตาคน ชานยอลก็สะบัดแขนอีกฝ่ายออกทันที
"เป็นบ้าอะไรของนาย ผีเข้ารึไง!!! ใครบอกว่าชั้นจะเข้าห้องน้ำ!"
"แล้วนายหละเป็นบ้าอะไรหา! ทนนิดทนหน่อยไม่ได้เลยรึไงไอ้คุณชานไฮโซ เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นมนุษย์เจ้าปัญหาซะที" คริสบ่นอีกฝ่ายอย่างฉุน ๆ
"จะ... จะเจ้าปัญหา ใครเจ้าปัญหา!!!!" ชานยอลชกเข้าที่หน้าอกคริส ท่าทางบอกชัดว่าหาเรื่อง จนคริสส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
"ทนหน่อยสิคุณ"
"ก็คนมันไม่ชอบนี่ ขี้เกียจปั้นหน้า นายเข้าใจมั้ย แล้วชั้นก็ทำไม่เป็นด้วย ไอ้ยิ้มที่เหมือนรักนายหนะ"
"หลับตาแล้วจินตนาการว่าผมเป็นคนที่คุณรักก็ได้... อ้ะ ๆ โธ่ อย่าบอกนะว่าไม่เคยมีแฟนหนะ" คริสพูดเย้ย ๆ
ชานยอลหน้าแดง.. หนอยยยยยย สบประมาทกันเกินไปแล้ว
"ทำไมจะไม่เคยมี" ชานยอลเชิดหน้าขึ้น
"งั้นก็ไม่ยากนี่"
"หน้านายเหมือนแฟนชั้นเมื่อไหร่กันหละ"
"จินตนาการหนะ รู้จักมั้ย" คริสพยายามอธิบาย
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ยุ่งเกินไปและ ถ้ารู้ว่าจะยุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้นะ ชั้นปล่อยเลยตามเลยดีกว่า ใครจะคิดไงก็ช่าง"
"นี่ พูดอะไรหัดคิดบ้างครับคุณ คุณอยู่คนเดียวบนโลกรึไง"
"หึ๊! พูดนี่เพราะห่วงตัวเองล่ะสิ" ชานยอลเย้ยอีกฝ่าย
"นี่! หัดมองคนอื่นในแง่ดีบ้าง แล้วถ้าคุณยังทำสมองนิ่มไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดอีกล่ะก็นะ เราได้เห็นดีกันแน่" คริสพูดออกมาอย่างโมโห ที่อีกฝ่ายดูถูกตัวเองแบบนั้น เขาไม่เคยรู้จักชานยอลมาก่อน เขาไม่รู้ว่าชานยอลถูกเลี้ยงดูมายังไงถึงได้เป็นคนมีความคิดแบบนี้
"ทำไม! นายจะทำอะไรชั้น"
"ผมก็จะจูบคุณต่อหน้าคนพวกนั้นเลยไง"
คำพูดของคริส ทำให้ชานยอลตะลึง ชะงักค้างไปเลย แก้มของชานยอลแดงแปร๊ดขึ้นมาทันที
"นายบ้าไปแล้วรึไงห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กล้าดีไงมาพูดกับชั้นแบบนี้ ไอ้... ไอ้ลามก ไอ้คนนิสัยเสีย ไม่น่ามีคนมาหลงชอบคนอย่่างนายได้เลย ไอ้บ้า!!!" ชานยอลพ่นออกมาเป็นชุด จูบหรอ จูบ!! มันคิดได้ยังไง เขาเป็นผู้ชายนะ ถึงจะแต่งงานกันแล้วก็เถอะ แต่มันก็แค่ในนาม อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
"ผมบ้าแน่ ถ้านายคิดจะสร้างปัญหาอีกละก็..."
