ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : IV
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึ๊งงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!
"คุณชานยอลตื่นได้แล้วค่าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"
เสียงวิ่งขึ้นบันไดส้นเท้าลงพื้นดังลั้นมาพร้อมกับเสียงนรกของนายบยอน แบคฮยอน ทำให้ชานยอลหงุดหงิดลุกขึ้นมานั้งขยี้ตางัวเงีย หน้างอ
"อะไรแต่เช้าเล่าหมาาาา ถ้ามีอะไรไม่สำคัยนะนายโดนแน่" ชานยอลบอกพร้อมทั้งมือก็ยังคงขยี้ตาต่อไป
"พี่ลู่ฮาน อะ.. เอ้ย ผู้จัดการลู่ฮานโทรมา คะ... ตรับ" แบคฮยอนเผลอหลุดปากเรียกลู่ฮานว่าพี่ ก่อนจะเอ่อยเรียกอีกฝ่ายใหม่อย่างรวดเร็ว หวังไว้ในใจว่าชานยอลคงจะไม่ทันประโยคนั้นที่เค้าเรียกลู่ฮานว่าพี่....
"เค้ามีอะไรโทรมาทำไมแต่เช้า" ชานยอลบ่นอุบแล้วเอาหัวซุกลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
"ลุกขึ้นมาก่อนสิครับบบบบบ ผู้จัดการเค้าโทรมาบอกว่า ให้คุณชานยอลไปถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารคู่กับคุณคริสครับ"
แบคฮยอนดึงแขนชานยอลให้ลุกขึ้นมานั้ง พร้อมกับบอกในสิ่งที่ลู่ฮานได้โทรมาบอกตน
พอชานยอลได้ยินสิ่งที่แบคฮยอนบอกอาการง่วงงุงก็หายไปทันที เขาเงยหน้าลอกแบคฮยอนนิ่ง ๆ แล้วบอกว่า "ไม่ไป!"
"โธ่ ไม่ได้นะครับคุณชานยอลลลลล" แบคฮยอนโอดครวญ
"ชั้นต้องไปทำงานนะ!" ชานยอลอ้าง
"แต่ว่ามันสำคัญมากนะครับบ คุณผู้จัดการบอกว่า มันจะเป็นการสร้างภาพลักษ์ที่ดีให้กับคุณชานยอลแล้วก็คุณนักร้อง" แบคฮยอนบอกเหตุผล
"ยังจะต้องสร้างพงสร้างภาพอะไรอีกเล่า เมื่อวานก็แถลงข่าวไปแล้วไง แหวนก็ไห้แล้ว จะอะไรกันนักกันหนาเล่า" ชานยอลยังคงบ่นต่อไป จะอะไรกับเค้านักหนา โอ้ย... นี่ยังไม่แต่งงานยังปวดหัวขนาดนี้ เขาอยากจะบ้าตาย การเป็นแฟนนักร้องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ชานยอลคอนเฟิร์ม
"ไม่ทราบสิครับ คุณผู้จัดการบอกว่า คุณชานยอลต้องพร้อมภายในเก้าโมงเช้า เขาจะเอารถมารับครับ เอ๊ะ... ว่าแต่.. แหวนอะไรครับคุณชานยอล? ผมกับคุณผู้จัดการไม่ได้เตรียมไว้ให้นะครับ??" แบคฮยอนตอบพร้อมกับถามในสิ่งที่สงสัย
"อะ.." ชานยอลชงัก เค้าคิดว่าแหวนที่คริสสั่งทำให้เค้าเป็นเพียงแค่การสร้างภาพคุ๋รักของเค้ากับคริส แต่พอมารู้ว่าแบคฮยอนกับลู่ฮานไม่รู้เรื่องมันก็นะ...... อดที่จะทำตัวไม่ถูกไม่ได้ =////=
