ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [นิยาย] The Illusion... (พันธนาการระหว่าง 2 พิภพ)

    ลำดับตอนที่ #9 : [Chapter] 6 - The Illusion... (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 53


    Part  6 … The Illusion

     

    - ห้องประทับ –

     

    พวกเจ้าออกไปก่อนเสียงบุรุษในชุดเกราะสีดำ สั่งให้เหล่านางกำนัลที่คอยรับใช้ออกจากห้องของตนทันทีที่ก้าวเข้าไป

     

    “…..”

     

                    เอเลนที่เดินตามหลังของเซเรสมาตั้งแต่ห้องโถง ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูห้องประทับของฝ่ายชาย นางยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น พร้อมกับมองแผ่นหลังของชายที่เดินนำหน้าตนด้วยท่าทีเฉยชา

     

    เข้ามาสิเสียงทุ้มกล่าวต่ออย่างกันเองเมื่อเห็นว่าสตรีที่มาด้วยนั้นไม่ยอมเดินเข้ามาในห้อง

     

    “…..”

     

    เจ้าจะยืนอยู่ตรงนั้นรึ....มาหาข้าสิเซเรสกล่าวต่อขณะที่มือของตนกำลังแกะผ้าคลุมออกวางพาดไว้ที่เก้าอี้นั่ง

     

    จะเข้ามาดีๆ หรือต้องให้ข้าเข้าไปอุ้มเจ้า...ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอให้กับความดื้อของร่างบางที่ยืนสง่าอยู่ตรงนั้น ก่อนที่ร่างสูงจะตัดสินใจลุกเดินเข้าไปหาร่างบางหมายจะอุ้มตามที่พูด

     

    อย่า!!...แตะต้องข้า...ท่านแม่ทัพหญิงสาวเอ่ยเสียงนิ่ง ไร้ความกลัวใดๆ ทั้งยังเหล่ตามองท่านแม่ทัพด้วยหางตาอย่างไม่หวั่นเกรง จนทำให้อีกฝ่ายยอมแพ้เสียเอง

     

    เฮ้อ....หัวแข็งกว่าที่ข้าคิดไว้อีกนะ


    .
    .
    .

     

    งั้น...ข้าว่าเจ้าบอกข้ามาดีกว่าว่า เจ้าเป็นใครกันแน่เอเลน ไม่งั้นคืนนี้ข้าคงได้หาความสุขจากเรือนร่างของเจ้าแน่ชายหนุ่มเจ้าของผมสีดำสนิทเปลี่ยนสถานการณ์ใหม่ทันที เมื่อเห็นว่าฝ่ายหญิงไม่เล่นด้วย

     

     

    “…..” เอเลนยังคงเงียบไม่ยอมเอ่ยวาจาใดๆต่อท่านแม่ทัพ กิริยาท่าทางของนางนั้นเองที่ทำให้ท่านแม่ทัพอดยลโฉมเสียมิได้ ครั้นสายตาจ้องมองไปทั่วร่างของหญิงสาวยิ่งทำให้ชายหนุ่มขาดสติได้ง่ายๆ

     

                    ด้วยผิวขาวที่เนียนนุ่มน่าสัมผัส กับประกายสายตาคมดุที่จ้องมองร่างของชายหนุ่มอย่างเย็นชา จมูกโด่งสันได้รูปรับกับโครงหน้าของนาง ริมฝีปากสีชมพูอิ่มชวนน่าลิ้มลอง จนทำให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปคลอเคลียอยู่ใกล้ๆร่างหวานตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเชิญชวนอยู่ตลอดเวลา ปลายนิ้วสากลูบไล้ไปตามแขนเรียวก่อนจะชะงักเมื่อโลหะเย็นจ่ออยู่ตรงหน้าท้อง

     

    อย่าแตะต้องข้า!!

