[นิยาย] The Illusion... (พันธนาการระหว่าง 2 พิภพ)

ลำดับตอนที่ #5 : [Chapter] 2 - The Illusion... (100%)

[Chapter] 2 - The Illusion...







                  แม้เวลาล่วงเลยถึงยามวิกาล แต่งานเลี้ยงฉลองยังคงครื้นเครงไปกับเสียงบรรเลงของเครื่องดนตรี เหล่าขุนนางหลากหลายชนชั้นค่อยๆทยอยกันเข้าไปแสดงความเคารพต่อกษัตริย์ลูออสอย่างไม่ขาดสาย อีกทั้งแขกเรื่อในงานยังคงสรวลเสรเฮฮา ดื่มดำไปกับรสชาติของเหล้าหมักที่นานๆทีจะได้ลิ้มลองสักครั้ง




                  นางระบำในชุดแพรไหมสีขาวใสบริสุทธิ์กำลังเยื้องย่างร่ายรำกับบทเพลงอย่างเชื่องช้า นิ้วเรียวบางต่างกรีดกายอย่างอ่อนช้อยเพื่อให้เข้ากับจังหวะเสียงบรรเลง การแสดงในแต่ละชุดถือว่าเป็นการร่ายรำที่หาดูได้ยาก ไ่ม่เพียงแต่จะต้องจ่ายหนักแล้ว คณะระบำที่ขึ้นชื่อเรื่องหน้าตาของหญิงงามมักจะเป็นที่สนใจบรรดาบุรุษต่างๆได้เป็นอย่างดี




                  ภายในท้องพระโรงที่เต็มไปด้วยเสียงครึกครื้นของผู้คนซึ่งผสมเ้ข้ากับเสียงดนตรี หญิงงามของคณะระบำที่ตั้งใจจะเดินเข้าไปภายในงานถึงกับก้าวเท้าเดินเลี่ยงออกมายังระเบียงนอกปราสาททันที เอเลนวางมือตรงขอบระเบียงก่อนจะหลับตาลงเพื่อรับความเย็นที่พัดมาคลอเคลียกับใบหน้าของนางเบาๆ




                  'สวบบ!!'



"นั้นใคร!?" เสียงเรียบนิ่งขององครักษ์ที่ตามติดนางไม่ห่าง ถือดาบเข้าไปขวางทางผู้มาเยื้อน



"ข้าว่าเจ้าเอาดาบลงก่อนดีกว่ามั้ย ฟาริน" เอเลนเอ่ยเสียงเบาๆในขณะที่ตายังคงหลับรับสายลมเย็นๆตรงระเบียงอย่างไม่ใส่ใจ



"ท่านเอเลน่า..." เสียงปริศนาในเงามืดค่อยๆปรากฏร่างหญิงสาวในชุดเกราะสีดำสนิท นางคุกเข่าลงพร้อมกับก้มศีรษะถวายความเคารพต่อสตรีที่ยืนหันข้างให้นาง



"ฟาริน..." เสียงหวานยังกล่าวเตือนองครักษ์อย่างนิ่มนวล ดวงตาสีฟ้าประกายจ้องมองไปยังร่างของฟารินที่ก้าวเท้าไปยืนอยู่ข้างหลังนาง



"เพคะ...ข้าขออภัยที่ล่วงเกินท่าน ท่านซาตาน่า" ฟารินเก็บดาบของนางลงทันทีที่รู้ว่าผู้ที่เกือบจะประสงค์ร้ายกับนายหญิงของตน คือคนที่นางอยากพบมากที่สุด ฟารินก้มศีรษะให้นายหญิงก่อนจะหันมาก้มศีรษะให้กับซาตาน่า ร่างของฟารินค่อยๆหลบหายไปในความมืดเพื่อไม่ให้รบกวนการสนทนากันของทั้งคู่





"ข้าบอกเจ้าแล้วใช่ไหม เวลาอยู่กัน 2 คนให้เรียกชื่อข้าก็พอ" เอเลนหันมายิ้มหวานให้กับเพื่อนสนิทที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนางมาตั้งแต่เล็ก



"ข้าลืมนะ....นี้ของเจ้า"



"ขอบใจเจ้ามาก..."



"บอกให้ทุกคนเตรียมตัวไว้...ข้าจะเข้าไปตอนรุ่งสาง" เอเลนเปิดอ่านม้วนกระดาษที่ซาตาน่าหยิบส่งมาให้นาง คิ้วเรียวขยับขมวดกันอย่างเห็นได้ชัด สายตาเคร่งเครียดกับตัวอักษรบนม้วนสารที่ร่างบางกำลังเปิดอ่าน เอเลนถอนหายใจในขณะที่มือบางม้วนกระดาษเก็บแล้วส่งคืนให้กับเพื่อนสนิท พร้อมกำชับคำสั่งใหม่



"....."