พูดจบคริสก็เดินผละออกไป ปล่อยให้ชานยอลมองตามไปอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น อยากจะทึ้งหัวตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด
"คุณสองคนเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดแห่งปีเลยนะค่ะเนี้ย" จีน่า... เจ้าของคอลัมน์ชื่อดังพูดชื่นชม
"หนังสือฉบับนี้ต้องหมดแผงตั้งแต่วันแรกที่วางตลาดแน่ ๆ เลยนะค่ะ" ผู้จัดจากลู่ฮานพลอยหัวเราะไปด้วย
"จริงด้วยครับ ใคร ๆ ก็สนใจอยากทำความรู้จักกับคู่รักแห่งปีคู่ใหม่ทั้งนั้น ยังไงผมก็ฝากเชียร์ด้วยนะครับ" ลู่ฮานพูดเสริม
"โอ้ยย ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณน้องอี้ฟานน่ะ พี่ให้การสนับสนุนมาตั้งแต่ยังไม่ดังเปรี้ยงปร้างแล้ว แหม... ไม่เห็นเหมือนข่าวที่ลือกันเลยนะค่ะ คนเราก็ลือกันไปได้ คนน่ารก ๆ แบบคุณชานยอลนี่น่ะหรอค่ะ คุณน้องอี้ฟานจะทิ้งได้ลงคอ จริงมั้ยค่ะคุณน้องอี้ฟาน" จีน่าประจบออกมาเป็นชุด
"จริงครับ" คริสตอบพร้อมยิ้มเสียหวานหยดย้อย
แหวะ ชานยอลอยากจะอ้วกชะมัด ประจบกันเข้าไป ใส่หน้ากากกันเข้าไปเถอะ พวกเจ้าของคอลัมน์บันเทิงพวกนี้แหละตัวดีเลย ปล่อยข่าวเขากันสนุกนักเชียว แล้วพอมาตอนนี่ เห๊อะ ไม่อยากจะพูด
เขาน่ะเกลียดการเสแสร้งที่สุด พอเสร็จเรียบร้อยแล้วชานยอลก็โล่งอก จะได้กลับบ้านซะที แต่นายคริสกลับเดินตามเขามาติด ๆ ชานยอลเลยหันไปเหวี่ยงอย่างไม่สบอารมณ์
"นายจะไปไหน หา!!!"
"ก็กลับกับคุณน่ะสิ" คริสตอบพร้อมยักคิ้วให้ชานยอลอย่างกวน ๆ
"ทำไมต้องกลับด้วยกันด้วย นี่ชั้นเหม็นหน้านายจะแย่อยู่แล้ว" ชานยอลมองคริสกลับด้วยสายตาที่แทบจะเฉือนคริสให้เป็นชิ้น ๆ
คริสเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยได้ยินคำพูดแบบนี้มาก่อน มีแต่คนคอยติดตามเขาด้วยความชื่นชม ไม่ว่าจะ สาวหรือหนุ่ม ก็อยากจะใกล้ชิดเขาทั้งนั้น
"เป็นอะไรมากรึปล่าวคุณ" คริสยื่นมือไปอังหน้าผากของชานยอล อีกฝ่ายมองเขาตาเขียว รีบถอยห่างอย่างรังเกียจสัมพัสของอีกฝ่าย
"ชั้นไม่ได้เป็นไร นายพูดบ้าอะไรของนาย"
"ท่าทางจะไม่สบาย มีคุณคนแรกนะเนี้ยที่เหม็นหน้าผม เป็นเอามากรึปล่าวครับคุณ" คริสมองอย่างขำ ๆ
"ทำไม ชั้นไม่พิศวาสนายมันผิดปกตินักรึไง เห้อะ! คิดว่าหล่อตายล่ะ ชั้นว่าคนที่ชอบนายนั้นแหละผิดปกติ"
"ไอ้เด็กปากร้าย"
"ยังกับนายปากดีนักนี่ ไอ้บ้า เรื่องไรมาว่าชั้นไม่สบาย ชั้นไม่มีวันชอบนักร้องบ้ากามอย่างนายหรอก" ชานยอลตะโกนใส่หน้าคริส
""
"ใครบ้ากาม พูดมาดี ๆ น่ะ!"
ทั้งสองคนเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ใส่อารมณ์เต็มที่เพราะแถวนั้นไม่มีใครอยู่ด้วย พอเห็นคนเดินผ่านมาทั้งสองคนก็แยกเขี้ยวยิ้มให้กัน ก่อนจะแยกเขี้ยวจะกัดกันอีก
"ไอ้กาม!"
"ไอ้เด็กปากเสีย!"
""
"ยิ้มหน่อยสิคุณ"
"ก็ยิ้มอยู่นี่ไง" ชานยอลเค้นเสียงกระซิบตอบไป
"ยิ้มให้มันดีดีหน่อยได้มั้ย"
"จะเอาไงอีก!! นี่จะให้ยิ้มเหมือนคนบ้าเลยรึไง!!!"
