คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6
บทที่ 6
ที่บ้านของจียอน
ใบหน้าสวยกับร่างกายที่อ่อนล้าเต็มทน...เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของตน...แต่ก่อนที
่เธอจะเดินเข้าบ้านนั้น เธอก็เห็นกับสิ่งที่คุ้นตาที่สุดจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ...รถเครื่องคู่ใจของยุนโฮ
ที่มักจะมาส่งเธอเสมอ
“จียอน!” เสียงทุ้มของเจ้าของรถดังมาจากในรั้วบ้าน และเขาก็รีบวิ่งมาหาจียอน
“ยุนโฮ...” ร่างกำยำเข้าสวมกอดสาวคนรักทันที
“คุณไปไหนมาน่ะ วันนี้ก็ไม่ไปทำงาน แล้วทำไมถึงกลับมาเย็นขนาดนี้” ยุนโฮรีบยิงคำถามใส่จียอนอย่างนับไม่ถ้วน
“ยุนโฮคะ อย่าทำตัวเหมือนชั้นเป็นเด็กแบบนั้นสิคะ ชั้นไม่เหมือนคุณนะ ^_^” หญิงสาวผลักร่างคนรัดตรงหน้าออกเบาๆ
“จะไม่ให้เป็นห่วงได้ไง แฟนทั้งคนนะ!” ยุนโอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังมาก...แต่มันกลับยิ่งตอกย้ำจิตใจที่อ่อนล้าของจียอ
น...
‘ยุนโฮ...คุณอย่าทำดีกับชั้นอีกเลย...ชั้นกำลังจะทิ้งคุณไปนะ’
“ขอบคุณนะคะ^_^” จียอนกล่าวคำขอบคุณสั้นๆ
“ครับ...ดีจังที่คุณไม่เป็นไร ถ้าคุณเป็นอะไรไปน่ะ ผมจะอยู่ยังไง?” ชายหนุ่มหน้าคมพูดแล้วเบ้ปากอย่างงอนๆ
“คุณอย่าทำตัวเหมือนเด็กขี้งอนอย่างนี้สิคะ^_^” จียอนผลักจมูกของเด็กขี้งอนคนนี้ๆเบาๆ
“ถ้าอย่างงั้น..ผมไปก่อนนะครับ ต้องรีบไปทำงานต่อ งานยังค้างไว้เต็มเลยอ่า~~T_T” ยุนโฮลุกลี้ลุกลน รีบบอกลาจียอน เพราะที่มาหาเธฮนี้ เขาโดดงานมา...เลยต้องรีบกลับไปทำต่อ เมื่อได้ยินดังนั้น จียอนก็เลยดุแฟนหนุ่มไป
“หานี่คุณโดดงานมาเหรอ? บ้าจังกลับไปทำงานเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“คร้าบ~~คร้าบ~~แล้วจะไปไหนน่ะบอกกันมั่งนะ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” ชายหนุ่มดีดหน้าผากคนรักเบาๆ แล้วก็รีบเดินไปขึ้นคร่อมรถเครื่องคู่ใจ ก่อนที่จะขับมันออกไป จียอนยังคงมองตามหลังคนรัก...ที่ค่อยๆห่างไกลออกไป
..............................................................................
ในวันรุ่งขึ้น ที่โต๊ะทำงานของจียอน
ยุนโฮค่อยๆย่องมาข้างหลังของจียอนที่ก้มหน้าก้มตาทำงานโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น นิ้วเรียวสวยของชายหนุ่มตั้งค้างไว้ที่แก้มของหญิงก่อนจะเรียกชื่อเธอ
“จียอน~~^_^” แก้มนวลสวยหันมาแตะกับนิ้วเรียวนั้น
“นี่วันหนึ่งเนี้ย คุณมาแบบคนปกติไม่เป็นหรือไงห๊า~~” ใบหน้าสวยเจ้าพูดดุเจ้าของนิ้วที่จิ้มไปบนแก้มของเธอ แล้วก็หยิกไปที่แก้มของเขาทั้งสองข้าง
“ก็ผมเป็นของผมแบบนี้นี่” ยุนโฮทำหน้างอนเหมือนเด็ก
“จ้าๆ” จียอนปล่อยมืออกจากแก้มของคนขี้งอน
“ไปกินขาวกัน^_^” ยุนโฮพูดแล้วจับมือของคนรักให้ลุกขั้นตามเขา ใบหน้าสวยเงียบแล้วทำหน้าสลอดก่อนจะพูดว่า
“ขอโทษนะคะ พอดีเที่ยงนี้ชั้นไม่ว่านะ...”