"ชานยอลครับ คุณชานยอลครับ" แบคฮอยเรียกเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป
"อะ.. โอ้ยยยย" ชานยอลยกมือขึ้นมาเกาหัว "ไม่มีอะไรหรอกหน่า แล้วทำไมถึงได้วุ่นวายกับชีวิตชั้นแบบนี้ ชั้นไม่แต่งแล้ว นายไปบอกพวกนั้นเลยนะ หึ้ยยยย!!" ชานยอลทำพาลเพื่อให้อีกฝ่ายลืมเรื่องแหวน
แบคฮยอนหน้าถอดสี
"มะ.. ไม่.. ไม่แต่วไม่ได้นะครับคุณชานยอลลลลลลลลลลล TT^TT" แบคฮยอนกระโดดขึ้นไปนั้งบนเตียงแล้วกอดแขนอีกฝ่ายไว้เขย่าเบา ๆ พร้อมบอกว่า "ข่าวก็ออกไปแล้วขนาดนั้น้ อดทนนะครับคุณชานยอลลล เชื่อผมนะครับ คุณชานยอลไม่อยากหักหน้ายัยแม่เลี้ยงแม่มดนั่นไม่ใช่หรอครับบ" แบคฮยอนอ้อนอีกฝ่ายพร้อมพูดชักแม่น้ำทั้งโซลมาบอก
จริงสิ... เขาลืมเรื่องยุนอาไปสนิท ป่านนี้คงเต้น เร่าๆ ไปแล้วสินะ ชานยอลค่อย ๆ อารมณืดีขึ้นมา มือก็เล่นผมแบคฮยอนไป
"ชั้นจะโทร. ไปหายัยนั้นซะหน่อย" แบคฮยอนอ้าปากค้าง จะค้านก็ช้าไป ชานยอลคว้าโทรศัพท์พร้อมกดเบอร์เตรียดตัวปะทะยั่วอารมณ์แม่เลี้ยงตัวเองเต็มที่
"ฮัลโหล.. ผมชานยอลพูด" ชานยอลพูดทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย
"ไอ้เด็กยิสัยเสีย!! โทรมาทำไมย๊ะ" ยุอากรอกเสียงกลับไปแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
"คุณคงดูข่าวเมื่อวานแล้วสินะ" ชานยอลถาม
"ข่าวบ้าอะไร"
"อ้าววววว ก็ข่าวผมกับสุดที่รักของผมไง เรากำลังจะแต่งงานกัน นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอไปมุดอยู่รูไหนมาครับคุณ" ชานยองเยาะเย้ย
"ห้ะ!! อะไรนะ!! แกจะแต่งงาน ไม่อ่ะ ชั้นไม่เชื่อ!" ยุนอาตกใจ
"ใช่.. ทำไม แปลกใจงั้นหรอ หึ๊! เราสองคนรักกันจะตาย.. อย่าบอกนะว่าไม่เห็นภาพที่มีคนชั่วเอาไปโพสในโซเชียลน่ะ" ชานยอลแกล้งถาม
"นี่!!!!!! ไอ้เด็กเปรต! พูดให้มันดี ๆ นะ" ยุนอาร้อนตัว
ชานยอลหัวเราะออกมา
"อะไร ไม่เอาสิครับคุณแม่ ฮ่า ๆ ผมไม่ได้ว่าคุณสักหน่อย อย่าเพิ่งนั้งไม่ติดสิครับ แต่ก็นะ.. ถ้าเป็นฝีมือคุณหละก็ เห็นทีคงต้องของคุณมาก ๆ เลยนะครับ ที่ทำให้ผมได้แต่งงานกันสุดหล่อซุปเปอร์สตาร์อย่าง อู๋อี้ฟาน ที่ใคร ๆ ก็อยากได้เป็นหวานใจ รับรองว่าคนทั้งเกาหลีต้องอิจฉาผมแน่ ๆ" ชานยอลเยาะเย้ย
"แก.. อะ.. ไอ้ตัวแสบ!!!!!!!!!!!!!" ยุนอาตะโกนใส่ชานยอลอย่างไม่รู้จะพูดอะไร น้ำเสียงยุอาดูร้อนรน มันน่าสะใจซะไม่มี หึ๊!