"ข้าว่า...เ้จ้าควรจะไปได้แล้วนะ ซานส์?"



"....."



"เจ้ามีปัญหางั้นรึ?...ถึงจ้องหน้าข้าแบบนี้" ร่างระหงเอะใจกับการกระทำของซาตาน่า จนสุดท้ายต้องจำใจถามออกมาแทน



"มิบังอาจเพคะ...หม่อมฉันขอตัว" ซานส์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเสียงหวานเข้ากระทบโสตประสาท มือซ้ายของนางกำแน่นก่อนจะวางไว้ตรงระดับอกเพื่อแสดงความเคารพพร้อมกับถอยหลังหายไปกับความมืด





                   เมื่อบทสนทนาของหญิงสาวทั้งสองจบลง ความเงียบเข้าปกคลุมพร้อมกับความมืดอีกครั้ง ร่างบางในชุดสีเงินถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใบหน้าขาวค่อยๆเงยขึ้นหวังจะสัมผัสกับสายลมเย็นๆเพื่อทำให้นางได้สงบสติอารมณ์เมื่อใช้ความคิด ดวงตาสีฟ้าประกายที่เคยจ้องมองดวงจันทร์แปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท เส้นผมสีเงินเงาที่เคยทอประกาย เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาจากปลายเส้นผมที่ตรงยาวของเอเลน แต่ก่อนที่เส้นผมของหญิงสาวจะดำสนิท สายลมที่เคยลอยลู่มาเอื่อยๆ กลายเป็นแรงลมถาโถมเข้าใส่ร่างของนางในเสี้ยววินาทีที่นางเกือบจะกลับร่าง เอเลนส่ายหัวเบาๆ ก่อนทุกอย่างจะกลับมาเป็นดังเดิม




"ท่านจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม ท่านแม่ทัพ!?" เสียงหวานที่พยายามตั้งสติ กล่าวเสียงนิ่งแม้ว่าตอนนี้นางจะหันหลังให้กับขุนนางผู้สูงศักดิ์ แต่ดวงตาของนางยังคงปรับให้กลับมาเป็นดังเดิมไม่ได้ เอเลนยังคงต้องการเวลาอีกสักพัก



"หึ...เจ้ามีสัมผัสที่ไวเกินหญิงสาวธรรมดาซะอีกนะ..." แม่ทัพหนุ่มหัวเราะชอบใจกับความสามารถของหญิงสาวร่างระหงผู้ที่มีใบหน้างดงามจนน่าหลงไหล อีกทั้งดวงตาของนางยังดูลึกลับน่าค้นหา จนตัวเขาเองยังปฏิเสธไม่ได้ว่าเพราะอะไร



"จุดประสงค์ของท่านคงมิใช่ตรงนั้นหรอกเพคะ ท่านต้องการอะไรท่านแม่ทัพ" เอเลนหันหน้าอย่างช้าๆเมื่อนางพูดจบประโยค ดวงตาของนางยังคงเป็นสีดำสนิท แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าประกายมองลึกเข้าไปยังดวงตาสีดำสนิทของเซเรสที่ยืนอยู่ห่างเพียงไม่กี่ก้าว



"ฉลาดอีกนะเจ้า...หาเรื่องให้ข้าประหลาดใจได้เสมอเลยนะ"



"ของชิ้นนี้...ข้าว่าเจ้าน่าจะรู้จัก พอดีข้าเก็บได้ตอนดวลดาบกับนักรบกลุ่มนึง เผอิญข้าเห็นมันดูคล้ายๆกับชิ้นนี้ของเจ้านะ..." ร่างทุ้มของเซเรสกล่าวเบาๆกับหญิงสาว โดยที่อีกมือพยายามหยิบของชิ้นที่กล่าวถึงออกมาให้ร่างบางดู รอยยิ้มของชายหนุ่มค่อยๆคลี่บางๆขณะที่ดวงตายังคงจ้องมองใบหน้านวลของเอเลนนิ่ง





                  เครื่องประดับชิ้นเล็ก คล้ายกับสัญลักษณ์ตรงปลอกแขนของกลุ่มนักรบเทพ เพชรเม็ดงามที่ฝังอยู่ตรงกลางโลหะที่มีรูปร่างคล้ายกับร่างกายของหญิงสาว ปีกสีเงินวาวขยายออกมาทั้งสองข้างแต่มีขนาดเล็กกว่าสร้อยคอของนางที่สวมใส่ตลอด นอกจากนี้ยังมีกริบเงินเล็กๆสามเส้นระบายลงมา สลักลวดลายงดงามจนน่าตกใจ จะมีเพียงอิสตรีผู้สวมชุดเกราะนักรบเทพเพียงห้าคนเท่านั้นที่จะได้รับสัญลักษณ์ชิ้นนี้ไปประดับอยู่ตามส่วนต่างๆของชุดเกราะเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้เกราะมากขึ้น



