คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เทรนรักร้ายให้นายนักเลง past2
2
วันรุ่งขึ้น…
“นักเรียน! นั่งที่ด้วย!” เสียงของผู้เป็นครูก็ไม่สามารถหยุดความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวันได้-_-; และในใจของผมก็ภาวนาขอให้มันนั่งที่กันซักที ยืนอยู่ข้างนอกเกือบชั่วโมงแล้วรอให้ครูอันเชิญไปแนะนำตัวในห้องเนี่ยแหละ เมื่อยนะโว้ย!!
“ เฮ้ย!! พวกมึงมานั่งที่ดิ กูอยากเห็นเด็กใหม่แล้ว-_-”
…
ไม่น่าเชื่อว่าห้องจะเงียบสงบขนาดนี้-_-ด้วยเสียงของคนๆเดียวซึ่งเป็นนักเรียนด้วย
“กว่าจะเงียบได้=_= เอาล่ะวันนี้ครูจะแนะนำนักเรียนใหม่นะ พวกเธอเข้ามาสิ” หลังจากโดนครูอันเชิญ(ซักที)พวกเราก็ได้เข้าไปในห้องที่เงียบยิ่งกว่าป่าช้า
“สวัสดีครับ ผมชื่อ ดีโอหรือ คยองซู ครับ ย้ายมาจากห้อง1ครับ”
“ดีครับ ผมชื่อพยอน แบคฮยอนย้ายจากห้อง1”
“ลู่หานครับ ย้ายมาจากห้อง1ครับ”
…
อืม เงียบจริงๆ=_=
“ที่นั่งของคยองซูอยู่กับจงอินอยู่หลังสุดของห้องทางด้านขวา ส่วนแบคฮยอนอยู่กับชานยอลที่นั่งอยู่หลังสุดส่วนกลาง และลู่หานไปนั่งกับเซฮุนที่อยู่ติดกับหน้าต่างแล้วกัน” ครูว่าพลางชี้ไปทีละตำแหน่งของที่นั่ง พวกผมจึงเดินไปนั่งที่ของตัวเอง แต่ดูไอ้บ้านี่สิ…
“-_-”
“ฉันขอนั่งด้วยละกันนะ^^” พอมันทำหน้ามึนผมจึงเอารอยยิ้มเข้าสู้และหวังจะสร้างมิตรภาพที่ดีกับมัน=_=+
“ใครให้นั่ง-_-”
“ครูไง นายไม่ได้ยินเหรอOoO”
“ไปนั่งที่อื่นเลยไป=_= เก้าอี้ตัวนี้ฉันจะวางขานอน”เอาไปวางบนหัวแกสิไอ้เวร=[]=
“นายก็เอาไปพาดบนโต๊ะก็แล้วกัน”
“มันหยาบคาย-O- ”อ๋อไอ้มารยาทเลิศ ไอ้พ่อพระ แล้วที่เมิงไล่ตูเนี่ยไม่หยาบเลยยยยยยย
“อย่ามากวนประสาทนะ ฉันจะนั่งตรงนี้ใครมันจะทำไม!”
“นายนี่พูดมากจัง=O=”…. -_-*…..
