[FIC-EXO] STORY of HUNNIE #ฮุนนี่ขี้อิจฉาTH [TAOHUN]

 

INTRO......


 

ตลอดชั่วชีวิตของคุณ คุณเคยคิดไหมว่า
คนบางคนไม่ต้องทำอะไรก็มีแต่คนรักคนชอบ มีแต่คนรุมให้ความสนใจ

ในขณะที่คนบางคนพยายามมากมายเหลือเกินเพื่อที่จะให้มีใครสักคนมารัก
แต่กลับถูกทิ้งไว้กับความเหงาความเดียวดายมาครึ่งชีวิต

ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนจำพวกหลัง ผมก็แค่ต้องการให้ใครสักคนมารัก ใครสักคนมาให้ความสนใจ ถ้าหากเจอใครคนนั้นแล้วละก็ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ปล่อยเขาไปจะดูแลรักษาให้เขาอยู่กับผมไปนานๆ แต่ประเด็นคือผมยังหาไม่เจอ แต่ก็ช่างเถอะ ผมว่าสักวันนึงพระเจ้าคงจะส่งคนๆนั้นมาให้ผมแน่ๆ ตอนนี้ผมอาจจะหาคนที่รักไม่เจอ แต่ถ้าให้หาคนที่เกลียดละก็ ผมมีอยู่คนนึง....

“เอ่อ เซฮุนไปกินข้าวด้วยกันไหม วันนี้ฉันเป็นเจ้ามือนะ”

เจ้าของชื่อเหลือบมองร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีฟ้าที่กำลังชวนเขาไปกินข้าวด้วยท่าทีเก้อเขินเล็กน้อย

“ทำไมต้องเป็นเจ้ามือ? ถูกหวยมาหรอ?” เซฮุนถามน้ำเสียงห้วนๆ

“คือวันนี้วันเกิดฉันหนะ” เจ้าตัวตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นก็หุบลงฉับเหมือนปิดสวิตช์เมื่อร่างผอมที่ถูกชวนเอ่ยกลับมา

“วันเกิดนี่ไม่ใช่ว่าต้องให้คนอื่นเลี้ยงหรอ อยากให้คนอวยพรวันเกิดก็เลยต้องเลี้ยงข้าวงั้นสินะ ฉันไม่มีเงินซื้อของขวัญให้นายเป็นการตอบแทนหรอก ขอบคุณที่ชวนนะ”

เจ้าของวันเกิดค่อยๆหมุนตัวกลับมาแล้วเดินมาหากลุ่มเพื่อนที่รออยู่ เจ้าตัวได้แต่เม้มปากแน่นในขณะที่เพื่อนคนนึงวาดแขนมาโอบไหล่เพื่อปลอบใจ พร้อมคำพูดที่ตั้งใจพูดให้เซฮุนได้ยิน

“ฉันบอกแล้วไงจื่อเทาว่าอย่าไปชวนเขา คนบางคนหนะก็เหมาะจะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตเพราะนิสัยเป็นแบบนี้แหละ”

คนถูกว่ากระทบก้มหน้าทำงานพร้อมขบกรามแน่น นิ้วมือเรียวจิ้มคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์เสียงดังเหมือนตั้งใจจะกลบเสียงของเพื่อนร่วมงานที่พูดถึงเขาไม่ดี

ที่ผมบอกว่าผมมีคนที่เกลียดอยู่คนนึง เขาคนนั้นก็คือเจ้าของวันเกิดวันนี้แหละ

ใช่...เขาคือหวงจื่อเทา พนักงานแผนกสินเชื่อผู้ได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นจากการโหวตของลูกค้านับพัน

ผมเกลียดเขาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน เพราะอะไรหรอ? ก็เพราะใครๆก็เอาแต่เรียกหาเขาหนะสิ

จื่อเทากินขนมไหม?

จื่อเทาไปพักก่อนไหม?

จื่อเทาเราไปกินมื้อกลางวันอะไรกันดี?

จื่อเทาเย็นนี้กลับยังไง ติดรถพี่ไปไหม?

จื่อเทาเอาอะไรไหมพี่จะไป7-11?

