[GOT7-FIC] Bad Neighbours & Upside Down #2209Bnior #2209UpsideDown

ตอนที่ 36 : - Once upon a time -

ไรเตอร์เล่า

สวัสดีค่ะ เราไรเตอร์เอง ถ้าเป็นคนอื่นคงมาเขียนตรงนี้ไม่ได้เนาะ เอ้อ บอกทำไม นิยายของเราก็ดำเนินเรื่องมาถึงครึ่งทางแล้วค่ะ แต่สิ่งที่เราสังเกตุคือ พอตอนมันเริ่มยาว และเรื่องเริ่มซับซ้อนขึ้น หลายคนจะลืมจุดเริ่มต้น และลืมว่าจริงๆแล้วเรื่องมันไม่ได้ "ตลก" มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่มันคือมุมมองที่เราทำให้มันดูตลก

จริงๆ ที่เรามาคุยให้ฟังเพราะอยากให้หลายคนที่กำลังตัดพ้อว่าทำไมเนื้อเรื่องมันเป็นแบบนี้ ไรเตอร์เครียดอะไร แกมีปัญหาชีวิตหรอ? ถึงได้มาเขียนฟิคระบายอารมณ์แบบนี้ (ลองหาอ่านได้จากคอมเม้นท์ตอนก่อนหน้ามีคนคิดแบบนั้นจริงๆ) 

เราต้องถามก่อนว่าทุกคนจำได้ไหมว่าทั้งจีนและบี ทั้งสองคนมาอยู่คอนโดฯนี้เพราะอะไรคะ? จำได้ไหม? เราอ่านจากคอมเม้นท์บางคนเรารู้เลยว่าจำไม่ได้แล้ว 5555555 

จีน หนีมาอยู่ที่คอนโดคนเดียวเพราะทำงานไม่ได้ อยู่กับครอบครัวไม่ได้ ตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว ตอนเรียนก็มีแต่เอินที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมหาลัย เป็นรูมเมทกัน เป็นเพื่อนกัน จนกระทั่งได้ทำงานที่เดียวกัน

บี หนีมาอยู่ที่คอนโดเพราะอยู่ที่บ้านไม่ได้ โดนญาติของแฟนเก่าตามจองล้างจองผลาญ กลายเป็นจำเลยของสังคมตรงนั้นจนพ่อแม่เดือดร้อนถึงต้องมาใช้ชีวิตอยู่ที่คอนโด

ทั้งคู่เหมือนกันคือหนีมา มีชีวิตที่ไม่มีความสุขตั้งแต่เริ่ม จีนเป็นพวกเก็บกดจนร้องไห้ง่ายๆ โมโหก็ร้องไห้ เครียดก็ร้องไห้ อินไปกับทุกเรื่อง แม้แต่ตอนแรกที่บีเล่าเรื่องพิมพ์ให้ฟัง จีนก็อินจนร้องไห้ 

ส่วนบีก็เป็นพวกเก็บกดที่แสดงออกในอีกรูปแบบหนึ่ง คือคนประเภทที่เติมเต็มความรู้สึกว้าเหว่ โดดเดี่ยวของตัวเองด้วยเซ็กซ์ และการก่อกวนชาวบ้าน 

และเพราะเหงาเกินไป อ้างว้างเกินไป มีผู้คนรอบตัวมากมาย แต่กลับรู้สึกเหงาเท่าเดิม แต่เมื่อทั้งสองคนมาเจอกัน คนที่ร้ายกาจที่สุดกลับเป็นคนที่พยายามเข้าใจเรามากที่สุด แม้ว่าสิ่งที่บีทำอยู่ เราจะเขียนว่าเขา "พยายาม" ในทุกๆประโยค เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเขา แต่เขาพยายามเพื่อจะได้อยู่กับคนที่เขารัก เพราะในโลกแห่งความจริงไม่มีใครรักกันเข้าใจกันอย่างง่ายดายทุกอย่างต่างต้องใช้ความพยายามทั้งนั้น 

ส่วนเรื่องเอิน เราบอกเลยว่าตัวละครนี้มีความเป็นมนุษย์ในแบบที่หลายคนอาจจะเคยเจอ แต่คิดไม่ถึงหรือมองไม่เห็น 