"ยังไงก็อย่าลืมมางานแต่งผมนะครับคุณแม่" ชานยอลเอ่ยชวน
"ไอ้เด็กเวร! ใครจะไปงานแต่งแก!!"
"ถ้าอดีตแม่เลี้ยงของผมไม่ไป คนเค้าคงนินทาความใจแคบของแม่เลี้ยงแย่น่ะสิครับ หรือว่า... คุณอายที่ไม่ได้มรดกของพ่อผม แต่ก็นะ อันนี้ก็ต้องเสียใจด้วย พ่อผมน่ะ.. เค้าเขี่ยคุณทิ้งไปนานแล้ว" ชานยอลพูดอย่างอารมณ์ดี
"เสียใจด้วยนะที่แผนชั่วของคุ๊มันไม่สำเร็จ คนอย่างผมตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้หรอกครับ ขอบคุ๊นะที่ส่งสามีสุดหล่อมาให้ผม...."
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ติ๊ด....!
เสียงยุอาโหยหวนมาตามสาย ชานยอลยิ่มอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งอดีตแม่เลี้ยงตัวเอง
แบคฮยอนเห็นชานยอลยิ้ม ก็พลอยยิ้มตามไปด้วย
"ยัยแม่มดนั้นคงอกระเบิดแน่ ๆ" ชานยอลพูดขำ ๆ
"สมน้ำหน้า" แบคฮยอนสมทบ
ชานยอลลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เพื่อหยิบผ้าขนหนูออกมา
"เตรียมชุดไปทำงานให้ชั้นด้วยนะ"
"เอ่อ... แต่ว่า คุณชานยอลต้องไปถ่ายปกนิตยสารกับคุ๊นักร้องนะครับ" แบคฮยอนรีบบอก ในใจก็คิดว่าเรื่องย่าปวดหัวมันกำลังจะมา...
"ชั้นไม่ใช่นายแบบ ทำไมชั้นต้องถ่ายด้วย ชั้นจะไปทำงาน" ชานยอลบอก คิดจะบังคับเค้า ไม่มีทางซะหรอก!!!
แบคฮยอนอยากจะบ้าตาย คิดไว้ไม่มีผิด เขารีบหยิบโทรศัพท์โทรไปรายงานลู่ฮานทันที
"พี่ลู่ฮาน ทำไงดีฮะ คุณชานยอลเค้าไม่ยอมไป บอกอย่างเดียวว่ายังไงก็ไม่ไป ผมปวดหัวจะตายอยู่แล้วว" แบคฮยอนรีบพูดทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย
"ตัวเล็กพูดอีกทีได้มั้ยครับ เกลี้ยกล้อมคุณชานอีกที ขืนไม่ไปถ่ายตามที่นักสือนัดไว้ มีหวังถูกเม้าท์เป็นข่าวขึ้นมาอีกแน่" ลู่ฮานบอก
"แต่ว่า..." แบคฮยอนก็จนปัญญา
"ยังไงแบคฮยอนก็ต้องทำให้คุณชานยอลมาตามนัดให้ได้ ไม่งั้นแย่แน่ ๆ ครับ" ลู่ฮานย้ำอีกครั้ง
แบคฮยอนยกมือขึ้นมากุมขมับ อยากจะตายเหลือเกิน ทำไมมันถึงได้วุ่นวายขนาดนี้
"พี่ลู่ฮานให้คุณคริสมาพูดกับคุณชานยอลเองเถอะนะฮะ.. ผมจนปัญญาแล้ว"
"เอางั้นหรอ.."
"ฮะ... ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมไม่รับผิดชอบนะฮะ คุณชานยอลน่ะใ. เธอเอาแต่ใจตัวเองขนาดไหน พี่ลู่ฮานก็เคยเห็นกับตามาแล้วนี่ฮะ" แบคฮฮยอนบอก
"โอเคครับ เอางี้นก็ได้แล้วพี่จะบอกคริสให้" ลู่ฮานรับคำ
"ฮะ.. งั้นแค่นี้นะฮะ"
"เดี๋ยวตัวเล็ก..." ลู่ฮานเรียกขัดอีกคน
"ว่าไงฮะ?"
