ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : III
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" คริสดึงแขนอีกฝ่ายไว้เมื่อนเดินเข้ามาถึงห้องรับรอง
"มีอะไร!?" ชานยอลตะคอกกลับไปอย่างหัวเสีย
"นาย... เป็นอะไรรึปล่าว" คริสถามอีกฝ่ายเบา ๆ
ห่วงด้วยหรอ... ชานยอลมองคริสอย่างงง ๆ
"ชั้น.. สบายดี"
"แต่หน้านายซีดตั้งแต่แถลงข่าวแล้ว" คริสซักชานยอลอีกครั้ง
"เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงว่าสบายดี ไม่ต้อวห่วงหรอกหน่า ยังไงชั้นก็ไม่ตายก่อนวันแต่งงานแน่" ชานยอลตอบกลับกวน ๆ กลบเกลือนความเขินที่อีกฝ่ายเป็นห่วงตน
"นี้ผมถามดี ๆ นะคุณ ทำไมต้องกวนกันด้วยไม่ทราบครับ -_-"
"ชั้นไปกวนนายตรงไหน ชั้นก็พูดของชั้นปกติ หึ!" ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงเยาะ ๆ
คริสถอนหายใจออกมา
"ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้หรอก" คริสบอก
"ยังไงก็ขอบใจนายแล้วกัน ที่ช่วยพูดแก้ข่าวให้ตอนแถลงข่าว นายแสดงละครได้เก่งดีนี้" ชานยอลเอ่ยชมคริส
"ลืมไปแล้วรึไงว่าผมเป็นนักแสดง" คริสตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ชานยอลยักไหล่
"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" คริสบอกอีกครั้ง
"นายคิดว่าชั้นจะเป็นอะไรหละห้ะ!" ชานยอลเริ่มพูดเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ
"ก็นึกว่านายจะเป็นโรคจริง ๆ น่ะสิ" คริสตอบชานยอลแบบไม่ใส่ใจอะไร
"ไอ้บ้า!!!!! ชั้นจะเป็นโรคได้ไงหละว่ะ!!" ชานยอลโวยวายทันที่คริสพูดจบ
"อ้าวว ผมจะรู้มั้ยหละคุณ" คริสถามกลับ ทำเอาชานยอลโมโห จะกวนกันใช่มั้ยห้ะ!!!!!!
"นายคิดได้ยังไงห้ะ!! นายคิดว่าชั้นเป็นหนุ่มไฮโซมั่วไม่เลือกหน้ารึไง!!"
"บอกแล้วไงว่าผมจะไปรู้ได้ไง คุณไม่ได้มั่วจะไปแคร์อะไร ปากคนก็แบบนี้แหละ จะไปห้ามอะไรเค้าไม่ได้หรอก" คริวบอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
"ทางทางนายจะชินเหลือเกินนะ" ชานยอลบอกคริส
"ผมเป็นศิลปินนะคุณ ข่าวแบบนี้มันธรรมดาแล้วสำหรับผม" คริสที่กำลังถอดเสื้อคลุมตอบกลัวอย่างชิว ๆ
"แล้วนายมาแต่งกับชั้นทำไม" ชานยอลถามอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
คริสไม่ตอบ เขาทำเหมือนไม่ได้ยินที่ชานยอลไปซะอย่างงั้น
"นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับชั้น" เมื่อไม่ได้คำตอบชานยอลจึงหาเรื่องคุยอีกครั้ง
"แต่งงานกันนะชานยอล"
จู่ ๆ คริสก็คุกเข่าท่ามาตรฐานเจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงาน แล้วหยิบแหวนที่ไม่รู้ไปควักมาจากตรงไหนมาขอเขาแต่งงาน พูดขึ้นมาซะเฉย ๆ ทำเอาชานยอลอึ้งไปเลยทีเดียว...