“เอ๋? ทำไมหรา?” ใบหน้าหล่อคมปั้นหน้าสงสัย
“คือ...ท่านประธานเรียกพบน่ะค่ะ..” จียอนพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
“งั้นเหรอ?...งั้นวันนี้ผมไปกินกับเพื่อนร่วมงานก็ได้ ว่าแต่ท่านประธานเรียกทำไมเหรอครับ” ยุนโฮรีบเปลี่ยนสีหน้ามาเป้นยิ้มแย้มและนั่งลงข้างๆคนรัก
“เอ่อ...ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”
“อืม...งั้นผมจะรอนะ ไว้ไปหาท่านประธานเสร็จเมื่อไหร่ ไปหาผมด้วยนะ” ใบหน้าหล่อคมพูดด้วยรอยยิ้ม แล้วก็จับนิ้มก้อยของหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมากี่ยวว่าทำสัญญากันประมาณนั้น
“...ค่ะ...” จียอนยิ้มเจื่อนๆไปให้..เขาเริ่มทำให้เธอลำใจจริงๆ
มันบังเอิญ บังเอิญจริงๆที่แจจุงเดินผ่านมาทางนั้นและเห็นเขาทั้งสองคนเข้า...ชายหนุ่มหยุดและยื
นมองภาพตรงหน้า...ในระยะที่ห่างพอสมควร
“เลขาคัง...ผู้ชายคนนั้นใคร นายรู้จักหรือปล่าว?” แจจุงเอ่ยถามเลขาส่วนตัวที่เป็ฯทั้งมือขวาและหัวหน้าพนักงานฝ่ายขาย เลขาที่เขาสนิทที่สุด และรู้เรื่องทุกอย่างของแจจุงเป็นอย่างดี
“ชองยุนโฮ...พนักงานใต้การปกครองของเองครับเจ้านาย” เลขาคังพูดแล้วมองหน้าผู้เป็นเจ้านายด้วยความสงสัย ก่อนที่จะถามออกไป
“ทำไมเหรอครับ..?”
“เลขาคัง...นายจำยอนมิได้มั้ย?” ผู้เป็นนายถาม แต่ทั้งๆที่ตายยังจับจ้องไปที่ยุนโฮกับจียอน
“...จำได้ครับ....” เลขาคังพยักหน้ารับ
“ผู้หญิงคนนั้คือ ลีจียอน...พี่สาวของยอนมิ” พูดจบใบหน้าหล่อก็อมยิ้ม
“อย่างงั้นเหรอครับ...” เขามองหน้าเจ้านายอย่างงงๆ เจ้านายของเขากำลังคิดอะไรอยู่นะถึงได้พูดเรื่องที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น...คนที่ท
ำให้เขาเจ็บมาก...
“และเธอคนนี้..ก็กำลังจะมาเป็นว่าที่เมียในอนาคตของชั้น..” แจจุงหันมาพูดกับเลขาคนสนิท ก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อได้ยินดังนั้นเลขาคนสนิท ก็เริ่มเข้าใจในสิ่งที่เจ้านายคิด
“ว่าไงนะครับ เจ้านายคงไม่คิดจะ...”
“นายคอยดูให้ดีเถอะ น้องสาวของเธอทำกับชั้นไว้ยังไง เธอต้องรับมันคืนไป...” แจจุงพูดแล้วก็เดินออกไปจากที่ตรงนั้น..เลขาคัง มองตามหลังผู้เป็นนายอย่างไม่เข้าใจ เขารู้ว่าเจ้านายของเขาเจ็บมาจากยอนมิมากขนาดไหน...แต่ไม่เห็นต้องไปลงที่พี่สาวของเ
ธอที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย....
