คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ParT - 2
ParT 2
“ก๊ากกก........ 555555 นายว่าพี่เค้าจะทำสำเร์จมั้ยนั่น”ชินดงถามซองมินที่นั่งอยู่ข้างๆกันเมื่อพวกฮีชอลวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นไปแล้ว
“ไม่รู้ดิ อาจกลับมาในสภาพที่คาดไม่ถึงก้อได้”ซองมินตอบกลับ แล้วหยิบขนมที่มีรสเผ็ดสุดยอดของชินดงยัดใส่ปากคนที่นอนหนุนตักเขาอยู่เนื่องจากเขาเริ่มเมื่อยขาแล้ว
“อุ๊บ....’ไรเนี่ยหรอยดีอ่ะ”คนที่นอนหนุนตักอยู่พูดเมื่อเคี้ยวหมดปากแล้ว
“เอาอีก เอาอีก”ซีวอนบอกแล้วอ้าปากแล้วเอานิ้วชี้ไปที่ปากเป็นการบอกว่าให้ใส่เข้ามาอีก
“เอาอีกหรอ.... ได้เลย”ซองมินได้ยินดังนั้นเลยเจ็บใจที่ทำให้ซีวอนลุกขึ้นไม่ได้แถมยังด้านขอเอาเพิ่มอีกตะหาก ซองมินเลยหยิบลูกอมรสที่ซีวอนเกียดที่สุดใส่ปากซีวอนแทน
“อ้ำ......”ซีวอนรับไปอย่งไม่สงสัยเลยว่าเขาจะโดนคนรักแกล้ง
“แหวะ...”ซีวอนกระเด้งตัวขึ้นทันทีและกำลังจะคายลูกอมออกแต่ก้อไม่ทันซะแล้ว เพราะซองมินเอามือมาปิดปากเขาไม่ให้เขาคายออก
“ห้ามคายทิ้งนะ เสียของ”
“แต่......”
“กินลงไปให้หมดนะ ไม่งั้น.........”ซองมินพูดดักคอไม่ให้ซีวอนปฏิเสธแล้วทำตาดุใส่ แต่ไม่ทันที่ซองมินจะพูดจบก้อมีเสียงร้องเสียงดังมาขัดซะก่อน
“ว็ากกกกกกกกกกกกก”เสียงฮยอกแจดังมาก่อนที่ตัวของฮยอกแจจะมาซะอีก แต่เพราะเสียงนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต้องหันไปมองตามเสียงที่ดังมา
“เฮ้ย... หลีกปายยยยยยยยย”เยซองตะโกนบอกกับคนที่นั่งอยู่กลางห้องนั่งเล่น
“เฮ่ย.....”ทุกคนที่นั่งอยู่กลางห้องนั่งเล่นรีบลุกหนีทันที ยกเวัน.... ซีวอน กำลังงงงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น และผลที่เกิดตามมาก้อคือ
“อ็ากกกกกกกกก”
ตุ้บ.....
“เฮ่ยยยยย.....”
โครม.......
“ว็ากกกกกกกกก”
ตึ้ง........
เกิดโดมิโนมนุษย์ขึ้นกลางห้องนั่งเล่น
ซีวอนที่นั่งเอ๋ออยู่กลาห้องนั่นถูกล้มทับด้วยฮยอกแจ เยซองและฮีชอลตามลำดับ
แถมลูกอมที่ซีวอนโดนซองมินบังคับให้กินให้หมดนั้นก็เผลอกลืนลงไปแล้วตอนที่ฮยอกแจทับลงมา
ซักพักบุคคลที่วิ่งตามมาคนสุดท้ายก็กำลังวิ่งสุดชีวิตไม่ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้า
“อูย... เฮ่ยหยุดนะ”ฮีชอลที่ล้มทับเป็นคนสุดท้ายตะโกนบอกฮันกยองที่วิ่งตามมาทันและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยซักนิด
“เฮ่ย.......”
ตุบ
ไม่ทันซะแล้ว ฮันกยองเบรกไม่ทันทำใหัล้มลงไปทับฮีชอล แถมฮันกยองเองก็ล้มได้เก่งมากด้วย เพราะปากของฮันกยองประกบกับริมฝีปากของฮีชอลพอดิบพอดี
“อุ๊บ...”
“”นี่! จะจูบกันอีกนานมั้ย มันหนักนะเนี่ย”ซีวอนแซวขึ้นเพราะทั้งคู่ไม่แยกกันซักที และเค้ากัออยู่ล่างสุดด้วย จึงต้องการให้คนที่ทับอยู่บนตัวเค้าทั้งหมดลุกออกไป
“..........”ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“วี๊ดวิ้ว....หวานกันจังเลยนะ”ยังไม่วายแซวต่อไม่เลิกทั้งๆที่เพิ่งวิ่หนีเค้ามาเพราะไปแซวไว้
“ช่าย ช่าย หวานกันจนมดขึ้นเต็มไปหมดแล้วเนอะ”เยซองพูดต่อจากคนรักของตน
“นี่ยังไม่เลิกใช่มั้ย วันนี้พวกนายตายแน่”เมื่อตั้งสติได้ฮีชอลก้อรีบผลักฮันกยองให้ลุกไปจากตัวเค้าแล้วลุกขึ้นตาม และทำท่าจะกระทืบเยซองและฮยอกแจที่นอนอยู่ข้างล่างทั้งๆที่ตนเองยังหน้าแดงอยู่นิดหน่อย
“นี่ ถ้ายังไม่หยุดโมโหน้องละกก้อ ผมจะทำแบบเมื่อกี๊อีกนะ”ฮันกยองกอดจากด้านหลังแล้วกระซิบที่ข้างหูเพื่อที่จะได้ยินกันแค่สองคน ซึ่งได้ผลดีซะด้วยเพราะฮีชอลยอมอยู่นิ่งๆแต่ก้อยังทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ แล้วฮ้นกยองก้อลากฮีชอลไปนั่งบนโซฟาโดยที่ให้ฮีชอลนั่งบนตักเขาและไม่ปล่อยแขนที่กอดไว้อยู่
“พวกนายก้อเลิกล้อซะที เดี๋ยวก้อได้มีชีวิตเป็นวันสุดท้ายหรอก”ฮันกยองหันไปว่าเยซองกับฮยอกแจที่นั่งอึ้งอยู่กลางห้อง
“....”
