บทความต้องห้าม ดูไม่ได้

ลำดับตอนที่ #3 : วันพีช

   ในโลกที่มีโจรสลัด ยุคสมัยของกลุ่มโจรสลัดที่แตกต่างจากกลุ่มอื่นกำลังเริ่มขึ้น ชายผู้ที่ได้เป็นเจ้าแห่งโจรสลัดซึ่งเป็นชายที่มือไม่เคยเปื้อนเลืด เขาไม่เคยสังหารใคร เพียงแต่ซัดให้สลบถือว่าชนะ และตอนนี้โลกทั้งใบ กำลังตอบสนองต่อชื่อของเขา ชายผู้ที่จะมาเปลี่ยนแปลงโลกอันเน่าเฟะของโจรสลัด ยุคสมัยของเขานั้นมาแล้ว ยุคสมัยของ มังกี้ ดี ลูฟี่

ณ แถบทะเลอีสบลู หมู่บ้านฟูซา(บ้านเกิดลูฟี่)

"ผู้ใหญ่บ้าน!!!มีเรือโจรสลัดลำเล็กมุ่งตรงมาทางหมู่บ้านแล้วครับ"เสียงของชายวัยกลางคนวิ่งไปบอกเหตุการณ์แก่ชายชรา
"ช่างสิเดี๋ยวเห็นป้ายของการ์ฟแห่งกองทัพเรือก็เปิดแนบไปเองแหล่ะ"ชายชราตอบ
"ผมว่าเขาไม่สนใจเลยล่ะ"ชายคนนั้นพูด
"ว่าไงนะ!!!"ชายชราตาโตก่อนจะออกวิ่งไปดูที่หน้าหมู่บ้านชาวบ้านคนอื่นๆ อย่างที่เห็นจริงๆ เรือลำเล็กสำหรับตกปลามีร่างหนึ่งสวมผ้าคลุมสีดำสนิท ร่างนั้นก้าวย่างลงจากเรือแล้วแหงนขึ้นมองป้ายสักครู่ก่อนจะเดินเข้ามาอย่างไม่ใส่ใจ
"ไปซะไอ้โจรสลัดชั่วร้าย"เด็กคนหนึ่งขว้างกระป๋องใส่ร่างนั้นแต่ไม่สะทกสะท้าน ชายหลายคนหยิบปืนออกมาเล็งขู่แต่ร่้างนั้นไม่สนใจเดินตรงไปหาหยิงสาววัยกลางคนที่ประจำบาร์
"มากิโนะ"ร่างนั้นเรียก
"รู้จักชั้นด้วยหรอ"มากิโนะถาม
"ฝากลูกชั้นด้วย เขาเกิดมาผิดธรรมชาตินะเขาไม่มีแม่เขามีแต่ชั้น เลี้ยงเขาให้หน่อยนะถ้าเขาโตพอแข็งแกร่งพอให้เขาออกตามหาชั้นก็ได้ถ้าเขาอยากทำ ชั้นจะอยู่ที่เกาะ***นี่บีเบิ้ลการ์ดของชั้นอย่าให้เขาจนกว่าเขาจะอายุครบสิบห้านะมากิโนะ"ร่างนั้นพูดแล้วยื่นเด็กชายตัวน้อยกับกระดาษให้
"เขาชื่อไซโฮ"แล้วร่างนั้นก็เดินเลยทุกคนไปทางป่า
"ใครน่ะมากิโนะ เธอรุ้จักเหรอเรารู้จักรึเปล่า"ผู้ใหญ่บ้านถาม
"รู้สิพวกเรารู้จักเขาดีเลยล่ะ"มากิโนะกลั้นน้ำตาแล้วมองกระดาษที่เขียนชื่อเอาไว้ว่า Mongey D Luffy