................................................................................
ที่ห้องทำงานของแจจุง
เมื่อจียอนเดินเข้ามาในห้องทำงาน...ไม่ทันที่หญิงสาวจะนั่ง ชายหนุ่มตรงหน้าก็ยิงคำถามใส่เธอทันที
“เธอมาช้าไปนะ...มัวทำอะไรอยู่เหรอ?”
“...ชั้นก็มธุระของชั้นเหมือนกันนะคะ” จียอนตอปัดๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะของแจจุง
“ธุระ..ไม่ใช่มัวแต่พลอดรักอยู่กับแฟนเหรอ?” ใบหน้าหล่อพูดแล้วยิ้มเยาะ
“คุณว่าไงนะ?” จียอนเริ่มชักจะมีน้ำโหขึ้นมา
“ผู้ชายคนนั้น...คนรักเหรอ?” แต่ว่าชายหนุ่มก็ยังคงถามต่อไป...
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม?” ใบหน้าสวยถามกลับไปอย่างห้วนๆ
“ก็ไม่มีอะไรหรอก...แค่อยากรู้ว่า...ถ้าต้องรู้ว่าคนรักำลังจะไปแต่งงานกับผู้ชายคนอ
ื่น...เค้าจะร็สึกยังไงนะ...” คำพูดนั่น...ถึงกับทำให้จียอนหน้าเสียและรู้สึกกังวลกับสิ่งที่แจจุงพูดมาก
“เขาจะเป็นยังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” แต่ด้วยความที่อยากจะเอาชนะคนตรงหน้าให้ได้เธอจึงต้องต่อปากกับเขาอย่างไม่แยแส
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับชั้นอยู่แล้ว...แต่มันคงจะเจ็บมากสินะ...เพราะชั้นรู้ดี การถูกทิ้งไปแบบนี้...มันเจ็บมากจนแทบอยากจะตายไปให้พ้นๆเลยล่ะ..” แจจุงยังคงพูดจี้ใจดำ
“...........” ใบหน้าสวยถึงกับต้องรู้สึกกระอักในลำคอ...เธอพูดไม่ออกแล้วจริงๆ ถ้าต้องนึกถึงความรู้สึกของยุนโฮ...
“ไปเถอะ” แจจุงรีบกระชากข้อมือของจียอนให้มาตามแรงเขาทันทีที่พูดจบ
“ไปไหน?” หญิงสาวที่ถูกลากถามด้วยความสงสัย
“อย่าถามมากได้มั้ยน่ารำคาน บอกให้มาก็มาเถอะ” ใบหน้าหล่อหันไปว่าอย่างอารมณ์เสีย แล้วก็ลากเธอต่อไป
“นี่คุณจะพาชั้นไปไหนน่ะ” ร่างเล็กที่ถูกลากก็ยังโวยไม่หยุด แต่ก็ต้องไปตามเขา
“เลขาปาร์ค ถ้ามีคนมาหาบอกว่าชั้นไม่อยู่ ออกไปข้างนอก และคงจะกลับเย็นหน่อย” แจจุงหันไปสั่งเลขาหน้าห้องอย่างรีบๆ
“คะ..ค่ะ..” เลขาปาร์ครับคำ และมองตามเจ้านายของเขาที่ลากจียอนไปอย่างงๆ
..............................................................................
“นี่! อย่าลากชั้นได้มั้ย ชั้นเจ็บนะ” จียอนยังคงบ่อนตลอดทาง เขาทำกับเธอรุนแรงจริงๆ
‘จะจับมือพาไปดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องลากไปแบบนี้เลยมันเจ็บนะ!’ หญิงสาวบ่นในใจ
“อย่ามาสั่งชั้น! เงียบๆด้วยน่ารำคาน” ใบหน้าหล่อเริ่มขึ้นเสียง
“แล้วนี่คุณจะพาชั้นไปไหนน่ะ” แต่จียอนก็ไม่ได้คำตอบกลับมานอกจาก....คำขู่
“เดี๋ยวก็จับปล้ำตรงนี่เลยดีมั้ย? เงียบๆแล้วขึ้นรถไปซะ!” พูดจบแจจุงก็ใช้ความรุนแรงกับเธออีกครังด้วยการผลักร่างเธอให้เข้าไปในรถคันสวยของเข
า
โป๊ก!!