ในการเปิดตัวเอินครั้งแรก เราจะใช้คำที่ทำให้คนอ่านรู้สึกอยู่เสมอว่าเขาสวย หน้าตาดี เป็นนางฟ้าของบี เป็นคนที่ป๊อปปูล่าร์ในหมู่ผู้ชาย ซึ่งใบเบิกทางของเอินในสังคมคือหน้าตา แต่พออยู่ในที่ทำงานเอินก็เป็นแค่คนที่โดนเจ้านายจิกด่าใช้งานปกติเพราะเอินอยู่ในที่ๆ "หน้าตาไม่สำคัญเท่าความสามารถ" สลับกับ จีน ที่มีชีวิตธรรมดามากๆ กินอาหารเซเว่น ใช้ชีวิตบ้านๆ แต่กลับเป็นคนที่เมื่อย่างก้าวเข้าไปในสำนักพิมพ์แล้วเป็นคนสำคัญ เป็นคนที่ใครๆ ชื่นชมและอยู่ในจุดที่เหนือกว่าเอินในสายงานเดียวกัน

และเรื่องที่เราเขียนไว้ตั้งแต่ต้นคือพฤติกรรมของเอินที่ไม่เคยอยู่ห้องเลยตั้งแต่สมัยอยู่หอพักกับจีน ทำให้จีนมีเวลาเขียนนิยายได้โดยไม่มีใครรบกวน เอินมีพฤติกรรมของคนชอบสังคม ชอบแต่งตัว ชอบผู้ชายและสามารถจะทำอะไรตามใจชอบได้เพราะมีหน้าตาเป็นใบเบิกทาง ใครก็ชอบคนสวย ใครๆ ก็ชอบคนน่ารัก แต่คนน่ารักและสวยจะนิสัยเป็นยังไงเอาแต่ใจแค่ไหนก็มีคนโอ๋ มีคนให้อภัย (ลองสังเกตุดูได้จากสัมคมรอบๆ ตัวคน คนสวยน่ารักจะได้รับการปฎิบัติแตกต่างจากคนขี้เหร่อ้วนดำหน้าสิวอยู่แล้วไม่ว่าสันดานจะเป็นแบบไหน) เราเขียนให้แจ็คกับเอินเป็นคู่ที่สปาร์คกันเร็วมากตั้งแต่เจอกันครั้งแรกในลิฟท์ เพราะเอินสวย และทำตัวน่ารักมาก เป็นผู้ชายที่ไหนก็ใจอ่อน

ส่วนในเรื่องของพฤติกรรมส่วนตัวของเอิน เราเห็นแล้วว่ามีคอมเม้นท์เริ่มตีกัน เพราะฝั่งหนึ่งก็บอกว่าเอินแรด อีกฝั่งก็บอกว่า เอินเมาจะรู้เรื่องได้ยังไง นั่นแหละค่ะ เมื่อเรามองจากสายตาของคนนอกเราจะเห็นว่า "ก็มันเมา" เป็นเรื่องที่ให้อภัยได้ แต่กลับกันสมมติมันคือสถานการณ์ของคุณเอง เราคิดว่าคุณคงไม่ให้อภัยใครเพียงเพราะแค่เขาเมา ไม่อย่างนั้นคนเมาแล้วขับรถชนคนตายก็ไม่น่าจะต้องติดคุก จริงไหม? แถมมีพฤติกรรมซ้ำๆซากๆ ไม่เคยเปลี่ยนเพราะไม่เคยมีใครด่า (ซึ่งจริงๆคนด่าเอินมีนะ แต่เรายังไม่บอกตอนนี้) จริงๆ คนอ่านก็ยังรู้จักเอินแค่ผิวเผินกันหมด ในฐานะเพื่อนจีน ในฐานะลู่ก่ายที่น่ารัก ในฐานะเจ้าหญิงยิ้มสวยของแจ็ค

ทุกคนที่กำลังอ่านตอนนี้ ก็จะเหมือนแจ็ค คือรู้จักแค่มุมหนึ่งของเอินแต่ไม่ทั้งหมด เราอยากให้ใจเย็นๆ ค่อยๆ เสพเรื่องราวไปเรื่อยๆ ชีวิตคนเรามีขึ้นมีลง มีสถานการณ์แต่ต่างกันในแต่ละวัน แต่ในนิยายเราย่อมันลงมา ย่นระยะเวลาสถานการณืเหล่านั้นให้สั้นลง จึงทำให้เนื้อเรื่องมันดำเนินไวมาก จนบางครั้งคนก็งงว่า เดี๋ยวตลก เดี๋ยวเศร้า เดี๋ยวดราม่า จริงๆ เราเขียนนิยายแนวนี้มานานแล้วค่ะ มีทุกรส ทุกอย่างยัดอยู่ในเรื่องเดียว บางครั้งคุณอาจจะได้หัวเราะจนกรามค้าง แต่บางครั้งคุณจะดิ่งไปกับความเป็นมนุษย์ที่คุณไม่ชอบและอุตส่าห์หนีมาจากโลกแห่งความจริงเพื่อมาเสพอะไรบำรุงหัวใจตัวเอง แต่ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ ที่นิยายของเราจะตอกย้ำให้คุณรู้ว่า ตัวละครของเรามันก็คือคนในโลกแห่งความจริงของคุณ คนใดคนหนึ่งที่คุณเคยเจอ หรืออาจจะเจอคนแบบนี้ในอนาคตอันใกล้ 