“ไอ้…ไอ้…=[]=”
ปิ๊บๆ
เสียงข้อความจากไอโฟนของผมดังขึ้นผมจึงสงบศึกกับไอ้ห่านี่ซักพักแล้วเปิดข้อความอ่าน
‘ต่อไปนี้หัวหน้าแก๊งอันธพาลสามคนได้อยู่ข้างๆพวกเธอแล้ว ขอให้พวกเธอจัดการกับคนทีนั่งด้วยกันในห้องเรียนซึ่งก็คือจงอิน ชานยอลและเซฮุน พวกเธอจงทำภารกิจให้สำเร็จ ถ้าทำได้พวกเธอจะได้รับรางวัลอย่างงาม แต่ถ้าไม่สำเร็จจะติดศูนย์สามล้านตัว…’
จาก ผู้อำนวยการ
=_=;;…เอิ่มมมมม เอางี้เลยเหรอ
“ดูไรอ่ะ”
“เฮ้ย!” ตกใจหมด=O=ไอ้บ้าที่น่าจะชื่อเซฮุนจู่ๆก็โผล่หน้าเข้ามา
“อะไรอ่ะๆ”ผมอยากด่ามันว่า ‘เสือก’ มากกกก
“ไม่ใช่เรื่องของนาย-_-”
“เฮอะ ขี้งกว่ะ” ไอ้นี่-_-*
“อย่ามายุ่งนักได้มั้ยฮะ เรียนวิชาอะไรวิชาแรกล่ะเนี่ย-_-;”
“วิชายัยแม่มด =_=”
“วิชาเวทมนต์รึไงฮะ”
“ปัญญาอ่อนแล้ว ฉันหมายถึงยัยทิฟฟานี่ยัยโหดที่สอนอังกฤษต่างหาก-O-”
“โหดเหรอ? ใจดีกับห้องฉันจะตายไป”
“เฮอะ นายกำลังโดนหลอกแล้วล่ะ-_-;ยัยนั่นด่าพวกฉันเป็นภาษาอังกฤษทุกทีเว้ย!!!”
ถ้าด่านายเป็นภาษาเกาหลีคงโดนนายกระทืบตายพอดี=O=
“นักเรียน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี
“คร้าบบบบบ-O-”
“เอาล่ะทักทายกันก่อน กู๊ดมอร์นิ่งสติวเดน ฮาวอาร์ยูทูเดย์”
“แอมฟายยยยยยยแต๊งกิ้ว ซียูอเกนกู๊ดบายยยยยย=O=/”
“นี่ ยังไม่ทันได้เรียนพวกเธอจะรีบไล่ฉันไปไหนฮะ=[]=”
“พวกผมก็ทำตามที่ครูบอกไงคร้าบ”
“จะบ้าเรอะฉันเคยสอนรึไงว่าให้กู๊ดบายตั้งแต่ยังไม่ทันที่จะได้เรียน พวกเธอควรพูดว่า ‘แอมฟายแต๊งกิ้วแอนด์ยู’ และฉันก็จะตอบว่า ‘แอมฟายแต๊งกิ้ว ซิสดาวพลีส’ ทำไมพวกเธอสอนยากสอนเย็นอย่างนี้นะ=[]= ประโยคง่ายๆแค่นี้ยังพูดไม่ได้อย่างนี้จะไปทำอะไรกินได้ฮะ! ยาห์!!!!! ห้ามเอามือปิดหูนะ เอามือออกกันเดี๋ยวนี้เลย เฮ้!จงอินห้ามหลับในวิชาฉันนะ นี่!นายหยุดกินขนมในห้องเดี๋ยวนี้นะชานยอล แล้วนั่นเธอทำอะไรน่ะเซฮุนห้ามเล่นมือถือนะยะ>O< แล้วคนที่นั่งข้างๆพวกนายนี่คุ้นๆนะ=_=; เหมือนศิษย์ที่รักของฉันเลย”
ผมอึ้งครับ=_=;;;; ด่าแบบNon-stopจริงๆ เทพมาก*O*
แต่ตอนนี้ครูคนนี้กำลังจ้องหน้าพวกผมสามคนอยู่อย่างพยายามนึกว่าพวกผมเป็นใคร
“กรี๊ดดดดด นี่มันศิษย์รักของฉันจริงๆด้วยOoO ตายแล้ววว ทำไมมาอยู่ในห้องนี้ได้ล่ะจ๊ะเนี่ยTOT”ครูว่าพลางเดินมาจับหน้าพวกผม3คนทีละคนแบบเบาๆ-_-ครูคนนี้รักเด็กห้อง1เข้าขั้นโรคจิตเลยล่ะครับ
“โห่วววว ครูเป็นคนที่ลำเอียงแบบนี้นี่เอง-O-”
“สองมาตราฐานอ่ะ บู่ๆๆๆ”
“ย่าห์! หยุดพูดนะ ฉันแค่ทำหน้าที่ครูที่ดีต่างหาก-_-+ เอาล่ะๆในเมื่อมีศิษย์ที่รักนั่งอยู่ในห้องนี้ฉันก็ต้องตั้งใจสอนหน่อยล่ะนะ นักเรียน!เปิดหน้าที่123เราจะมาเรียนรู้…บลาๆๆๆ-O-”
การเรียนดำเนินไปเรื่อยๆจนคนในห้องนี้…
-_-Zz~~
หลับ=_= ยกเว้นพวกผมสามคนและไอ้บ้าสามตัวโดยที่เซฮุนนั่งเล่นมือถือ ชานยอลกินขนมโดยพยายาชวนแบคฮยอนกินด้วยแล้วก็ไคที่นอนตัวดำอยู่บนโต๊ะแต่มันไม่ได้หลับมันกำลังนอนมองหน้าดีโออยู่(สนใจที่จะฟังครูอย่างยิ่ง)
ท่านอำมอบงานยากมาให้ซะแล้ว-_-; จะเปลี่ยนไอ้พวกนี้น่ะเหรอ เหอะๆๆๆ เป็นไปไม่ได้=_=
“เฮ้ย!!!!”
