ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I
"คุณปาร์คชานยอล...."
เสียงเรียกชื่อดังขึ้น... ชายหนุ่มหน้าหวานรูปร่างสูงโปร่ง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบกริบ ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้น
"ผมเองครับ"
คนในห้องพากันหันมามองเป็นตาเป็นตาเดียวกัน ก่อนจะหันไปซุบซิบ
"นี้หรอ... คุณชายทายาทตระกูลปาร์ค"
"หน้าตาก็หล่อดีนี่เธอ ไม่น่าเลยนะ"
"เห็นว่าเพิ่งถูกผู้หญิงทิ้งด้วยล่ะ"
"ทำไมล่ะ..."
"คงทนนิสัยพ่อคุณไม่ได้มั้ง หรือไม่ก็...."
"เป็นโรคหรอ!!!"
"เขาลือกันว่าอย่างนั้น..."
แล้วสายตาทุกคู่ก็จ้องมาที่ชานยอล
ชานยอลเชิดหน้าขึ้นพยายามอดทนอย่างที่สุด เราน่าจะชินแล้วไม่ใช่รึไง กับข่าวลือพวกนี้
ปาร์คชานยอลพยายามไม่สนใจ ขืนเก็บเอามาใส่ใจชิวิตคงหาความสุขไม่ได้แน่
ชายหนุ่มลงจากรถด้วยท่าทางมาดมั่น... การเป็นคุณชายแห่งตระกูลปาร์ค ทำให้ชานยอลต้องสวมหน้ากากเอาไว้
"เป็นยังไงบ้างครับคุณชานยอล"
แบคฮยอนรีบวิ่งเข้ามาหา สีหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วง มีแต่แบคฮยอนเท่านั้นแหละ ที่เป็นเพื่อนแท้ของผมในเวลาแบบนี้
"ไม่เป็นไร... ไม่ต้องเป็นห่วง" ชานยอลบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
"แต่ว่า... หน้าตาคุณชานยอลซีดมากเลยนะครับ"
แบคฮยอนประคองชานยอลเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มไม่ได้ปฎิเสธแต่อย่างไร เพราะเขาเองก็อ่อนเพลียเกินจะทนไหว
"ถ้ามันเหนื่อยใจก็ไม่ต้องไปเรียนก็ได้นะครับคุณชานยอล"
"ไม่เป็นไร... ชั้นทนได้"
แบคฮยอนยกน้ำส้มเย็น ๆ มาให้ชายหนุ่มดื่ม
"เป็นเพราะนางแม่เลี้ยงของคุณชานยอลคนเดียว ทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้ แล้วแบบนี้คุณชานยอลจะออกไปสู้หน้าคนอื่นได้ยังไง พูดแล้วผมก็โมโห" แบคฮยพูดอย่างใส่อารมณ์
"เราไม่ได้เป็นจริง ทำไมต้องกลัว" ชานยอลยักไหล่อย่างไม่แคร์ แต่ในใจเขากลับเหนื่อนจนอยากจะร้องไห้
"แต่ว่า..." แบคฮยอนก็ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี
เพราะข่าวที่ยุนอาปล่อยออกไปแบบนั้น ถึงมันจะไม่รุนแรงอะไร แต่ก็ทำให้สู้หน้าคนอื่นลำบากเหมือนกัน แล้วยิ่งชานยอลก็เป็นที่รู้จักของสังคม แล้วชานยอลจะเข้าหน้าใครติดได้
"ยัยแม่มดนั้นร้ายเกิน.. มันต้องโกรธแน่ ๆ ที่คุณพ่อของคุณชานยอลไม่ยกสมบัติให้มันเลยซักชิ้น ก็สมควร" แบคฮยอนพูดออกมาอย่างสะใจ
"ช่างเขาเถอะ.. ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง"
"ผู้หญิงแล้วยังไงกันครับ ยัยนั่นเล่นปล่อยข่าวลงโซเชียลขนาดนั้น แถมยังตัดต่อภาพน่าเกลียดนั้นอีก"
ใช่... ภาพที่ชานยอลกำลังจูบแบบสวีทหวานกับผู้ชายคนนึงที่เขาไม่รู้จักด้วยซ้ำ แล้วยังมีอีกหลายรูปกับผู้ชายอีกหลายๆคน... แถมยังปล่อยข่าวว่าเขาเป็นโรคนิมโฟมาเนีย จนอาจถูกถอนออกจากตระกูล
มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อพ่อของชานยอล ได้ยกสมบัติทุกอย่างให้เขาหมดแล้ว
"คุณชานยอลไปเรียนต่างประเทศดีกว่ามั้ยครับ"
"ไม่ล่ะ"
"แต่ว่า..."