มีคำถามประมาณว่าจีนกับบีเขารักกันตอนไหน ตอนไหนที่เขารักกัน รู้สึกชอบกันและกัน จริงๆ แล้วมันไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรมว่า "หล่อจังเลยฉันจึงชอบเธอ หรือ นิสัยดีมากเลยฉันจึงรักเธอ" เราเขียนให้สองคนนี้ได้อยู่สถานการณ์ที่ได้สัมผัสกันและกันด้วยหัวใจที่เหงาๆ เพราะธีมของเรื่องมันคือคอนโด 

คอนโดคือสังคมคนเมืองที่เดินออกมาจากห้องไม่รู้จักกัน ต่างคนต่างไปทำงานและเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน ไม่มีใครหรอกค่ะที่หันมาทักคนข้างห้องว่าสวัสดี อรุณสวัสดิ์ (ก็คงมีแต่น้อยมากถ้าไม่ใช่คนมีอายุที่อยากสาระแนคนข้างห้องเป็นงานอดิเรก) 

ส่วนมากชาวคอนโดจะเริ่มทักกันด้วยการด่าไม่ก็ตำหนิแบบที่จีนด่าจอมพล แกตากผ้าปลิวมาห้องฉัน แกสูบบุหรี่ แกเอาขยะมาวางหน้าห้องทำไม แกทำบ้าอะไรเสียงดังนักหนาวะ? 

จากแรกๆ ด่ากันไป ด่ากันมา แต่อีข้างห้องมันดันกลายเป็นคนเดียวในคอนโดที่คุยกับเรา เป็นเพื่อนบ้านคนเดียวที่เรามีในสถานที่ที่เราต่างเป็นคนอื่นแม้ว่าจะอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน 

ส่วนคำถามว่าทำไมจีนถึงทนทั้งที่เอินทำตัวไม่ดีแบบนั้น เราอยากให้ลองถามตัวคุณดูว่า ถ้าหากในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เรามีเพื่อนเพียงคนเดียว เพื่อนที่เราได้มาเพราะเราเป็นรูมเมทกัน (เราจะยังไม่บอกว่าทำไมจีนไม่มีเพื่อนตอนนี้) เอาเป็นว่ามันคือคนเดียวที่เข้าใจเราในบ้างเรื่องที่คนอื่นไม่เข้าใจ เป็นคนเดียวที่กล้าบอกข้อเสียของเรา อยู่กับเราเวลาที่เราเสียใจ และปกป้องเราเวลาที่มีคนมารังแก ในจุดที่มันทำผิดกับเราครั้งแรก มันพลาดไปนอนกับแฟนเราโดยมันไม่ตั้งใจ มันก็มีความรู้สึกที่เจ็บปวด แต่ถามว่าถ้าเพื่อนมันขอโทษเรา มันบอกว่ามันเสียใจ ในจุดที่เราเองก็เคว้างคว้าง เราคงไม่ตัดรอนเพื่อนไปหรือเลิกคบ (ในจุดที่จีนเองก็อ่อนแอเกินไปเพราะไม่มีเพื่อนคนอื่นเลย) 

แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน สาเหตุที่จีนทำแบบนี้กับเอิน ไม่ใช่ว่าจีนเห็นผัวดีกว่าเพื่อน แต่มันเป็นความรู้สึกของคนที่เป็นเพื่อนที่เกิดคำถามว่า "มึงทำแบบนี้กับกูอีกแล้ว?" โดยที่จีนไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเอินไม่ได้ตั้งใจจริงๆ (เหมือนคนอ่านที่มองเห็นในมุมของบุคคลที่สามเป้นป้าข้างห้องตลอดเวลา) 

จีนมีแต่ความรู้สึกที่โกรธที่เพื่อนอ้างเหตุผลเดิมๆ แถมแฟนเพื่อนอย่างแจ็คก็สปอยล์แฟนตัวเองเหมือนไม่มีความผิดอะไรเลย เหมือนเด็กไร้เดียงสา ทั้งที่จีนรู้พฤติกรรมเพื่อนตัวเองดีมาตลอด จีนด่าใส่หน้าแจ็คเรื่องที่เอินมีผัวมาไม่รู้กี่คนแล้ว คนอ่านโกรธจีน แต่สังเกตุไหมคะว่าเอินไม่โกรธ เอินทำได้แค่ประณีประนอม 