"คิดถึงนะครับ" ติ้ด.........
แบคฮยอนได้แต่ยืนนิ่งหลังจากที่อีกฝ่ายวางไปแล้ว แก้มใส ๆ ของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ..
"พี่ลู่ฮานบ้า... พูดอะไรก้ไม่รู้.... -///- "
.................................................................................
"คุณชานยอลตื่นได้แล้วค่าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"
เสียงวิ่งขึ้นบันไดส้นเท้าลงพื้นดังลั้นมาพร้อมกับเสียงนรกของนายบยอน แบคฮยอน ทำให้ชานยอลหงุดหงิดลุกขึ้นมานั้งขยี้ตางัวเงีย หน้างอ
"อะไรแต่เช้าเล่าหมาาาา ถ้ามีอะไรไม่สำคัยนะนายโดนแน่" ชานยอลบอกพร้อมทั้งมือก็ยังคงขยี้ตาต่อไป
"พี่ลู่ฮาน อะ.. เอ้ย ผู้จัดการลู่ฮานโทรมา คะ... ตรับ" แบคฮยอนเผลอหลุดปากเรียกลู่ฮานว่าพี่ ก่อนจะเอ่อยเรียกอีกฝ่ายใหม่อย่างรวดเร็ว หวังไว้ในใจว่าชานยอลคงจะไม่ทันประโยคนั้นที่เค้าเรียกลู่ฮานว่าพี่....
"เค้ามีอะไรโทรมาทำไมแต่เช้า" ชานยอลบ่นอุบแล้วเอาหัวซุกลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
"ลุกขึ้นมาก่อนสิครับบบบบบ ผู้จัดการเค้าโทรมาบอกว่า ให้คุณชานยอลไปถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารคู่กับคุณคริสครับ"
แบคฮยอนดึงแขนชานยอลให้ลุกขึ้นมานั้ง พร้อมกับบอกในสิ่งที่ลู่ฮานได้โทรมาบอกตน
พอชานยอลได้ยินสิ่งที่แบคฮยอนบอกอาการง่วงงุงก็หายไปทันที เขาเงยหน้าลอกแบคฮยอนนิ่ง ๆ แล้วบอกว่า "ไม่ไป!"
"โธ่ ไม่ได้นะครับคุณชานยอลลลลล" แบคฮยอนโอดครวญ
"ชั้นต้องไปทำงานนะ!" ชานยอลอ้าง
"แต่ว่ามันสำคัญมากนะครับบ คุณผู้จัดการบอกว่า มันจะเป็นการสร้างภาพลักษ์ที่ดีให้กับคุณชานยอลแล้วก็คุณนักร้อง" แบคฮยอนบอกเหตุผล
"ยังจะต้องสร้างพงสร้างภาพอะไรอีกเล่า เมื่อวานก็แถลงข่าวไปแล้วไง แหวนก็ไห้แล้ว จะอะไรกันนักกันหนาเล่า" ชานยอลยังคงบ่นต่อไป จะอะไรกับเค้านักหนา โอ้ย... นี่ยังไม่แต่งงานยังปวดหัวขนาดนี้ เขาอยากจะบ้าตาย การเป็นแฟนนักร้องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ชานยอลคอนเฟิร์ม
"ไม่ทราบสิครับ คุณผู้จัดการบอกว่า คุณชานยอลต้องพร้อมภายในเก้าโมงเช้า เขาจะเอารถมารับครับ เอ๊ะ... ว่าแต่.. แหวนอะไรครับคุณชานยอล? ผมกับคุณผู้จัดการไม่ได้เตรียมไว้ให้นะครับ??" แบคฮยอนตอบพร้อมกับถามในสิ่งที่สงสัย
"อะ.." ชานยอลชงัก เค้าคิดว่าแหวนที่คริสสั่งทำให้เค้าเป็นเพียงแค่การสร้างภาพคุ๋รักของเค้ากับคริส แต่พอมารู้ว่าแบคฮยอนกับลู่ฮานไม่รู้เรื่องมันก็นะ...... อดที่จะทำตัวไม่ถูกไม่ได้ =////=
