คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
บทที่ 3
นี่มันผ่านไปกี่วันแล้วนะ.....
ที่ผมเอาแต่ร้องไห้..และเก็บตัวอยู่ในห้องแบบนี้...
แทบจะไม่อยากเจอหน้าใคร...ไม่อยากพูด...ไม่อยากคุย...(แจจุงโหมดเพ้อ...)
แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆเอื้อมมือไปหยินแหวนเพชร...ที่เขาตั้งใจจะมอบให้เธอคนนั้นขึ้นมา
ดู...
แหวนวงนี้...ผมตั้งใจจะให้คุณนะ...แต่ตอนนี้มันคงไม่จำเป็นสำหรับคุณอีกแล้ว....
แหวนวงนี้...มันไม่มีค่าพอที่จะให้คนชั่วช้าอย่างคุณสวมมันเข้าไปหรอก...
แล้วร่างหนาก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนตัวใหญ่...เดินไปในห้องน้ำ...ก่อนที่จะ...
ทิ้งแหวนวงนั้นลงไปในชักโครก...แล้วกดน้ำ..จนไม่เห็ฯแม้แต่แววของเเหวนวงนั้นเลย(เสี
ยดายชะมัด)
ต่อจากนี้ผมคงไม่กล้ารักใครอีกแล้วล่ะ...
ผู้หญิง!! มันก็เลว!! เหมือนกันทุกคน!
ความรัก....มันไม่จำเป็นสำหรับคนอย่างผมอีกต่อไปแล้ว...
เธอได้สอนบทเรียนเรื่องความรัก ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน...
คิมแจจุง นายจะต้องไม่อ่อนแออีกต่อไปแล้ว...
พวกผู้หญิงเลวๆ ไม่จำเป็นสำหรับนาย...
พวกผู้หญิงเลวๆ พวกนั้นต้องการเพียงแค่เงิน...และเรื่องบนเตียง...
นายจะให้ผู้หญิงมาหลอก และย่ำยีจิตใจนายอีกต่อไปไม่ได้แล้ว
พวกผู้หญิงพรรค์นั้น(เขียนถูกป่าวอ่ะ) ต้องได้รับบทเรียน..
จะไม่มี คิมแจจุง คนเกิมอีกต่อไปแล้ว..ความอ่อนแอแบบนั้น ความอ่อนโยน...จะไม่มีในตัวชั้นอีกแล้ว!!!
............................................
ที่ บริษัท...คิม กรุ๊ป
"เธอดุนั่นสิ ท่านประธานหายไปตั้ง 2อาทิตย์แหนะ เพิ่งมาทำงานเอง"
พนักงานหน้าห้องของแจจุงเริ่มจับกลุ่มสนทนากันเมื่อเจ้านายของพวกเธอหายหน้าหายตาไปเ
ป็นเวลา2อาทิตย์เต็มๆ
อยู่ๆก็มาทำงาน
"ได้ข่าวว่าอกหักแหนะเธอ น่าสงสารเนอะ" พวกเธอต่างมองหน้าเจ้านายด้วยความสงสาร
เจ้านายของพวกเธอเป็นคนดีจริงๆ ไม่น่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้เลย..
"ท่านประธานเค้าดูเปลี่ยนไปนะ ไม่ยิ้มเลยดูน่ากลัวจัง" และนั่นก็ทำให้บรรดาพนักงานแลเห็นในความเปลี่ยนไปของเขา
ปกติเจ้านายของพวกเธอคนนี้ จะเป็นคนที่ชอบยิ้มและเข้ามาทักทายพวกเธออยู่เสมอ
แต่วันนี้แปลกไป...ใบหน้าที่น่ากลัวนั้นคืออะไร...แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ..
ผู้หญิงที่เดินควงคู่มากับเจ้านายของพวกเธอคนนี้..คือใครกัน...
"จะยิ้มออกได้ไงล่ะ เพิ่งอกหักมานะเธอ แล้วนั้นคนรักใหม่เหรอ..ผู้หญิงคนนั้นน่ะ?"
"ก็อาจะใช่นะ แต่ดูเปรี้ยวๆไงไม่รู้ ท่านประธานชอบคนแบบนั้นเหรอ?"
"ก็ดูแม่คนเก่าที่ดูซื่อๆสิ ยังร้ายไม่ใช่ย่อยเลย "
"เข้าห้องไปกันแล้วล่ะ" แล้วเจ้านายของพวกเธอกับหญิงสาวปริศนาก็พากันเข้าห้องทำงานไป
เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก...ตารางงานของแจจุงก็ถูกส่งมาให้กับเลขาหน้าห้อง..แล้วมันก็เ
ป็นหน้าที่ของเธอ
ที่ต้องไปรายงานให้ผู้เป็นนายรู้ เธอค่อยๆเปิดประตูห้องเข้าไป..ล
"ท่านประธานคะ...
