คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Chapter] 5 - The Illusion... (100%)
Part 5 … The Illusion
- กลางห้องโถง –
“ข้าถามชื่อเจ้า เหตุใดจึงเงียบ?” กษัตริย์ลูออสตัดสินใจย้ำคำถามของตนอีกรอบ เสียงอันก้องกังวานที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจของเขานั้น ทำให้นางถึงกับสะดุ้งก่อนจะตอบด้วยเสียงอันสั่นเทา
“เอมิเลีย...เอมิเลีย ฟาร์มิวลัสเพคะ” ร่างบางตอบเสียงแผ่วเบาแม้แต่เจ้าของคำถามเองยังแทบจะไม่ได้ยิน
“เจ้าว่าอะไรนะ?...เวลาตอบข้าช่วยเงยหน้าของเจ้าด้วยจะได้ไหม?” ลูออสเบาเสียงลงทันทีที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของนาง กษัตริย์เอื้อมมือไปจับเรียวคางของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเงยหน้าของนางขึ้นมาเพื่อให้สบตากับเขาโดยตรง ยิ้มอ่อนๆของลูออสค่อยๆส่งมายังเอมิเลียจนทำให้นางเริ่มรู้สึกดีขึ้น
“ขออภัยเพคะฝ่าบาท...หม่อมฉันนามว่า เอมิเลีย เพคะ” ร่างบางในชุดแพร่สีฟ้าอ่อนส่งยิ้มหวานปนเขินให้กับกษัตริย์ ลูออสด้วยความไร้เดียงสา
“ค่ำนี้เจ้าอยู่กับข้าก่อนได้ไหม เอมิเลีย” จากบทสนทนาอันยาวนานของทั้งสอง จนในที่สุดกษัตริย์ลูออสจึงตัดสินใจถามเพื่อให้เกียรตินาง
ร่างบางที่บัดนี้ใบหน้าแดงระเรื่อจนใบหน้าร้อนผ่า เอมิเลียกรอกตาไปมาเพื่อกลบความอาย ริมฝีปากของนางเม้มเข้าหากันเบาๆ นางใช้เวลาคิดไตร่ตรองดูชั่วครู่ก่อนจะตอบกลับเป็นเชิงนัยๆ
“หม่อมฉันยังมิแน่ใจเพคะ ต้องขออนุญาตเจ้าของคณะเสียก่อน” คำตอบที่ร่างสูงได้รับนั้นทำให้ริมฝีปากคลี่ออกอย่างเห็นได้ชัดถึงแม้ฝ่ายหญิงจะตอบเป็นนัยๆ แต่สำหรับกษัตริย์คำตอบของนางคือ ‘ได้แน่นอนเพคะ’ เท่านั้น
ลูออสมองสำรวจใบหน้านวลของหญิงสาวเล็กน้อย รอยยิ้มของนางช่างดูสดใสนักเวลาที่ได้ชม ร่างสูงเหม่อมองนางเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันไปหา องครักษ์ข้างกาย
“เดสทินี” เสียงเรียบของลูออสที่หันมาหาองครักษ์ของตน
“เพคะ...หม่อมฉันจะจัดการให้” เดสทินี หญิงสาวที่มีเส้นผมยาวตรงสลวยสีดำสนิท ใบหน้างดงามดุจดั่งนางพญา อีกทั้งยังมีดวงตาสีม่วงที่มีเสน่ห์ดึงดูดให้เลียวกลับ จากความฉลาดของนาง เพียงแค่เรียกชื่อนางก็เข้าใจในคำสั่งทันที
“ดี!” คำชมเพียงแค่คำเดียวที่ออกจากปากของลูออส
เดสทินี เหล่มององครักษ์อีกด้านของกษัตริย์ที่บัดนี้เอาแต่มองนางด้วยสายตาล่วงเกิน แน่นอนว่าองครักษ์หญิง ณ ยามนี้นับว่าน่ามองยิ่งนัก ด้วยชุดเต็มยศของนางเวลาออกงาน มักจะเป็นสีดำเสมอ ไม่ใช่เพียงเพราะชุดเบาบางของนางที่นอกจากจะรัดรูปแล้วยังเบาเหมือนขนนกแล้ว ผ้าแพร่ไหมสีม่วงอ่อนที่คลุมแขนของนางอีกทั้งยังคลุมสะโพกจนรู้ถึงสัดส่วนอย่างชัดเจน มิใช่แค่องครักษ์เท่านั้นที่มองนาง แม้แต่บุรุษภายในงานยังเลียวมองนางกันทันทีเมื่อสบโอกาส
“divide” เดสทินีร่ายคาถาเบาๆ ก่อนที่เงาของนางจะแยกออกเป็นสองส่วนแล้วค่อยๆปรากฏตัวนางขึ้นมาอีกคน ยืนข้างๆคอยรับคำสั่งของนาง
“ดูแลกษัตริย์แทนข้าที” นางพูดกับร่างเงาของนางอย่างเคร่งครัดจนทำให้องครักษ์อีกฝ่ายถึงกับหลุดขำออกมา
“มีข้าอยู่ทั้งคน ไม่ต้องพึ่งเวทย์เงาของเจ้าก็ได้มั้ง เดสท์” คีย์ราช ชายหนุ่มผู้มีเจ้าของนัยต์ตาสีเพลิงกำลังพูดหยอกล้อกับนักเวทย์หญิงที่บัดนี้ร่างของนางแยกเป็นสองร่าง ซึ่งกำลังมองมายังชายหนุ่มที่กวนประสาทนางได้ตลอด
“ถ้าเจ้าพึ่งพาได้สักนิด ข้าคงไม่ต้องเสียแรงร่ายเวทย์คุ้มกันฝ่าบาทหรอก” คำพูดอันเชือดเฉือนของนางที่หลุดออกมาในแต่ละครั้งนั้น มักจะทำให้องครักษ์หนุ่มนึกสนุกที่ได้แหย่อีกฝ่ายเล่น
“พอได้แล้ว!!” ลูออสที่ยืนดูฝีปากขององครักษ์ของตนปะทะกันพอสมควร เริ่มไม่สบอารมณ์
“เป็นถึงองครักษ์มายืนเถียงกันในที่แห่งนี้ พวกเจ้าคิดว่าสมควรแล้วหรือ?” เมื่อเห็นท่าทีสงบนิ่งของเหล่าองครักษ์ ลูออสจึงตรัสต่อเป็นการตักเตือนทันที
“ขออภัยเพคะ.../....”