"ชานยอลครับ คุณชานยอลครับ" แบคฮอยเรียกเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป
"อะ.. โอ้ยยยย" ชานยอลยกมือขึ้นมาเกาหัว "ไม่มีอะไรหรอกหน่า แล้วทำไมถึงได้วุ่นวายกับชีวิตชั้นแบบนี้ ชั้นไม่แต่งแล้ว นายไปบอกพวกนั้นเลยนะ หึ้ยยยย!!" ชานยอลทำพาลเพื่อให้อีกฝ่ายลืมเรื่องแหวน
แบคฮยอนหน้าถอดสี
"มะ.. ไม่.. ไม่แต่วไม่ได้นะครับคุณชานยอลลลลลลลลลลล TT^TT" แบคฮยอนกระโดดขึ้นไปนั้งบนเตียงแล้วกอดแขนอีกฝ่ายไว้เขย่าเบา ๆ พร้อมบอกว่า "ข่าวก็ออกไปแล้วขนาดนั้น้ อดทนนะครับคุณชานยอลลล เชื่อผมนะครับ คุณชานยอลไม่อยากหักหน้ายัยแม่เลี้ยงแม่มดนั่นไม่ใช่หรอครับบ" แบคฮยอนอ้อนอีกฝ่ายพร้อมพูดชักแม่น้ำทั้งโซลมาบอก
จริงสิ... เขาลืมเรื่องยุนอาไปสนิท ป่านนี้คงเต้น เร่าๆ ไปแล้วสินะ ชานยอลค่อย ๆ อารมณืดีขึ้นมา มือก็เล่นผมแบคฮยอนไป
"ชั้นจะโทร. ไปหายัยนั้นซะหน่อย" แบคฮยอนอ้าปากค้าง จะค้านก็ช้าไป ชานยอลคว้าโทรศัพท์พร้อมกดเบอร์เตรียดตัวปะทะยั่วอารมณ์แม่เลี้ยงตัวเองเต็มที่
"ฮัลโหล.. ผมชานยอลพูด" ชานยอลพูดทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย
"ไอ้เด็กยิสัยเสีย!! โทรมาทำไมย๊ะ" ยุอากรอกเสียงกลับไปแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
"คุณคงดูข่าวเมื่อวานแล้วสินะ" ชานยอลถาม
"ข่าวบ้าอะไร"
"อ้าววววว ก็ข่าวผมกับสุดที่รักของผมไง เรากำลังจะแต่งงานกัน นี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอไปมุดอยู่รูไหนมาครับคุณ" ชานยองเยาะเย้ย
"ห้ะ!! อะไรนะ!! แกจะแต่งงาน ไม่อ่ะ ชั้นไม่เชื่อ!" ยุนอาตกใจ
"ใช่.. ทำไม แปลกใจงั้นหรอ หึ๊! เราสองคนรักกันจะตาย.. อย่าบอกนะว่าไม่เห็นภาพที่มีคนชั่วเอาไปโพสในโซเชียลน่ะ" ชานยอลแกล้งถาม
"นี่!!!!!! ไอ้เด็กเปรต! พูดให้มันดี ๆ นะ" ยุนอาร้อนตัว
ชานยอลหัวเราะออกมา
"อะไร ไม่เอาสิครับคุณแม่ ฮ่า ๆ ผมไม่ได้ว่าคุณสักหน่อย อย่าเพิ่งนั้งไม่ติดสิครับ แต่ก็นะ.. ถ้าเป็นฝีมือคุณหละก็ เห็นทีคงต้องของคุณมาก ๆ เลยนะครับ ที่ทำให้ผมได้แต่งงานกันสุดหล่อซุปเปอร์สตาร์อย่าง อู๋อี้ฟาน ที่ใคร ๆ ก็อยากได้เป็นหวานใจ รับรองว่าคนทั้งเกาหลีต้องอิจฉาผมแน่ ๆ" ชานยอลเยาะเย้ย
"แก.. อะ.. ไอ้ตัวแสบ!!!!!!!!!!!!!" ยุนอาตะโกนใส่ชานยอลอย่างไม่รู้จะพูดอะไร น้ำเสียงยุอาดูร้อนรน มันน่าสะใจซะไม่มี หึ๊!