ชานยอลอ้าปากค้าง มองอีกฝ่ายตาไม่กระผริบ หน้าตาเขาตอนนี้คงตลกมากเลยสินะ
"จ.. จะ.. จะแต่งงานหรอ..." พูดภาษาคนไม่ได้กันเลยทีเดียวชานยอล
"ก็ใช่น่ะสิคุณ เร้ว ๆ สิ จะรับมั้นแหวนเนี้ย" คริสเร่งชานยอลด้วยจ้ำเสียงติดตลก
คริสอดจะตลกกับท่าทางอีกฝ่ายไม่ได้ มือไม้ แขนขาที่ยาวเก้งก้างของอีกฝ่าย จู่ ๆ ก็ดูเหมือนมันไม่รู้หน้าที่ของมันว่าควรจะเอาไปวางไว้ตรงไหน เดี๋ยวยกมือเกาหัว เกาหน้าเกาคอ ไหนจะตาโต ๆ นั้นที่โตขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายตกใจ ปากบางสีชมพูนั้นก็อีก จะอ้าพะงาบ ๆ อีกนานมั้ย เดี๋ยวทนไม่ไหวกระชากมาฟัด ก็ไม่ได้สวมแหวนให้พอดี
"เอาคุณ แหวนเนี้ย รับมั้ยครับคุณ" คริสเร่งอีกครั้ง
"อะ.. เอาจริงหรอ"
"ก็ใช่หนะสิคุณ ผมยังไม่ได้ขอคุณเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ"
คริสพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มหูชะมัด ทำเอาชานยอลหน้าแดงก่ำ
"เอ่อ..." ชานยอลยังคงติดอ่าง
"ตกลงรึปล่าวครับ" คริสถามอีกครั้ง
"ตะ.. ตกลง" ชานยอลพูดออกไปแบบไม่หยุดคิด..
พูดไปแล้วกระดากปากชะมัด ใครจะไปคิดว่าเกิดมาเป็นผู้ชายแล้วต้องมาถูกขอแต่งงาน เขาไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย...
คริสสวมแหวนให้อีกฝ่าย เป็นแหวนทองคำขาวประดับด้วยเพชร ดีไซต์แปลก ๆ ชานยอลก็เพิ่งสังเกตุว่าอีกฝ่ายก็ใส่แหวนแบบเดียวกับเขาอยู่เหมือนกัน
เมื่อสวมแหวนเสร็จ ตามสูตรการขอแต่งงาน คริสก้มลงจูบที่หลังมือชานยอลตรงนิ้วนางข้างซ้าย ทำเอาชานยอลยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกจนอีกฝ่ายลุกขึ้นยืน
"ห้ามทำหายนะคุณ คุณรู้มั้ยว่ามันต้องอยู่คู่กันคู่กัน" คริสบอกอีกฝ่าย พร้อมกับจับมือชานยองข้างที่สวมแหวนมาเทียบกับี่ตนเองสวม เพชรที่ชานยอลคิดว่าดีไซต์ประหลาดมันกลับไม่ใช่อย่างที่ชานยอลคิด เมื่อคริสน้ำมือของตนมาเทียบกับมือของชานยอลแล้ว แหวนมันต่อกัน.... เป็นรูปหัวใจ..
