คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter......3
Chapter 3
“Oh oh oh yeah oh, oh oh yeah oh นอ ัล-นา-อ อ-มัล!” เสียเพลาเรื่อยายเสียั้อห้อรับแ โยมีหนุ่มร่าบานั่ถือไมท์ประำที่อยู่บนโฟาหน้าอทีวีนาให่ ในวันหยุยาวที่แสนน่าเบื่อสิ่ที่ผมอบทำอนอยู่บ้านมาที่สุ็ือ าราโอเะ และที่าไ้็ือ SNSD วโปรอผม ไม่มีรั้ไหนที่ร้อาราโอเะแล้วะไม่มีเพลอโยอน ผมเนี่ยแฟนบอยัวริเลยนะ
“ี-า มวอน-เ? อุ-ยอ นอ-มู -แท เน อ อา-นี? นา-โบ-โ พยอ-บอม-ฮา-ัน-ทา แย”
“แบฮยอน”
“ออ~~ ือ นัม-า วัน-อน มัม-เม ึล-รอ-นา บวา!”
“แบฮยอน!”
“มัล-โ อัน-เว! มัน-โ อัน-เว!”
“พยอน แบฮยอน!!!!!” ??? ใรเรียอ่ะ
“โอ๊ะ านยอล อ่านหนัสือเสร็แล้วหรอ มาร้อเพล้วยันสิ ำลัสนุเลย^^” ยอมโผล่ออมาาห้อสัทีนะุแฟน ั้แ่เ้าแล้วไม่ยอมสนใเ้าเลย
“ร้อบ้าอะไรล่ะ แหปาะเสียัแบบนี้ ันะอ่านหนัสือรู้เรื่อไ้ยัไ” แหปาั้นหรอ? ัะหุหิมั่แล้วนะอียอล “แล้วนั้นแน่ใหรอว่าร้อเพลอ่ะ เสียยัะลูหมาู่เ้านายั้นแหละ” 0[]0!! นั้นปาหรอ
“็ร้อาราโอเะมัน็้อใ้ไมล์ะไม่ให้เสียัไ้ไล่ะ แล้วถ้าอ่านหนัสือไม่รู้เรื่อ็ออไปอ่าน้านอโน้นันะร้อเพล แะทำไม” แบฮยอนเริ่มึ้นเสียบ้าแล้ว
“ะวนทะเลาะใ่มั้ยฮะ”
“แล้วใรเริ่ม่อนล่ะ แ่าัน่อนนะ”
“แล้วใร่อเรื่อ่อนเล่า ทำเสียเอะอะัลั่นบ้านะนานี้”
“็แล้วใรมันเป็นนทำให้ันเหาน้อมาร้อเพลนเียวแบบนี้เล่า อ่านหนัสือบ้าบออะไรอแมาั้เป็นอาทิย์แล้วนะ สนใันบ้าสิวะ” นี่ะร้อไห้แล้วนะพูเลย น้อยใเว้ย
“อ่อ นี่สรุปว่าเรียร้อวามสนใั้นหรอ เหอะ หัทำอะไรที่มันมีสาระมั่สิแบฮยอน เป็นแบบนี้ไันถึไม่อยาะสนในาย!!” พูเสร็แล้ว็หันหลัเินหนีเยเลย แบฮยอนโธรริๆแล้วนะ ไอ้บ้าปาร์านยอล
“เพล้!!!!!!!!!” เศษระร่วลพื้นเสียันานยอลหันมามอ และนั้น็ือถ้วยราวัลนะารประววนรีสุที่รัอานยอลนั้นเอ
“เห้ยยย/เฮ้ยยย” สอเสียประสานัน้วยวามใ านยอลใมาเมื่อเห็นว่าถ้วยราวัลอัวเอแ
“แบฮยอน ทำบ้าอะไรอนายเนี่ย” านยอลรีบ้มลไปหยิบเศษถ้วยราวัลที่พื้นึ้นมาูแล้วหันมาวาใส่แบฮยอนอย่าเรี้ยวรา
“ะ ัน ไม่ ไ้ั้ในะานยอล” แบฮยอนไม่ไ้ั้ใริๆนะ ็มันโมโหหนิ แล้วพอรู้ัวอีทีไมล์ที่ถืออยู่ในมือ็ลอยออไปแล้ว แ่ริๆแล้วแบฮยอนั้ใปาไมล์ใส่านยอลนะ ไม่ไ้อยาให้มันโนถ้วยราวัลที่ั้อยู่บนโ๊ะ้าๆนั้นเลยนะ แบฮยอนหน้าีไปหมเารู้สึผิริๆ
“ะอโทษนะานยอล เ้าไม่ไ้ั้ใริๆนะ” แบฮยอนนั่ล้าๆานยอลพยายามะ่วยเ็บเศษแ้วที่ระายอยู่บนพื้น
“ไม่้อมาแะ ะเอาอย่านี้ใ่มั้ย ะทำลาย้าวอใ่มั้ย ไ้ ถ้านายเล่นอย่านี้ ไ้!!” านยอลเินไปหน้าทีวีแล้วหยิบแผ่นีีบนั้นวาีีออมา
“ะ านยอล ทำอะไร เอาแผ่นนั้นออมาทำไม” นั้นมันแผ่นsnsd รุ่นลิมิเอิิั่นเลยนะ
