[นิยาย] The Illusion... (พันธนาการระหว่าง 2 พิภพ)

ลำดับตอนที่ #6 : [Chapter] 3 - The Illusion... (100%)

[Chapter] 3 - The Illusion...

“…” ไร้ปฏิกิริยาใดๆจากร่างบางเจ้าของผู้ถูกประมูล เอเลนมองนิ่งไปยังเรเนสแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงทำกับข้าแบบนี้!!” เสียงของนางเริ่มสั่นเล็กน้อยราวกับเพ้อพลางมองไปยังบุรุษผมดำสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆกษัตริย์

“ถ้าเจ้าอยากได้นัก ทำไมไม่ไปแทนข้าซะเองละ?...” เอเลนเอ่ยเสียงเรียบนิ่งพอๆกับร่างของนางที่ดูจะไม่ยินดีเท่าไรนักที่ได้ยินข่าวจากปากของหญิงชรา

“อย่ามาทำยโสโอหังต่อหน้าข้า!!..เพียงแค่รูปงามใช่ว่าจะทำอะไรตามใจชอบ…” สาวงามอันดับหนึ่งของคณะตะโกนต่อว่าเอเลนอย่างเหลืออด

“แล้วเจ้า...คิดว่าเจ้าจะทำอะไรข้าได้งั้นสิ?” ดวงตาสีฟ้าประกายเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มช้าๆ ก่อนจะเป็นสีแดงสด เอเลนก้าวเท้าเข้าไปใกล้ตัวเรเนสด้วยท่าทีผู้ชนะ

“ทะ...ทำไมข้าจะทำอะไรเจ้าไม่ได้เอเลน” หญิงสาวถึงกับผงะก้าวถอยหลังอย่างลืมตัว เรเนสพยายามข่มเสียงสั่นไว้ ริมฝีปากเริ่มซีดเผือกผสมกับแววตาหวาดกลัวของนาง

“ข้าเป็นถึงเพื่อนสนิทของท่านเซเรสนะ ขะ...ข้าขอร้องนิดเดียวเจ้าคอขาดแน่!!” เรเนสยังคงกล่าวต่อด้วยเสียงเรียบนิ่งผิดกับแววตาของนาง

“ลองดูมั้ย...เรเนส?” ยิ้มเย็นเริ่มเผยออกมาอย่างช้าๆ ริมฝีปากเรียวบางสีแดงสดเริ่มคลี่ออกมา น้ำเสียงท้าทายเอ่ยต่อหญิงสาวตรงหน้า

“พอเถอะเรเนส...ข้าว่าเจ้าสู้นางไม่ได้หรอก” เสียงทุ้มของบุรุษยอดนักรบกล่าวอย่างขบขันพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังของเรเนส

“ทะ...ท่าน คือ ว่า ข้า...ขะ” หญิงสาวหน้าแดง ก้มหน้าอย่างอายๆ เมื่อนางได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่นางหลงรัก     เรเนสพยายามหันไปสบสายตากับเซเรสก่อนจะส่งยิ้มหวานๆไปให้

“ข้าต้องขออภัยที่ทำให้เจ้าเข้าใจผิด เรเนส...” เซเรสกล่าวเบาๆกับนาง มือหนายืนมือมาจับมือบางอย่างถือวิสาสะ

“ข้าเพียงแต่มีเรื่องจะคุยกับนางเพียงเท่านั้น” ร่างสูงพูดต่อพร้อมกับยกมือหญิงสาวขึ้นมาจุมพิตเบาๆ เป็นเชิงขอโทษ

“ข้า...ขะ...เข้าใจแล้ว” เรเนสตอบกลับมาเบาๆอย่างเขินอาย พร้อมกับรอยยิ้มแสยะให้กับบุคคลที่สามที่ยังยืนอยู่ข้างๆนางอย่างผู้มีชัย