เสียงหัวของจียอนชนกับหลังคารถอย่างจัง จนเธอต้องร้องออกมา
“โอ๊ย! ชั้นเจ็บนะ!!”
ปั่ง!!!
แจจุงไม่สน ปิดประรถเสียงดัง จนคนข้างในที่เพิ่งเข้าไปเมื่อกี้สะดุ้งโหยง
ปั่ง!!!
และอีกครั้งกับการปิดประตูของเขา...ไม่รอช้าชายหนุ่มรีบเร่งเครื่องทันที
บรื๋น~~~~
รถออกตัวแรงมากจนหลังของจียอนกระแทกติดกับเบาะรถแทบจะเป็นอันเดียวกันอยู่แล้ว
“ว้าย!!! ขับช้าๆหน่อยไม่ได้หรือไง?” จียอนพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและเต็มไปด้วยความกลัว แล้วคิดว่าจียอนจะโดนกลับมาแบบไหนล่ะ...ถ้าไม่ใช่...
“บอกให้เงียบๆไง!! พูดอีกทีเราสองคนได้มีลูกก่อนแต่งแน่!” ใบหน้าหล่อขึ้นเสียงใส่เธออีกครัง และมันก็ได้ผลเป็นอย่างดี...นอกจากจียอนจะเงียบแล้ว เธอยังไม่ดิ้น ไม่โวยวายอีกด้วย
“..................”
จียอนนั่งบนรถเก๋งสายนรกที่มีปิศาจเป็นคนขับอยู่(นี่คือในความคิดของจียอนนะ) อยู่เนิ่นนานจนปิศาจตนนั้นหยุดรถ แจจุงลงจากรถก่อนที่จะมาเปิดประตูให้จียอนลง
“ลงมาได้แล้ว!” คงหายากถ้าชายหนุ่มจะไม่ขึ้นเสีงกับเธอ แล้วเขาก็กระทำกับเธอเหมือนตอนแรกที่เคยทำคือ...
โป๊ก!!! โอ๊ย!
หัวของใบหน้าสวยชนกับหลังคารถอีกแล้ว...และตามาด้วยเสียงร้องของจียอน
แจจุงลากจียอนมาหยุดอยู่ตรงหน้าอาหารหรูแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะลากเธอเข้าไปในร้าน...
“จะกินอะไร” แจจุงเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าที่นั่งหน้ามุ่ยลูบหัวเล็กๆของเธออยู่
“ชั้นกินไม่ลงหรอก ถ้าต้องนั่งกินกับคุณ” มันคงยากถ้าจะให้จียอนญาติดีกับเขา
“เก็บปากของเธอไว้กินข้าวก่อนเถอะ!” คำพูดนั้นคำพูดเดียวสามารถเคลียได้ทุกอย่าง..จียอนจำต้องสั่งอาหารมากิน มีหวังถ้าเขาโกธรมากกว่านี้อะไรจะเกิดขึ้น
เมื่อทั้งคู่กินข้าวเสร็จ แจจุงก็พาจียอนขึ้นรถสายนรกอีกครั้ง คงไม่ต้องถามหรอกนะว่า..หัวของจียอนจะชนกับหลังคารถอีกมั้ย...ทั้งตอนขึ้นและตอนลงบอ
กได้คำเดียวว่า...มันต่างกับครั้งแรกที่ขึ้นรถเลย...
แล้วรถเก๋งคันสวยของแจจุง ก็หยุดอยู่หน้าร้านขายเสื้อ...เขามาทำไม?...