“ทำอะไรั้นหรือ ็ทำแบบนี้ไ” านยอลพูบ็แะล่อเอาแผ่นีีออมา แล้ว็หัแผ่นีีแเป็นสอท่อนแล้วโยนทิ้ลพื้น้าหน้าแบฮยอน
“อ้า อะ อะ ไอ้บ้าานยอลลลลลล แทำอะไร!!! แหัแผ่นโยอนันไ้ไ นี่ันสั่อมาเป็นเือนเลยนะว่าะไ้มาอ่ะ ไอ้หูามึทำอะไรเนี่ย!!!” แบฮยอนสิแไปแล้ว หลุปาพูำหยาบออมาเมื่อเห็นสมบัิล้ำ่าอนโนทำลาย่อหน้า่อา
“ะอีแ่อเป็นเือน แ่ถ้วยเนี่ย ัน้อมเป็นปีว่าะไ้มานะ เทียบันไ้ที่ไหน ............แบฮยอน!!! ............แบฮยอนะไปไหน!!!!!?” านยอนพูยัไม่ทันบ แบฮยอน็เินหนีึ้นไป้าบนห้ออเา ราสัหร์ัไม่่อยี านยอลึรีบเินามแบฮยอนไป แล้วราสัหร์อเา็เป็นริ แบฮยอนเปิู้เสื้อผ้าอเาแล้วหยิบหมวใบโปรอานยอลออมา
“เห้ยเห้ยเห้ย!!หมวนั้น!!! ไม่ไ้นะแบฮยอน!!!! อย่าอย่าอย่า!!!!!” านยอลรีบพุ่ไปว้าหมวใบนั้นหวัะแย่ืนแ่แบฮยอนไวว่า หลบมือยาวอานยอลไว้ไ้ อนนี้แบฮยอนน้ำานอหน้าแล้วเพราะวามเสียใที่ถูานยอลหัแผ่นีีอเา
“แหัีีันใ่มั้ย ันะัหมวเหวยอแใหู้!!!” แบฮยอนไม่พูเปล่า เินไปว้ารรไรที่วาอยู่บนโ๊ะทำานใล้ๆับที่ทัู้่ยืนอยู่
“อย่านะแบฮยอน!!! นั้นมันchanelเลยนะ เป็นหมื่นนะเห้ย!!!!!” านยอลเริ่มสิหลุแล้วเ่นัน นั้นมันหมวใบโปรล้ำ่าที่เาถนุถนอมมาที่สุในบรราหมวที่เาสะสมมาเลยนะ
“นี่แหนะ นี่ นี่ นี่ ......แว้”
“พยอน แบฮยอน!!!!!!!!!!”
“แล้วมัน็ไปเอา้าวอผมมาทำลายเือบหมเลยอ่ะ วันนั้นนะบ้านนี่เละไม่มีที่ะยืนเลยล่ะพีู่โฮ” แบฮยอนเล่าเรื่อในอีใหู้โฮฟั หลัาที่โนยั้นยอให้เล่าอยู่นาน
“โห พวนายนี่แสบันริๆเลยนะ เรื่อเล็ๆ็ทะเลาะันะให่โเลย”
“็เพราะเรื่อเล็ๆนี่แหละพี่ พี่รู้มั้ยว่าปาร์านยอลมันเป็นมนุษย์ที่ปาเสียที่สุในโลที่ผมเยเอมาเลย มันไม่ไ้เป็นพระเอมารยาทามอย่าที่พี่ิหรอนะ”
“เอิ่มมม ว่าแ่บยอน เยอยู่้วยันับุานยอลเลยหรอ?” 0[]0!!
“ะ ็ ็ ประมานั้นแหละ แหะ แหะ ^^” ลืมไปเลย แบฮยอนเอ้ยเล่าเรื่ออะไรไม่เล่า ันไปเล่าเรื่อที่ทะเลาะันในบ้าน ลืมนึไปเลยว่ามันไม่วร ลืมนึเรื่อนี้ไปเลย T^T
“นี่ไม่ใ่แฟนธรรมาทั่วไปแล้วมั้”
“็ไม่ไ้แปลอะไรสัหน่อย ็แ่อนนั้นเรียน้วยัน แล้วานยอล็มีบ้านแถวมหาลัย ็เลยย้ายไปอยู่้วยแ่นั้นเออ่ะ พีู่โฮอย่ามาทำเป็นับผิันไ้มั้ยเล่า ่อไปไม่เล่าอะไรให้ฟัแล้วนะ”
“โอเ โอเ ไม่ล้อแล้ว็ไ้ เอาล่ะไ้เวลาไป้อมแล้ว อีไม่ี่วัน็้อโปรโมทแล้วนะ ้อทำให้ีๆนะบยอน ท่านประธานำับมาว่าสเแร้อออมาีที่สุ” อาทิย์หน้าผม็ะไ้ึ้นแสเบิวสเ ในรายารเพลัที่ผมใฝ่ฝันแล้วล่ะรับ ผมฝึ้อมมาถึสามปีเลยนะว่าะไ้เบิว ัะื่นเ้นแล้วสิรับ
TBC
Talk : สั้นไปหน่อย ออภัย อนนี้ไม่มีไรมา เป็นอีอันแสนหวานอานแบอ่ะนะ หื้ม? ฮ่าๆๆๆๆ พอีว่าไร์ะมาลให้นานแล้วแหละ แ่อมันมาอแะ่อน เลย้อส่่อมเลย พอ่อมเสร็็รีบมาลทันทีเลยนะุบุุบุ
ความคิดเห็น