ทางด้านลูฟี่ที่กำลังเดินขุ้นเขาเพื่อไปยังครอบครัวโจรภูเขามาถึงหน้าบ้านได้ยินเสียงคุยกันอยู่ด้านในลูฟี่จับลูกบิดประตูก่อนจะเปิดออก
"ใครน่ะ"ดาดันที่รู้ตัวก่อนถาม ลูฟี่เดินเข้ามาแล้วนั่งลงกลางวง ทำเอาหลายคนถึงกับอึ้ง
"คิดถึงจังเลยน้า ที่นี่ไม่เปลี่ยนเลย"ลูฟี่พูดดาดันทำหน้างงก่อนจะพูด
"ลูฟี่"คำพูดนั้นทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มเปื้อนยิ้ม
"อือ"ลูฟี่ขานตอบเท่านั้นแหล่ะ หลายคนกระโดดเข้ากอดลูฟี่อย่างคิดถึงและถามไถ่อย่างห่วงหา
"แล้วจากนี้จะเอาไงต่อล่ะ"ดาดันถาม
"ชั้นจะเดินทางไปรอบๆอีกครั้งหลังจากนั้นก็จะไปรอลูกที่เกาะ*** ถ้าได้เจอกับเขาแล้วก็ไม่หาที่ตายก็มอบตัวให้รัฐบาล"ลูฟี่พูดแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม
"ลูก?"
"อ๋อ ไซโฮ เป็นลูกชายชั้นชั้นฝากมากิโนะให้เลี้ยงเขาให้ว่างๆก็ไปหาเขาบ้างก็แล้วกันเขาไม่มีแม่หรอกเขาเกิดมาอย่างผิดธรรมชาติน่ะ"ลูฟี่ว่า
"ลูกชารยคงไม่แคล้วซนหัวรั้นหัวแข็งเหมือนแกล่ะสิ"ดาดันเหน็บ
"ฮ่าๆๆๆ คงงั้นมั้ง"ลูฟี่พูดคุยไปเรื่อยๆ
"แล้วลูกเรือแกล่ะ"
"เราแยกย้ายกันเดินทางน่ะ เพราะชั้นคิดว่าเราผจญภัยมามากแล้วกลับไปหาครอบครัวหรือคนรู้จักกันบ้างดีกว่า หลังจากนั้นใครจะอยู่ไหนก็อยู่แต่ถ้ามีการเรียกรวมตัวทุกคนก็จะมา แต่ชั้นก็บอกพวกเขาไปแล้วล่ะว่าถ้าไม่มีที่ไปให้มาหาชั้นที่เกาะ***"ลูฟี่ตอบพลางลุกบิดขี้เกียจ
"จะไปแล้วหรอ"ดอล์ป้าถาม
"อืม ชั้นต้องเดินทางไปอีกหลายที่ไปก่อนนะ"แล้วลูฟี่ก็เดินออกไป
"อ้อดาดัน ไม่ว่ายังไงชั้นก็เกลียดโจรภูเขานะ"ลูฟี่พูดแล้วยิ้ม
"มาพูดอะไรป่านนี้"
"แต่ชั้นชอบพวกนาย รักษาสุขภาพอย่าให้เป็นหวัดล่ะ"ลูฟี่พูดแล้วเดินออกไปได้ยินเสียงสะอื้นกับคำด่าสารพัดลอยมากับลม ลูฟี่อาศัยจังหวะที่ทุกคนกำลังดูเด็กน้อยกระโดดลงเรือแล้วเล่นออกไป

กลางทะเล

"เฮ้อ ไปไหนก่อนดีนะ"ร่างเล็กนอนมองท้องฟ้าพลางนึกย้อนไปตอนที่ออกจากเกาะมาครั้งแรก
"คนแรกก็โซโล จากนั้นก็อุซป ซันจิ นามิ ช้อปเปอร์ โรบิน แฟรงกี้ แล้วก็บรู้ค ไปบาราติเอดีกว่าชักหิวข้าวแล้วสิ"ว่าแล้วเรือลำน้อยก็เบนทิศทางไปยังภัตราคารลอยทะเลทันที