ทั้งที่หากเป็นเรา อีบ้าเพื่อนเราพูดประจานเราขนาดนี้เราต้องโกรธปะ? แต่เอินไม่โกรธเพราะหนึ่งในผัวนับร้อยของเอินนั้นมีผัวเก่าเพื่อนด้วยไงคะ....ถ้าโกรธขึ้นมาโวยวายขึ้นมาแล้วเพื่อนมันบอกแฟนใหม่เราว่า "แจ็ครู้ไหมหนึ่งในคอลเล็คชั่นนังเอินมีผัวเก่าฉันด้วย" เราว่าแจ็คคงน้ำลายฟูมปากตาย...จบด้วยการเสียพระรองไปหนึ่งคนเพราะเส้นเลือดในสมองแตก

ก่อนจะลงบทต่อไป เราอยากให้ทุกคนลองกลับไปอ่านตอนแรกๆ ทบทวนดูในบางอย่างที่เราอาจจะอ่านข้ามไป หรือลืมไปแล้ว แล้วอยากให้จำไว้ 1 ข้อว่า คนที่เรารักมักได้อภิสิทธิ์เหนือใคร เพราะเขาคือคนที่เรารัก หากคุณคาดหวังว่าจีนจะเดินไปเอามีดกระซวกไส้จอมพล หรือทำร้ายกันด้วยคำพูดร้ายกาจ อันนั้นไม่ใช่คนรักกันนะคะ อันนั้นเป็นวิญญาณพิมพ์เข้าสิง 5555

มีคนถามความยาวของเรื่อง เราว่าเราเคยบอกในทวิตแล้วว่าเรื่องนี้มี 2เล่มค่ะ จบที่ประมาณ 50-60 ตอน เนื่องเรื่องจะถอยหลังไปเรื่อยๆ ถึงอดีตของตัวละครแต่ละตัว จะถูกขุดคุ้ยเรื่อยๆ มันก็มีตลกบ้างดราม่าบ้างซาบซึ้งบ้าง เพราะตัวละครเองก็มีหลากหลายอารมณ์และความรู้สึก เหมือนกับคุณเอง...ใน 365 วัน คุณก็มีอารมณ์ที่หลากหลาย เหมือนที่กล่าวไว้ข้างต้นค่ะ เพราะมันคือนิยายที่ต้องจบภายใน 50-60 ตอน เราต้องย่อทุกอย่างมาไว้ในระยะเวลาสั้นๆ การพัฒนาทางอารมณ์ของตัวละครก็อาจจะดูเหวี่ยงไปบ้าง เหมือนละครไทยที่นางเอกตอนแรกอ่อนแอมากเลย อยู่ๆก็ฮึดสู้ขึ้นมา ละครมีแค่ 20 ตอนเอง แต่เอาจริงๆ คนปกติในชีวิตจริงใครมันจะมาฮึดสู้หรือคิดได้ภายในวันสองวันไม่ได้ 

ในเรื่องนี้เราไม่เขียนให้ใครเป็นผู้ร้าย หรือเป็นนางร้ายนะคะ ถ้าบางคนเคยอ่านฟิคเรามาบ้างจะรู้ว่านิยายของเราไม่มีนางร้าย ไม่มีตัวร้าย มีแต่คนที่น่าสงสารที่ไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมันทำร้ายคนอื่น ทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ ก็เหมือนโลกแห่งความจริงของเรา ไม่มีใครเป็นนางร้ายหรอกค่ะ มีแต่คนที่อาจจะร้ายกับเรา แต่เขาเป็นคนดีคนน่ารักของคนอื่น เหมือนเราเองก็เลือกที่จะดีกับคนที่เราชอบ คนที่มีผลประโยชน์กับเรา 

ขอให้อ่านด้วยความผ่อนคลายบ้างนะคะ ถึงเรื่องมันจะเครียด การอ่านโดยไม่คาดหวังบ้างก็ดีเหมือนกัน ดีทั้งกับตัวคุณ และกับคนเขียนอย่างเรา ก่อนจะคอมเม้นท์อะไร คิดดูดีๆ อ่านทวนก่อนว่าถ้าเป็นตัวคุณเองได้รับคำพูด หรือข้อความ แบบนี้ ตัวคุณเองโอเคไหม? อย่าทำร้ายคนอื่นเพียงเพราะ "ฉันหงุดหงิดไม่ได้อย่างใจ" เพราะคนเขียนก็มีหัวใจนะคะ  

..............ขอบคุณค่ะ.............

#2209Bnior