ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่2:แข่งกีฬามหาภัย(3/3)
maiQ’s part
ผมือไม้ิว หนุ่มวิศวะโยธาที่เื่อเรื่อรัแรพบ ผมั้ปิธานับัวเอไว้ว่าถ้าผมเห็นใรแล้วรู้สึอบนทันที ผมะามีบนนนั้น ึ่วันนี้ผมเอแล้ว นริอย่าผมไมุ่ยให้เสียเวลา ผมไปหลเสน่ห์สาวสถาปัย์ที่ื่อว่าปายเ้าเ็มเปา หลัาที่ผมทำโมเลเธอพั แู่เหมือนวามน่ารัอเธอนั้นไม่ไ้ทำให้ผมนเียวที่หลุมรัเธอเพราะเพื่อนผม ไอปูน ็ูเหมือนว่าะอบเธอ้วยเหมือนัน แถมมันยัอยู่หอเียวับปาย้วย นั้นทำให้ผมอิา แ่ผมไม่ไ้เอะอะะามเธอไปอยู่้วยหรอนะ นั่นมัน็เินไปหน่อย แ่ผมะอร้อให้เธอไปิน้าวับผมแทน ผมไม่ไ้เ่เรื่อีบใร อนแรผมิว่าผมเ๊าะเธอเล่นๆไม่ริั แ่ที่ไหนไ้ลายเป็นผมะเอที่หลรัเธอ และเหมือนฟ้าะบันาลให้เธอเป็นอผม(ิไปเอ) เธอมาว่ายน้ำสระเียวับผม และเราเป็นัวแทนแ่ีฬาันทัู้่ ผมวนเธอมาิน้าวอีรั้ ผมรู้ว่าเธอเป็นนปิเสธนไม่เ่ ผมูออ แ่อย่าว่าผมเลย เพราะผมไม่รู้ว่าะหาวิธีไหนเ้าใล้เธอไ้อีแล้ว
“ปาย เธอรู้ป่ะ วันนั้นที่เธอร้อไห้เพราะทำโมเลเธอพัอ่ะ เธอน่ารัมาเลยอ่ะ”
ผมหลุปาพูไปแล้วในะที่ในหัวนึถึภาพนั้น ปายมวิ้วใส่ผมทันที เธอวา้อน้าวล่อนพูึ้น
“แ่ันเลียนาย ที่ทำวามพยายามหลายวันอันพัเละเทะไม่เป็นท่า”
ปายพู่อนะเี้ยว้าวุ้ยๆแ้มลมๆนั่นทำเอาผมออมยิ้มไม่ไ้ เนี้ยแหละน้า พอมีวามรัอะไรๆที่เธอทำ็ูเหมือนะน่ารัไปหมะทุอย่า
“เราะไถ่โทษให้ทุวันเลย พรุ่นี้เธอมา้อมี่ใมอ่ะ เี๋ยวเรามารับ อย่าไเรา็้อ้อมเหมือนัน”
หาทาเ้าใล้เธอลอเลยสิผม แ่ำอบอปายทำเอาผมหอยไปเลย
“ไม่เอาอ่ะ เราไปเอไ้ ไม่้อลำบานายหรอ”
ปายพู่อนะิ้มอทอเ้าปาไม่มอหน้าผมสันิ แอบน้อยใเบาๆแหะ
“บ้านเราผลิน้ำมัน เราพาเธอี่ไปเบยัไ้เลย”
ปายหันมามอหน้าผม่อนะหัวเราะออมา เวลาเธอยิ้มนี้ โลผมสว่า้าเลยแหะ นอะไรน่ารัะมั แ่ผมไม่วรรุหนัว่านี้ เี๋ยวแม่วาน้อยัวนี้ะหนีผมไปเสีย่อน
“นายนี้ลีนะ ถ้าอยามารับ็มา เราะ้อม่วเ้า สัเ้าโม”
“ไ้ๆไป้อม้วยัน เรารู้ว่าารับเวลาเอมันลำบา”
