คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 9
บทที่ 9
และแล้ววันแต่งงานก็มาถึง
ภายในห้องกว้าง...ที่คิดว่าน่าจะเป็นห้องแต่งตัวมากกว่า
คงเพราะเครื่องสำอางที่วางอยู่เต็มโต๊ะบวกกับเครื่องประดับต่างๆ
อีกทั้งยังมีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งเธอสวมชุดแต่งงานสีขาว...
เกาะอกที่มีระบายดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ตกแต่งอย่างสวยงาม กระโปรงยาวที่ถูกจับเป็นจีบเล็กๆรอบกระโปรง
และยังมีดอกไม้ดอกไม้ผ้าประดับด้วยเช่นกัน ชายกระโปรงสีขาวยาวลากพื้นพอประมาณ...
ใครๆก็ว่าผู้หญิงทุกคนจะดูสวยเมื่อใส่ชุดแต่งงาน...แต่เธอยิ่งกว่านั้น ไม่ใช่แค่ดูสวย แต่เธอยังดูสง่ามากอีกด้วย..
มันสง่าซะจนเหมือนองค์หญิงตัวน้อยๆ...ชุดเจ้าสาวนั้น
มันทำให้จียอนแทบจะกลายเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกไปแล้ว...ใบหน้าสวย...ที่สวยยิ่
งกว่าเดิม..
การแต่งหน้าอ่อนๆมันช่างเข้ากับโครงหน้าของเธอดียิ่งนัก...
เธอกำลังปั้นหน้าเศร้าที่มันช่างไม่เข้ากับชุดเลยให้ช่างทำผมอยู่…
“แหม~~น้องคะช่วยยิ้มหน่อยก็ได้นะคะ ไม่ดีใจเหรอหรือตื่นเต้นกันแน่^_^”
เสียงแต๊ดๆจากช่างทำผมแซวจียอน(เธอคือ....สาวประเภท2)
“...คงตื่นเต้นมั้งคะ...” จียอนส่งยิ้มเจื่อนๆให้ผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า
“มันแน่สิคะ แต่งงานนี่เนอะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง มันคือความฝันของผู้หญิงทุกคนเลยล่ะ
ที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกับคนที่เรารัก...อิอิ นึกแล้วเขิล~~ทำไมถึงไม่เกิดเป็นผู้หญิงน้าเรา>///<”
แม่ช่างทำผมพูดแล้วเอามือปิดหน้าด้วยความเขิล~~~
ใบหน้าสวยหลุดขำออกมาเล็กน้อยในท่าทางของคนในกระจกที่เธอเห็น
‘การแต่งงานคือความฝันของผู้หญิงทุกคน...ใช้ และมันก็เป็ฯความฝันของชั้นด้วย...
ฝันว่าอยากจะแต่งงานกับคนที่เรารัก...และใช้ชีวิตหลังแต่งงานด้วยกันอย่างมีความสุข.
..
และมันก็เป็นแค่ความฝันจริงๆด้วยสินะ....ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงตลอดไป...
ชั้นกำลังจะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก..ไม่สิ..มันอาจจะกลายเป็นเกลียดแล้วก็ได้.เพื่
อใช้หนี้...’
“เสร็จแล้วฮ่ะ^_^” แม่ช่างทำผมพูดพร้อมกับเซ็ดทรงผมให้ดูดีอีกครั้ง ผมสั้นซอยของจียอน..
ตอนนี้ลับถูกจัดให้อยู่เป็นทรงที่ดูแล้วเข้ากับใบหน้าสวยของเธออย่างมาก...
(โปรดนึกถึงทรงผมของจียอนในเพลง Sukoshi de ii kara)
“ว้ายยย!!” แม่ช่างทำผมอุทานออกมาเสียงดัง จึงทำให้ร่างเล็กตรงหน้าต้องสะดุ้งตามเสียง
“มีอะไรเหรอคะ” ใบหน้าสวยหันควับมามองหน้าคนอุทาน
“น้อง.....สวยมั๊กมากเลยฮ่ะ” แม่ช่างทำผมพูดชมกึ่งอุทานแบบอึ้งๆออกมา
เธอแทบจะจ้องจียอนตาไม่กระพริบ ดวงตานั่นโตซะยิ่งกว่าไข่ห่านซะอีก
“คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งคะ^_^” จียอนพูดอย่างถ่อมตัว
“จริงๆนะฮ่ะ ตั้งแต่พี่เป็นช่างแต่งหน้ากับทำผมมา20ปีแล้ว
พี่ยังไม่เคยเห็นใครสวยเท่าน้องมาก่อนเลย นี้ขนาดแต่งหน้าอ่อนๆให้ยังดุสวยขนาดนี้เลย
พี่ชักอยากกลับใจเป็นผู้ชายแล้วสิ” ช่างทำผม&แต่งหน้ายังคงพูดชมคนตรงหน้า
แล้วจับตัวเธอหมุนไปรอบๆเพื่อความแน่ใจ
เมื่อเห็นว่าไม่ว่าจะปฏิเสธิยังไง พี่สาว(ประเภทสอง)คนนี้ก็ไม่หยุดชมเธอ ใบหน้าสวยจึงเปลี่ยนมาขอบคุณแทน
“ขอบคุณนะคะ^_^”
“น้องเป็นเจ้าสาวที่สวยยที่สุดเท่าที่พี่เคยเห็นเลยนะเนี้ย”
จียอนยิ้มหวานให้เป็นการขอบคุณอีกครั้ง
T~~~T!!!