     

    เจ้าก็ตอบข้ามาก่อนสิเอเลน เจ้าเป็นใครเซเรสเอื้อมมือไปจับข้อมือบางแน่นก่อนจะออกแรงบิดจนทำให้ข้อมือร่างบางสั่นเล็กน้อยก่อนจะปล่อยกริบมีดทันที พอดีกับที่แขนแกร่งโอบรัดเอวบางให้เข้ามาแนบชิดใกล้กันจนสามารถสัมผัสได้ถึงไออุ่นของลมหายใจของแต่ละฝ่าย

     

    ถ้าท่านหยาบคาย...ข้าก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจด้วยทักษะที่เหนือกว่าของเอเลน่า และความว่องไวจากการฝึกพิเศษมานั้นทำให้ร่างบางเอี้ยวตัวหลบไปด้านหลังของชายหนุ่ม ก่อนจะใช้ส้นมือฟาดลงท้ายทอยหมายจะให้หมดสติภายในครั้งเดียว

     

    หมับ ร่างสูงหมุนตัวหลบอย่างรวดเร็ว มือแกร่งรอรับกับการตอบโต้จากร่างบางพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเหล่บนใบหน้า เอเลนถึงกับสะดุ้งเฮือก ถึงแม้ว่าเอเลน่าจะเป็นถึงนักรบเทพ และแม้นว่านางจะฝึกมาหนักเพียงใด แต่ก็ยังพ่ายแพ้ให้กับความชำนาญในหลายๆด้านของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัด

     

    งั้นข้าไม่เกรงใจเจ้าละสิ้นเสียงของร่างสูง มือหนาออกแรงเพิ่มเพื่อดึงให้ร่างบางขยับเข้าใกล้ พร้อมกับริมฝีปากหนา ทาบทับเข้าหาปากนุ่มอย่างโหยหา  ลิ้นอุ่นสอดแทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากลิ้มรสอ่อนหวานเนิ่นนาน ก่อนจะบดขยี้รุนแรงด้วยตัณหาราคะ จนร่างระหงเกือบจะหมดลมหายใจ

     

    จึก!’ เข็มอาบยาสลบชนิดเบา ถูกฝังบนท้ายทอยของร่างสูงภายในเสียววินาที

     

                    เซเรสนิ่วหน้าด้วยความเจ็บจนทำให้ร่างของตนผละออกมาจากร่างบาง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเข็มออกมาจากท้ายทอย พร้อมหันหน้ามามองเอเลนที่มีสีหน้าแดงจัดที่กำลังหอบกับรสจูบของตน ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง  ร่างของเซเรสก็ล้มลงกับพื้นทันที

     

    ขอบใจเจ้ามาก กาบริเอลล่า อย่านำเรื่องนี้ไปรายงาน ลูซิเฟอร์เด็ดขาด เข้าใจมั้ย?เอเลนกล่าวขอบคุณกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงเงาของชั้นหนังสือ

     

    “…..”

     

                    กาบริเอลล่า เทสทารอสซ่า ตัวแทนของท่านลูซิเฟอร์ ยังคงก้มหน้านิ่งในขณะที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเอเลน นางยังคงไม่มีการตอบใดๆทั้งสิ้น จนกระทั่งเอเลน่าเดินออกจากห้องไปด้วยอาการอ่อนแรง กาบริเอลล่าสะบัดผมของนางพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังของท่านหญิงที่กำลังเดินหายไปจากห้อง กาบริเอลล่ามองร่างตรงเท้าของนางด้วยสายตาเย็นชา สองมือบางค่อยๆพยุงร่างของเซเรสไปทิ้งไว้บนเตียง

     

    ไม่น่ารนหาที่เลยนะท่านแม่ทัพ ยามรุ่งพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร หากข้านำเรื่องที่ท่านล่วงเกินท่านหญิง กลับไปรายงานปากเล็กเผยอพูดกับร่างไร้สติตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยนเพียงแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น ร่างเล็กบ่นพรึมพร่ำสักพัก ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น นางถอนหายใจก่อนจะพาร่างที่เกือบจะหมดแรงเพราะร่ายเวทย์หยุดเวลา ไปนั่งพิงตรงหน้าต่างแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน



    .
    .
    .
    .

    HG : โอ้ว ว ว ว ว  ว ไรเตอร์อยากอัพมากกว่านี้นะ แต่ keyboard มันไม่ได้ดั่งใจเลย ย ยย ปุ่ม shift กับ backspace มันค้างเวลากด ทำให้เซงมาก ก ก ถ้ามีตรงไหนผิด บอกด้วยนะคะ ไรเตอร์จะมานั่งแก้ทีหลัง วันนี้ขออัพแค่นี้ก่อนนะ ถ้าไม่จุใจ อย่าเพิ่งงอน น้ าา า ตอนหน้าจะพยายามอัพให้เยอะกว่านี้  ขอบคุณมากเลยคะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×