บทความต้องห้าม ดูไม่ได้

ลำดับตอนที่ #1 : แฮร์รี่

ณ ซอยพรีเวล
   ชายแก่ในชุดคลุมสีดำเดินไปตามทางแล้วมาหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"ผมน่าจะรู้ยังไงคุณต้องมา ศาสตราจารย์มักกอลนากัล"ชายแก่พูด
"สวัสดีศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ ข่าวนั่นจริงใช่ไหม อัลบัส"หญิงชราถาม
"เกรงว่าจริง ศาสตราจารย์ ทั้ังดีและร้าย"อัลบัสตอบ
"แล้วเด็กล่ะ"
"แฮกริดเป็นคนพามาพามา"
"คิดดีแล้วหรอที่ไว้ใจแฮกริดให้ทำเรื่องสำคัญขนาดนี้"
"โอ้ ศาสตราจารย์ เอาชีวิตผมเป็นเดิมพันได้เลย"แล้วก็มีเสียงกระฮึมของรถมอร์เตอร์ไซต์ลอยฟ้าบินลงมา
"เรียบร้อยดีไหมแฮกริด"ดัมเบิ้ลดอร์ถามชายตัวอ้วนใหญ่
"ครับ เจ้าตัวเล็กพล็อยหลับไปกลางทาง"ชายชื่อแฮกริดตอบพร้อมมอบเด็กน้อยให้ชายชรา
"คิดดีแล้วรึอัลบัส ชั้นดูมาทั้งวัน พวกนี้เป็นมักเกิ้ลที่แย่ที่สุดที่ชั้นเคยเจอมา เธอจะโด่งดัง จะไม่มีเด็กคนไหนบนโลกที่ไม่รู้จักเธอ"หญิงชราพยายามโน้มน้าว
"เพราะงั้นเธอจึงต้องเติบโตในที่ที่อยู่ห่างเราเข้าไว้ แล้วเธอจะปลอดภัย จนกว่าเธอจะพร้อม"ชายชราพูดพร้อมวางจดหมาย
"พวกคุณคิดว่า ถ้าเซเวอรัสรู้ความจริงที่ผมหลอกเข้า ผมจะโดนอะไรบ้างนะ หึหึ"ชายชราพูดด้วยแววตาที่ขบขัน
"คุณไปหลอกอะไรเขาอีกล่ะ อัลบัส"
"ความสุขของคนแก่น่ะ มิเนอร์ว่า ชั้นแค่บอกว่าเขาเป็นลูกของ เจมส์ พอตเตอร์ กับลิลี่ พอตเตอร์ โดยเป็นที่ทั้งสองเป็นผู้ให้กำเนิดเท่านั้นเอง"
"ตายจริง ทำไมคุณไปบอกเขาอย่างนั้นล่ะ พ่อที่แท้จริงของเธอไม่ใช่เจมส์ซะหน่อยและแม่ของเธอก็ไม่ใช่ลิลี่ด้วย"มิเนอร์ว่าพูด
"บอกแล้วไง ความสุขของคนแก่"แล้วทั้งสามก็หายตัวไปเหลือเพียงเด็กน้อยนอนอยู่หน้าบ้านเพียงคนเดียว