"ทำไมชั้นต้องหนีด้วย ในเมื่อชั้นไม่ได้ทำอะไรเสียหาย"
แบคฮยอนก็เคยคิดแบบนั้น แต่ว่าข่าวลือมันหนาหูซะจนน่ากลัว... แบคฮยอนเป็นห่วงภาพลักษณ์ของชานยอล
"เราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วหละครับ"
"ทำอะไร?"
"แต่งงานซะเลยดีมั้ยครับ กับคนในรูปนั้น"
"อะไรนะ!"
"ข่าวคุณชานยอลจะได้เงียบซะทีไงครับ ของแบบนี้ถ้าเราเปิดโจ่งแจ้ง ก็ไม่มีใครอยากรู้อยากเห็นอีก" แบคฮยอนอธิบาย
"แต่งงานกับใครหละ ชั้นเป็นผู้ชายนะไอ้หมา! แล้วอีกอย่างนายจะไปหาผู้ชายในรูปบ้า ๆ นั้นจากที่ไหนห๊ะ!!" ชานยอลโวยวาย
"โธ่ ผู้ชายก็ช่างสิครับ สมัยนี้ผู้ชายเค้ารักกันมีถมเถไป อีกอย่างเราจะได้หักหน้านังยุนอาไงครับ ส่วนเรื่องผู้ชายในรูป ผมจะจัดการให้คุณชานยอลเองงงง"
"ช่างมันเถอะหน่าหมา"
"ช่างไม่ได้ครับ เชื่อผมนะครับคุณชานยอล... ลองดูก็ไม่เสียหายหนิครับ ดีซะอีก อยากดูหน้าพวกช่างลือนักว่าจะทำหน้ายังไง ถ้าเกิดคุณชานยอลแต่งงานกับคนในรูปขึ้นมาจริง ๆ เห็นว่าเป็นนักร้องดังด้วยนะครับ"
"ไม่รู้สิ... ชั้นไม่ใส่ใจอะไรพวกนั้นหรอก หมาก็รู้หนิ แค่เรียนชั้นก็เหนื่อยจะแย่ ไหนจะต้องดูแลกิจการของพ่ออีก"
"ผมคิดว่าผมเคยเห็นหมอนี้ผ่าน ๆ ตามาบ้าง"
แบคฮยอนเคยเห็นผ่านตา แต่ชานยอลนี่สิไม่เคยผ่านเลย เพราะเขาเองก็ไม่ได้จะสนใจเรื่องวงการบันเทิงสักเท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าไอ้คนที่ถูกโพสต์คู่กับเขาทางโซเชียลคือใคร
"แล้วถ้าเขาไม่ยอมหละ" ชานยอลพยายามพูดหาทางเลี่ยง
"ยังไม่ทันลองเลย อย่าพึ่งเครียดสิครับบบ ของอย่างงี้มันต้องลอง" แบคฮยอนรีบพูดดักเพราะเขารู้ดีกว่าอีกฝ่ายอยากจะเบี่ยงเบน
"เราจะไปบังคับเขายังไง... ถ้าเขาเป็นคนดังจริง เขาเองก็เสียหายเหมือนกันนะ" ชานยอลยังคงไม่ยอมแพ้
"ใช่ครับ เพราะงั้น เราจะต้องช่วยกันสยบข่าวพวกนั้นให้ได้"
"ชั้นว่า แบบนั้นชั้นหนีไปเมืองนอกดีกว่า TT^TT" ชานยอลโอดครวญ
"ไม่ดีครับ... วิธีนี้แน่นอนกว่า เชื่อผมสิครับ คุณชานยอลอย่าลืมนะครับ ถ้าคุณชานยอลหนีไปจริงๆ คุณชานยอลจะหนีไปได้นานแค่ไหน ในเมื่อกิจการต่าง ๆ ของคุณท่านอยู่ที่เกาหลีนี่"
แบคฮยอนพูดถูก แล้วทำไมเขาต้องหนีด้วยหละ ในเมื่อเขาไม่ใช่คนก่อปัญหาขึ้น
หรือว่าจะลองใช้วิธีของแบคฮยอนดี แบคฮยอนพูดถูกที่ข่าวลือแพร่ไปทั่วเมืองขนาดนี้ ก็เพราะถูกปิดอยู่ในความมืด แต่ถ้าเขาเปิดเผยให้สาธารณะรับรู้ ความอยากรู้พวกนั้นก็คงจะหายไปเอง
อีกอย่างเขาจะได้กู้ศักดิ์ศรีของเขาคืนด้วย
"ชั้นแต่งแค่ในนามเท่านั้นนะ" ชานยอลบอก
"แน่นอนอยู่แล้วครับ เรื่องนั้นผมไม่มีวันปล่อยให้ใครมาแตะต้องคุณชานยอลแม้แต่ปลายก้อยเลยครับ รับรองได้..."
ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าสน เขาอยากเห็นพวกที่เคยหัวเราะเยอะเขานัก ชานยอลเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าผู้ชายในภาพนั้นวิเศษอะไรนักหนา ถึงทำให้ทุกคนเชื่อว่าข่าวนั้นมันเป็ยเรื่องจริง
หนอย อย่าให้รู้นะว่านายนั้นมีส่วนรู้เห็นกับความชั่วที่แม่เลี้ยงของเขากุขึ้นมาใส่ร้ายเขานะ ชานยอลคิดในใจอย่างเจ็บแค้น
"คุณชานยอลวางใจได้เลยนะครับ ผมจะจัดการให้เอง"
"ระวังด้วยนะ ชั้นไม่อยากให้เรื่องมันเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถ้ากลายเป็นว่าเราไปตามตื้อนายนั้น มันจะยิ่งหนักไปกว่าเดิม"
"ครับ... ผมจะระวังให้ดีที่สุด" แบคฮยอนรับคำ
ชานยอลยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นส่งผลให้เขาเครียดพอสมควร แม้ว่าเขสจะพยายามแสดงออกว่าข่าวที่เกิดขึ้นไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขาก็ตาม
บางทีๆด้เจอกับต้นตอปัญหาก็ดีเหมือนกัน.. เขาอยากจะถามหมอนั้นเหมือนกันว่าคิดยังไงกับข่าวที่เกิดขึ้น ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับแม่เลี้ยงของเขา
สามวันถัดมา......
"ได้เรื่องแล้วครับคุณชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล" เสียงแบคฮยอนแหกปากมาก่อนตัว
ชานยอลเงยหน้าจากรายงานที่กำลังทำอยู่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
"มีอะไรหรอ" ชานอยลถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆ
"ลืมแล้วหรอครับคุณชานยอล ก็ที่ผมบอกว่าจะไปติดตามนายคนที่ถูกตัดต่อถามกับคุณชานยอลไงครับ ผมติดต่อเขาได้แล้วนะครับ"
คำพูดของแบคฮยอนทำให้เขาชะงัก
"เขา... ว่ายังไงบ้าง"
"เขาตอบรับมาแล้วครับ"
"ตอบรับอะไร?"
"ก็... รับที่จะพบกับคุณชานยอลน่ะสิครับ เขาบอกว่าเขาเองก็อยากพบคุณชานยอลเหมือนกัน ท่าทางเขาจะไม่รู้เรื่องด้วยนะครับ"
"เราจะเชื่อเขาได้ยังไง"
แบคฮยอนเพิ่งนึกขึ้นได้
"เออ... จริงด้วยสิครับ.. แต่ยังไงเราก็ต้องดู ๆ เขาไปก่อนล่ะครับ ฟังจากเสียงแล้ว ท่าทางเขาก็โกรธ ๆ อยู่เหมือนกัน ที่มีภาพออกไปแบบนั้น เพราะมีผลต่อแฟนคลับของเขาด้วย"
แหงหละ ใครจะไปชอบนักร้องฉาวแบบนั้น
"เขาจะมาพบเราเมื่อไหร่" ชานยอลถาม
"คือ.. จริง ๆ แล้ว เป็นฝ่าย ระ.. เราต่างหากที่ต้องไปพบเขาครับคุณชานยอล..."