ณ ร้านขายเสื้อผ้าสุดหรู ที่มีแต่พวกมีระดับเท่านั้นที่เข้ามา
เพียงแจจุงย่างเก้าเข้ามาในร้าน พนักงานทุกคนต่างรีบวิ่งมาต้อนรับทันที
“สวัสดีค่ะ คุณคิม วันนี้จะเอาชุดแบบไหนดีคะ^_^”
“ไม่ใช่ผม แต่เป็นเธอ” ชายหนุ่มพูดแล้วเหล่มองไปยังใบหน้าสวยข้างๆเขา ที่ตอนนี้เธอดูตื่นตากับเสื้อผ้าที่มีอยู่เต็มร้านอย่างมาก
“เอ๋? คนใหม่อีกแล้วเหรอคะ แหม~~ไฟแรงจังเลยนะคะเนี้ย~~” แม่เจ้าของร้านพูดแล้วหัวเราะคิกคัก
“คนนี้ เป็นเจ้าสาวของชั้นน่ะ” แจจุงพูดแล้วกระชากร่างบางของจียอนเข้ามาสวมกอด
“ว้าย!” หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“อุ๊ย! หวานกันจังนะคะ ^_^ จริงเหรอคะเนี้ย~~แล้วคบกันเมื่อไหร่แล้วเหรอคะ” เจ้าของร้านถามด้วยท่าทางที่ระริกระรี้
“ก็...ประมาณ2ปีแล้วเห็นจะๆได้” แจจุงตอบ แล้วกระชับร่างเล็กเข้ามาอีก
“นี่คุณ!” จีนอรกระทุ้งศอกไปที่ท้องของชายหนุ่ม ประมาณว่า..นายตอแหลไปแล้วนะ แต่กลับถูกแจจุงขู่ไว้ด้วยสายตาน่ากลัวของเขา
“ตายจริงแล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่คะ ทางร้านเรารับตัดเสื้อเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยนะคะ” แม่เจ้าของร้านตาวาวเป็นประกาย แหม~~คิดว่าอะไรจะขายของล่ะสิ
“ก็ว่าจะแต่งกันอาทิตย์หน้านี่แหละครับ” คำพูดของชายหนุ่มทำให้จียอนตาแทบหลุดออกจากเบ้าและกำลังจะส่งสียงแต่ถูแจจุงขู่ไว้ทา
งสายตา
“แหม~~เร็วจังนะคะ”
“ก็เลยจะมาตัดชุดร้านคุณนี่แหละ พาเธอไปวัดตัวด้วย” แล้วแจจุงก็ผลกร่างของจียอนไปหาแม่เจ้าของร้าน
“ว้ายยย! ขอโทษค่ะ” ร่างเล็กถูกผลักปลิวมาชนกับเจ้าของร้าน
“วัดตัวเสร็จ ก็ช่วยหาชุดให้เธอด้วยสัก 6-7 ชุด” แจจุงหันมาสั่งเจ้าของร้านโดยไม่ได้มองหนน้าจียอนเลยว่าตอนนี้เธอแทบจะกลายเป็นยักษ์
อยู่แล้ว
“ค่ะ ได้ค่ะ คอยสักครู่นะคะคุณคิม^_^” แล้วเจ้าของร้านก็พาจียอนไปวัดตัวและเลือกชุด
“แจจุงเอนตัวลงบนโซฟานุ่มของทางร้าน แล้วก็เปิดดูแคตตาล็อกชุดแต่งงาน...เขาเปิดแล้วเปิดอีกจนหมดไปเล่มที่ 4 แล้ว ก็ยังไม่เจอชุดที่ถูกใจ
T~~~T!!!
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของแจจุงดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนที่จะรับสาย
“;ไงเลขาคุง ทางนั้นเป็นไงบ้าง” แจจุงกรอกเสียงไปในโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย
‘ผมซื้อแหวนให้แล้วนะครับ ส่วนเรื่องการ์ดเชิญก็เรียบร้องแล้วครับหัวหน้า’
“ขอบใจมาก” เมื่อวางสายจากเลขาคนสนิทที่เขาใช้ให้ไปซื้อแหวนแต่งงาน และจัดการเรื่องการ์ดเชิญ แจจุงก็ยกแขนขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ...