10 ปีผ่านไป

หลังจากที่แฮกริดได้มารับแฮร์รี่แล้วซื้อของแล้ว ตอนนี้เธอกำลังยกของขึ้นรถอยู่ แต่เธอแทบอยากจะร้องให้เพราะหีบมันหล่นทับเท้าเธอมาสองรอบแล้ว
"มีอะไรให้ช่วยไหม"เสียงทุ้มๆของสองแฝดเดินเข้ามาถาม
"เอ่อ ขอบคุณค่ะ"เธอพูดแล้วสองแฝดก็ช่วยเธอยกของขึ้นไปไว้บนรถ เธอยกแขนเสื้อขึ้นปาดเหงื่อแล้วปัดให้เห็นแผลเป็น
"อ๊ะ เธอคือเด็กคนนั้นนี่"แฝดคนหนึ่งพูด
"เธอคือแฮร์รี่ พอตเตอร์"แฝดอีกคนพูด
"เอ่อ ค่ะ หนูชื่อ แฮร์รี่ พอตเตอร์"เธอพูดแล้วเอียงหัวด้วยความสงสัยว่ารู้จักชื่อเธอได้ยังไง
"ชั้นเฟร็ด"
"ชั้นจอร์จ"
"เธอดังมาก ไม่มีใครไม่รู้จักเธอ"เฟร็ดพูด
"เด็กหญิงผู้รอดชีวิต เธอน่ารักนะ"จอร์จ ทั้งคู้สลับกันพูด
"ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นว่าแม่ต้องไม่เชื่อแน่ แล้วเจอกันที่ฮอกวอตส์ นะแฮร์รี่"แล้วทั้งคู่ก็วิ่งจากไป ทิ้งให้เธองงแล้วก็หัวเราะขำๆกับท่าทางเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ของทั้งคู่ เธอเดินเข้าไปหาตู้รถเพื่อรอรถออก ระหว่างนั้นเธอก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย หลายคนบอกเธอว่า พ่อของเธอคือเจมส์ พอตเตอร์ แม่ของเธอคือลิลี่ พอตเตอร์ แต่เธอรู้ว่ามันไม่ใช พ่อของเธอเธอเองก็รู้ว่าเขาเป็นใครป้าเพ็ตทูเนียบอกว่า เธอเป็นลูกของเพื่อนของพ่อเจมส์ เขาพาเธอมาฝากเลี้ยงไว้เพราะว่าต้องไปทำงานบางอย่าง แผลเป็นนี้ได้มาตอนที่เกิดระเบิด เจมส์ - ลิลี่ พอตเตอร์เป็นเพียงแค่พ่อแม่บุญธรรมของเธอ และก็มีจดหมายมาบอกเธอด้วยว่า ห้ามบอกว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอคือใครจนกว่าจะขึ้นปี 2 และเปิดพินัยกรรมของ 3 ตระกูลเรียบร้อยหลังจากเธอจบปีหนึ่ง
"ขอโทษทีนะ ขอนั่งด้วยได้ไหมตู้อื่นเต็มหมดแล้ว"เสียงของหนุ่มผมแดงหน้าตกกระเรียก
"ได้สิ"เธอพูดแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิม
"ชั้น รอน รอน วิสลี่ย์"
"ชั้น แฮร์รี่ แฮร์รี่ พอตเตอร์ เอ่อ นามสกุลเฉพาะตอนนี้น่ะนะ"
"งั้นก็จริงน่ะสิ ชั้นนึกว่าพวกพี่ เล่นตลกอะไรซะแล้ว"รอนพึมพำ
"หืม อะไรหรอ"
"ก็เฟร็ดกับจอร์จไงเธอน่าจะพึ่งเจอใช่ไหมนั่นพี่ชั้นเอง"