คริสและชานยอลพูดกันเบา ๆ ขณะที่ช่างสั่งให้ทั้งสองคนโพสท่า
"ช่วยมองผมเหมือนคนที่คุณรักมาก ๆ ได้มั้ย" คริสบอก
"ก็นายไม่ใช่นี่"
"งั้นก็ช่วยจินตนาการว่ามันใช่สิ!" คริสชักจะฉุน
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะอะไรกันนักหนา จะหมดความอดทนอยู่แล้วนะ ชานยอลกรอกตามองเพดาน อยากจะบ้าตาย
"นี่... ขอเวลาหน่อยได้มั้ย" จู่ ๆ ชานยอลก็โพล่งออกมา ทำเอาลู่ฮานใจหายวาบ รีบเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น
"มีอะไรรึปล่าวครับคุณชานยอล"
ชานยอลอ้าปากจะใส่กลับไป แต่คริสก็รีบชิงขัดขึ้นเสียก่อน พร้อมกับดึงแขนชานยอลเอาไว้
"อ๋อ ไม่มีอะไรครับ พอดีชานยอลเค้าอยากเข้าห้องน้ำน่ะครับ" คริสบอกกับทีมงาน
"นึกว่าอะไร งั้นเชิญเลยครับ เดี๋ยวเราพักกันสิบนาทีแล้วกัน แล้วค่อยมาถ่ายต่อ" ช่างภาพบอก
คริสรีบลากชานยอลออกมา ก่อนที่ชานยอลจะพูดอะไรให้มันเสียเรื่องไปมากกว่านี้ พอพ้นสายตาคน ชานยอลก็สะบัดแขนอีกฝ่ายออกทันที
"เป็นบ้าอะไรของนาย ผีเข้ารึไง!!! ใครบอกว่าชั้นจะเข้าห้องน้ำ!"
"แล้วนายหละเป็นบ้าอะไรหา! ทนนิดทนหน่อยไม่ได้เลยรึไงไอ้คุณชานไฮโซ เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นมนุษย์เจ้าปัญหาซะที" คริสบ่นอีกฝ่ายอย่างฉุน ๆ
"จะ... จะเจ้าปัญหา ใครเจ้าปัญหา!!!!" ชานยอลชกเข้าที่หน้าอกคริส ท่าทางบอกชัดว่าหาเรื่อง จนคริสส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
"ทนหน่อยสิคุณ"
"ก็คนมันไม่ชอบนี่ ขี้เกียจปั้นหน้า นายเข้าใจมั้ย แล้วชั้นก็ทำไม่เป็นด้วย ไอ้ยิ้มที่เหมือนรักนายหนะ"
"หลับตาแล้วจินตนาการว่าผมเป็นคนที่คุณรักก็ได้... อ้ะ ๆ โธ่ อย่าบอกนะว่าไม่เคยมีแฟนหนะ" คริสพูดเย้ย ๆ
ชานยอลหน้าแดง.. หนอยยยยยย สบประมาทกันเกินไปแล้ว
"ทำไมจะไม่เคยมี" ชานยอลเชิดหน้าขึ้น
"งั้นก็ไม่ยากนี่"
"หน้านายเหมือนแฟนชั้นเมื่อไหร่กันหละ"
"จินตนาการหนะ รู้จักมั้ย" คริสพยายามอธิบาย
"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ยุ่งเกินไปและ ถ้ารู้ว่าจะยุ่งยากวุ่นวายขนาดนี้นะ ชั้นปล่อยเลยตามเลยดีกว่า ใครจะคิดไงก็ช่าง"
"นี่ พูดอะไรหัดคิดบ้างครับคุณ คุณอยู่คนเดียวบนโลกรึไง"
"หึ๊! พูดนี่เพราะห่วงตัวเองล่ะสิ" ชานยอลเย้ยอีกฝ่าย
"นี่! หัดมองคนอื่นในแง่ดีบ้าง แล้วถ้าคุณยังทำสมองนิ่มไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดอีกล่ะก็นะ เราได้เห็นดีกันแน่" คริสพูดออกมาอย่างโมโห ที่อีกฝ่ายดูถูกตัวเองแบบนั้น เขาไม่เคยรู้จักชานยอลมาก่อน เขาไม่รู้ว่าชานยอลถูกเลี้ยงดูมายังไงถึงได้เป็นคนมีความคิดแบบนี้
"ทำไม! นายจะทำอะไรชั้น"
"ผมก็จะจูบคุณต่อหน้าคนพวกนั้นเลยไง"
คำพูดของคริส ทำให้ชานยอลตะลึง ชะงักค้างไปเลย แก้มของชานยอลแดงแปร๊ดขึ้นมาทันที
"นายบ้าไปแล้วรึไงห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กล้าดีไงมาพูดกับชั้นแบบนี้ ไอ้... ไอ้ลามก ไอ้คนนิสัยเสีย ไม่น่ามีคนมาหลงชอบคนอย่่างนายได้เลย ไอ้บ้า!!!" ชานยอลพ่นออกมาเป็นชุด จูบหรอ จูบ!! มันคิดได้ยังไง เขาเป็นผู้ชายนะ ถึงจะแต่งงานกันแล้วก็เถอะ แต่มันก็แค่ในนาม อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
"ผมบ้าแน่ ถ้านายคิดจะสร้างปัญหาอีกละก็..."