บาราติเอ

ตอนนี้ทุกคนกำลังมองชายหนุ่มเสื้อสีแดงดูโปร่งสบายที่กำลังยัดอาหารเข้าปากไม่ยั้ง ส่วนพวกพ่อครัวก็ทำมาให้เรื่อยๆด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ท..ท...ท.ท.ท...ท..ทำไม เจ้าแห่งโจรสลัดถึงมาอยู่ที่อีสบลูล่ะ"หลายคนกำลังกระซิบกระซาบกัน
"แต่ว่าบ้านเกิดของเขาก็อยู่ที่อีสบลูนี่แถมลูกเรือก็มาจากอีสบลูทั้งหมดหนึ่งในนั้นก็มีอดีตเชฟที่นี่ด้วย"เสียงกระซิบยังคงดังต่อไป
"ว่าแต่ซันจิเป็นยังไงบ้างล่ะเจ้าหนู"เซฟขาแดงถาม
"ล่าสุดที่เจอก็สบายดีก่อนเราจะแยกย้ายกันน่ะ ชั้นว่าเดี๋ยวอีกไม่นานหมอนั่นก็กลับมานี่แน่ๆเชื่อชั้นสิ"ลูฟี่ว่าก่อนจะกลืนเนื้อชิ้นสุดท้ายลงคอไป
"งั้นหรอ สบายดีสินะ"เซฟขาแดงยิ้มหน่อยๆ
"เอาล่ะ ชั้นไปก่อนนะต้องไปทักทายเพื่อนอีกเยอะ"ลูฟี่ยืนขึ้น
"เดี๋ยว"
"อ้อจริงสิ ค่าอาหาร"ลูฟี่ล้วงเงินในกระเป๋าเป้
"ไม่ต้องหรอกชั้นจะบอกว่าให้เอาพวกนี้ไปด้วยเพราะนายต้องหิวอีกแน่"เซฟว่าแล้วโยนถุงเนื้อเบ้อเร่อให้
"โอ้ ขอบใจนะลุงหนวดลุงเป็นคนดีจริงๆเลย แล้วก็ ซันจิหาเจอแล้วนะ ออลบลูน่ะ"ลูฟี่ว่าก่อนจะเดินลงเรือไป
"หึ ทำสำเร็จแล้วสินะไอ้เด็กแสบ"เซฟพึมพำแล้วยิ้ม

บนเรือของลูฟี่ที่กลางทะเล ตอนนี้ลูฟี่ก็วนเวียนทักทายเพื่อนเก่าไปทั่วแล้วก็กำลังข้ามฟากมาอย่างแกรนไลน์อีกครั้งได้เจอกับลาบูนบอกว่าเดี๋ยวบรู้คก็จะมาหา ตอนนี้เขากำลังตรงไปที่เกาะที่เป็นที่อยู่ของตาเหยี่ยว

"ฮ้า เจอหมอนั่นจะทำหน้ายังไงนะ คงทำหน้าตายเหมือนเดิมล่ะมั้งหึหึ แต่แพ้โซโลคราวนั้นก็ไม่เจอกันเลยนี่น่า"ลูฟี่พึมพำก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงของน้ำที่กำลังดันตัวขึ้นแล้วไม่นานเรือดำน้ำของมาลอยอยู่ข้างเรือเขา หนุ่มผมสีดำเจ้าของฉายาหมอศัลยกรรมแห่งความตายเดินออกมาแล้วยืนมองเขาจากในเรือ
"ไม่คิดจะชวนไปจิบน้ำชาคุยกันหน่อยหรอ ทาราโอะ"ลูฟี่ถามล้อๆ
"ก็ขึ้นมาสิ"ลอว์ยิ้มรับตอนนี้มาอยู่ที่ดาดาฟ้าเรือแล้ว
"จะว่าไปชั้นก็มีเรื่องจะคุยกับนายนะ แบบสองต่อสองน่ะ"ลอว์พูด
"อืมก็เอาสิ"ลูฟี่ว่าแล้วเดินตามลอว์ไปที่ห้องนอนเพราพลอว์บอกว่าที่นี่ปลอดภัยไม่มีใครแอบฟัง ลูฟี่นั่งลงบนเตียงโดยลอว์นั่งข้างๆ
"นี่นายจะเอายังไงต่อหมวกฟาง"ลอว์ถามแล้วเนียนเอามือไปทาบทับมือน้อยๆ
"ก็ไม่อะไรเดินทางไปเยี่ยมเยียนสหายเก่าๆจากนั้นก็จะไปที่เกาะ***รอลูกมาเจอ แล้วก็จะหาที่ตายหรือไม่ก็มอบตัวให้รัฐบาล"ลูฟี่พูดเรียบๆ
"ลูกแล้วนายอย่าพูดเรื่องตายสิชั้นไม่ชอบเลย"
"หึๆ ชั้นโดนปลาโซลเมดเล่นงานเอาเลยท้องน่ะ คลอดลูกชายออกมาไม่งั้นชั้นจะหายไปไหนตั้งปีหนึ่ง"ลูฟีตอบ
"หืม ปลาโซลเมดที่ว่าจะจู่โจมโดยการพ่นน้ำลายใส่คนที่โดนก็จะท้องส่วนเด็กที่เกิดออกมาหน้าตาจะเหมือนเด็กที่เกิดจากตัวเองกับเนื้อคู่น่ะหรอ"ลอว์ถาม
"อืม นั่นแหล่ะ แต่เด็กคนนี้พอเกิดมาชั้นถึงกับอึ้งแลยล่ะ"ลูฟี่หัวเราะ
"ทำไมล่ะ แล้วเด็กนั่นมีส่วนเหมือนชั้นไหม"ลูฟี่มองหน้าลอว์สักพักก่อนจะพูด
"มีสิ"คำนั้นทำเอาใจของชายหนุ่มเต้นรัวจนมันแทบจะออกมาเต้นเบรคแดนซ์บนพื้น
"จะว่ายังไงล่ะ เหมือนที่ขอบตำกับอืมมุมปากแล้วก็สีผมน่ะ"ได้แค่นั้นก็ดีใจโคตรแล้ว--ลอว์คิด
"ง...งั้นหรอ"ให้ตายสิไม่เคยมีครั้งไหนน่าอายและไม่มีความมั่นใจเท่าตอนนี้เลย---ลอว์คิดแล้วเบือนหน้าหนี
"เป็นอะไรไป ทาราโอะ"ลูฟี่ถามแล้วใช้มือข้างที่ว่างจับใบหน้าคมให้หันมามองลอว์หาได้มองตาหรือใบหน้านั้นไม่ สายตาเขาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีระรเื่อที่กำลังขยับปากเปล่งเสียงที่ไม่เข้ามาในหัวเขาทำให้อยากลองสัมผัสดู
"หมวกฟาง ขอได้ไหม"เสียงทุ้มนุ่นเหมือนเหม่อลอยพูดออกมา
"ขออะไร"ลูฟี่ถามอย่างงงวย
"ขอจูบหน่อย"
.