แบคฮยอนพูดเสียงอึกอัก เพราะรู้ดีว่าถ้าชายหนุ่มรู้ต้องไม่พอใจแน่ ๆ แลัวก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ
"ทำไมเราต้องไปหาเขาด้วย เขาต้องมาหาเราสิถึงจะถูก!" ชานยอลพูเสียงเข้มอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"แต่ว่าเขาบอกว่าเขาไม่มีเวลาเลยนะครับ... เขาต้องอัดเพลงอัลบั้มชุดใหม่อะไรนี่แหละครับ ไหนจะซ้อมเต้น แล้วยังต้องถ่ายแบบอีก"
แบคฮยอนพยายามอธิบายเหตุผลให้ชานยอลฟัง เพราะอีกฝ่ายยุ่งมากจริง ๆ เป็นถึงนักร้องชื่อดังขนาดนั้น เวลาจะนอนมีมั้ยยังไม่รู้เลย
"ยุ่งขนาดนั้นก็อย่าไปสนใจเลย" ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยี่หระ
แบคฮยอนหน้าเจื่อนสนิท เกรงว่าชานยอลจะไม่ยอมจริง ๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น สิ่งที่แบคฮยอนคิดไว้หวังไว้คงต้องพังแน่ ๆ
"ตะ.. แต่ คุณชานยอลครับ"
"ทำไมเราต้องไปง้อเขาด้วย!!" ชานยอลหน้าแดงด้วยคงามโกรธ
"ไม่ได้ง้อนะครับ เพียงแต่.. พะ.. เพียงแต่เขาไม่มีเวลา เรา.. เรา.. เราเลยต้องเป็นฝ่ายไปหาเขา คุณชานยอลอย่าคิดมากสิครับ" แบคฮยอนพยายามพูดหว่านล้อม
มันไม่มีทางเลือกนี่ ทางเดียวที่จะทำให้คุณชานยอลสามารถมองคนในสังคมได้อย่างไร้ข้อกังขาคือต้องแต่งงานกับ นายอู๋อี้ฟาน อะไรนั้นให้ได้ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตาม เพราะท่าทางนายนั้นก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยุนอาถึงเลือกรูปนายนั้นมาโพสต์ลงคู่กับคุณชานยอล เพราะนายนั้นก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน...
มีทางเดียว คือต้องทำความเข้าใจและต้องให้เขาเห็นใจคุณชานยอลให้ได้ แต่ว่าถ้าคุณชานยอลตั้งแง่แบบนี้ คงเป็นไปได้ยาก โธ่... เกิดมาเป็นแบคฮยอนทำไมมันเหนื่อยแบบนี้ แบคฮยอนได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ
"ยุ่งยากนักก็ช่างเถอะ" ชานยอลบอกปัด
"แล้วชื่อเสียงของคุณชานยอลหละครับ" แบคฮยอนค้าน
"ช่างมัน พ่อก็ไม่อยู่แล้ว ชั้นไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกใครอีก"
"แต่คุณชานยอลจะกลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาคนอื่นนะครับ ไหนคุณชานยอลยังต้องติดต่อธุรกิจกับคนอื่นอีก คุณชานยอลต้องคิดถึงชื่อเสียงของคุณท่านด้วยนะครับ"
"เฮ้อออออออออออออออออออออ!!" ชานยอลถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจอีกครั้ง
"งั้นก็ตามใจ... จะทำไรก็ทำ แต่ถ้าต้องให้ชั้นไปง้อไอ้หมอนั้น ชั้นไม่ทำหรอกนะ" ชานยอลว่า
"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ เรื่องอื่นผมจัดการเอง ขอแค่คุณชานยอลไปให้เขาเห็นหน้าเท่านั้นพอครับ" แบคฮยอนบอก
"เห็นว่านายนั้นเป็นนักร้องหรอ..."
"ครับ"
แบคฮยอนกุลีกุจอ เอาประวัติที่เกี่ยวกับ อู่อีฟาน หรือ คริส มาให้ชานยอลดู
..
....
........
...........................
ชานยอลมองอย่างอึ้ง ๆ ทำไมนะ... ทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ชาย... ทำไมใจเขาถึงกระตุกเพียงแค่ภาพ ภาพเดียว.. ทำไมนะ ทำไมเขาไม่เคยสังเกตุเลยว่า มีผู้ชายหน้าตาดีคนนี้อยู่บนโลกด้วย!!!