"ยังไงก็อย่าลืมมางานแต่งผมนะครับคุณแม่" ชานยอลเอ่ยชวน
"ไอ้เด็กเวร! ใครจะไปงานแต่งแก!!"
"ถ้าอดีตแม่เลี้ยงของผมไม่ไป คนเค้าคงนินทาความใจแคบของแม่เลี้ยงแย่น่ะสิครับ หรือว่า... คุณอายที่ไม่ได้มรดกของพ่อผม แต่ก็นะ อันนี้ก็ต้องเสียใจด้วย พ่อผมน่ะ.. เค้าเขี่ยคุณทิ้งไปนานแล้ว" ชานยอลพูดอย่างอารมณ์ดี
"เสียใจด้วยนะที่แผนชั่วของคุ๊มันไม่สำเร็จ คนอย่างผมตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้หรอกครับ ขอบคุ๊นะที่ส่งสามีสุดหล่อมาให้ผม...."
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ติ๊ด....!
เสียงยุอาโหยหวนมาตามสาย ชานยอลยิ่มอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งอดีตแม่เลี้ยงตัวเอง
แบคฮยอนเห็นชานยอลยิ้ม ก็พลอยยิ้มตามไปด้วย
"ยัยแม่มดนั้นคงอกระเบิดแน่ ๆ" ชานยอลพูดขำ ๆ
"สมน้ำหน้า" แบคฮยอนสมทบ
ชานยอลลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เพื่อหยิบผ้าขนหนูออกมา
"เตรียมชุดไปทำงานให้ชั้นด้วยนะ"
"เอ่อ... แต่ว่า คุณชานยอลต้องไปถ่ายปกนิตยสารกับคุ๊นักร้องนะครับ" แบคฮยอนรีบบอก ในใจก็คิดว่าเรื่องย่าปวดหัวมันกำลังจะมา...
"ชั้นไม่ใช่นายแบบ ทำไมชั้นต้องถ่ายด้วย ชั้นจะไปทำงาน" ชานยอลบอก คิดจะบังคับเค้า ไม่มีทางซะหรอก!!!
แบคฮยอนอยากจะบ้าตาย คิดไว้ไม่มีผิด เขารีบหยิบโทรศัพท์โทรไปรายงานลู่ฮานทันที
"พี่ลู่ฮาน ทำไงดีฮะ คุณชานยอลเค้าไม่ยอมไป บอกอย่างเดียวว่ายังไงก็ไม่ไป ผมปวดหัวจะตายอยู่แล้วว" แบคฮยอนรีบพูดทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย
"ตัวเล็กพูดอีกทีได้มั้ยครับ เกลี้ยกล้อมคุณชานอีกที ขืนไม่ไปถ่ายตามที่นักสือนัดไว้ มีหวังถูกเม้าท์เป็นข่าวขึ้นมาอีกแน่" ลู่ฮานบอก
"แต่ว่า..." แบคฮยอนก็จนปัญญา
"ยังไงแบคฮยอนก็ต้องทำให้คุณชานยอลมาตามนัดให้ได้ ไม่งั้นแย่แน่ ๆ ครับ" ลู่ฮานย้ำอีกครั้ง
แบคฮยอนยกมือขึ้นมากุมขมับ อยากจะตายเหลือเกิน ทำไมมันถึงได้วุ่นวายขนาดนี้
"พี่ลู่ฮานให้คุณคริสมาพูดกับคุณชานยอลเองเถอะนะฮะ.. ผมจนปัญญาแล้ว"
"เอางั้นหรอ.."