ทั้งแผนก ไม่สิ ทั้งธนาคารมีแต่ชื่อ จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา จื่อเทา

จนบางครั้งผมแม่งพิมพ์ชื่อลูกค้าผิดเป็นชื่อมัน ทุเรศสิ้นดี คนอะไรมีแต่คนล้อมหน้าล้อมหลัง มีแต่คนรัก มีแต่คนเอาใจ มีแต่คนเอ็นดู ในขณะที่ไอ้ที่ล้อมรอบจื่อเทากลับมองผมด้วยสายตาเหยียดๆ นั่นมันยิ่งทำให้ผมเกลียดเขาเข้าไส้ ไม่สิ ผมอิจฉาเขามากกว่า อิจฉาจนเกลียดไปเลย คนอะไรมีแต่คนรักทั้งที่ผมก็ไม่เห็นมันจะทำอะไรเลย แล้วผมหละ? ล่าสุดผมซื้อส้มมาโลนึงวางหน้าตู้เอกสารแล้วบอกทุกคนว่า

“ทุกคนกินส้มนี่ได้นะ เราซื้อมากินแล้วกินไม่หมด”

คือผมพูดไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้พวกเขาเกรงใจ แต่ผลคือไม่มีใครมาหยิบส้มของผมสักคน! แม้กระทั่งป้าแม่บ้านก็เดินมาหยิบมันไปทิ้งเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ผมโกรธมาก นี่พวกเขาหมางเมินน้ำใจจากผมงั้นหรอ? หลังจากนั้นผมก็ไม่ซื้ออะไรมาแบ่งพวกเขาอีก แล้วในขณะเดียวกัน หวงจื่อเทามีอะไร?

โถลูกอมราคาถูก 1 ใบ ที่คอยเอาลูกอมมาเติมทุกวัน ก็แค่นั้น? มันไม่เคยพูดชวนใครมากินด้วยซ้ำ แต่ทุกคนพอเดินมาคุยงานกับมันก็หยิบลูกอมในโหลมันไปจนหมด โดยไม่เคยขอบคุณหรือขอกินเลยสักคน!

หรือว่าลูกอมที่มันเอามาเติมทุกวันจะใส่ยาเสน่ห์? 



#ฮุนนี่ขี้อิจฉาTH


 

.....................................

ทอล์คแปบ! 



               กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วอ่ะ ทุเรศมาก 555555 คืออยู่ๆพลอตเรื่องก็มา อย่าเพิ่งทวงฟิคเก่านะคะ กราบ

เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเกาหลีเรื่อง Very Ordinary Couple ค่ะ ใครอยากดูจิ้มในลิ้งค์ในชื่อนะคะเข้าไปกดดูที่จอล่างค่ะ จอบนมันเอาไว้หลอกเฉยๆ
 

ที่เหมือนกันคือฉากหลังของเรื่องคือธนาคารค่ะ ทั้งคู่ทำงานในธนาคาร แต่ว่าการดำเนินเรื่องกับบทสรุปต่างกันนะคะ เราแต่ได้แรงบันเดาลใจในส่วนของอาชีพที่ทั้งคู่ทำค่ะ ส่วนนิสัยนั้นไม่เหมือนเลย เราแต่งฟิคมาส่วนใหญ่น้องฮุนจะคลั่งรักมาก รักจื่อเทาแบบสุดๆ ถ้าใครอ่านฟิค 5ปีเทาฮุน กับฟิคสั้นใน All About Taohun จะรู้เนอะ

แต่พอมาเรื่องนี้แหวกสุดค่ะ น้องฮุนเกลียดเทาระดับทำลายล้างมาก ตามแท็กฟิคเลยค่ะ #ฮุนนี่ขี้อิจฉาTH  ที่ใส่ทีเอชเข้าไปเพื่อไม่ให้แท็กพังนะคะ เพราะน้องกีต้าร์เคยบอกว่าแท็กถ้าลงด้วยสระมันจะไม่แท็กให้ในทวิตเราเลยใส่ TH ที่ย่อมาจากเทาฮุนลงไปด้วย ไม่ได้ย่อมาจากไทยแลนด์นะ 555555 อยากให้ลองติดตามกันดูนะคะ น้องฮุนอาจจะนิสัยน่ารังเกียจไปบ้าง แต่รับรองว่าน่ารัก(มั้ง)  เรื่องนี้เป็นโรแมนติกคอมมาดี้จ้า
 

โอเคหลังจากอ่านทอล์คแล้วก็ไปเริ่มบทที่ 1 กันเลย เย้! 

© themy  butter

© themy�butter