คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7
บทที่ 7
ที่บ้านของจียอน
รถเก๋วคันหรูของแจจุงอยุดอยู่หน้าบ้านของจียอน ก่อนที่เจ้าของบ้านจะย่างก้าวลงมา...
พร้อมกับของที่พรุงพรัง(เขียนถูกมั้ยอ่ะ) แล้วรถคันสวยก็ถูกขับออกไปอย่างรวดเร็ว
"ยุนโฮคะ..." หญิงสาวอุทานชื่อคนที่อยู่ในรั่วบ้านของเธอออกมาเบาๆ
"จียอน..." ยุนโฮลงมาจากรถเครื่องคู่ใจ นั่นสิทำไมวันนี้เธอถึงไม่เห็นรถของเขา...
เพราะเขาเอามันมาจอดในรั่วบ้านนี่เอง
"ขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณคอย..." จียอนกล่าวขอโทษด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด..
แต่หากยุนโฮกลับไม่ได้สนใจเธอเลย...แต่เขาสนใจว่าใครมาส่งเธอมากกว่า
"ใครมาส่งเหรอ?" ใบหน้าคมเริ่มเคลียด
"ท่านประธานน่ะค่ะ.." จียอนพยายามทำตัวให้ดูปกติที่สุด
"แล้ว..ชุดนั่นล่ะ?..-///-" ใบหน้าคมที่เริ่มขึ้นสีชี้ไปยังชุดที่จียอนสาวคนรักสวมอยู่
"......." จียอนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหาเหตุผลมาโกหก...
"อ๋อ กำลังจะเล่าให้ฟังนี่ไงคะ ท่านประธานเคยเป็นคนรักของยอนมิ..แล้วก็ถูกยอนมิทิ้งไปเหมือนกัน
แล้วพอรู้ว่าชั้นเป็นพี่สาวของยอนมิก็เลย..มาระบายความทุกข์กับชั้นน่ะค่ะ...
แล้วชุดพวกนี่..ท่านประธานเค้าอยากซื้อให้เป็นของตอบแทนน่ะค่ะ^_^..."
ถึงแม้ใบหน้าสวยจะยิ้มแย้มแต่หากภายในใจกลับรู้สึกผิดที่ต้องโกหก..คนรัก..
"งั้นเหรอ? ...ก็ดีแล้วล่ะ^_^ ผมก็คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ..." ยุนโฮหลงเชื่อสนิทในคำแก้ตัวของคนรัก...
"ค่ะ..."
"คุณชอบทำให้ผมเป็นห่วงอยู่เรื่อยพักหลังเนี้ย...ต้องโดนลงโทษซะแล้ว^^"
พูดจบยุนโฮก็ช้อนร่างบางขึ้น...
"ว้ายยย!! ยุนโฮคุณจะทำอะไรน่ะ?"
จียอนจียอนร้องเสียงดัง เมื่ออยู่ๆร่างของเธอก็ลอยไปอยู่ในอ้อมแขนของยุนโฮ
"วันนี้คุณสวยมากเลยรูตัวมั้ย? เพราะฉะนั้น..วันนี้เราไปดินเนอร์กันเถอะ"
ยุนโฮพูดแล้วค่อยๆวางร่างบางลงบนเบาะรถเครื่องคู่ใจของเขา ส่วนตัวเองก็ไปนั่งข้างหน้า
"แล้วพ่อชั้นล่ะคะ" จียอนถามถึงผู้เป็นพ่อ..ด้วยความเป็นห่วง
"ท่านหลับไปแล้วล่ะ..ผมให้กินยาแล้วด้วยนะ^^" ตรงข้างหน้าบอกก่อนที่จะขับรถออกไป
ยุนโฮขับรถโต้ลมอย่างสบายใจ โดยมีจียอนนั่งซ้อนืชท้าย แขนเล็กโอบเอวคนขับไว้..
และใบหน้าสวยก็ซบไปที่แผ่นหลังกว้างนั่น..ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำใสๆคลอที่เบ้าตา...
'ชั้นไม่อยากทิ้งคุณไปจริงๆ..แต่ชั้นก็ไม่อยากให้คุณเจ็บไปมากกว่านี้..
นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นได้นั้งซ้อนท้ายคุณ..ยุนโฮ..'
แล้วแขนเกของจียอนก็ยิ่งโอบรัดเอวของยุนโฮเข้าไปแน่นอีก...ส่วนคนที่โดนโอบ..ก็ยิ้มอ
ย่างมีความสุข...
...........................................................
ที่ร้านอาหารริมแม่น้ำแห่งหนึ่งในกรุงโซล
ยุนโอเดินจูงมือคนรักมาที่โต๊ะว่างตัวหนึ่งก่อนที่จะเชิญให้เธอนั่ง
"นั่งเลยครับ^_^" ใบหน้าหล่อคมเชิญให้แฟนสาวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสวยของทางร้านแห่งนี้...
"ค่ะ.." แล้วคนที่ถูกเชิญก็ค่อยๆหย่อนก้นลงไปนั่ง...
ถึงร้านนี้จะไม่ดูหรูพอเท่าร้านที่แจจุงพาจียอนไปกินข้าว...แต่บรรยากาศของร้านนี้ช่
างผ่อนคลายดีเหลือเกิน...
คงเป็นเพราะมันอยู่ใกล้แม่น้ำล่ะมั้ง
"ทำไมวันนี้คุณไม่เห็นยิ้มเลย...เป็นอะไรหหรือปล่าว?" ยุนโฮมองใบหน้าสวยที่เอาแต่ทำหน้าเคลียดอย่างเป็นห่วง
"ปล่าวค่ะ^_^..." จียอนตอบปฏิเสธิแล้วก็ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้คนตรงหน้า
"วันนี้...คุณสวยมากจริงๆรู้มั้ย?" ใบหยชน้าหล่อคมเอาแต่จ้องคนรักตรงหน้า...
ถึงแม้เขาจะเคยพูดคำนี้กับเธอแล้วเมื่อกี้..แต่เขาก็ยังอยากจะพูดอีก...เพราะวันนี้ค
นรักของเขาคนนี้...สวยมากจริงๆ..
"ขอบคุณค่ะ..-////-" ใบหน้าสวยกล่าวขอบคุณด้วยใบหน้าที่แดงกร่ำ..
"ถ้าเป็นผม...คงไม่มีปัญญาซื้อชุดแพงๆพวกนี้ให้คุณแน่ๆเลย...ท่านประธานใจดีกับค
ุณจังเลยนะ.."
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา...หัวใจของจียอนเริ่มเต้นรัว...หัวใจที่เต้นรัว...ไม
่ใช่เพราะตื่นเต้น...
แต่มันกลับเป็นเพราะ..กลัว..กลัวในสิ่งที่เธอกำลังจะบอก...กลัวในคำพูดที่เธอกับลังจ
ะบอก..คนตรงหน้า..ในวันนี้..
"จียอนครับ/ยุนโฮคะ" สองเสียงเอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน..เขาทั้งสองคนต่างเยกชื่อกัน...
และต่างคนก็ต่างที่จะต้องบอกเรื่องสำคัญให้อีกฝ่ายรู้...
"เอ่อ..คุณพูดก่อนก็ได้ครับ.." >>>ยุนโฮ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณพูดก่อน" >>>จียอน
แล้วยุนโฮก็ตัดสินใจที่จะพูเรื่องสำคัญของตัวเองก่อน..เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ..
"ผม...-///-" ใบหน้าหล่อคมที่แดงกร่ำเริ่มพูดติดอ่าง... มือหนาก็กำสิ่งของบางอย่างไว้ในฝ่ามือทั้งสอง
ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีอยู่ในตัว ยื่นของในมือที่เรียกว่าแหวน...ให้เธอพร้อมกับ...
"ผมรักคุณมากนะครับ แต่งงานกับผมนะจียอน >///<"
ใบหน้าหล่อคม...ที่แดงแจ๋กำลังคอยคำตอบจากคนตรงหน้า..
".........." หยาดน้ำตานับไม่ถ้วน เริ่มไหลรินมาจากดวงตาคู่สวย...อย่างอั้นไม่อยู่...
'ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย...ทำไมคุณต้องมาขอชั้นแต่งงานวันี้ด้วย...ยุนโฮ..'