การคอมเมนต์หลังอ่านจบทุกตอน คือกำลังใจที่ดีสำหรับไรเตอร์
เสียงเรียกชื่อดังขึ้น... ชายหนุ่มหน้าหวานรูปร่างสูงโปร่ง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบกริบ ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้น
"ผมเองครับ"
คนในห้องพากันหันมามองเป็นตาเป็นตาเดียวกัน ก่อนจะหันไปซุบซิบ
"นี้หรอ... คุณชายทายาทตระกูลปาร์ค"
"หน้าตาก็หล่อดีนี่เธอ ไม่น่าเลยนะ"
"เห็นว่าเพิ่งถูกผู้หญิงทิ้งด้วยล่ะ"
"ทำไมล่ะ..."
"คงทนนิสัยพ่อคุณไม่ได้มั้ง หรือไม่ก็...."
"เป็นโรคหรอ!!!"
"เขาลือกันว่าอย่างนั้น..."
แล้วสายตาทุกคู่ก็จ้องมาที่ชานยอล
ชานยอลเชิดหน้าขึ้นพยายามอดทนอย่างที่สุด เราน่าจะชินแล้วไม่ใช่รึไง กับข่าวลือพวกนี้
ปาร์คชานยอลพยายามไม่สนใจ ขืนเก็บเอามาใส่ใจชิวิตคงหาความสุขไม่ได้แน่
ชายหนุ่มลงจากรถด้วยท่าทางมาดมั่น... การเป็นคุณชายแห่งตระกูลปาร์ค ทำให้ชานยอลต้องสวมหน้ากากเอาไว้
"เป็นยังไงบ้างครับคุณชานยอล"
แบคฮยอนรีบวิ่งเข้ามาหา สีหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วง มีแต่แบคฮยอนเท่านั้นแหละ ที่เป็นเพื่อนแท้ของผมในเวลาแบบนี้
"ไม่เป็นไร... ไม่ต้องเป็นห่วง" ชานยอลบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
"แต่ว่า... หน้าตาคุณชานยอลซีดมากเลยนะครับ"
แบคฮยอนประคองชานยอลเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มไม่ได้ปฎิเสธแต่อย่างไร เพราะเขาเองก็อ่อนเพลียเกินจะทนไหว
"ถ้ามันเหนื่อยใจก็ไม่ต้องไปเรียนก็ได้นะครับคุณชานยอล"
"ไม่เป็นไร... ชั้นทนได้"
แบคฮยอนยกน้ำส้มเย็น ๆ มาให้ชายหนุ่มดื่ม
"เป็นเพราะนางแม่เลี้ยงของคุณชานยอลคนเดียว ทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้ แล้วแบบนี้คุณชานยอลจะออกไปสู้หน้าคนอื่นได้ยังไง พูดแล้วผมก็โมโห" แบคฮยพูดอย่างใส่อารมณ์
"เราไม่ได้เป็นจริง ทำไมต้องกลัว" ชานยอลยักไหล่อย่างไม่แคร์ แต่ในใจเขากลับเหนื่อนจนอยากจะร้องไห้
"แต่ว่า..." แบคฮยอนก็ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี
เพราะข่าวที่ยุนอาปล่อยออกไปแบบนั้น ถึงมันจะไม่รุนแรงอะไร แต่ก็ทำให้สู้หน้าคนอื่นลำบากเหมือนกัน แล้วยิ่งชานยอลก็เป็นที่รู้จักของสังคม แล้วชานยอลจะเข้าหน้าใครติดได้
"ยัยแม่มดนั้นร้ายเกิน.. มันต้องโกรธแน่ ๆ ที่คุณพ่อของคุณชานยอลไม่ยกสมบัติให้มันเลยซักชิ้น ก็สมควร" แบคฮยอนพูดออกมาอย่างสะใจ
"ช่างเขาเถอะ.. ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง"
"ผู้หญิงแล้วยังไงกันครับ ยัยนั่นเล่นปล่อยข่าวลงโซเชียลขนาดนั้น แถมยังตัดต่อภาพน่าเกลียดนั้นอีก"
ใช่... ภาพที่ชานยอลกำลังจูบแบบสวีทหวานกับผู้ชายคนนึงที่เขาไม่รู้จักด้วยซ้ำ แล้วยังมีอีกหลายรูปกับผู้ชายอีกหลายๆคน... แถมยังปล่อยข่าวว่าเขาเป็นโรคนิมโฟมาเนีย จนอาจถูกถอนออกจากตระกูล
มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อพ่อของชานยอล ได้ยกสมบัติทุกอย่างให้เขาหมดแล้ว
"คุณชานยอลไปเรียนต่างประเทศดีกว่ามั้ยครับ"
"ไม่ล่ะ"
"แต่ว่า..."