“เจ้าก็เช่นกัน คีย์ราชเลิกทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโตสักที” ลูออสถอนหายใจเบาๆ กับกิริยาขององครักษ์ที่เห็นเป็นประจำจนชิน
“เดสทินี” ร่างสง่าที่ยืนมององครักษ์ฝ่ายซ้ายของตนนิ่ง เรียกชื่อของนางอีกครั้ง
“เพคะ” เดสท์ที่รู้หน้าที่รีบรับคำสั่งแล้วเดินออกมาทันทีก่อนจะเกิดศึกฝีปากกับอีกฝ่าย
“ว้า~~ แล้วข้าจะแหย่ใครละ...ช่างน่าเบื่อนัก” เสียงตัดพ้อของหนุ่มดวงตาสีเพลิงดังขึ้นเบาๆด้วยทีเล่นทีจริงจนทำให้กษัตริย์หันมามองอย่างอดเสียไม่ได้
“เจ้าพานางไปยังห้องของข้า แล้วสั่งให้แม่นมดูแลนางให้ดี”
“ขอรับฝ่าบาท” คีย์ราชโค้งรับคำสั่งจากกษัตริย์ทันที พร้อมกับเดินเข้าไปหาเอมิเลียเพื่อนำทางนางไปยังห้องบรรทมของกษัตริย์
“เจ้ารอข้าที่นั้นก่อนนะเอมิเลีย งานเลิกยามใดข้าจะไปหาเจ้า” กษัตริย์ลูออสกระซิบข้างหูนางอย่างแผ่วเบา ก่อนที่นางจะเดินตามองครักษ์ไปนั้น กษัตริย์หนุ่มรูปงามได้ฝากริมฝีปากไว้กับแก้มขาวนวลของนางทันทีที่ตรัสจบ
“เอ่อ...เจ้าเห็นเซเรสไหม? คีย์ราช” หลังจากที่เอมิเลียกำลังเดินตามองครักษ์หนุ่มไป กษัตริย์ได้ทรงถามหาถึงสหายทันที
“เห็นว่าท่านแม่ทัพประมูลนางระบำไปนะขอรับ ปานนี้คง...” คีย์ราชที่หันกลับมาทูลต่อฝ่าบาททันทีที่ พระองค์ถามถึงแม่ทัพใหญ่
“หื้ม?...เรเนสสินะ” ลูออสทำท่านึกถึงนางระบำในคณะที่เซเรสมักจะเรียกตัวนางมาบ่อยๆ
“กระหม่อมคิดว่าคราวนี้เป็นอีกคนขอรับ”
“งั้นรึ...อื้ม” ร่างสูงทำท่านึกสักพักแล้วเดินตรงไปยังเหล่าขุนนางทันที เพื่อถามเรื่องนางระบำที่แม่ทัพใหญ่ประมูลตัวไป
“อยากจะเห็นนักเชียวว่าจะงามเพียงใด เซเรสถึงยอมประมูลด้วยราคาสูงลิบ” กษัตริย์ทรงตรัสลอยๆขึ้นมาเมื่อดูม้วนสารที่ทางเหล่าขุนนางได้รับจากเจ้าของคณะว่าเหล่าบุรุษใดที่จะเป็นผู้โชคดีได้นางระบำไปเชยชม
.
.
.
HG - เอาไปอ่านต่ออีก ซักตอนเนอะ จุใจมั้ย ฮ่าๆ มาอัพทีเดียว 3 ตอนรวด อย่าลืมเม้นท์ๆ โหวตๆให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยน้า า า ง่วงมากเลย เดียวค่อยมาอัพต่อเนอะ
ความคิดเห็น