ตอนที่ 88 : EP.27 Broken Rose
Upside Down
Welcome To The Upside Down
EP.26
ความรัก...เป็นสิ่งที่ทำให้อะไรหลายๆ อย่างในชีวิตเรากลายเป็นข้อยกเว้น
"ยืมสมุดเลคเชอร์หน่อยสิ อาทิตย์ที่แล้วเรียนอะไรกันบ้างเนี่ยตามไม่ทัน..."
ร่างเพรียวบางลุกขึ้นจากโต๊ะเลคเชอร์ก่อนจะรวบหนังสือเรียนกับข้าวของบนโต๊ะเก็บใส่ในอ้อมกอดก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายต่อหน้าต่อตา 'ญดา' ที่ได้แต่เงยหน้ามองตามอย่างไม่เข้าใจ
"นั่งด้วยดิ อ่าว ปีหนึ่งนี่ ทำไมมาเรียนวิชานี้อะ?" กันนิชานั่งลงข้างเด็กหนุ่มใส่แว่นที่ได้หันมามองเธอตาปริบๆ เพราะบทสนทนาที่ดูเป็นกันเองทั้งๆ ที่เขาไม่รู้จักเธอ
"คืออาจารย์เขาให้ผมมาลองดูเอ่อ วิชาที่เรียนต่อเนื่อง เอ่อ พี่..."
"แบม นายชื่อไร"
"ครับพี่แบม อ่า ชื่อโจครับ แล้วนั่นเพื่อนพี่รึเปล่า? เค้ามองเราทำไมอะ?" ชายหนุ่มที่ตัวโตกว่าก้มหน้าลงกระซิบแล้วแอบชี้ไปทางสาวสวยที่จ้องมาทางเขากับรุ่นพี่แปลกๆ แถมหน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน
"ไม่ต้องไปสนใจหรอก นายไม่มีหนังสือเรียนนี่ ยืมของพี่ละกัน"
กันนิชาเลือกที่จะเมินคนที่มองอยู่ห่างๆ เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอกว่าทำไมญดาถึงได้รับการปฏิบัติแบบนั้น เจ้าตัวควรทบทวนสิ่งที่ตัวเองทำและรู้ว่าทำอะไรผิด...
"กินข้าวไหม?"
"ห่ะ?"
จุลภัทรชะงักกับคำถามของรุ่นพี่คนสวยที่เอ่ยหลังจากหมดคาบเรียน เหลือบเห็นดาราสาวที่ลุกขึ้นและเดินเข้ามาใกล้ๆ เหมือนตั้งใจจะชวนคุยกับกันนิชา เขาก็เพิ่งนึกได้ว่าเธอเล่นละครที่สร้างมาจากนิยายของจินตภัทรพี่ชายเขาด้วย
"แบม แกเป็นอะไรอะ?"
เสียงของญดาถามขณะที่มองเด็กหนุ่มตาขวางก่อนจะหันมาโฟกัสคนที่ก้มหน้าก้มตาเก็บกระเป๋าไม่แม้แต่จะเหลือบมองคนพูด
"เอ่อ พี่ ผมว่าผม..."
"โจ ไปกันเถอะเราหิวแล้ว" ไม่พูดเปล่ามือเรียวสวยของกันนิชาก็ตรงเข้ามาดึงข้อมือของรุ่นน้องที่มัวแต่ตกตะลึงอ้าปากค้าง
และมันไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ตกใจ แต่ดาราสาวที่กำลังเอื้อมมือไปหากลับถูกปัดมือออกก่อนที่กันนิชาจะหยิบกระเป่าแล้วลากชายหนุ่มให้เดินตามออกไปนอกห้องเรียนท่ามกลางสายตาของเพื่อนในคลาสที่หันมามองเป็นตาเดียวเพราะใครๆก็รู้ว่ากันนิชากับญดาเป็นเพื่อนสนิทกันมากจนมีข่าวลืมว่าทั้งคู่ "คบกัน" แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องที่สงสัยต่อหน้าทั้งคู่
"พี่ๆ เดี๋ยวสิ จะลากไปไหนนี่มันไกลโรงอาหารแล้ว เห้ย หยุด"
พรึ่บ! ขณะที่จุลภัทรโวยวายออกมาระหว่างที่เดินเลยตึกคณะเหมือนผู้ร้ายหนีคดี แต่เมื่อกันนิชาหันกลับมาเด็กแว่นก็ถึงกันหน้าเสียเพราะตอนนี้ใบหน้าที่เฉยชาเมื่อครู่มีแต่น้ำตาไหลเปรอะเปื้อนสองข้างแก้ม
"อุ่ย...พี่เป็นไรอะ ร้องไห้ทำไม"
มือที่เพิ่งลากแขนกันหยกๆ ปล่อยก่อนจะเดินหนีไป พร้อมคำบอกลาที่เด็กหนุ่มรุ่นน้องอึ้งไป
"ขอโทษที่แตะต้องตัวนายนะ ฉันสติแตกไปหน่อย"
เอ๊า ผู้หญิงสมัยนี้อะไรวะ! มีขอโทษที่ลวนลามกูด้วย
จุลภัทรถึงกับหน้าเหวอไปเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร แต่มองก็รู้ว่าน่าจะมีปัญหากับผู้หญิงคนเมื่อกี้แน่ๆ
"พี่เดี๋ยว..."