"ทำไมชั้นต้องหนีด้วย ในเมื่อชั้นไม่ได้ทำอะไรเสียหาย"
แบคฮยอนก็เคยคิดแบบนั้น แต่ว่าข่าวลือมันหนาหูซะจนน่ากลัว... แบคฮยอนเป็นห่วงภาพลักษณ์ของชานยอล
"เราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วหละครับ"
"ทำอะไร?"
"แต่งงานซะเลยดีมั้ยครับ กับคนในรูปนั้น"
"อะไรนะ!"
"ข่าวคุณชานยอลจะได้เงียบซะทีไงครับ ของแบบนี้ถ้าเราเปิดโจ่งแจ้ง ก็ไม่มีใครอยากรู้อยากเห็นอีก" แบคฮยอนอธิบาย
"แต่งงานกับใครหละ ชั้นเป็นผู้ชายนะไอ้หมา! แล้วอีกอย่างนายจะไปหาผู้ชายในรูปบ้า ๆ นั้นจากที่ไหนห๊ะ!!" ชานยอลโวยวาย
"โธ่ ผู้ชายก็ช่างสิครับ สมัยนี้ผู้ชายเค้ารักกันมีถมเถไป อีกอย่างเราจะได้หักหน้านังยุนอาไงครับ ส่วนเรื่องผู้ชายในรูป ผมจะจัดการให้คุณชานยอลเองงงง"
"ช่างมันเถอะหน่าหมา"
"ช่างไม่ได้ครับ เชื่อผมนะครับคุณชานยอล... ลองดูก็ไม่เสียหายหนิครับ ดีซะอีก อยากดูหน้าพวกช่างลือนักว่าจะทำหน้ายังไง ถ้าเกิดคุณชานยอลแต่งงานกับคนในรูปขึ้นมาจริง ๆ เห็นว่าเป็นนักร้องดังด้วยนะครับ"
"ไม่รู้สิ... ชั้นไม่ใส่ใจอะไรพวกนั้นหรอก หมาก็รู้หนิ แค่เรียนชั้นก็เหนื่อยจะแย่ ไหนจะต้องดูแลกิจการของพ่ออีก"
"ผมคิดว่าผมเคยเห็นหมอนี้ผ่าน ๆ ตามาบ้าง"
แบคฮยอนเคยเห็นผ่านตา แต่ชานยอลนี่สิไม่เคยผ่านเลย เพราะเขาเองก็ไม่ได้จะสนใจเรื่องวงการบันเทิงสักเท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าไอ้คนที่ถูกโพสต์คู่กับเขาทางโซเชียลคือใคร
"แล้วถ้าเขาไม่ยอมหละ" ชานยอลพยายามพูดหาทางเลี่ยง
"ยังไม่ทันลองเลย อย่าพึ่งเครียดสิครับบบ ของอย่างงี้มันต้องลอง" แบคฮยอนรีบพูดดักเพราะเขารู้ดีกว่าอีกฝ่ายอยากจะเบี่ยงเบน
"เราจะไปบังคับเขายังไง... ถ้าเขาเป็นคนดังจริง เขาเองก็เสียหายเหมือนกันนะ" ชานยอลยังคงไม่ยอมแพ้
"ใช่ครับ เพราะงั้น เราจะต้องช่วยกันสยบข่าวพวกนั้นให้ได้"
"ชั้นว่า แบบนั้นชั้นหนีไปเมืองนอกดีกว่า TT^TT" ชานยอลโอดครวญ
"ไม่ดีครับ... วิธีนี้แน่นอนกว่า เชื่อผมสิครับ คุณชานยอลอย่าลืมนะครับ ถ้าคุณชานยอลหนีไปจริงๆ คุณชานยอลจะหนีไปได้นานแค่ไหน ในเมื่อกิจการต่าง ๆ ของคุณท่านอยู่ที่เกาหลีนี่"
แบคฮยอนพูดถูก แล้วทำไมเขาต้องหนีด้วยหละ ในเมื่อเขาไม่ใช่คนก่อปัญหาขึ้น
หรือว่าจะลองใช้วิธีของแบคฮยอนดี แบคฮยอนพูดถูกที่ข่าวลือแพร่ไปทั่วเมืองขนาดนี้ ก็เพราะถูกปิดอยู่ในความมืด แต่ถ้าเขาเปิดเผยให้สาธารณะรับรู้ ความอยากรู้พวกนั้นก็คงจะหายไปเอง
อีกอย่างเขาจะได้กู้ศักดิ์ศรีของเขาคืนด้วย
"ชั้นแต่งแค่ในนามเท่านั้นนะ" ชานยอลบอก
"แน่นอนอยู่แล้วครับ เรื่องนั้นผมไม่มีวันปล่อยให้ใครมาแตะต้องคุณชานยอลแม้แต่ปลายก้อยเลยครับ รับรองได้..."
ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าสน เขาอยากเห็นพวกที่เคยหัวเราะเยอะเขานัก ชานยอลเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าผู้ชายในภาพนั้นวิเศษอะไรนักหนา ถึงทำให้ทุกคนเชื่อว่าข่าวนั้นมันเป็ยเรื่องจริง
หนอย อย่าให้รู้นะว่านายนั้นมีส่วนรู้เห็นกับความชั่วที่แม่เลี้ยงของเขากุขึ้นมาใส่ร้ายเขานะ ชานยอลคิดในใจอย่างเจ็บแค้น
"คุณชานยอลวางใจได้เลยนะครับ ผมจะจัดการให้เอง"
"ระวังด้วยนะ ชั้นไม่อยากให้เรื่องมันเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถ้ากลายเป็นว่าเราไปตามตื้อนายนั้น มันจะยิ่งหนักไปกว่าเดิม"
"ครับ... ผมจะระวังให้ดีที่สุด" แบคฮยอนรับคำ
ชานยอลยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นส่งผลให้เขาเครียดพอสมควร แม้ว่าเขสจะพยายามแสดงออกว่าข่าวที่เกิดขึ้นไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขาก็ตาม
บางทีๆด้เจอกับต้นตอปัญหาก็ดีเหมือนกัน.. เขาอยากจะถามหมอนั้นเหมือนกันว่าคิดยังไงกับข่าวที่เกิดขึ้น ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับแม่เลี้ยงของเขา
สามวันถัดมา......
"ได้เรื่องแล้วครับคุณชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล" เสียงแบคฮยอนแหกปากมาก่อนตัว
ชานยอลเงยหน้าจากรายงานที่กำลังทำอยู่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
"มีอะไรหรอ" ชานอยลถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆ
"ลืมแล้วหรอครับคุณชานยอล ก็ที่ผมบอกว่าจะไปติดตามนายคนที่ถูกตัดต่อถามกับคุณชานยอลไงครับ ผมติดต่อเขาได้แล้วนะครับ"
คำพูดของแบคฮยอนทำให้เขาชะงัก
"เขา... ว่ายังไงบ้าง"
"เขาตอบรับมาแล้วครับ"
"ตอบรับอะไร?"
"ก็... รับที่จะพบกับคุณชานยอลน่ะสิครับ เขาบอกว่าเขาเองก็อยากพบคุณชานยอลเหมือนกัน ท่าทางเขาจะไม่รู้เรื่องด้วยนะครับ"
"เราจะเชื่อเขาได้ยังไง"
แบคฮยอนเพิ่งนึกขึ้นได้
"เออ... จริงด้วยสิครับ.. แต่ยังไงเราก็ต้องดู ๆ เขาไปก่อนล่ะครับ ฟังจากเสียงแล้ว ท่าทางเขาก็โกรธ ๆ อยู่เหมือนกัน ที่มีภาพออกไปแบบนั้น เพราะมีผลต่อแฟนคลับของเขาด้วย"
แหงหละ ใครจะไปชอบนักร้องฉาวแบบนั้น
"เขาจะมาพบเราเมื่อไหร่" ชานยอลถาม
"คือ.. จริง ๆ แล้ว เป็นฝ่าย ระ.. เราต่างหากที่ต้องไปพบเขาครับคุณชานยอล..."