‘นี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะ’ เมื่อพบว่ามันผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ด้วยความใจร้อนของใบหน้าหวาน เขาไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาเจ้าของร้านที่เลือกชุดให้จียอนอยู่ข้างในทันที
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?” ชายหนุ่มเอยถามอย่างเซงๆ
“อ๋อ ยังค่ะ เหลือชุดสุดท้ายแล้ว เธอกำลังลองอยู่ค่ะ”
“ชั้นขอเข้าไปได้มั้ย?” ถามแบบนี้เจ้าของร้านก็อึ้งไปสิคะ...
“เอ๋? จะดีเหรอคะ เธอเปลี่ยนเสื้ออยู่นะ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย กำลังจะแต่งงานกันยู่แล้ว” พูดจบ แจจุงก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ....จียอนกำลังถอดเสื้อและกระโปรงออกจ
นบนตัวของหญิงสาวเหลือเพียงชุดชั้นในกับกางในตัวสวยของเธอเท่านั้น...ทันทีที่หญิงสา
ว
เงยหน้าขึ้นมาดู..ในกระจกเธอกลับพบอีกร่างหนึ่งที่ยืนจ้องเธออยู่ จียอนหันหลังควับพร้อมกับเสียงกริ๊ด
“กริ๊ดดด!! อุ๊บ!!” ด้วยความรวดเร็วของแจจุง เขารีบใช้ปากประกบปากชมพูของจียอนอย่างที่เคยทำทันที...เขาคลายจูบออกและผลักร่างเธอ
ให้หันไปทางกระจกเหมือนเดิม..แต่ถึงแม้เขาจะคลายจูบออก แต่หากชายหนุ่มก็ใช้ฝ่ามือใหญ่ปิดปากเธอไว้ไม่ให้ส่งเสียงร้อง ส่วนมือเรียวเล็กของจียอนก็ถูกจับไขว้หลังไว้
“ช่วยเงียบๆหน่อยได้มั้ย?” แจจุงสั่งร่างบางตรงหน้า ก่อนที่แผ่นอกหนาจะเบียดแผ่นหลังสวยของจียอนเข้าไปอีกจน...ไม่มีช่องว่างระหว่างทั้ง
สองเลย...
“อ่อยอั้นอ๊ะ(ปล่อยชั้นนะ)” เสียงอุ๊บอิ๊บดังมากจากปากของจียอนที่ถูกปิดอยู่
“ไม่คิดว่าตอนเธอเหลือแต่ชุดชั้นในกับกางเกงในอย่างเดียว...จะเซ็กซี่ขนาดนี้นะ” ชายหนุ่มพูด..แล้วเป่าไปที่ใบหูเล็กของจียอนเบาๆ ก่อนจะยิ้มย่างเจ้าเล่ห์ผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า...ตอนนี้อุณหภูมิบนหน้าของจียอนขึ้
นสูงมาก ใบหน้าสวยร้อนผ่าวไปหมด และยังแดงมากอีกด้วย..หยิงสาวแทบอยากจะร้องออกมาให้ได้...หัวใจก็เต้นรัวและแรง จนร่างกำยำข้างหลังได้ยินมันอย่างชัดเจน
“ตื่นเต้นหรือตกใจกันแน่นะ” เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆอีกครัง...และกัดติ่งหูเธอเบาๆ..มันทำให้จียอนรู้สึกเสียวมาก
..และขนลุกไปหมด เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ...ขาที่เริ่มสั่นนี่มันเริ่มจะยืนไม่ไหวแล้วนะ
...
“ใส่ชุดสุดท้ายให้ชั้นดูเดี๋ยวนี้” แล้วแจจุงก็คลายมือที่ปิดปากเธอไว้พร้อมกับคลายมือที่จับมือเธอไขว้ที่หลังออกด้วย..