คนอายุน้อยกว่าเรียกพลางเดินไปดักอีกฝ่ายจากด้านหน้าก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าของตัวเองให้ ดวงตากลมโตที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาหลุบลงมองมือของจุลภัทรก่อนจะรับมันอย่างขัดเขินและตอบรับเสียงเครือ
"ขอบใจนะ"
"พี่กลับบ้านไหวป่าว? เดี๋ยวผมเดินไปส่งมะ? เออ แล้วเมื่อกี้นี่เพื่อนพี่อะ ผมขอเสือกนิด เขาเป็นดาราถูกปะ ผมว่าผมจำได้อะเขาเล่นละครที่พี่ผมเขียนนิยายนะตอนนี้ยังไม่ออนแอร์ ที่พี่บีวงเดฟโซลเล่นด้วย ผมแม่งโคตรชอบพี่บีเลย ไม่อยากจะโม้นะพี่บีอะเขาเป็น..." ขณะที่คนที่บอกไม่อยากจะโม้กำลังทำในเรื่องตรงกันข้ามกับที่เอ่ย ร่างผอมบางก็หยุดร้องไห้ในทันทีและถามออกไปเร็วเท่าความคิด
"เธอเป็นน้องพี่จีนเหรอ?"
....................
"ฉันไม่เคยพูดกับใคร แล้วก็ไม่เคยบอกใครเรื่องนี้ มันมีแต่เธอที่รู้" เสียงของญดาแผดใส่อีกฝ่ายขณะที่นั่งโทรศัพท์อยู่ในรถยนต์ส่วนตัว
(นี่อียุ้ย แกจะมาจากฉัน? คิดว่าโลกแม่งรู้เรื่องแกอยู่แค่ฉันกับพี่แจ็คเหรอ? แล้วถ้าพี่แจ็คเขาจะบอกน้องสาวเขาก็ไม่แปลกมะ? อีกอย่างวันนั้นแกบอกเจอพี่บีกับนังป้า แกก็คิดดูสิว่าใครเป็นไปได้มากกว่า นังป้าอาจจะเอาเรื่องแกไปพูดก็ได้มะ)
มือที่ถือโทรศัพท์อยู่สั่นไปหมด ทันทีที่คนรักเดินหนีไปพร้อมกับเด็กปีหนึ่งหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมที่ไม่รู้มาจากไหน
สุดท้ายญดาก็เลือกที่จะโทรหา "เพื่อน" ที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและเป็นคนใช้เส้นสายนำพาเธอเข้าไปถึงรอบคัดเลือกนางเอกก่อนหน้านี้ และโชคชะตาก็เข้าข้างเธอทำให้เธอสามารถทำความฝันของแฟนคลับหลายๆ คนที่อยากจะร่วมงานกับนักร้องดังอย่างจอมพลเพราะมันเป็นหนทางเดียวที่เธอจะได้พูดคุยกับเขาอย่างไม่ต้องเกรงใจแฟนคลับคนอื่นๆ
และความคิดนี้ก็เป็นความคิดของ "เพื่อนอย่างไพลิน" ที่ผลักดันให้เธอไปอยู่ในจุดนั้นขณะที่ในตอนนี้ตัวเองไม่สามารถทำได้อีกต่อไปแล้วหลังจากมีคดีกับพี่สะใภ้ของผู้จัดการเก่าอย่างกวินจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะฝ่ายนั้นลากเธอไปคุยและข่มขู่ให้สารภาพเรื่องแบลคเมล์เพื่อเอาไปเป็นหลักฐานฟ้องหย่าของฝนทิพย์ แลกกับการปล่อยตัวแต่ก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งกับจอมพลได้เหมือนเช่นเมื่อก่อนเพราะกลัวจะเหมือนเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้นอนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ที่โรงพยาบาล
ทั้งที่ฝนทิพย์ยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำให้เพื่อนของไพลินตกบันได แต่ไพลินก็ไม่อาจจะเชื่อได้ว่าคนอย่างฝนทิพย์ที่กล้าเช่ารถขับไปลากตัวไพลินมาจากสนามบินก่อนจะพาเธอไปขังไว้ในห้องมืดๆ ที่ไม่รู้ว่าที่ไหน แล้วข่มขู่จะเอาชีวิตด้วยค้อนที่โบกไปมาจนพลาดโดนหัวเข่าไพลินที่ถูกจับมัดอยู่จนได้เลือด ถึงจะสามารถแจ้งความได้ แต่คิดว่าถ้าถูกแจ้งความกลับข้อหาละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคลแอบตั้งกล้องถ่ายพิมพ์ในโรงแรม ไพลินคงไม่พ้นข้อหาที่ใหญ่กว่าและเดือดร้อนกว่าการไปเป็นพยานให้ฝนทิพย์ในการฟ้องหย่าสามี
"แกต้องช่วยฉัน"
(จะให้ช่วยอะไร? ฉันจะไปช่วยอะไรแกได้อีก เกิดอีฝนมันบ้าเอาค้อนมาทุบหัวฉันอีกจะทำยังไง?)