"ทำไม? ผมทำอะไรผิดอีกแล้วเหรอ..ก็ผมไม่เคยขอใครแต่งงานนี่...คุณอย่าร้องน้า~~"
ยุนโฮรีบเข้ามาหาใบหน้าสวยที่ร้องออกมาอย่างไม่มีเหตุผล...ฝ่ามือหนาทั้งสองก็ลูบไปท
ี่แก้มทั้งสองของใบหน้าสวย
"...ยุนโฮคะ..." ใบหน้าสวยเรียกชื่อของคนรักเบาๆ
'ชั้นต้องบอกคุณวันนี้ยุนโฮ...'
"ผมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณแล้วนะ^_^"
มือเล็กเรียวสวยของจียอน..ค่อยๆเอาฝ่ามือหนาของยุนโฮออกจากแก้มนวลสวยเบาๆ
"ชั้นขอโทษ...ชั้นแต่งงานกับคุณไม่ได้จริงๆ...ชั้นขอโทษ.." ใบหน้าสวยพูดทั้งน้ำตา..
เสียงที่สั่นเคลือนั้น..เบาถึงจะเบามาก...แต่ยุนโอกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน....
"เพราะอะไร?" ใบหน้าหล่อคมเอ่ยถามด้วยความสงสัย คิ้วคู่หนาขมวดเข้าหากัน
"ชั้นแต่งงานกับคุณไม่ได้....และชั้นก็มีเรื่องสำคัญที่จะบอกคุณด้วย...." จียอนกลืนลายอึกใหญ่..ก่อนที่จะตัดสินใจพูดมันออกไป..
"เราเลิกกันเถอะ.." ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้และกำลังจะเดินออกไป....ยุนโฮอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่จะคว้ามื
อเล็กไว้..
"คุณโกหกใช่มั้ยจียอน?..คุณล้อผมเล่นใช่มั้ยจียอน อย่าเล่นแบบนี้สิ"
ใบหน้าหล่อคมถามด้วยเสียงที่เริ่มสั่นเครือ และยิ้มเจื่อนปลอบใจตัวเอง..เขาคงหูฝาดไป...เธอแค่ล้อเขาเล่น
ไม่จริงใช่มั้ย...จียอนบอกเลิกเขา..... แล้วใบหน้าหล่อก็ลุ้นให้คำตอบที่ออกมาจากปากคนตรงหน้าเป็นไปอย่างที่เขาคิด...
"ชั้นไม่ได้ล้อเล่น..เราเลิกกันเถอะ..ชั้นมีคนใหม่แล้ว คุณอย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลย" แล้วร่างบางก็สะลัดมือของยุนโฮทิ้ง..
และพยายามรีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้น แต่ก็ถูกมือหนาฉุดและโอบกอดร่างเธอไว้จากด้านหลัง
"ไม่จริงใช่มั้ยจียอน...คุณโกธรอะไรผมเหรอ...หรือเพราะผมขี้อ้อนมีนิสัยเหมือนเด
็กเกินไป...
บอกผมสิว่าที่คุณพูดน่ะมันไม่จริง.." ยุนโฮกอดรัดร่างบางแน่นเข้าไปอีก...น้ำเสียงของเขาสั่นเคลือ..เหมือนคนจะร้องไห้..
"ชั้นขอโทษ...ลาก่อนค่ะ..ชั้นรักคุณนะ..ยุนโฮ.."
ใบหน้าสวยพูดออกมาด้วยเสียงที่เบา...ก่อนที่จะแกะมือของยุนโฮออก...แล้วรีบรีบวิ่งหน
ีออกไป...
"จียอน จียอน คุณอย่าทำแบบนี้สิ มาคุญกันให้รู้เรื่องก่อน..จียอน..อย่าหนีผมไปแบบนี้สิ.."
ยุนโฮรีบวิ่งตามหลังคนรักไป...แต่เขากลับไม่เจอเธอเลย...นอกจากความว่างปล่า...
"คุณล้อเล่นใช่มั้ยจียอน..คุณกำลังล้อผมเล่นใช่มั้ย" ร่างกำยำค่อยๆทรุดลงคุกเข่ากับพื้น..อย่างท้อแท้...