เฮือก=[]=…
จู่ๆไอ้บ้าเซฮุนเป็นอะไรก็ไม่รู้แหกปากซะดังลั่นเลย แต่คนในห้องไม่ยักจะตื่นแฮะ=_=;
“โอ! เซ! ฮุน!!! เป็นบ้าอะไรยะ! -*-”
“ครูครับๆ เมื่อกี้นะครับๆ ผมกำลังจะไปช่วยเจ้าหญิง แต่แล้วก็มีไอ้มังกรที่ไหนไม่รู้มาฆ่าผมตายคร้าบบบบO.O” เอิ่ม….=O=….มันหมายถึงในเกมส์นะครับทุกคน
“ย่าห์!!!! เดี๋ยวอีกในไม่ช้าเธอก็จะได้ตายตามเกมส์แน่ถ้ายังไม่หยุดเล่นน่ะ -_- ++!”
“ใจยักษ์ใจมาร-_-” มันนั่งลงแล้วก็บ่นทั้งชั่วโมงเรียน-_- อย่างกับสวดมนต์เลยไอ้บ้านี่นิ
เวลาการสอนผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง…
ติ๊งต่องงงงงงงง
“ยะฮู้~~ พักเที่ยงแล้วโว้ยยยยยยย” โดยที่ไม่ได้นัดหมายคนทั้งห้องก็ตื่นขึ้นมาแล้ววิ่งออกนอกห้องโดยทิ้งให้ครูยืนหน้ากระดานหัวโด่อยู่คนเดียว อ้อ ไม่สิ อยู่กับพวกผมสามคน กับไอ้สามมารเนี่ยแหละ นอกนั้นหายเกลี้ยง-_-
“ไอ้พวกนี้นิ=[]=พูดลากันซักคำก็ไม่เป็นเลยเรอะ” ครูบ่นซักพักก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่ลืมบ๊ายบายให้พวกผมด้วย=_=
“พวกเราก็ไปกันเถอะหิวข้าวแล้ว” ผมลุกขึ้นแล้วเอ่ยปากชวนเพื่อนของผมซึ่งก็คือ ดีโอกับ
แบคฮยอน
“เฮ้ยเดี๋ยว!” เซฮุนลุกขึ้นและกระชากตัวผมให้หันไปหามัน คือ…ไม่ทราบว่ามึงจะกระทืบกูหรือเปล่าครับเนี่ยแค่เรียกชื่อกูก็หันแล้วคร้าบTOT
“ฉันชื่อลู่ฮานนะ จำซักหน่อยก็ดี” แต่ถึงจะกลัวยังไงไอ้ปากเจ้ากรรมก็ดันพูดหากำปั้นใส่ตัวทุกทีT^T
“ไปด้วย-_-”ขอบคุณที่มึงฟังกู=_=
“ไปไหน=O=”
“ไปกินข้าวไง จะไปด้วย-O-”กูต้องเลี้ยงมึงด้วยรึเปล่าเนี่ย แต่…คิดอีกที มันก็อาจจะเป็นโอกาสที่ดีในการเปลียนแปลงสันดานพวกมันก็ได้นะ>O< เอาล่ะ ลู่ฮานสู้ๆ!
ความคิดเห็น