"อ่อ!!...คล้ายกับสร้อยคอของเจ้าด้วยนะเอเลน" เมื่อเซเรสมองใบหน้าซึ่งไร้ปฏิกิริยาใดๆ อย่างหมดหวัง แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะลดมือลงเพื่อเก็บของชิ้นนั้น สายตาคมปะทะเข้ากับสร้อยคอที่นางใส่อยู่



"แม้ว่าจะคล้ายกันมาก แต่ข้าคิดว่าของชิ้นนั้น คงมิใช่ของหม่อมฉันหรอกเพคะ" เอเลนยังคงมองนิ่ง ไม่แสดงอาการใดๆออกมา



"นั้นสินะ...ข้าคงจะคิดมากไปเอง งั้นข้าคงต้องเก็บไว้คืนกับเจ้าของเอง...เจ้าว่าดีมั้ย?" มือหนาค่อยๆกำต่างหูอย่างเบามือ ก่อนจะเก็บใส่ถุงกำมะหยี่สีน้ำเงินสด พร้อมกับมอบจุมพิตอย่างแผ่วเบากับถุงเล็กๆที่มือหนายกขึ้นมาแทนที่จะเก็บเข้ากับชุด ดวงตาเจ้าเล่ห์ฉายออกมาให้กับเอเลนทันที



"ข้าขออภัยที่รบกวนเจ้านะ เอเลน"



"มิบังอาจเพคะ หม่อมฉันขอตัว" เอเลนกำมือทั้งสองข้างแน่น ดวงตาเรียวคมจ้องมองใบหน้าคมนิ่งก่อนจะกล่าวขอตัวเพื่อเดินกลับเข้าไปในงาน



"เชิญ..." ร่างสูงผายมือออกให้อย่างสุภาพ




                  หญิงสาวก้าวเท้าอย่างช้าๆ เดินออกมา ขณะที่เอเลนกำลังจะเดินผ่านเจ้าของร่างสูงที่ยืนส่งนางอย่างสุภาพเพียงไม่กี่ก้าว เสียงกระซิบแผ่วเบาลอยกระทบเข้ากับหูของร่างบางอย่างจงใจ...



"ราตรีนี้ยังอีกยาว...ข้ากับเจ้าได้เจอกันอีกแน่...เอเลน่า"



                  เอเลนหยุดชะงักยืนนิ่งทันทีที่ได้ยินชื่อของตน นางหันหน้ามามองเซเรสเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันหน้ากลับเดินเข้าไปในงานเหมือนไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น



"ขอบใจ ฟาริน" ขณะที่เอเลนเดินกลับเข้าตัวปราสาท สายลมเอื่อยๆลอยมาปะทะกับแผ่นหลังของนางเป็นระยะๆ เอเลนไม่ใส่ใจแต่อย่างใด มีเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำที่ร่างบางเอ่ยกับสายลมเย็นๆนั้นแทน












                  ร่างบางในชุดรัดรูปสีเงินเงา ไหล่เนียนไร้อาภรณ์ใดปกคลุม ระบายน้อยๆ ที่ปกปิดบริเวณหน้าท้องเหมือนกับผมสีเงินประกายฟ้าสยายตรงลงมาถึงกลางหลัง ปลอกแขนสีเงินทั้งสองข้างถูกสวมใส่ให้เข้าชุด ลำคอยังคงประดับด้วยสร้อยคอของนางที่เข้ากับต่างหู พร้อมรัดเกล้าที่ฝังเพชรเม็ดเล็กๆอยู่ตรงกลาง



"เอมิเลีย...เรเนสอยากพบเจ้า" เสียงหวานเอ่ยเบาๆ ข้างหลังหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีดำสนิท



"อืม...ขอบใจ ว่าแต่! ทำไมเจ้าเรียกแค่เรเนสห้วนๆละ...ไม่กลัวโดนลงโทษรึ?" เอมิเลีย ค่อยหันใบหน้าหวานมามองเอเลน ก่อนจะถามร่างบางแบบได้ยินกันเพียง สองคน



"....."