"ฮะ... ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมไม่รับผิดชอบนะฮะ คุณชานยอลน่ะใ. เธอเอาแต่ใจตัวเองขนาดไหน พี่ลู่ฮานก็เคยเห็นกับตามาแล้วนี่ฮะ" แบคฮฮยอนบอก
"โอเคครับ เอางี้นก็ได้แล้วพี่จะบอกคริสให้" ลู่ฮานรับคำ
"ฮะ.. งั้นแค่นี้นะฮะ"
"เดี๋ยวตัวเล็ก..." ลู่ฮานเรียกขัดอีกคน
"ว่าไงฮะ?"
"คิดถึงนะครับ" ติ้ด.........
แบคฮยอนได้แต่ยืนนิ่งหลังจากที่อีกฝ่ายวางไปแล้ว แก้มใส ๆ ของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ..
"พี่ลู่ฮานบ้า... พูดอะไรก้ไม่รู้.... -///- "
.................................................................................
ชานยอลกำลังออกไปทำงาน ยังไม่ทันออกจากบ้านก็มีรถมาจอดที่หน้าบ้าน แบคฮยอนรีบกุลีกุจอออกไปดู ก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมคริส
"มาทำไมเนี้ย" ชานยอลบ่น
"เสี่ยวลู่โทรมาบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าเช้านี้เรามีถ่ายแบบนิตยสารน่ะ" หมอนั้นพูดออกมา
"แล้วไง" ชานยอลทำไม่สนใจ
"นี่คุณ... ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือกับผม เราไม่มีทางผ่านเรื่องเลวร้ายนี่ไปได้หรอกนะ เลิกทำตัวเป็นคนเจ้าปัญหาซักที"
"ชั้นนี่นะ ตัวปัญหา!" ชานยอลยกนิ้วชี้หน้าตัวเอง
"ก็ใช่น่ะสิ นีกว่ารวยนักรึไง ถึงอยากทำอะไรก็ได้ ลืมแล้วหรอว่าเรากำลังลงเรือลำเดียวกันหนะ" คริสบอก
"นี่!!... ใครใช้ให้นายมาสั่งสอนชั้น หา!"
"คิดให้ดีดีแล้วกัน เราอุสาห์ร่วมมือกันมาขนาดนี้แล้ว คุณจะทำงายมันง่าย ๆ แบบนี้เองหนะหรอ"
"ชั้นไม่อยากถ่ายแบบบ้าบอไรนั้นนี่" ชานยอลยังคงบ่นต่อไป
"คุณนึกว่าผมอยากถ่ายนักรึไง แต่นี่มันเป็นการแก้ภาพพจน์ของเรา คุณก็รู้นี่ คนอื่นเขากำลังจับตามองเราอยู่" คริสอธิบาย
"ก็ช่างประไร..."
ชานยอบพูดแล้วเดินต่อไป
"ช่างหรอ" คริสยื่นมือมากระชากแขนอีกคนอย่างแรง
"นายคิดว่าคนอื่นเขาสนุกนักรึไง ให้ตายสิ! ทำอะไรคิดบ้างดิ ชื่อเสียงของตระกูลคุณล่ะห้ะ! คิดบ้างรึปล่าว แล้วนั้นอีก คนอีกตั้งหลาคนที่พยายามหาทางช่วยนาย ต้องมานั้งทุกข์ใจเพราะความไม่มีความคิดของนายเพียงคนเดียว"
คริสชี้ไปที่แบคฮยน ที่ทำหน้ากังวลใจอยู่
ไอ้บ้าเอ้ย... พูดซะจนเขารู้สึกผิดแล้วนะเนี่ย...
ชานยอลบิดแขนไปมา เพื่อให้หลุดจากการจับกุมของคริส
"นายไม่ต้องมาชักแม้น้ำทั้งห้าก็ได้... ถ่ายก็ถ่ายว่ะ!! แต่บอกไว้ก่อนนะ ชั้นจะถ่ายแค่ฉบับนี้ฉบับเดียว"
คริสได้ยินแล้วก็ดีใจ...