"บอกเรื่องนี้กับพี่แจ็คสิ บอกไปเลยว่าตอนนี้พี่บีกำลังทำอะไร รับรองว่าถ้าแบมมีปัญหาที่บ้าน แบมต้องกลับมาหาฉันที่ห้องแน่ ถึงตอนนั้นฉันพูดอะไรแบมก็ต้องยอมใจอ่อนแน่"
(คำก็อีแบม สองคำก็อีแบม แกรักอะไรมันนักหนาวะ ถึงว่าอีลูกศรมันถึง...)
"อย่าเรียกจิกหัวแฟนฉันแบบนั้น..." เสียงของหญิงสาวกดต่ำจนอีกฝ่ายชะงักไป
(รู้มะ บางครั้งฉันก็ไม่อยากไว้ใจแกเพราะเรื่องแบมนี่แหละ)
"ทำไม"
(แกรักแบมจนทิ้งอีลูกศรเป็นหมาหัวเน่า ทั้งๆ ที่เงินทุกบาทที่ลูกศรมันได้มันเอาไปเปย์ให้แกหมดหน้าตัก ถ้าวันนึงแบมมันบอกให้แกฆ่าฉัน แกก็คงบีบคอฉันต่อหน้าแฟนแกได้..)
น้ำเสียงตัดพ้อของไพลินมันทำให้แก้มยุ้ยนึกถึงครั้งแรกที่ทั้งสองคนกลายเป็นเพื่อนกัน เพื่อนที่รักกันมากจนสามารถจะ "โกหก" แทนกันได้ เพียงเพราะตอนแรกอยู่กลุ่มแฟนคลับที่ตามวงเดฟโซลด้วยกันตั้งแต่มัธยม แล้วอยู่ๆ พอน้องสาวผู้จัดการอย่างกันนิชาเข้ามาในชีวิต
ความเป็นเพื่อนก็เปลี่ยนไป แต่ไพลินคิดว่ามีเพียงเธอที่จะยังรักเพื่อนเหมือนเดิม
เธอยอมไม่คุยกัน และทำเป็นไม่รู้จักญดาต่อหน้ากวินกับแฟนคลับคนอื่นๆ เพราะน้อยคนจะรู้ว่าก่อนญดาจะมาเป็นนางแบบ เธอก็เป็นเด็กติ่งแตกที่วิ่งขึ้นรถตู้แห่ไปดูคอนฯ ของเดฟโซลที่เล่นต่างจังหวัดด้วยกันตั้งแต่อยู่มัธยมต้น แต่พอขึ้นมัธยมปลายญดาก็ได้เจอน้องสาวผู้จัดการที่ร้ายกาจมากพอๆ กับลูกศรที่เป็นเพื่อนคู่หูตามถ่ายรูปวงเดฟโซลมาด้วยกัน
ไพลินคือคนที่ค้นพบว่าความสัมพันธ์ของลูกศรกับกันนิชาเริ่มสั่นคลอนหลังจากนั้น เพราะลูกศรเองก็ชอบญดาพอๆ กัน รวมทั้งกันนิชาเป็นคนที่เห็นดีเห็นงามตอนที่จอมพลคบกับแฟนสาว ในขณะที่เพื่อนอย่างลูกศรเกลียดพิมพ์จนแทบกระอักเลือดตาย
ทั้งคู่เริ่มมีปากเสียงกันเรื่องพิมพ์ และญดาก็เลือกเข้าข้างกันนิชา ทำให้ลูกศรเหมือนคนอกหักจากศิลปินที่ชอบและคนที่แอบชอบพร้อมๆ กัน คนหัวใจสลายสุดท้ายก็แค้นจนสติหลุด
ลูกศรเสนอรูปแอบถ่ายของพิมพ์ที่กำลังนัวเนียกับจอมให้ไพลิน พร้อมกับคำพูดที่ฟังแล้วรู้สึกขนลุก...