แบคฮยอนพูดเสียงอึกอัก เพราะรู้ดีว่าถ้าชายหนุ่มรู้ต้องไม่พอใจแน่ ๆ แลัวก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ
"ทำไมเราต้องไปหาเขาด้วย เขาต้องมาหาเราสิถึงจะถูก!" ชานยอลพูเสียงเข้มอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
"แต่ว่าเขาบอกว่าเขาไม่มีเวลาเลยนะครับ... เขาต้องอัดเพลงอัลบั้มชุดใหม่อะไรนี่แหละครับ ไหนจะซ้อมเต้น แล้วยังต้องถ่ายแบบอีก"
แบคฮยอนพยายามอธิบายเหตุผลให้ชานยอลฟัง เพราะอีกฝ่ายยุ่งมากจริง ๆ เป็นถึงนักร้องชื่อดังขนาดนั้น เวลาจะนอนมีมั้ยยังไม่รู้เลย
"ยุ่งขนาดนั้นก็อย่าไปสนใจเลย" ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยี่หระ
แบคฮยอนหน้าเจื่อนสนิท เกรงว่าชานยอลจะไม่ยอมจริง ๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น สิ่งที่แบคฮยอนคิดไว้หวังไว้คงต้องพังแน่ ๆ
"ตะ.. แต่ คุณชานยอลครับ"
"ทำไมเราต้องไปง้อเขาด้วย!!" ชานยอลหน้าแดงด้วยคงามโกรธ
"ไม่ได้ง้อนะครับ เพียงแต่.. พะ.. เพียงแต่เขาไม่มีเวลา เรา.. เรา.. เราเลยต้องเป็นฝ่ายไปหาเขา คุณชานยอลอย่าคิดมากสิครับ" แบคฮยอนพยายามพูดหว่านล้อม
มันไม่มีทางเลือกนี่ ทางเดียวที่จะทำให้คุณชานยอลสามารถมองคนในสังคมได้อย่างไร้ข้อกังขาคือต้องแต่งงานกับ นายอู๋อี้ฟาน อะไรนั้นให้ได้ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตาม เพราะท่าทางนายนั้นก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยุนอาถึงเลือกรูปนายนั้นมาโพสต์ลงคู่กับคุณชานยอล เพราะนายนั้นก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน...
มีทางเดียว คือต้องทำความเข้าใจและต้องให้เขาเห็นใจคุณชานยอลให้ได้ แต่ว่าถ้าคุณชานยอลตั้งแง่แบบนี้ คงเป็นไปได้ยาก โธ่... เกิดมาเป็นแบคฮยอนทำไมมันเหนื่อยแบบนี้ แบคฮยอนได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ
"ยุ่งยากนักก็ช่างเถอะ" ชานยอลบอกปัด
"แล้วชื่อเสียงของคุณชานยอลหละครับ" แบคฮยอนค้าน
"ช่างมัน พ่อก็ไม่อยู่แล้ว ชั้นไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกใครอีก"
"แต่คุณชานยอลจะกลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาคนอื่นนะครับ ไหนคุณชานยอลยังต้องติดต่อธุรกิจกับคนอื่นอีก คุณชานยอลต้องคิดถึงชื่อเสียงของคุณท่านด้วยนะครับ"
"เฮ้อออออออออออออออออออออ!!" ชานยอลถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจอีกครั้ง
"งั้นก็ตามใจ... จะทำไรก็ทำ แต่ถ้าต้องให้ชั้นไปง้อไอ้หมอนั้น ชั้นไม่ทำหรอกนะ" ชานยอลว่า
"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ เรื่องอื่นผมจัดการเอง ขอแค่คุณชานยอลไปให้เขาเห็นหน้าเท่านั้นพอครับ" แบคฮยอนบอก
"เห็นว่านายนั้นเป็นนักร้องหรอ..."
"ครับ"
แบคฮยอนกุลีกุจอ เอาประวัติที่เกี่ยวกับ อู่อีฟาน หรือ คริส มาให้ชานยอลดู
..
....
........
...........................
ชานยอลมองอย่างอึ้ง ๆ ทำไมนะ... ทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ชาย... ทำไมใจเขาถึงกระตุกเพียงแค่ภาพ ภาพเดียว.. ทำไมนะ ทำไมเขาไม่เคยสังเกตุเลยว่า มีผู้ชายหน้าตาดีคนนี้อยู่บนโลกด้วย!!!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> TBC <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
การคอมเมนต์หลังอ่านจบทุกตอน คือกำลังใจที่ดีสำหรับไรเตอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น