"อ๋อ งั้นหรอ"เธอพยักหน้านู่นนี่ รอนเล่าให้เธอฟังหลายๆอย่างทั้งเธอแล้วเขาคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งถึงฮอกวอตส์ เธอได้เจอกับแฮกริดอีกครั้ง ก่อนจะขึ้นเรือตามประเพณีเข้าไปในโรงเรียน เรือลำหนึ่งนั่งได้สี่คน แต่สำหรับแฮ กริดแค่เขานั่งคนเดียวโดยไม่จมได้นักเรียนหลายคนก็ฮือฮากันมากแล้วจนส่งถึง ศาสตราจารย์มักกอนนากัลและตอนนี้ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเดินเข้าไปในห้องโถง แล้วให้พวกเธอยืนรอ
"งั้นก็จริงน่ะสิ ที่เขาลือกันบนรถไฟ แฮร์รี่ พอตเตอร์ มาเรียนที่ฮอกวอตส์"เสียงของเด็กหนุ่มผมสีซีดพูดขึ้น
"ชั้นเดรโก เดรโก มัลฟอย เรื่องที่ร้านมาดามมักกิ้น ขอโทดนะไม่ได้ตั้งใจ"เธอจะลืมได้ยังไง คนตรงหน้าเธอเจอกับเขาที่ร้านมาดามมักกิ้นส์ แล้วเกิดสะดุดล้มทับเธอปากชนกับปากเธอด้วย
"..."เธอมั่นใจว่าตอนนี้หน้าเธอต้องแดงมากแน่ๆเธอหันหน้าหนีทำใจสักแปปก่อนจะหันมาเผชิญหน้า
"ชั้นแฮร์รี่ พอตเตอร์ เรียกแค่แฮร์รี่ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก"เธอยื่นมือออกไปจับแต่แปปเดียวรอนก็ดึงมือเธอออกแล้วส่งสายตาไม่เป็นมิตรไปให้มัลฟอยไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็เข้ามาเรียกซะก่อนเธอเดินเข้ามามันมีโต๊ะยาวทั้งหมดสีแถว เธอเดาว่าคงจะเป็นแต่ละบ้าน ถ้าให้เลือกเธออยากอยู่ทั้งกริฟฟินดอร์ และสลิธีริน เพราะกริฟฟินดอร์พ่อและแม่บุญธรรมของเธออยู่แถมยังเป็นบ้านของวีรบุรุษอีก ด้วย ส่วนสลิธีรินเธอก็อยากเข้าเพราะนั่นเป็นบ้านของพ่อแท้ๆของเธอ เท่าที่เธอรู้มา เธอกวาดตามองทั่ว เธอเห็นศาสตราจารย์คนหนึ่งจ้องมาที่เธอไม่วางตาก่อนจะหันไปคุยกับ ศาสตราจารย์ควีเรล
"เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์"ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเรียกเด็กสาวผมหยักศกหน้าตาน่ารักออกไปเธอจำได้เพราะเป็นคนที่ซ่อมแว่นให้เธอในตู้รถ
"เย็นไว้ เย็นไว้ โอเค"เธอพึมพำ
"ชั้นว่ายัยนั่นโรคจิต"เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเห็นด้วยครึ่งไม่เห็นด้วยครึ่งกับคำพูดของเด็กหนุ่ม
"โรนัล วิสลีย์"รอนเดินไปแล้วศาสตราจารย์ก็สวมหมวกให้เขา