ทั้งห้งเงียบลงทันทีและหยุดกิจกรรมทุกอย่างที่ตนกำลังทำอยู่ เพราะนานๆจะเห็นฮ้นกยองดุอย่างนี้ แต่แล้วก้อมีเสียงดังขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต้องหันไปมองตามต้นเสียง
“นี่ๆเล่นเกมส์แก้เครียดกันเหอะ”เสียงของคังอินดังขึ้นทำให้ทุกคนหันมามองกันเป็นตาเดียว
“เกมส์อะไรล่ะ”อีทึกถามทันทีที่คังอินพูดจบ
“เอ่อ.........”คังอินไม่ทันนึกว่าจะเล่นเกมส์อะไร
“ตกลงว่าเล่นเกมส์อะไร”อีทึกยังคงย้ำคำถามเดิม
“เอ่อ..... จับไม้สั้นไม้ยาวน่ะ”คังอินตอบสมาชิกทุกคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่น เพราะนี่เป็นแผนการที่ทำจะให้อีทึกลืมเรื่องที่กำลังหาคนร้ายอยู่ที่เค้าคิดได้ในขณะนี้
“เพื่ออะไรหล่ะ”อีทึกถามต่อเพราะตนเองอยากรู้
“เพื่อ.............”อ้ำอึ้งอยู่นานจนอีทึกทนไม่ไหว
“เพื่ออะไรหล่ะ ตอบมาสิ มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้”ฮีชอลกล่าวขึ้นอย่างขัดใจเพราะตนเองยังโมโหเรื่องเยซองกับฮยอกแจไม่หาย
“เพื่อที่พวกนายจะได้....หาย....หายเครียดไงล่ะ”คังอินตอบตะกุกตะกัก และ
“เอาสิ แต่กติกาต้องให้ชั้นเป็นคนตั้งนะ”ฮีชอลยื่นข้อเสนอให้
“เอ่อ.........”คังอินเกิดอาการอ้ำอึ้งอีกครั้ง
“ถ้าไม่ได้ก้อไม่ต้องเล่น”ฮีชอลยื่นคำขาดทำให้คังอินไม่กล้าปฏิเสธ
“ด... ได้... ได้ แล้ว... มีใครจะไม่เล่นบ้างมั้ย”คังอินยอมรับทันที เพราะไม่กล้าขัดใจฮีชอล และต้องการให้อีทึกลืมเรื่องที่ทำอยู่มั่กมากกกกกก
เงียบ.......... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ตกลง เล่นกันทุกคนใช่ป้ะ”ถามอีกครั้งเพื่อย้ำความมั่นใจ
“อืม....”ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“งั้นชั้นจะบอกกติกาเลยนะ”ฮีชอลถามขึ้น เมื่อไม่มีเสียงคัดค้านจึงเริ่มบอกกติกสที่เค้ากำหนด
“1. ชั้นกับฮันเป็นกรรมการเพราะฉะนั้นไม่ต้องเล่น”ข้อที่ 1 ผ่านไป ยังไม่ร้ายแรงอะไรมากนัก
“2. คนที่ไม่ได้รับบทลงโทษมีคนเดียวคือคนที่ได้ไม้ยาวที่สุด”พอถึงข้อที่ 2 ทุกคนถึงกับกลืนน้ำลายทันทีที่ได้ยิน และร่วมกันส่งสายตาดุๆไปที่คังอิน
“3. บทลงโทษชั้นกับคนที่ได้ไม้ยาวที่สุดจะเป็นคนตั้งกันสดๆ”พูดจบบางคนถึงกับหน้าซีดไปเลย
“4. ถ้าไม่ทำตามบทลงโทษจะต้องโดนมากกว่าเดิม 10 เท่า”
เมื่อฮีชอลบอกกฎครบทุกข้อแล้วทุกคนต่างคิดเหมือนกันว่า ไม่น่าหลวมตัวตกลงเล่นเลย
“มีอะไรสงสัยกันมั้ย”ฮีชอลถามคนที่นั่งหน้าซีดกันอยู่
“ถ้าไม่มีชั้นจะทำไม้สั้นไม้ยาวแล้วนะ”พูดจบก้อลุกขึ้นจากตักของคนรักและดึงแขนของคนรักให้เดินตามไป
T.B.C
**********************************************************
แต่ว่าช่วยเม้นให้เราหน่อยจิ
ขอแค่นี้แหละ
เราจะได้รู้ว่ามันหนุกหรือไม่หนุกอ่ะT-T
ความคิดเห็น