มือก็หยิบแหวนที่เขาตั้งใจจะให้จียอนขึ้นมาดู...แล้วก็กำมันไว้อย่างนั้น....
ฝน..ที่เริ่มตกลงมา...ค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ...เหมือนกับตกลงมาเพื่อนซ้ำเติมกับเรื่อ
งที่ชายหนุ่มเพิ่งเจอมา...
........................................................
ภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก...ยุนโฮกับร่างที่เปียกปอนและอ่อนล้ากับเรื่องที่เกิดขึ้นว
ันนี้....
เขาค่อยๆหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง...มือหนาค่อยๆเอื้อมไปหยิบรูปถ่ายบนโต๊ะ ขึ้นมาดู...
ภาพยุนโฮที่กำลังโอบไหล่ของจียอน ใบหน้าทั้งสองยิ้มแย้มอย่างมีความสุข...
รูปถ่าย..ที่เขาและเธอถ่ายคู่กันในวันวันคริสมาสปีที่แล้ว...และรูปต่างๆที่เขาถ่ายค
ู่กับเธอ..ดวงตาคมเริ่มมีน้ำใสๆคลอที่เบ้า..
'ชั้นแต่งงานกับคุณไม่ได้'
'เราเลิกกันเถอะ ชั้นมีคนใหม่แล้ว'
'คำพูดของจียอนยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของผม...'
"อยู่ดีๆทำไมคุณถึงได้พูดคำนี้ออกมานะ...
ทำไม...ผมไม่ดีใช่มั้ย? ..ผมผิดอะไรเหรอ?...ทำไม..ผมไม่เข้าใจ..
คุณรักผม...แต่ทำไมคุณต้องเลิกกับผม...ทำไมคุณต้องทำแบบนี้จียอน...
มันไม่มีเหตุผลเลยนะ...ทำไมคุณต้องบอกเลิกผม...คุณมีเหิตุผลอะไรจียอน..
คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่จะหลายใจ...คุณต้องไม่มีคนใหม่แน่ๆ...คุณกำลังโกหกผม..
ผมรักคุณนะ...และจะยังรักคุณตลอดไปด้วย...จียอน"
ใบหน้าหล่อคมพูดกับรูปถ่ายของจียอนสาวคนรักที่มีอยู่ในมือ...
น้ำใสๆที่เรีกว่าน้ำตา เริ่มไหลรินออกมาจากดวงตาคม...เขาไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยจริงๆ..
เขาไม่เคยรักใครเท่าเธอคนนี้เลยจริงๆ...น้ำตาของลูกผู้ชาย...ที่เต็มไปด้วยความเจ็บป
วด..
และสงสัยปนกันไปหมด...ไหลรินอาบแก้มของใบหน้าหล่อคม...
ชายหนุ่มหลับตาลง..พร้อมกับนึกถึงความหลังหระว่างเขากับจียอน.
'มันเจ็บปวดมากจนบอกไม่ถูก..วันก่อนยังรักกันดีๆอยู่เลย...ทำไมวันนี้ถึงได้บอกเล
ิก..
หรือแม้คุณไปมีคนใหม่จริงๆ..ผมก็ยอมให้คุณหลอกนะจียอน...
ผมยอมทุกอย่าง...ขอเพียงคุณอย่าจากผมไป..รอยยิ้มนั่น..รอยยิ้มที่สดใสของคุณ...เสียง
หัวเราะของคุณ..
ผมชอบทุกอย่างที่เป็นคุณนะ...ต่อจากนี้ไป...ผมต้องทำตัวเช่นไรนะ...
ในเมื่อเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว...ผมไม่ใช่คนรักของคุณอีกต่อไปแล้ว....
แค่คิด...ผมก็รูสึกเจ็บปวดมากแล้ว...ผมคงมองหน้าคุณไม่ติดจริงๆ...
จียอน...นางฟ้าของผม...ผมคงไม่คู่ควรกับคุณ...'
แล้วมือเรียวสวยก็ล่วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อที่เขาสวมอยู่ เพื่อหยิบตลับใส่แหวนขึ้นมา..กอ่นที่จะเปิดดูแหวนข้างใน..