แต่นั้น! ภาพตรงหน้าถึงกับทำให้เธอตกใจ
อุ๊ย! ขอประธานโทษค่ะ >_<"
บนโต๊ะทำงานของแจจุง...ไม่มีสิ่งใดอยู่เลย..นอกจาก...ร่างสองร่างที่กำลังทาบทับกันอ
ยู่...หญิงสาวปริศนา
ในสภาพเสื่อผ้าที่หลุดลุ่ยทั้งท่อนบนและท่อนล่าง...อยู่ใตร่างของแจจุง ที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน..และ..
ขาเรียวสวยทั้งสองข้างของหญิงสาวปริศนาที่พาดไปบนไหล่กว้างทั้งสองข้างของชายหนุ่ม..
.
ส่วนมือเรียวสวย...ก็กอดคอของชายหนุ่มตรงหน้าไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว..
ใบหน้าหล่อและสวยเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ..เขากำลัง...ร่วมรักอยู่กับหญิงสาวปริศนา...(
โปรดนึกภาพตาม..คุณผู้อ่านจะได้อารมณ์มากมาย..หึหึ)
แทนที่ทั้งสองจะผละออกจากกัน แต่แจจุงเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมาถามธุระจากเลขา..ในขณะที่กำลังร่วมรักอยู่กับร่างข้าง
ล่าง
"มีอะไรก็ว่ามาเร็วๆ"
"แจจุคะ ชั้นอายนะให้เคาออกไปก่อนไม่ได้เหรอ?" หญิงสาวปริศนาพูดกับแจจุงด้วยใบหน้าแดงแจ๋
"เธอมีสิทธิอะไรมาสั่งชั้น!! เลขาปาร์คพูดมาเร็วๆ!!" ชายหนุ่มหันไปตะคอกใส่เธอ ก่อนที่จะหันมาพูดกับเลขาต่อ
"เอ่อ...วันนี้มีประชุมตอนบ่ายสองน่ะค่ะ..>///<" เลขาปาร์คก้มหน้าพูดอย่างกระตุกกระตัก
"ขอบใจมาก ออกไปได้แล้ว"
"ค่ะ" สิ้นสุดเสียงของเจ้านาย เธอก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
"แจจุง คุณไม่เห็นยิ้มเลย อย่าทำหน้าน่ากลัวแบบนั้นสิคะ เรากำลังมีความสุขกันอยู่นะ"
สาวร่างบางที่กำลังร่วมรักอยู่กับแจจุงเอ่ยถามขึ้นมา
"........" แจงไม่ตอบคำถาม แต่เขากลับจ้องหน้าเธอเขม็ง
"ขอโทษค่ะ ชั้นอาจจะพูดผิดไป อย่าสนชั้นเลยนะคะ" เมื่อเห็นสายตาที่น่ากลัวดุจปิศาจนั่น
มันทำให้หญิงสาวถึงกับกลัวไปเลยทีเดียว แล้วเธอก็ไม่ถามแจจุงเซ้าซี้อีก
เมื่อออกมาจากห้องทำงานของแจจุง เลขาปาร์คก็รีบวิ่งกรู่เข้ามาหาพวกกพนักงานหน้าห้องทันที
"นี่พวกเธอ ท่านประธานเปลี่ยนไปจริงๆด้วย รู้มั้ยเมื่อกี้ชั้นไปเห็นอะไรมา"
แม่เลขาพูดแล้วทำหน้าตกใจชวนให้บรรดาพนักงานพากันสนใจในสิ่งที่เธอจะบอก
"อะไรเหรอ?"
"ก็ท่านประธานกำลัง..ทำอย่างว่า..กับผู้หญิงคนนั้นไง" เธอพูดแล้วทำมืเหมือนไก่จะบิน(ยังไงหว่า นึกภาพออกมั้ย)
"บ้าน่า จริงๆเหรอ?" พนักงานทุกคนต่างตกใจในสิ่งที่ได้ยิน..มันจะเป็บยังงั้นได้ยังไง
พวกเธอต่างก็รู้จักเจ้านายของพวกเธอดี เจ้านายของพวกเธอคนนี้ เป็นสุภาพบุรุษจะตาย!
"จริงสิ" เลขาปาร์คยังคงยืนยันคำเดิม ก็เห็นมากับตานี่เนอะ
"หรือท่านประธานจะอกหัก..จน...จน..."
"จนอะไร.."