"ได้... แล้วก็ช่วยแสดงให้สมบทบาทด้วย ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวนายเอง ตอนนี้คนทั้งเกาหลีคิดว่าเรารักกัน เพราะงั้น.. เราก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเรารักกันจริง ๆ อีกหน่อยพอเรื่องซา ก็คงจะไม่มีใครมาบังคับนายได้อีก" คริสบอก
"ขอให้จริงเถอะ ชั้นเบื่อเรื่องบ้านี่เต็มทีแล้ว ให้ตายยย.. ทำไมต้องเป็นชั้นด้วยนะที่เจอเรื่องแบบนี้ บ้าขะมัด!!!"
"มาทำไมเนี้ย" ชานยอลบ่น
"เสี่ยวลู่โทรมาบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าเช้านี้เรามีถ่ายแบบนิตยสารน่ะ" หมอนั้นพูดออกมา
"แล้วไง" ชานยอลทำไม่สนใจ
"นี่คุณ... ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือกับผม เราไม่มีทางผ่านเรื่องเลวร้ายนี่ไปได้หรอกนะ เลิกทำตัวเป็นคนเจ้าปัญหาซักที"
"ชั้นนี่นะ ตัวปัญหา!" ชานยอลยกนิ้วชี้หน้าตัวเอง
"ก็ใช่น่ะสิ นีกว่ารวยนักรึไง ถึงอยากทำอะไรก็ได้ ลืมแล้วหรอว่าเรากำลังลงเรือลำเดียวกันหนะ" คริสบอก
"นี่!!... ใครใช้ให้นายมาสั่งสอนชั้น หา!"
"คิดให้ดีดีแล้วกัน เราอุสาห์ร่วมมือกันมาขนาดนี้แล้ว คุณจะทำงายมันง่าย ๆ แบบนี้เองหนะหรอ"
"ชั้นไม่อยากถ่ายแบบบ้าบอไรนั้นนี่" ชานยอลยังคงบ่นต่อไป
"คุณนึกว่าผมอยากถ่ายนักรึไง แต่นี่มันเป็นการแก้ภาพพจน์ของเรา คุณก็รู้นี่ คนอื่นเขากำลังจับตามองเราอยู่" คริสอธิบาย
"ก็ช่างประไร..."
ชานยอบพูดแล้วเดินต่อไป
"ช่างหรอ" คริสยื่นมือมากระชากแขนอีกคนอย่างแรง
"นายคิดว่าคนอื่นเขาสนุกนักรึไง ให้ตายสิ! ทำอะไรคิดบ้างดิ ชื่อเสียงของตระกูลคุณล่ะห้ะ! คิดบ้างรึปล่าว แล้วนั้นอีก คนอีกตั้งหลาคนที่พยายามหาทางช่วยนาย ต้องมานั้งทุกข์ใจเพราะความไม่มีความคิดของนายเพียงคนเดียว"
คริสชี้ไปที่แบคฮยน ที่ทำหน้ากังวลใจอยู่
ไอ้บ้าเอ้ย... พูดซะจนเขารู้สึกผิดแล้วนะเนี่ย...
ชานยอลบิดแขนไปมา เพื่อให้หลุดจากการจับกุมของคริส
"นายไม่ต้องมาชักแม้น้ำทั้งห้าก็ได้... ถ่ายก็ถ่ายว่ะ!! แต่บอกไว้ก่อนนะ ชั้นจะถ่ายแค่ฉบับนี้ฉบับเดียว"
คริสได้ยินแล้วก็ดีใจ...
"ได้... แล้วก็ช่วยแสดงให้สมบทบาทด้วย ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวนายเอง ตอนนี้คนทั้งเกาหลีคิดว่าเรารักกัน เพราะงั้น.. เราก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเรารักกันจริง ๆ อีกหน่อยพอเรื่องซา ก็คงจะไม่มีใครมาบังคับนายได้อีก" คริสบอก
"ขอให้จริงเถอะ ชั้นเบื่อเรื่องบ้านี่เต็มทีแล้ว ให้ตายยย.. ทำไมต้องเป็นชั้นด้วยนะที่เจอเรื่องแบบนี้ บ้าขะมัด!!!"
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
การคอมเมนต์หลังอ่านจบทุกตอน เป็นกำลังใจมี่ดีสำหรับไรเตอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น