"คุณสัญญากับผมแล้วไม่ใช่เหรอจียอน...ว่าคุณจะรอผม.." ใบหน้าหล่อคมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ..
"ผมจะรอคุณนะตียอน...ถึงแม้คุณจะมีคนอย่างที่พูดจริงๆ ผมก็จะยังรอคุณ...รอคุณอย฿ตรงนี้..
จนกว่าคุณจะกลับมาหาผมอีกครั้ง...ผมจะรอคุณจียอน..."
แล้วยุนโฮก็ค่อยๆปิดตลับลง..และเก็บมันไว้ในลิ้นชัก..ก่อนที่จะล็อคกุณแจลิ้นชักไว้.
..
"ผมรักคุณมากนะครับจียอน..." ใบฟน้าหล่อคม...ที่อาบไปด้วยน้ำตาฟุบกับโต๊ะอย่างสิ้นหวัง..
คืนนี้เขาไม่อาจข่มตาหลับได้จริงๆ..ถ้านี่เป็นความฝัน..ก็ขอให้รีบตื่นเถอะ..เราจะได
เกลับมาเป็นเหมือนเดิม...
..................................................
ทางด้านจียอน
ใบหน้าสวยกับดวงตาที่บวมแดง....เธอร้องไห้จนไม่มีน้ำตาที่จะออกมาอีกแล้ว..ร่างบางเด
ินไปตามริมแม่น้ำ...
แววตาสวยเหมือมองไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึก....เธอเพิ่งบอกเลิกคนที่เธอรักทีสุดไ
ป...คนที่เป็นทุกอย่างของเธอ
'ยุนโอคะ..ชั้นรักคุณ..แต่ทำไมเราถึงต้องเลิกกัน...ชั้นมันเลวมากใช่มั้ย?
คุณคงเจ็บมากกว่าชั้นซะอีก...ไอตัวชั้นไม่เป็นไรหรอก..เพราะเรื่องทั้งมหดมันเป็นเพร
าะชั้นเอง...
แต่ทำไม..ทำไมคุณต้องเป็นคนรักของชั้นด้วย...ทำไมคุณถึงเป็นผู้ชายที่แสนดี...
ที่ช่างไม่คู่ควรกับผู้หญิงเลวๆอย่างชั้นเลย...ทำไมคุณต้องมาเสียใจกับผู้หญิงเลวๆอย
่างชั้นด้วย...
ชั้นขอโทษ..ชั้นขอโทษ...คุณไม่น่าต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เลยจริงๆยุนโฮ...
ทุกๆอย่างที่คุณทำให้ชั้น...ชั้นจะไม่ลืมมัน...จะไม่มีใครมาแทนทีคุณได้ยุนโฮ...
แต่ตอนนี้คุณคงเกลียดชั้นมากล่ะสิ...แน่ล่ะ...ก็ชั้นทิ้งคุณไปนี่...มันสมควรแล้วล่ะ
..
ถ้าคุณจะเกลียดชั้น...
ไม่ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไง..คุณจะเกลียดชั้นจริงๆหรือป่าว...แต่ชั้นก็จะรักคุณนะคะ
..ยุนโฮ...'
"ยุนโฮคะ..ชั้นรักคุณ.." จียอนพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อยๆเบาลงก่อนที่ร่างบางจะทรุดลงไป..
"นี่เธอ!" ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารับร่างของจียอนไว้ทันก่อนที่จะตกพื้น
"คุณ..?"
หญิงสาวเปรยตามองภาพที่ดูพร่ามัวนั่น...ใคร?...ผู้หยิงงั้นเหรอ?..แต่นี่มันเสียงผู้ชายนี่...กลิ่นน้ำหอมนี่..
ชั้นเคยได้กลิ่นมันนะ...จากใครซักคน?...เสียงนี่...มันดูคุ้นหูมาก...และอ้อมกอดนี่...ชั้นรู้สึกคุ้นเคยมัน...
นี่ใครกันนะ..แล้วรน่างบางก็สลบไป...
"ยัยบ้าเอ๊ย! " ชายหนุ่มสบทก่อนที่จะอุมร่างบางออกไปจากตรงนั้น
............................................
ความคิดเห็น