พูดจบคริสก็เดินผละออกไป ปล่อยให้ชานยอลมองตามไปอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น อยากจะทึ้งหัวตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด
"คุณสองคนเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุดแห่งปีเลยนะค่ะเนี้ย" จีน่า... เจ้าของคอลัมน์ชื่อดังพูดชื่นชม
"หนังสือฉบับนี้ต้องหมดแผงตั้งแต่วันแรกที่วางตลาดแน่ ๆ เลยนะค่ะ" ผู้จัดจากลู่ฮานพลอยหัวเราะไปด้วย
"จริงด้วยครับ ใคร ๆ ก็สนใจอยากทำความรู้จักกับคู่รักแห่งปีคู่ใหม่ทั้งนั้น ยังไงผมก็ฝากเชียร์ด้วยนะครับ" ลู่ฮานพูดเสริม
"โอ้ยย ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณน้องอี้ฟานน่ะ พี่ให้การสนับสนุนมาตั้งแต่ยังไม่ดังเปรี้ยงปร้างแล้ว แหม... ไม่เห็นเหมือนข่าวที่ลือกันเลยนะค่ะ คนเราก็ลือกันไปได้ คนน่ารก ๆ แบบคุณชานยอลนี่น่ะหรอค่ะ คุณน้องอี้ฟานจะทิ้งได้ลงคอ จริงมั้ยค่ะคุณน้องอี้ฟาน" จีน่าประจบออกมาเป็นชุด
"จริงครับ" คริสตอบพร้อมยิ้มเสียหวานหยดย้อย
แหวะ ชานยอลอยากจะอ้วกชะมัด ประจบกันเข้าไป ใส่หน้ากากกันเข้าไปเถอะ พวกเจ้าของคอลัมน์บันเทิงพวกนี้แหละตัวดีเลย ปล่อยข่าวเขากันสนุกนักเชียว แล้วพอมาตอนนี่ เห๊อะ ไม่อยากจะพูด
เขาน่ะเกลียดการเสแสร้งที่สุด พอเสร็จเรียบร้อยแล้วชานยอลก็โล่งอก จะได้กลับบ้านซะที แต่นายคริสกลับเดินตามเขามาติด ๆ ชานยอลเลยหันไปเหวี่ยงอย่างไม่สบอารมณ์
"นายจะไปไหน หา!!!"
"ก็กลับกับคุณน่ะสิ" คริสตอบพร้อมยักคิ้วให้ชานยอลอย่างกวน ๆ
"ทำไมต้องกลับด้วยกันด้วย นี่ชั้นเหม็นหน้านายจะแย่อยู่แล้ว" ชานยอลมองคริสกลับด้วยสายตาที่แทบจะเฉือนคริสให้เป็นชิ้น ๆ
คริสเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยได้ยินคำพูดแบบนี้มาก่อน มีแต่คนคอยติดตามเขาด้วยความชื่นชม ไม่ว่าจะ สาวหรือหนุ่ม ก็อยากจะใกล้ชิดเขาทั้งนั้น
"เป็นอะไรมากรึปล่าวคุณ" คริสยื่นมือไปอังหน้าผากของชานยอล อีกฝ่ายมองเขาตาเขียว รีบถอยห่างอย่างรังเกียจสัมพัสของอีกฝ่าย
"ชั้นไม่ได้เป็นไร นายพูดบ้าอะไรของนาย"
"ท่าทางจะไม่สบาย มีคุณคนแรกนะเนี้ยที่เหม็นหน้าผม เป็นเอามากรึปล่าวครับคุณ" คริสมองอย่างขำ ๆ
"ทำไม ชั้นไม่พิศวาสนายมันผิดปกตินักรึไง เห้อะ! คิดว่าหล่อตายล่ะ ชั้นว่าคนที่ชอบนายนั้นแหละผิดปกติ"
"ไอ้เด็กปากร้าย"
"ยังกับนายปากดีนักนี่ ไอ้บ้า เรื่องไรมาว่าชั้นไม่สบาย ชั้นไม่มีวันชอบนักร้องบ้ากามอย่างนายหรอก" ชานยอลตะโกนใส่หน้าคริส
""
"ใครบ้ากาม พูดมาดี ๆ น่ะ!"
ทั้งสองคนเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ใส่อารมณ์เต็มที่เพราะแถวนั้นไม่มีใครอยู่ด้วย พอเห็นคนเดินผ่านมาทั้งสองคนก็แยกเขี้ยวยิ้มให้กัน ก่อนจะแยกเขี้ยวจะกัดกันอีก
"ไอ้กาม!"
"ไอ้เด็กปากเสีย!"
""