"ทำยังไงก็ได้...ให้อีนี่มันไปให้พ้นหูพ้นตาฉัน"
การกระทำที่เริ่มน่ากลัวจนญดาตัดสินใจเลิกยุ่งกับลูกศร จังหวะเดียวกับที่เธอเงินขาดมือ กวีพี่ชายของกันนิชาก็มาเจอเธอในผับและเสนอเงินก้อนหนึ่งให้เธอนอนกับเขา เพราะกวีรู้ดีว่าเธอจะไม่มีวันบอกใคร สันดานผู้ชายในช่วงที่เมียกำลังท้อง ไม่กล้านอนกับเมียก็มาหาเศษหาเลยนอกบ้าน จนกระทั่งน้ำหวานเกิดกวีก็หายไป แต่สุดท้าย....พี่ชายคนโตของกันนิชาก็กลับมาพร้อมคำพูดข่มขู่ที่ทำให้เธอไม่กล้าต่อกรด้วย
"ยุ้ยจะปฏิเสธพี่ก็ได้..แต่พี่จะบอกแบมเรื่องของเรา ดีไหมจ๊ะ?"
ผู้ชายก็เลวเหมือนกันหมด ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนให้ญดาเกลียดผู้ชายทุกคน แม้กระทั่งตอนนี้ นักร้องที่เธอชอบอย่าง บี เดฟโซล ก็เป็นหนึ่งคนที่ญดาหมายหัวว่าจะต้องเอาคืนให้สาสมกับคำพูดที่ทำให้เธออายจนอยากจะกรี๊ดออกมาหลังจากที่เธอส่งข้อความไปบอกจินตภัทร จอมพลก็โทรมาหาเธอพร้อมเสียงที่ขบขันราวกับเธอเป็นอีโง่ที่ถูกหลอกใช้
(เธอรู้ไหมว่าระหว่างฉันกับเธอมันต่างกันยังไง? ฉันคือคนที่ถูกรักมาตลอดไม่ว่าจะจากแฟนคลับ จากตัวเธอเองหรือเพื่อนๆ ของเธอ ที่หลงรักฉันจนเป็นบ้าอยู่แบบนี้ รวมทั้งจีน แฟนฉันเองก็รักฉันมากจนสามารถลืมสิ่งที่เธอบอกเขาแค่ผ่านไปชั่วข้ามคืน ในขณะที่เธอในก็กำลังจะไม่เหลือใครสักคนที่รักเธออีกต่อไปแล้ว นับจากวินาทีนี้)
ใช่ จอมพลรู้มาตลอดว่าไพลินกับญดาเป็นเพื่อนกันแต่ไม่พูด
และนั่นทำให้ญดากลายเป็นแค่เบี้ยเล็กๆ ไร้ค่าในกระดานที่กำลังจะถูกเขี่ยทิ้งไปพร้อมไพลิน
ก่อนที่จอมพลจะรุกฆาตกวินหลังจากนี้...
...........TBC..........
หลายคนอาจจะบ่นว่าลงน้อยจังแต่เราจำเป็นต้องตัดเพื่อความตื่นเต้น
แทนการลงทีละ 50%เหมือนแต่ก่อนนะคะ
อ้า เผื่อใครลืม น้องชายของจินตภัทร โจ จุลภัทรคืออิมเมจ เจย์วงDay6นะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โดยเฉพาะคุณบีนะคะเห็นเงียบๆ แต่ไม่รู้จะคนที่ร้ายกาจกว่านี้มั้ย คาดเดาไม่ได้เลย
//เผยความร้ายที่ซ่อนอยู่ในตัวคุณ 5555 กลัวแว้ววว
คือถ้าแผนจองพี่บีจะสามารถเขี่ยทั้งไพลินและญดา แล้วก็กระชากหน้ากาก(ใช้คำโหดไปมั้ย??)กวินได้ ก็ถือว่าโอเคเลยนะ แต่เราก็ยังหวังว่าถ้ากวินมีบางอย่างปกปิดมกเม้มอะไรพี่บีจริงๆ ก็ยังอยากขอให้ยัยเอินยังอยู่ข้างๆกวินนะ ไม่ต้องเข้าใจในทุกอย่างที่กวินทำก็ได้เพราะถ้ามันเป็นเรื่องไม่ดีจริงๆมันก็คงยากที่จะเข้าใจและให้อภัย แต่ถ้าไม่มียัยเอินก็ไม่รู้ว่าใครจะอยู่ข้างๆกวินแล้ว คงมีแค่ยัยน้ำหวานล่ะมั้ง
น้องไม่รู้เรื่อง อย่าลืมโจมาเกี่ยวน๊า /พนมมือ