"ผมเร่งสั่งทำเป็นพิเศษเลยนะ แหวนสองวงเนี้ย มันต้องอยู่คู่กันนะคุณ มันแสดงให้เห็นว่า คุณเห็นมั้ยว่าหัวใจมันต้องมีสองซีก หัวใจซีกซ้ายอยู่ที่คุณ ซีกขวาอยู่ที่ผม ถ้าเราอยู่ด้วยกัน หัวใจเราก็จะเป็นดวงเดียวกัน แต่ถ้าซีกใดซีกนึงมันหายไป หัวใจของเรามันก็จะไม่ครบดวง.." คริสพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มนุ่มพร้อมกับมองหน้าอีกฝ่าย
ชานยอลยืนอึ้ง กับความหมายของแหวนที่อีกฝ่ายอธิบาย ใครจะไปคิดว่ามันจะคิดได้ล้ำลึกปานนั้น ลำพังแค่มันขอแต่งงานก็เขินตัวจะบิดเป็นเลตเก้าไทยอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาฟังมันพูดเรื่องแหวนอีก... ชานยอลอยากลงไปดิ้นกับพื้นนนนนนน =////=
"เข้าใจมั้ยเนี้ยคุณ" คริสถามขำ ๆ เพราะเห็นอีกฝ่ายเงียบไปนานเกินไป
"ขะ.. เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจแล้ว" ชานยอลพูดซ้ำไปซ้ำมา
"อ่อ คุณ เราคงต้องจดทะเบียนกันนะ" คริสบอกชานยอลเพราะพึ่งนึกขึ้นได้
"ห้ะ?" ชานยอลตอบแบบสติยังไม่เข้าร่าง
"ท่าทางนักข่าวคงยังจิกกันไม่เลิก เราต้องจดทะเบียนกัน แง้วเอาทะเบียนสมรสไปยันให้พวกเขาดู จะได้เลิดสอดรู้สอดเห็นซะที" คริสอธิบาย
"แต่งแล้วเรื่องจะจบจริง ๆ ใช่มั้ย" ชานยอลถามอย่างเหนื่อยใจ
"ผมก็หวังแบบนั้น"
น้ำเสียงคริสเองก็ดูจะยังไม่มั่นใจนัก ชานยอลถอนหายใจออกมา
"บ้าชะมัดเลย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ชานยอลแหกปากระบาย
"ครับ.. บ้าชะมัดเลย.. คนทีทำเรื่องนี้ต้องเป็นโรคจิตอย่างรุนแรง" คริสเดาอย่างติดตลกเพื่ออีกฝ่ายจะหายเครียด แต่มันกลับแทงใจชานยอลอย่างจัง
"มันต้องการทำลายชั้นให้ย่อยยับอย่างน่าทุเรศที่สุด" ชานยอลพูดนิ่ง ๆ
คริสเลิกคิ้วขึ้น มองหน้าชานยอลอย่างครุ่นคิด
"คุณรู้หรอว่าใครเป็ยคนทำ" คริสถามในสิ่งที่ตนสงสัยอยู่ในใจ
ชานยอลจำได้ว่าแบคฮยอนสั่งเอาไว้ไม่ให้เขาบอกคริสเรื่องแผนการชั่วของแม่เลี้ยง ชานยอลจึงปิดปากเงียบ
"ไม่รู้หรอก ช่างเถอะ... หวังว่าพวกนั้นจะเลิกกระหายข่าวของคนอื่นซะที" ชานยอลบอกอีกฝ่ายปัด ๆ
"ผมก็หวังอย่างนั้น"
"แล้วนี้... มืออะมือ จะปล่อยได้รึยังห๊ะ!!!! แหวนก็สวมแล้วจะจับไว้อีกทำไม หลอกจับมือชั้นหรอห๊ะ!!" ชานยอลโวยวายอีกฝ่ายเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าคริสจับมือตนไว้ตั้งแต่ตอนเทียบแหวนให้ดู
"อะไรเล่าคุณ ไม่ได้หลอกนี้จับเห็น ๆ เลย" คริสบอกอีกฝ่ายกวน ๆ พร้อมชูมือที่จับกันอยู่ขึ้นมาให้เห็น
ชานยอลสะบัดมือออกพร้อมกับกำปั้นที่กำลังจะลอยไปกระแทกหน้าซุปตาร์สุดหล่อแห่งเกาหลี
คริสปัดมือชานยอลอย่างรวดเร็ว พร้อมลุกขึ้นวิ่งออกไปนอกห้อง ก่อนเปิดประตูก็ยังกวนชานยอลใหเขินเล่นด้วยประโยคที่ว่า
"กำปั้นผมไม่อยากได้นะคุณ รอบหน้าผมขอเป็นปากคุณนะ"
ชานยอลยืนหน้าแดงเขินอยู่คนเดียว ก่อนจะเดินไปนั้งที่โซฟาหยิบหมอนมาทุบ ๆ อย่างไใ่รู้จะลงกับอะไร แล้วเอาหน้าซุกลงไปกับหมอก่อนจะพึมพำเบา ๆ คนเดียวว่า
"ปากหรอ เอาปากไปกระแทกหน้ามัน ปากเราก็แตกพอดีสิ มันพูดบ้าอะไรของมัน...."