"หืม วิสลีย์อีกแล้ว พ่อแม่เธอนี่ขยันทำจังนะ รู้แล้วจะเอาไปไว้ไหนดี กริฟฟินดอร์"แล้วรอนก็เดินไปกริฟฟินดอร์ทุกคนขานชื่อไปเรื่อยๆจนแฮร์รี่เริ่มหนักใจแล้วว่าศาสตราจารย์ลืมชื่อเธอรึเปล่าเพราะตอนนี้เธอเป็นคนสุดท้ายแล้ว
"แฮร์รี่ (มาโวโร ลิดเดิ้ล)พอตเตอร์"ศาสตราจารย์มักกอนนากัลไม่อ่านชื่อในวองเล็บของเธอเพราะเดี๋ยวคนจะแตกตื่น ตอนนี้แค่นามสกุลพอตเตอร์ ทุกคนก็เงียบก่อนเสียงซุบซิบจะตามมา
"อืม เต็มไปด้วยความกล้าหาญ ทเยอทยาน กระหายจะพิสูทธิ์ตัวเองเหมือนพ่อแท้ๆของเธอ มีจิตใจที่เอื้ออาทรณ์ อ่อนโยน คัดไปอยู่ ..... กริฟฟินดอร์"หมวกตะโกนออกมา
"เราได้พอตเตอร์ เราได้พอตเตอร์"ฝาแฝดวิสลีย์ตะโกนร้องอย่างดีใจเธอเหลือบไปมองบ้านสลิธีรินเห็นเดรโก มัลฟอยทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่แล้วเธอเห็นทั้งเดรโก มัลฟอย และศาสตราจารย์คนที่จ้องเธอหันไปมองหมวกคัดสรรอย่างอาฆาตแค้น
"ชั้นเชมัส ฟินิกัน"เด็กหนุ่มหลายคนมาแนะนำตัวกับเธอแต่เธอให้ความสนใจกับผู้หญิงมากกว่าโดยเฉพาะเฮอร์ไมโอนี่เพราะคุยกันถูกคอ
"แฮร์รี่ ชั้นว่าเธออย่ายุ่งกับมัลฟอยดีกว่า"จู่ๆรอนก็พูดขึ้น
"ทำไมล่ะ"แฮร์รี่หันมาถาม
"เธอไม่เห็นหรอเขาได้อยู่บ้านสลิธีริน ไม่มีพ่อมดแม่มดคนไหนทำชั่วแล้วไม่ได้อยู่บ้านสลิธีริน บ้านนั้นมีแต่คนไม่ดี"
"ถอนคำพูดของนายเดี๋ยวนี้รอน"แฮร์รี่พูดเสียงไม่พอใจ
"ก็มันเรื่องจริง-"
"ชั้นบอกให้ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้โรนัล วิสลีย์"เสียงของแฮร์รี่ทั้งแข็งและเย็นทำให้หลายคนขนลุกเลยทีเดียว
"ท...ทำไมล่ะ แฮร์รี่"รอนถามเสียงอ่อย
"ชั้น ไม่ได้รังเกียจบ้านไหนเป็นพิเศษชั้นอยากอยู่ทั้งสลิธีรินและกริฟฟินดอร์แต่ ถ้าหากมาอยู่กริฟฟินดอร์แล้วมีแต่พวกชอบนินทาว่าร้ายชาวบ้านชั้นขอไปอยู่สลิ ธีรินโดยที่คนมองว่าเป็นคนไม่ดียังดีกว่า"แฮร์รี่พูดแล้วหันไปคุยกับเฮอร์ไมโอนี่
"สุดยอดเลยแฮร์รี่ เสียใจด้วยรอนที่โดนด่า"ฝาแฝดวิสลี่ย์พูด
"รอนเป็นพวกมีอคติกับสลิธีรินน่ะ ชั้นเพอร์ซี่"เพอร์ซี่เข้ามาทักทาย
"แฮร์รี่ค่ะ"แฮร์รี่ทักกลับตอนนี้สถานการณ์กลับมาดีเหมือนเดิมแล้วทุกคนคุยอย่างสนุกสนาน
"เอา ล่ะงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา พวกเธอตามพรีเฟ็คกลับไปบ้านของตัวเองซะนะ"ดัมเบิ้ลดอร์พูดทำให้หลายคนโห่ ร้องอย่างเสียดายก่อนจะเดินกลับแต่โดยดี