                เอเลนเบื้อนหน้าหนีเพราะรำคาญสายตาเย้ยยันของหญิงน่ารังเกียจในความคิดของนาง ร่างบางทำท่าเหนื่อยๆ ก่อนจะหันเท้าแล้วเดินออกมาจากสถานที่อันน่าอึดอัด ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเดินก้าวเข้าไปในภายในงานนั้น เสียงเพลงเบาๆของผู้ที่ขับร้องเพลงสรรเสริญแด่กษัตริย์ได้เริ่มขึ้น เสียงหวานๆของนางทำเอาเอเลนยืนนิ่ง ผู้คนต่างหันมามองนางเป็นสายตาเดียวกัน แม้แต่กษัตริย์ผู้ที่ทำหน้าเบื่อหน่ายกับงานรื่นเริงยังต้องมองมายังนางนิ่งแบบไม่วางตา

‘แปะๆ เฮ้!!!!’

                เมื่อบทเพลงที่เอมิเลียขับร้องจบนั้น บรรดาขุนนาง ไม่เว้นแม้แต่ข้าราชบริพาลต่างปรบมือให้กับนาง เอมิเลียก้มถวายความเคารพให้แด่กษัตริย์แต่ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา เพื่อมอบคำถวายพระพรนั้น…

“เจ้าชื่ออะไร?” กษัตริย์ลูออสกล่าวเสียงเรียบพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงลงมาหานางทันที

“ท่านพี่!!” เสียงของร่างระหงที่เคยนั่งสง่าข้างๆกษัตริย์รีบลุกเดินตามทันที พร้อมทั้งเรียกว่าที่สวามีในอนาคต

“มีอะไร?” ลูออสหยุดเดิน พร้อมกับถอนหายใจ เสียงเย็นชาค่อยๆออกจากปากกษัตริย์ทันทีที่ไลลาเดินถึงตัวของตน

“จะมากไปแล้วนะเพคะ...ท่านควรจะให้เกียรติหม่อมฉันบ้าง หม่อมฉันคือว่าที่ราชินีในอนาคต ผู้หญิงที่ท่านจะต้องเข้าพิธีอภิเษกสมรสด้วยนะเพคะ” ไลลายืนประจันหน้ากับกษัตริย์อย่างไม่กลัวเกรงก่อนจะค่อยๆเค้นเสียงอย่างเบาๆ กับชายหนุ่มตรงหน้า

“ไม่ใช่ตอนนี้”

“หลีกไป” ลูออสตอบอย่างตัดเยื้อใยกับนาง พร้อมกับออกคำสั่งเสียงแข็งจนไลลาจำเป็นต้องยิ้มเพื่อปกปิดให้กับบรรดาขุนนางที่กำลังจับตามองนางอยู่

“เพคะ...” ร่างบางระหงส์เขยิบหลีกให้กับว่าที่สวามีทันที แต่ก่อนที่กษัตริย์จะได้ก้าวเท้าเพื่อไปหาเอมิเลียนั้น เสียงเย็นชาดุจน้ำแข็งเอ่ยออกมาจากปากเรียวงาม

“แม้ครานี้หม่อมฉันจะทำอะไรท่านไม่ได้ แต่เมื่อใดที่ถึงเวลา หม่อมฉันหวังว่า ท่านจะไม่ผิดสัญญาหรอกนะเพคะ”

“……”ดวงตาดำสนิทของกษัตริย์เหล่มองหญิงสาวที่ยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธา แต่วาจานั้นหาใส่ใจไม่ ลูออสยังคงเดินตรงไปหานาง ผู้ที่ทำให้เขาเองใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะตั้งแต่เห็นนางแค่ครั้งแรก





-
-
-
-
-
-

HG : ก่อนอื่นเลย ต้องขออภัยด้วยค่ะ ไรเตอร์ หายไปเกือบ 6 เดือน หรือ ครบแล้ว ??
อ้า ไม่แก้ตัวดีกว่าเนอะ เอาเป็นว่า ไรเตอร์ กลับมาแล้วนะค่ะ และจะพยายามเข้ามาอัพบ่อยๆเพราะ หยุดยาวเลย ฮ่าๆ ไม่รู้ว่าลืมกันไปรึยัง?? อย่าเพิ่งโกรธกันน้า T^T