"มีอะไร!?" ชานยอลตะคอกกลับไปอย่างหัวเสีย
"นาย... เป็นอะไรรึปล่าว" คริสถามอีกฝ่ายเบา ๆ
ห่วงด้วยหรอ... ชานยอลมองคริสอย่างงง ๆ
"ชั้น.. สบายดี"
"แต่หน้านายซีดตั้งแต่แถลงข่าวแล้ว" คริสซักชานยอลอีกครั้ง
"เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงว่าสบายดี ไม่ต้อวห่วงหรอกหน่า ยังไงชั้นก็ไม่ตายก่อนวันแต่งงานแน่" ชานยอลตอบกลับกวน ๆ กลบเกลือนความเขินที่อีกฝ่ายเป็นห่วงตน
"นี้ผมถามดี ๆ นะคุณ ทำไมต้องกวนกันด้วยไม่ทราบครับ -_-"
"ชั้นไปกวนนายตรงไหน ชั้นก็พูดของชั้นปกติ หึ!" ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงเยาะ ๆ
คริสถอนหายใจออกมา
"ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้หรอก" คริสบอก
"ยังไงก็ขอบใจนายแล้วกัน ที่ช่วยพูดแก้ข่าวให้ตอนแถลงข่าว นายแสดงละครได้เก่งดีนี้" ชานยอลเอ่ยชมคริส
"ลืมไปแล้วรึไงว่าผมเป็นนักแสดง" คริสตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ชานยอลยักไหล่
"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" คริสบอกอีกครั้ง
"นายคิดว่าชั้นจะเป็นอะไรหละห้ะ!" ชานยอลเริ่มพูดเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ
"ก็นึกว่านายจะเป็นโรคจริง ๆ น่ะสิ" คริสตอบชานยอลแบบไม่ใส่ใจอะไร
"ไอ้บ้า!!!!! ชั้นจะเป็นโรคได้ไงหละว่ะ!!" ชานยอลโวยวายทันที่คริสพูดจบ
"อ้าวว ผมจะรู้มั้ยหละคุณ" คริสถามกลับ ทำเอาชานยอลโมโห จะกวนกันใช่มั้ยห้ะ!!!!!!
"นายคิดได้ยังไงห้ะ!! นายคิดว่าชั้นเป็นหนุ่มไฮโซมั่วไม่เลือกหน้ารึไง!!"
"บอกแล้วไงว่าผมจะไปรู้ได้ไง คุณไม่ได้มั่วจะไปแคร์อะไร ปากคนก็แบบนี้แหละ จะไปห้ามอะไรเค้าไม่ได้หรอก" คริวบอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
"ทางทางนายจะชินเหลือเกินนะ" ชานยอลบอกคริส
"ผมเป็นศิลปินนะคุณ ข่าวแบบนี้มันธรรมดาแล้วสำหรับผม" คริสที่กำลังถอดเสื้อคลุมตอบกลัวอย่างชิว ๆ
"แล้วนายมาแต่งกับชั้นทำไม" ชานยอลถามอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
คริสไม่ตอบ เขาทำเหมือนไม่ได้ยินที่ชานยอลไปซะอย่างงั้น
"นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับชั้น" เมื่อไม่ได้คำตอบชานยอลจึงหาเรื่องคุยอีกครั้ง
"แต่งงานกันนะชานยอล"
จู่ ๆ คริสก็คุกเข่าท่ามาตรฐานเจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงาน แล้วหยิบแหวนที่ไม่รู้ไปควักมาจากตรงไหนมาขอเขาแต่งงาน พูดขึ้นมาซะเฉย ๆ ทำเอาชานยอลอึ้งไปเลยทีเดียว...