ณ หอกริฟฟินดอร์ หอพักหญิง

"นี่ๆแฮร์รี่ทำไมเธอดูโมโหมากเลยตอนที่รอนเขาพูดว่าร้ายสลิธีรินน่ะ"ปาราวตี พาติลถามเธอ
"พ่อชั้นก็อยู่สลิธีรินน่ะ"เธอตอบแล้วล้มตัวลงบนที่นอน
"เจมส์ พอตเตอร์อยู่กริฟฟินดอร์นี่"ลาเวนเดอร์ บราวด์ถาม
"เจมส์ พอตเตอร์ไม่ใช่พ่อแท้ๆของชั้นซะหน่อย"แฮร์รี่พูดแล้วเตรียมตัวนอน
"แล้วพ่อแท้ๆของเธอคือใครล่ะ แฮร์...รี่"ปาราวตี พาติลกำลังจะถามแต่เมื่อหันไปหาแฮร์รี่
"คร่อกฟี้ คร่อกฟี้"
'แม่งหลับโคตรเร็วเลย!!!!'

ในห้องอาจารย์ใหญ่

ประตูถูกผลักออกอย่างแรงเผยให้เห็นร่างของศาสตราจารย์นักปรุงยา
"อาจารย์ ใหญ่นี่มันหมายความว่ายังไงครับ ไหนอาจารย์ใหญ่บอกผมว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์หน้าตาเหมือนกับเจมส์ พอตเตอร์อย่างกับแกะ แต่นี่ดูยังไงมันก็ลิลี่ตอนเด็กชัดๆ กลิ่นเวทย์มนตร์ในตัวก็ไม่ใช่ของลิลี่หรือเจมส์ ถึงจะมีกลิ่นใกล้เคียงลิลี่แต่มันก็ไม่ใช่ เด็กคนนี้เป็นลูกใครครับ"สเนปรัวถามเป็นชุด
"เอ่อ...เอาทีละอย่างนะชั้นมันก็แก่แล้วอาจจะมีตาฝ้าฟางหรือขี้ลืมไปบ้างอย่าถือษาเลย แล้วก็แม่ของแฮร์รี่เป็นพี่สาวฝาแฝดของลิลี่ที่หายไป"
"งั้นผมขอย้ายแฮร์รี่มาอยู่สลิธีริน หรือไม่ก็ให้ผมไปดูแลกริฟฟินดอร์"
"เกรงว่าจะไม่ได้ เซเวอรัส เอาอย่างนี้สิทำไมคุณไม่คอยกำจัดศัตรูของแฮร์รี่แทนเอาล่ะ"ดัมเบิ้ลดอร์พูดแววตานึกสนุก
"เป็นความคิดที่ดี อาจารย์ใหญ่"สเนปพูดแล้วเดินกลับคุกใต้ดินพร้อมพึมพำอะไรไม่รู้มาตลอดทาง

วันรุ่งขึ้น

"คาบแรกเธอเรียนอะไรแฮร์รี่"สองหนุ่มขี้เล่นเข้ามาทัก
"ปรุงยากับสเนป"เฮอร์ไมโอนี่ตอบแทนเพราะตอนนี้แฮร์รี่ไม่อยู่ในสภาพที่ตอบได้
"เรียน กับเสนปไม่ต่างอะไรจากนรก โดนหักคะแนนเป็นว่าเล่นเข้าข้างบ้านตัวเองออกนอกหน้า หาทางเขม่นกัดสามบ้านที่เหลืออยู่ตลอดเวลาเลยล่ะจะบอกให้"สองแฝดวิสลีย์ทำ ท่าขนพองสยองเกล้าจนเด็กสาวหวั่นใจ

คาบวิชาปรุงยา

   ศาสตราจารย์สเนปทำตัวเป็นปกติตอนที่ขานเรียกชื่อเธอไม่เหมือนกับคนอื่นที่ มองหน้าเธออยู่นานพอสมควรด้วยแววตาปลื้มปิติกว่าจะขานชื่อคนต่อไปได้
"มิสพอตเตอร์"ศาสตราจารย์เรียกเธอตอบคำถาม เธอตัวเกร็ง
"ช่วยบอกหน่อยสิจะเกิดอะไรขึ้นถ้าชั้นเอาแบตเตอรี่ไปเผาไฟ"หลายคนตกเก้าอ้ไปแล้ว
"มันก็จะระเบิด...ค่ะ"
"ถูกต้องกริฟฟินดอร์สิบคะแนน"...ง่ะ....ไหนบอกว่าให้คะแนนยากไง
"มิสพอตเตอร์"บางทีเมื่อกี้อาจจะลองเชิงก็ได้
"ทำไมประเทศจีนถึงไม่จน"ง่ะ คำถามอะไรวะเนี่ย
"เพราะมีสระอี...มั้งค่ะ"
"ถูกต้องกริฟฟินดอร์อีกสิบคะแนน"ศาสตราจารย์พูดแล้วเดินไปเปิดหนังสือ คำถามกวนๆ ร้อยข้อ ทำเอาทุกคนฮากันทั้งห้อง ห้องปรุงยาที่เงียบสงัดจนหน้าขนลุกตอนนี้กลับสนุกสนานจนหลายคนแปลกใจ