"เฮ้!...ข้าเจอเจ้าซักที ให้เอเลนไปตามให้ ข้าเห็นว่าช้านักเลยเดินตามหาเจ้าซะทั่ว" เสียงบุคคลที่ สามแทรกเข้ามาทันทีก่อนที่หญิงสาวจะได้เอ่ยตอบ



"เจ้าพร้อมรึยัง เอมิเลีย..เสียงร้องของเจ้าช่างไพเราะนัก ข้าอยากได้ยินเสียงของเจ้าไวๆจัง" รอยยิ้มบริสุทธิ์ยังคงรักษาอยู่บนในหน้าของสาวงามอย่างไร้ที่ติ สายตาอ่อนโยนของนางมองอย่างชื่นชมในตัวของเอมิเลียอยู่ไม่น้อย



"เพคะ...งั้นหม่อมฉันขอตัวก่อน" เอมิเลียยิ้มระบายอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางเริ่มแดงเล็กน้อยที่ถูกชมต่อหน้าแบบจังๆเป็นครั้งแรก เอมิเลียกล่าวขอตัวแยกออกไปเพื่อเข้าสู่การแสดงชุดต่อไปตามลำดับที่คณะได้จัดตั้งไว้



"ข้ารอฟังเจ้าอยู่นะ...เอมิเลีย" เรเนสพูดขึ้นด้วยเสียงหวานหยดกับเอมิเลียซึ่งกำลังจะหันตัวเดินออกมาจากบทสนทนา



"....." หญิงสาวก้มศีรษะน้อยๆ เป็นเชิงกล่าวขอบคุณ ก่อนจะรีบสาวเท้าตรงไปยังกลางห้องพระโรง



"....."



"คิดว่าข้าไม่ได้ยินงั้นรึเอเลน...คราวหน้าระวังตัวไว้หน่อยก็ดี ถึงข้าจะไม่ใส่ใจอะไรนัก แต่เจ้าของคณะเคร่งครัดเรื่องกฏเกณฑ์อยู่ไม่น้อย" เรเนสพูดขึ้นเสียงแข็งขณะที่ใบหน้าของนางยังคงโบกมือส่งยิ้มให้กับเอมิเลียไม่ขาด ก่อนจะหันมาประจันหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่หวานจนขมของนาง


"...." เอเลนยังคงมองนางนิ่ง สายตาเย็นชาที่ส่งให้กับนางเหมือนจะทะลุผ่านร่างบางออกมา เพราะท่าทางของเอเลนไม่ได้คิดจะใส่ใจอะไรมากนัก



"เฮ้อ...เจ้านิ...ดื้อเสียจริง ข้าเหนื่อยที่จะพูดกับเจ้าแล้ว" หญิงสาวถอนหายใจช้าๆ กับความดื้อรั้นของร่างบางตรงหน้า ก่อนจะมีบทแทรกเข้ามาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูระส่ำระส่ายกับ สตรีทั้งสอง



"เออ...เอเลน ค่ำนี้เจ้าต้องคอยรับใช้ท่านแม่ทัพเซเรส...เออ..ข้ามาบอกเจ้าให้เตรียมตัวไว้" หญิงสูงอายุเจ้าของคณะระบำ พยายามพูดกับนางเกี่ยวกับงานเพิ่มเติมนอกเหนือจากการเต้น



"เจ้าว่าอะไรนะ!...ข้าว่าเจ้าพูดชื่อผิดละมั้ง" ใบหน้าตกใจของเรเนสเผยออกมาให้เห็น แววตาของนางเริ่มแปรเปลี่ยนอย่างนึกรังเกียจ เมื่อหญิงแก่พูดไม่เข้าหูของนางเท่าไหร่นัก



"ท่านฟังไม่ผิดหรอกเจ้าคะ...ค่ำนี้ท่านเซเรสประมูลตัวเอเลนด้วยมูลค่าที่ค่อนข้างสูงนัก" หญิงชราเริ่มหน้าซีดเผือดเมื่อรู้ว่าทำให้สาวงามอันดับหนึ่งของคณะโมโห นางก้มหน้าลงต่ำเพื่อหลบสายตาก่อนจะเอ่ยอธิบายเพิ่มเติม




"เจ้า!!..."









HG : ครบแล้วค๊า ฮ่าๆ โอ้วเบื่อกันรึเปล่าจ๊ะ?? หรือว่าไม่อยากอ่านแล้ว TOT โฮฮ พูดเองเออเองก็เป็นเนอะ
เอาเป็นว่า ไรเตอร์ ลงเรียนหนักมาก ยังไงก็จะพยายามหาเวลามาอัพให้นะเจ้าคะ

ปล. อย่าลืม comment ติชม ได้ตลอดนะค่ะ วิจารณ์ได้เสมอเลย ถ้าชอบ อย่าลืม กด Vote ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ

ขอบคุณ คุณ Name : กาแฟครีม มากเลยนะค่ะที่ช่วยแก้ไขภาษาให้
ขอบคุณ คุณ Name : MooTatum อีกคนนะค่ะที่ช่วยดู เรื่องคำผิดบางคำที่ไรเตอร์ พิมพ์ผิด ขอบคุณมากค๊า