ชานยอลอ้าปากค้าง มองอีกฝ่ายตาไม่กระผริบ หน้าตาเขาตอนนี้คงตลกมากเลยสินะ
"จ.. จะ.. จะแต่งงานหรอ..." พูดภาษาคนไม่ได้กันเลยทีเดียวชานยอล
"ก็ใช่น่ะสิคุณ เร้ว ๆ สิ จะรับมั้นแหวนเนี้ย" คริสเร่งชานยอลด้วยจ้ำเสียงติดตลก
คริสอดจะตลกกับท่าทางอีกฝ่ายไม่ได้ มือไม้ แขนขาที่ยาวเก้งก้างของอีกฝ่าย จู่ ๆ ก็ดูเหมือนมันไม่รู้หน้าที่ของมันว่าควรจะเอาไปวางไว้ตรงไหน เดี๋ยวยกมือเกาหัว เกาหน้าเกาคอ ไหนจะตาโต ๆ นั้นที่โตขึ้นไปอีกเมื่ออีกฝ่ายตกใจ ปากบางสีชมพูนั้นก็อีก จะอ้าพะงาบ ๆ อีกนานมั้ย เดี๋ยวทนไม่ไหวกระชากมาฟัด ก็ไม่ได้สวมแหวนให้พอดี
"เอาคุณ แหวนเนี้ย รับมั้ยครับคุณ" คริสเร่งอีกครั้ง
"อะ.. เอาจริงหรอ"
"ก็ใช่หนะสิคุณ ผมยังไม่ได้ขอคุณเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ"
คริสพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มหูชะมัด ทำเอาชานยอลหน้าแดงก่ำ
"เอ่อ..." ชานยอลยังคงติดอ่าง
"ตกลงรึปล่าวครับ" คริสถามอีกครั้ง
"ตะ.. ตกลง" ชานยอลพูดออกไปแบบไม่หยุดคิด..
พูดไปแล้วกระดากปากชะมัด ใครจะไปคิดว่าเกิดมาเป็นผู้ชายแล้วต้องมาถูกขอแต่งงาน เขาไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย...
คริสสวมแหวนให้อีกฝ่าย เป็นแหวนทองคำขาวประดับด้วยเพชร ดีไซต์แปลก ๆ ชานยอลก็เพิ่งสังเกตุว่าอีกฝ่ายก็ใส่แหวนแบบเดียวกับเขาอยู่เหมือนกัน
เมื่อสวมแหวนเสร็จ ตามสูตรการขอแต่งงาน คริสก้มลงจูบที่หลังมือชานยอลตรงนิ้วนางข้างซ้าย ทำเอาชานยอลยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกจนอีกฝ่ายลุกขึ้นยืน
"ห้ามทำหายนะคุณ คุณรู้มั้ยว่ามันต้องอยู่คู่กันคู่กัน" คริสบอกอีกฝ่าย พร้อมกับจับมือชานยองข้างที่สวมแหวนมาเทียบกับี่ตนเองสวม เพชรที่ชานยอลคิดว่าดีไซต์ประหลาดมันกลับไม่ใช่อย่างที่ชานยอลคิด เมื่อคริสน้ำมือของตนมาเทียบกับมือของชานยอลแล้ว แหวนมันต่อกัน.... เป็นรูปหัวใจ..
"ผมเร่งสั่งทำเป็นพิเศษเลยนะ แหวนสองวงเนี้ย มันต้องอยู่คู่กันนะคุณ มันแสดงให้เห็นว่า คุณเห็นมั้ยว่าหัวใจมันต้องมีสองซีก หัวใจซีกซ้ายอยู่ที่คุณ ซีกขวาอยู่ที่ผม ถ้าเราอยู่ด้วยกัน หัวใจเราก็จะเป็นดวงเดียวกัน แต่ถ้าซีกใดซีกนึงมันหายไป หัวใจของเรามันก็จะไม่ครบดวง.." คริสพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มนุ่มพร้อมกับมองหน้าอีกฝ่าย
ชานยอลยืนอึ้ง กับความหมายของแหวนที่อีกฝ่ายอธิบาย ใครจะไปคิดว่ามันจะคิดได้ล้ำลึกปานนั้น ลำพังแค่มันขอแต่งงานก็เขินตัวจะบิดเป็นเลตเก้าไทยอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาฟังมันพูดเรื่องแหวนอีก... ชานยอลอยากลงไปดิ้นกับพื้นนนนนนน =////=
