คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 ลูกไก่ในกำมือ 4
เียนุ่ม ๆ สัมผัสถึแผ่นหลัอเรวีในเวลาถัมา ร่าหนาโน้มัวลมาร่อมแนแร่ทั้สอ้าััเอาไว้ มิให้ไ้ถอยหนี แววาู่ใส้อมอเาอย่า้อารำอบ ทว่าายหนุ่มมิไ้ให้ำอบแบบที่เป็นำพู แ่เาอบแบบารระทำแทน...
ใบหน้ามสันโน้มหน้าลหาส่ปาหยัประบลบนเรียวปาอิ่ม ่อนะันลิ้นแร่เ้าไปแล้ววัโลมเลียวานหาวามหอมหวานที่มันละลุ้ไปทั่วทั้ปา ยอมรับเลยว่าลอระยะเวลา 2 ปีที่ไม่ไ้พบเอัน เาิถึสัมผัสอเรวีอยู่ไม่น้อย ยิ่ใล้ยิ่อยาสัมผัสให้มาึ้น...
มาึ้น
อยาทบทวน่วเวลาเหล่านั้นอีรั้และแน่นอนว่าเมื่อโอาสมาถึเาย่อมไม่ปล่อยให้หลุมือไป
“ุหวานไม่เยเปลี่ยนเลยเรวี” เสียนุ่มทุ้มแสนอ่อนโยนระิบล้าใบหูอสาวใ้ร่า
“ัน-” นิ้วี้อเายึ้นมาแะลเบา ๆ บริเวริมฝีปาหิสาวล้ายเิห้ามปราม ่อนะพู
“เร...แทนัวเอว่าเร”
“ทำไมะ”
“เพราะผมอบใหุ้แทนัวเอแบบนั้นมาว่า” สิ้นประโยปาหยัประบวามหาวามหอมหวานาปาอเรวีอีรั้ทันที เวลานี้วามปรารถนามันห้ามไม่อยู่ ยิ่ใล้ิ ยิ่หยุยั้ไม่ไ้
เสื้อผ้าทั้สอนถูปลเปลือในเวลา่อมา เนื้อายเปลือยเปล่าแนบสนิทิันอีรั้ เรวียินยอมนอนนิ่ให้เาไ้เยมเนื้อนวล ยอมรับว่าในใลึ ๆ ็โหยหาสัมผัสารัสิมัน์มาเหมือนัน พยายามะหัห้ามหัวใแล้ว แ่มันลับไม่รัียินยอมเป็นลูไ่ในำมือเาอีรั้
รัสิมัน์ั้าไม่ไ้เพราะัวนเาใร่ะแ่านเ้าไปทุที ายหนายันัวึ้นับเรียวาอเรวีให้แยออาัน ่อนัวเอะแทรเ้าไปรลาอีรั้ ใบหน้ามสัน้มลไปะสูมลิ่นหอมาอาอหิสาว ทว่าเธอันอออห้ามเาเอาไว้เสีย่อน
“อย่าเลย่ะ รนั้นมันสปร”
“สำหรับผม ทุส่วนบนร่าายุมันไม่มีรไหนที่สปรหรอ มีแ่หอม...และหอมมาึ้น”
เยหน้าสบาบอแ่นที่ำลัเินอาย สปรหรือ...? สำหรับร่าายอเรวีมันไม่มีส่วนไหนที่สปรสันิเียว ให้อมมทุวันยัไ้้วย้ำไป
รัสิมัน์รีรอไม่ไหวเา้มหน้าและส่ลิ้นเ้าไปสำรวร่อสาวโยทันทีที่พูบ หยาน้ำหวานเริ่มเอ่อนอล้นลีบุหลาบามเบื้อหน้า ลิ้นอายหนุ่มทำหน้าที่ไ้เป็นอย่าี มันลิ้มิมรสทุส่วนออไม้าม นสาวเ้าเบื้อล่าแสบ่าน้านทานไม่ไหว
“อื้อ...ุัน” วาม่านระสันปะทะเ้าายมิมีหยุหย่อนมืออิ่มยุ้มผมศีรษะอนัวโเพื่อลวามรัวนที่เิึ้นทั้ยัแอ่นให้เาไ้สัมผัสมันอย่าลืมา
“อบหรือเปล่า ถ้าอบ็ร้อออมา อย่าเ็บเอาเลย ทรมานัวเอเปล่า ๆ” วามหอมหวานในายเรวีี่รั้่อี่รั้น็ยัรู้สึเ่นเิม
“...”
ุันรีบมา่ะ ูออว่าอยาไ้มา
ปล.มีอีบุ๊แล้วน้า
ความคิดเห็น