.

.

.

.

(วางเมลถ้าอยากอ่าน)

.

"ดีที่เราไม่คิดลงไปแอบดูขนาดอยู่ไกลขนาดนี้เสียงครางของกัปตันยังดังมาเข้าหูเลย"เบโปะพูด
"นายว่าใครเป็นฝ่ายรุก"
"ชั้นว่ากัปตันเป็นฝ่ายรุกชัวร์ก็เจ้าหมวกฟางตัวเล็กกว่ากัปตันอีกไม่พอหน้ายังหวานจะตาย"
"ชั้นก็ว่างั้น"เบโปะเห็นด้วย

"ลอว์"ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของหมอหนุ่มพูดขึ้น
"หืม"
"ชั้นวานอะไรหน่อยสิ"ร่างเล็กเงยขึ้นไปมองร่างสูงก่อนจะเอามือคล้องคอ
"อะไร"ร่างสูงถามอย่างฉงน
"ช่วย....."ร่างเล็กบอก
"อืม ได้แต่แน่ใจนะว่าคนที่เอาไปให้ไว้ใจด้วยถ้าส่วนใดส่วนหนึ่งถูกทำลายนายก็จะตายนะ"
"อือ ทุกคนเชื่อใจได้"ร่างเล็กยิ้มจนคนด้านบนอดหมั้นใส่ไม่ได้จึงหอมแก้มไปหลายฟอดใหญ่ๆ

-----------------------------------------------------------------------------------
"ชั้นไปก่อนนะแล้วก็อันนี้วานอะไรหน่อยได้ไหม"ลูฟี่พูด
"อะไรอีกล่ะ"
"เอาชิ้นส่วนส่วนหนึ่งของชั้นไปให้ที่หมู่บ้านฟูซา ให้คนที่เชื่อมากิโนะแล้วบอกว่าชั้นบอกให้เอามาให้ บอกให้เธอเอาให้ไซโฮเอาติดตัวมาด้วยถ้าจะมาหาชั้น"ร่างเล็กยื่นกล่องหนึ่งให้
"ได้สิ"ลอว์ลับมาก่อนที่ลูฟี่จะออกเรือไปยังเกาะของตาเหยี่ยว