เสียงริงโทนโทรศัทพ์ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของจะรับ
“ฮโหลกำลังจะเสร็จแล้วค่ะคุณคิม คอยสักครู่นะฮ่ะ” แม่ช่าวทำผมให้คนใจร้อนที่อย฿ปลายสายฟัง
‘คนเริ่มมาที่โบสถ์กันเยอะแล้วนะ’ แจจุงกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสีย
“เข้าใจปแล้วฮ่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะฮ่ะ”
‘เดี๋ยว! ขอชั้นคุยกับเจ้าสาวของชั้นหน่อย’
“แหม~~ได้สิฮ่ะ” พูดจบก็ยื่นโทรศัทพ์มาให้จียอน ก่อนที่ตัวเองจะไปควานหาของบางอย่างต่อ
“ฮโหล...”
‘...เธอคงไม่ได้ทำหน้าเศร้านะ วันนี้วันแต่งงานของชั้นกับเธอ
เพราะฉะนั้นอย่าทำให้มันพัง! เธอคงรู้นะว่าต้องทำตัวยังไง…’
เสียงในโทรศัทพ์ฟังดู...มันเป็นเสียงขู่มากกว่า...
“..ค่ะ...” จียอนรับคำสั้นๆก่อนที่ปลายจะวางไป
“มามะ มาใส่ผ้าคลุมเจ้าสาว แล้วออกไปกันเถอะ^_^”
พูดจบแม่ช่างทำผมควบตำแหน่งแต่งหน้าก็จัดการใช้ผ้าสีขาวบางๆที่เรียกว่าผ้าคลุม
คลุมไว้บนหัวของจียอน ผ้าขาวบางที่พลิ้วไหวคลุมเลยไปข้างหลัง มันจึงไม่ได้ปิดหน้าสวยแต่อย่างใด
จียอนในชุดเจ้าสาวเดินออกมาจากห้อง
จากนั้นแม่ช่างทำผมก็พาร่างสวยขึ้นไปบนรถบีเอ็มคันหนึ่งที่จอดคอยเธอนานแล้ว
เมื่อคนขับรถแลเห็นว่าเจ้าสาวขึ้นมาแล้ว เขาก็รีบเร่งเครื่องไปยังโบสถ์ทันที ...
ดวงตาคู่สวยยังคงเหม่อมองไปนอกกระจกรถตลอดเวลา...มองออกไปอย่างสิ้นหวัง...
รถบีเอ็มที่ทุกเจ้าสาวมาค่อยๆหยุดอย่างนิ่มนวล ก่อนที่คนขับรถจะลงมาเปิดประตูให้กับเจ้าสาว...
ร่างบางในคราบชุดเจ้าสาว..ที่มันคงจะสวยที่สุดจริงๆนั้นแหละ..ค่อยๆย่างก้าวลงมาช้าๆ
...
ผู้คนรอบๆโบสถ์ที่มาในงานต่างมองเธอกันเป็นตาเดียว...
“เธอดูสิ เจ้าสาวสวยจังเลย^_^”
“นั่นสิ น่ารักจังสวยมากๆเลยล่ะ^_^”
“ทั้งชุดทั้งคนใส่สวยไม่ยอมกันเลยทีเดียว”
เสียงแขกที่มาในงานต่างพูดชมแนวเดียวกัน เมื่อเห็นเจ้าสาว
“จียอน” เสียงทุ้มแหบของชายวัยกลางคน คนหนึ่ง ร้องเรียกจียอนมาแต่ไกล...ก่อนที่จะพยายามวิ่งมาหาเธอ
“พ่อคะ อย่าวิ่งสิ” จียอนรีบเข้าไปประคองพ่อ วันนี้พ่อเธอใส่ชุดสูท ดูดีมาก..
“วันนี้ลูกสวยมาก...จียอน..เหมือนแม่ลูกตอนแต่งงานเลย^_^”
ผู้เป็นพ่อพูดชมลูกสาวของตน ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มด้วยความอาย และต้องก้มมองตัวเองอีกครั้ง...เธอสวยจริงๆเหรอ
“เราไปกันเถอะ เจ้าบ่าวรอนานแล้ว^_^”
ผู้เป็นพ่อพูดแล้วตั้งฉากข้อศอก เพื่อให้ลูกสาวสอดแขนเข้าไปควง
“ค่ะ..^_^” แขนเล็กสอดเข้าไปควงแขนของพ่อ...
หลังจากนั้น ทั้งสองร่างก็ค่อยๆเดินช้าๆเข้าไปในโบสถ์
โดยข้างหน้ามีเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงสองคน เดินถือดอกไม้
และโปรยไปตามทางเดิน ส่วนแขกที่อยู่ข้างนอกโบสถ์ก็ทยอยกันเข้าไปในโบสถ์
......................................................................
ความคิดเห็น