ปายไม่พูอะไร่อเธอนั่ิน้าวที่ผมสั่มาอย่า ผมไม่ยอมแพ้ินแ่ับเธอนทั้หมรหน้าหายลไปในระเพาะอเรา ารว่ายน้ำใ้พลัานสูมา เราึ้อเิมพลัานให้พอ เพื่อวันพรุ่นี้้วย
“ทำไมนายถึพยายามะเ้าใล้เรา เราูออนะ “
ผมแทบสำลัอาาศทันทีที่ปายพูบ นี้ผมว่าผมเนียนมาเลยนะ (เหรอ) ปายรู้ไ้อย่าไ ผมพูไปเลยีมั้ย โอ้ย ใผมเ้นึัไม่เป็นัหวะเลย ผู้หินนี้อานุภาพทำลายล้าหัวใผมสูมา ผมวระเลี่ยๆไป่อน็น่าะีว่ามั้นะ
“เราสอน่าะไ เราอยามีเพื่อนาะที่ไม่ถูัน ะไ้เื่อมสัมพันธ์ไปในัว”
เธอะรู้มั้ยนะว่าเื่อมสัมพันธ์อผมือารเื่อมวามสัมพันธ์แ่ผมับเธอเท่านั้น นฟัอย่าปายพยัหน้า้าๆ เธอไม่่อยพูอะไรแ่เวลาพูแ่ล่ะทีทำเอาผมสะอึไ้ลอ ผมยิ้มให้ปายอย่าใเย็น่มวามื่นเ้นที่มีอยู่ล้นอ ผมรู้สึร้อนมานเหื่อไหลมาร้าแ้ม
“นายไม่ไ้ิะีบเราหรอใ่ไหม”
และวามรไปรมาอเธอ็่าผมอีรั้ นี้ผมะอบเธอยัไ ในเมื่อสิ่ที่ผมทำอยู่ทุวันนี้มันือารีบอย่าเห็นไ้ัเลยแหละ โอ้ย ไอไม้ิวเอ้ย ถ้าสัวันผมไ้แ่านับปาย ผม่อนวามลับอะไรปายไม่ไ้เลย
“เอาามรเธอ็น่ารัี เราแ่อยาเป็นเพื่อน้วยอ่ะ อย่าิมาเลย”
“เรารู้นะนะว่ามหาลัยเราปลูฝัให้ผู้ายูแลผู้หิแ่เหมือนนายทำมาเินไป เราเลยรู้สึแปลๆ อโทษที่พูแบบนั้นนะไม้ิว“
โถ.... นอะไร่าน่ารัริ ไม่เยอยาะโรธเลยรับเ็น้อย เห็นหน้า็โรธไม่ลแล้วรับ ยอมทุอย่าเลยเบบี๋
“เห้ย ไม่เป็นไร เราไม่ไ้ิแบบนั้น “
ผมแล้แสท่าทีเนียนๆใส่เธอ ผมไม่วรมาเล่นับไฟเลยัวผมเลยิไฟไป้วย แถมยัโนปายระโถีบลไปในหลุมรัอเธออี ผมะ้อทำอย่าไถึะไ้รอบรอผู้หิรหน้านี้ ผมีบผู้หิไม่เ่ และผมเาวามิวามรู้สึาใบหน้านิ่ๆอเธอไม่ออเลย ผมอยาะเ้าไป้นหาเธอให้มาว่านี้ อยารู้ว่าัวนอเธอเป็นอย่าไ ผมอยาะสัมผัสวามน่ารัแบบนี้าเธอไ้แ่นเียว ผมะลายเป็นโริอยู่แล้ว
“นายอิ่มหรือยั ลับหอเหอะ มันมืแล้ว”
“ไ้ิ เี๋ยวเราไป่ายเิน่อนนะ”
ผมเินไป่ายเินที่หน้าร้าน่อนะพยัหน้าเรียให้เธอลุึ้นเิมามผมมาึ้นรถ ผมอบแอบมอเวลาเธอเหม่อ แววามสวยนั่นทำให้ผมใเ้น ผมอบวามรู้แบบนี้ั ผมิว่าผมบ้าไปแล้วแหละ
------------------บอน maiQ's part-------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น