"จนประชดตัวเองอ้า~~"
"ก้ไม่แน่นะเธอ"
.........................................
ที่โต๊ะทำงานตัวเล็ก..หญิงสาวร่างบางกับผมซอยสั้นประไหล่ของเธอ ก้มหน้าก้มตาทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะ
ชายหนุ่มนิรนามเดินมาจากข้างหลัง..และก็เข้าสวมกอดเธอทันที..
"จียอน!" ร่างเล็กเจ้าของชื่อสะดุ้งสุดตัว
"ยุนโฮ! เล่นบ้าอะไรของคุณเนี้ย" จียอนตีไปที่มือของชายหนุ่มที่สวมกอดเธอไว้เบาๆ
"ก็ทักทายคุณไง พักเที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะคร้าบ~~~"
ยุนโฮพูดแล้วเอาคางมาซบไว้บนไหล่เล็กของจียอน สาวคนรัก
"อย่าทำหน้าอ้อนอย่างนั้นสิคะ แบบนี้ชั้นก็แพ้สิ" จียอนพูดแล้วขำกับท่าทางขี้อ้อนแบบเด็กของแฟนหนุ่มของเธอคนนนี้
"คุณมันแกเกินไปที่จะมาทำหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กๆแบบนี้แล้วนะคะ"
"ก็ผมน่ารักไง^_^" ยุนโฮยังคงทำหน้าทะเล้น
"จ้าๆ คนน่ารัก" นั้นทำให้จียอนรู้สึกหมั่นไส่ในความน่ารักของเขานิดๆ
เธอจึงหยิกแก้มทั้งสองข้างของเขาเบาๆ
"ให้รางวัลคนน่ารักหน้อยสิ" ยุนโฮพูดแล้วทำแก้มป่องๆ หวังให้เธอหอมแก้มเขาเป็นรางวัล
จียอนยิ้มก่อนที่จะใช้นิ้วเรียวสวยผลักไปที่จมูกของใบหน้าหล่อคมเบาๆ
"ไปกินข้าวกันเถอะ" พูดจบจียอนก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ยุนโฮเก้ออยู๋คนเดียว
"จียอนง่าส์~~แกล้งผมได้ไง~~กลับมานี่เลยน้า~~" แล้วยุนโฮก็รีบเดินตามหลังคนรัก ที่แกล้งเขาไป
ณ ฌรงอาหาร ที่บริษัท
"จียอนครับ เรื่องที่บ้านเป็นไงบ้างอ่ะ" ยุนโฮเอ่ยถามขึ้นในขณะที่นั่งกินข้าวกันอยู่ จียอนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดออกมา
"......ยอนมิ...หนีออกจากบ้านไป สองอาทิตย์แล้ว..พ่อก็อาการเหมือนเดิม.."
ใบหน้าสวยสลดลงเรื่อยๆ
"ทำไมน้องสาวคุณเป็นคนแบบนี้นะ! ทิ้งพี่กับพ่อไว้ แล้วหนีตามผู้ชายไปอยู่ที่อเมริกา"
ยุนโฮพูดอย่างอารมณ์เสีย
"ยุนโฮคะ ยังไงนั่นก็น้องสาวชั้นนะ" จียอนพูดดุแฟนหนุ่ม
"ผมขอโทษครับ...แต่มันก็จริงนี่หน่า.." ถึงแม้ปากจะบอกว่าขอโทษ แต่ความคิดของชายหนุ่มไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
"........." หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อนึกถึงเรื่องของน้องสาว
"ไม่เป็นไรนะครับจียอน...คุณยังมีผมอยู่นะ...ผมรักคุณมากนะครับ^_^"
ยุนโฮพูดและใช้มือทั้งสองข้างของเขากุมมือเรียวเล็กของคนรักไว้ หวังเป็นการปลอบใจ
"ชั้นก็รักคุณค่ะ^_^" จียอนพูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานไปให้คนตรงหน้า เขาทำให้ธอคลายความกังวลได้จริงๆ
'ยุนโฮ..ทำไมคุณช่างดีกับชั้นเช่นนี้..ชั้นรักคุณมากๆค่ะ..ชีวิตนี้ แค่มีคุณ..ชั้นก็มีความสุขแล้ว
"กินข้าวกันเถอะ ของที่คุณชอบทั้งนั้นเลยน้า~~" ใบหน้าคมรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น
'จียอน..ผมรักคุณมากนะครับ...ผมจะไม่ปล่อยให้คุณกับพ่อเป็นอะไรไปหรอก..
ผมจะพยายามทำงานแล้วขอคุณแต่งงานครับ...ผมจะพยายาม...
..................................................
ความคิดเห็น