.จียอนรีบคว้าเสื้อมาปิดเลือนร่างของเธอแทบจะทันที
“คุณออกไปเลยนะ>///<” หญิงสาวรีบไล่คนตรงหน้าไปทันที
“บอกให้ใส่ชุดนั้นให้ชั้นดู...” แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆออกแนวสั่ง จนร่างบางเจ้าของใบหน้าขึ้นสี ต้องทำตาม...จียอนอื้อมไปหยิบเสื่อที่ต้องลองมา ก่อนที่จะรีบสวมมันอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าที่หลับตาปี๋
“จะรีบใส่ไปทำไม แล้วหลับตาแบบนั้นจะใส่ถูกเหรอ?” แจจุงเอ่ยถามอย่างเซงๆ ก่อนที่จะถือวิสาสะอีดครั้งมาช่วยเธอแต่งตัว...
“นี่คุณจะทำอะไรน่ะO////O” จียอนผลักร่างกำยำออกสุดแรง
“ก็ช่วยเธอแต่งตัวไง?” แจจุงยังคงทำหน้าเหลอหลา คิดว่าตัวเองไม่ผิด....
“ชั้นทำเองได้>////<” จียอนรีบสวมเสื้อไมสิน่าจะเรียกว่าชุดมากกว่า...ชุดกระโปรงสีดำ...คอลึก...และแขนเหว
้า เผยให้เห็นไหล่ขาวเนียน...โอ้พระเจ้า~~O_O~~เซ็กซี่กว่านี้มีอีกมั้ย? -,.- จียอนในท่าทางอายๆค่อยๆหมุนไปรอบๆให้แจจุงดู เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่หญิงสาวจะผลักร่างของเขาออกไปอีกครั้ง
“ออกไปนะ ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อกลับแล้ว” ร่างเล็กออกแรงผลักร่างกำยำที่ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
‘ไม่ต้องเปลี่ยนแล้วใส่ชุดนี้ไปเลย” แจจุงฉุดกระชากลากข้อมือของหญิงสาวออกมาจากห้องแต่งตัว
“ว้ายย!!” จียอนแผดเสียงร้องอย่างตกใจ
“เอ่อ...เสร็จแล้วเหรอคะคุณคิม?” แม่เจ้าของร้านเอ่ยถามด้วยสีหน้า..-////-
“เอา..” แจจุงยื่นบัตรเครดิตให้ แม่เจ้าของรับมาก่อนที่จะรีบไปรูดทันที
“แล้วชุดแต่งงานน่ะ เอาแบบไหนก้ได้ที่คิดว่าสวยที่สุด” แจจุงพูดเมื่อแจจุงรับบัตรเครดิตคืนมา
“ค่ะ..ไม่ต้องกลังค่ะ เจ้าสาวของคุณคนนี้จะต้องสวยทมี่สุดในโลกเลยค่ะ^_^” แม่เจ้าของร้านพูดอย่างมันใจ แล้วทั้งสองก็ออกมานอกร้าน โดยที่แจจุงไม่ลืมที่จะลากจียอนออกมา...
“นี่คุณจะให้ชั้นใส่ชุดนี้จริงๆเหรอ?....” ใบหน้าสวยยืนเกร็งอยู่หน้าร้าน
“ทำไม?” แจจุงถามอย่างห้วนๆ แล้วสำรวจชุดกระโปรงสีดำที่เธอสวมอยู่ ไม่เห็นว่ามันจะผิดปกติตรงไหน
“มันดู...โป๊เกินไป...-////-“ จียอนก้มหน้าพูด แล้วดึงชายกระโปรงที่สั้นจุ๊ดจู๋ลงมา...มันคงจะยาวลงมั้งคะคนสวย...กระโปรงผ้านะคะ ไม่ใช่ยาง
แจจุงส่ายหน้าอย่างเอือมระอา แล้วก็เดินขึ้นรถไปโดยไม่สนใจร่างที่ต้องรีบวิ่งขึ้นรถ
‘นี่ถ้าชั้นไม่อยากแก้แค้นยอนมิ...ชั้นไม่อยากจะแต่งงานกับเธอเลยสักนิด...’ ใบหน้าหวานขบคิดในใจ
เมื่อจียอนขึ้นมาบนรถแล้ว ชายหนุ่มก็รีบเร่งเครื่องออกไปทันที...
................................................................................
ความคิดเห็น