เวลาอาหารค่ำที่ห้องโถง

"เป็นไงบ้าง เรียนกับสเนป โดนหักระนาวเลยล่ะสิ"จอร์จถาม
"พวกชั้นคาบแรกโดนไปสี่สิบคะแนนแหน่ะ"เฟร็ดบอก
"ไม่นะตรงข้ามเลยต่างหาก"แฮร์รี่พูดชวนงง
"ได้ระนาวเลยล่ะ"รุ่นพี่ปีก่อนๆหันมามองอึ้งๆ
"ไม่ทราบว่ากำลังนินทาใครอยู่คุณวิสลีย์"เสียงเย็นๆเอ่ยทำเอาหลายคนเสียวสันหลัง
"สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์"แฮร์รี่ทักทำให้หลายคนมองเธอประมาณว่้า เธอกล้ามากที่ กล้าทักสเนป แต่ทุกคนก็ยิ่งอึ้งขึ้นไปอีกเมื่อ
"สวัสดีจ๊ะ แฮร์รี่ ชั้นได้ข่าวที่เธอได้เป็นซีกเกอร์ของกริฟฟินดอร์แล้วนะ ดีใจด้วย"สเนปพูดเรื่องสดๆร้อนๆที่เพิ่งเกิดขึ้นก่อนจะยิ้ม
'โลกกำลังจะแตกสเนปยิ้ม!!!!'หลายคนคิดในใจ
"ขอบคุณค่ะ ศาสตราจารย์"แฮร์รี่ขอบคุณเมื่อสเนปเอาของขวัญมาให้
"ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรบอกชั้นได้ตลอดนะ"สเนปพูดทิ้งท้ายหร้อมจิกสายตาไปที่หนุ่มๆรอบๆทำเอาหนาวกันเข้ากระดูกก่อนจะเดินจากไป
"เอ่อ แฮร์รี่ ยินดีด้วยนะ"เดรโกเอาของขวัญไปให้ก่อนจะเดินกลับอย่างเขินๆเล็กน้อย
"ชั้นเซ็ดดริก ยินด้วยสำหรับตำแหน่ะซีกเกอร์"ชายอีกคนเข้ามาทักทาย
"เอ่อ ค่ะ"แฮร์รี่ถึงเธอจะเป็นคนเฟรนรี่แต่สายตาชายคนนี้ทำเธอขนลุก

แล้วเธอก็กินข้าวต่อไป คุยด้วยกินด้วย
"แฮร์รี่ เรื่องที่คุยกันเมื่อคืนน่ะ ชั้นยังสงสัยอยู่เลยว่าพ่อแท้ๆของเธอคือใคร"ปาราวตีถาม
"นั่นสิแฮร์รี่ แถมอยู่บ้านสลิธีรินด้วยไหงเธอโดนคัดมาอยู่กริฟฟินดอร์ล่ะ"ลาเวนเดอร์พูดต่อ
"ชั้นว่าพ่อเธอต้องไม่ธรรมดาแน่แฮร์รี่"เฮอร์ไมโอนี่บอก
"อืม ก็ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ชั้นยังบอกพวกเธอไม่ได้หรอก แต่ชั้นสัญญาปีสองพวกเธอได้รู้แน่"แฮร์รี่บอกแล้วยิ้ม