"เข้าใจมั้ยเนี้ยคุณ" คริสถามขำ ๆ เพราะเห็นอีกฝ่ายเงียบไปนานเกินไป
"ขะ.. เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจแล้ว" ชานยอลพูดซ้ำไปซ้ำมา
"อ่อ คุณ เราคงต้องจดทะเบียนกันนะ" คริสบอกชานยอลเพราะพึ่งนึกขึ้นได้
"ห้ะ?" ชานยอลตอบแบบสติยังไม่เข้าร่าง
"ท่าทางนักข่าวคงยังจิกกันไม่เลิก เราต้องจดทะเบียนกัน แง้วเอาทะเบียนสมรสไปยันให้พวกเขาดู จะได้เลิดสอดรู้สอดเห็นซะที" คริสอธิบาย
"แต่งแล้วเรื่องจะจบจริง ๆ ใช่มั้ย" ชานยอลถามอย่างเหนื่อยใจ
"ผมก็หวังแบบนั้น"
น้ำเสียงคริสเองก็ดูจะยังไม่มั่นใจนัก ชานยอลถอนหายใจออกมา
"บ้าชะมัดเลย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ชานยอลแหกปากระบาย
"ครับ.. บ้าชะมัดเลย.. คนทีทำเรื่องนี้ต้องเป็นโรคจิตอย่างรุนแรง" คริสเดาอย่างติดตลกเพื่ออีกฝ่ายจะหายเครียด แต่มันกลับแทงใจชานยอลอย่างจัง
"มันต้องการทำลายชั้นให้ย่อยยับอย่างน่าทุเรศที่สุด" ชานยอลพูดนิ่ง ๆ
คริสเลิกคิ้วขึ้น มองหน้าชานยอลอย่างครุ่นคิด
"คุณรู้หรอว่าใครเป็ยคนทำ" คริสถามในสิ่งที่ตนสงสัยอยู่ในใจ
ชานยอลจำได้ว่าแบคฮยอนสั่งเอาไว้ไม่ให้เขาบอกคริสเรื่องแผนการชั่วของแม่เลี้ยง ชานยอลจึงปิดปากเงียบ
"ไม่รู้หรอก ช่างเถอะ... หวังว่าพวกนั้นจะเลิกกระหายข่าวของคนอื่นซะที" ชานยอลบอกอีกฝ่ายปัด ๆ
"ผมก็หวังอย่างนั้น"
"แล้วนี้... มืออะมือ จะปล่อยได้รึยังห๊ะ!!!! แหวนก็สวมแล้วจะจับไว้อีกทำไม หลอกจับมือชั้นหรอห๊ะ!!" ชานยอลโวยวายอีกฝ่ายเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าคริสจับมือตนไว้ตั้งแต่ตอนเทียบแหวนให้ดู
"อะไรเล่าคุณ ไม่ได้หลอกนี้จับเห็น ๆ เลย" คริสบอกอีกฝ่ายกวน ๆ พร้อมชูมือที่จับกันอยู่ขึ้นมาให้เห็น
ชานยอลสะบัดมือออกพร้อมกับกำปั้นที่กำลังจะลอยไปกระแทกหน้าซุปตาร์สุดหล่อแห่งเกาหลี
คริสปัดมือชานยอลอย่างรวดเร็ว พร้อมลุกขึ้นวิ่งออกไปนอกห้อง ก่อนเปิดประตูก็ยังกวนชานยอลใหเขินเล่นด้วยประโยคที่ว่า
"กำปั้นผมไม่อยากได้นะคุณ รอบหน้าผมขอเป็นปากคุณนะ"
ชานยอลยืนหน้าแดงเขินอยู่คนเดียว ก่อนจะเดินไปนั้งที่โซฟาหยิบหมอนมาทุบ ๆ อย่างไใ่รู้จะลงกับอะไร แล้วเอาหน้าซุกลงไปกับหมอก่อนจะพึมพำเบา ๆ คนเดียวว่า
"ปากหรอ เอาปากไปกระแทกหน้ามัน ปากเราก็แตกพอดีสิ มันพูดบ้าอะไรของมัน...."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
แหวนแต่งงานพี่คริสน้องยอลจ้าาาาาา
แหวนแต่งงานพี่คริสน้องยอลจ้าาาาาา
การคอมเมนต์หลังอ่านจบทุกตอน เป็นกำลังใจมี่ดีสำหรับไรเตอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น