คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
บทที่ 2
วันรุ่งเช้าในออฟฟิต....
แจจุงเดินไปเดินมาในห้องทำงานอย่างกระสับกระส่าย ในมือก็ถือโทรศัพท์กดโทรหาคนรัก...ที่ป่านนี้แล้วยังไม่มาทำงานสักที
"ยอนมิ คุณไปไหนของคุณนะ ป่านนี้ยังไม่มาทำงานอีก...โทรไปก็ไม่ติด"
ชายหนุ่มกระวนกระวายจนแทบอยากจะขว้างโทรศัพท์ในมือทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด...
"ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเลย.."
"แจจุง...คุณกำลังโทรหาชั้นอยู่เหรอคะ" ร่างบางเดินเข้ามาในห้องแล้วเอ่ยถามคนรัก ที่มัวแต่จดจ่ออยู่กับโทรศัพท์
"ยอนมิ! คุณหายไปไหนน่ะ ผมตามหาคุณแทบแย่ โทรไปก็ไม่ติด" เมื่อเห็นหญฺงสาวที่เขากำลังเป็นห่วงอยู่ยืนอยู่ตรงหน้า
แจจุงก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอ พร้อมกับสำรวจว่ามีอะไรผิดปกติกับตัวเธอหรือไม่
"พอดีโทรศัพท์แบตหมด แล้วทำที่ชาร์ตแบตหายด้วยน่ะค่ะ"
แจจุงเข้าสวมกอดผู้หญิงตรงหน้าที่เขารักที่สุด...
"ผมเป็นห่วงคุณมากนะยอนมิ ถ้าคุณเป็นอะไรไปผมจะอยู่ยังไง หึ?"
"ค่ะ" หญิงสาวตอบเพียงสั้นๆ แล้วทำหน้าเอือมระอากับการกระทำของชายหนุ่ม โดยที่ชายหนุ่มไม่รู้
'ชั้นล่ะเบื่อคุณจริงๆ แจจุงคุณมันน่าเบื่อ'
"ทีหลังจะไปไหนน่ะ พาผมไปด้วยนะ อย่าไปคนเดียวอีก" แจจุงยังคงกอดร่างของหญิงสาวแน่น
"..ค่ะ..."
'จะทำไงดีหมอนี่ตื๊อไม่เลิกเลย..น่ารำคานจริงๆ'
"วันนี้ผมมีที่ที่หนึ่งที่อยากให้คุณไปมากๆ" ชายหนุ่มคลายกอดแล้วเปลี่ยนเป็นมาจับที่ต้นแขนทั้งสองของยอนมิแทน
"เอ๋? วันนี้เหรอคะ...เห็นทีชั้นจะไม่ว่างน่ะค่ะ ต้องไปทำธุระทางบ้าน ว่าจะมาขอลานี่ล่ะค่ะ"
ยอนมิพูดแล้วค่อยๆแกะมือทั้งสองข้างของแจจุงออก
"ติดธุระงั้นเหรอ? ครับ...ไม่เป็นไร..งั้นเดี๋ยวผมพาไปเองนะ" ใบหน้าของชายหนุ่มยังคงกังวลและเป็นห่วยเธออยู่ไม่น้อย
"ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นไปเองได้ ลำบากคุณปล่าวๆ" ยอนมิก็ยังคงปฏิเสธิเขาเหมือนคราวที่แล้ว
"ได้ไงกัน เดี๋ยวผมพาไปเองนะ ผมปล่อยให้คุณไปคนเดียวไม่ได้หรอก"
แจจุงยังคงยืนยันคำเดิม...เขาอยากอยู่ใกล้เธอมากกว่านี้ เพื่อจะได้ปกป้องเธอได้...แต่นั้นกลับทำให้ยอนนมิรำคานมากยิ่งขึ้น
เธอจึงเผลอขึ้นเสียงกับชายหนุ่ม
"ชั้นไปคนเดียวได้!!!" หญิงสาวตะคอกใส่หน้าชายคนรัก..นั้นถึงกับทำให้คนตรงหน้าเงียบไปสักพัก
"..........."
ยอนมิเมื่อรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบพูดแก้ตัว
"เอ่อ....ชั้นไม่อยากให้คุณลำบากจริงๆน่ะค่ะ..."
"อืม....งั้นไม่เป็นไรครับ..." ในเมื่อเธอถึงกับขึ้นเสียงกับเขาขนาดนี้ เขาก็คงต้องปล่อยให้เธอไปคนเดียว
"ไปก่อนนะคะ" ยอนมิกล่าวลาแจจุง ก่อนที่จะเดินฉับออกจากห้องไป....
.....................................................
ยอนมิเดินกระแทกส้นด้วยความหงุดหงิด ลงมาจนถึงหน้าบริษัท
"น่ารำคานจริงๆเลย ทำตัวน่าเบื่ออยู่เรื่อย!"
ปิ๊ดๆๆๆ!!!!!!
เสียงแตรรถยี่ห้อดังที่เพิ่งแล่นมาจอดอยู๋ตรงหน้าหญิงสาว...รถคันนี้เธอรูจักมันดีแล
ะแน่นอนมันรวมทั้งคนที่ขับด้วย
ยอนมิไม่รอช้า รีบเปิดประตูรถและขึ้นไปนั่งข้างในทันที
"เป็นไงบ้าง?" เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มคนขับเอ่ยถามทันทีเมื่อเธอขึ้นมา
"เคนคะ ชั้นล่ะเบื่อเค้าเต็มทนแล้วล่ะค่ะ!" ยอนมิพูดกับหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังออกตัวรถอยู่
ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันจบแทบจะเป็นอันเดีย
วกันแล้ว
"คุณก็รีบๆเลิกกับเค้าไปสิ" หลุ่มลูกครึ่งพูด
"ก็เค้าตื๊ออยู่อย่างนี้ จะทำไงดีล่ะคะ?" ยอนมิพูดแล้วหันมาหาเคน ที่คิดว่าเขาต้องมีทางออกแน่ๆ
"เดี๋ยวผมจัดการเอง.." เคนพูดแล้วแสยะยิ้มออกมา
"คุณจะทำยังไงคะ?" ยอนมิเมื่อรูว่ามีหนทางที่จะเลิกกับแจจุงได้แล้ว รอยยิ้มเล็กก็เริ่มปรากฎบนหน้าสวย
เคนไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มอย่างเดียว....
.........................................................
แจจุงถูกยอนมิโทรนัดให้มาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เธอบอกเขาว่ามีเรื่องสำคัญที่จะพูดด้วย
และมันก็ตรงกับที่แจจุงมีเรื่องสำคัญที่จะบอกเธอเช่นกัน
ชายหนุ่มนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ในมือถึอ..แหวนเพชรเม็ดสวย...เขากะจะให้ยอนมิตั้งแต่คราวที่แล้ว...แต่ก็ไม้ได้ให้มั
น
ใบหน้าหวานดูมีความสุขไม่น้อย...เขามาก่อนเวลาที่หญิงสาวคนรักนัดไว้ ทำให้เขาต้องนั่งคอยเธอ..
'ยอนมิ...คุณจะรู้มั้ยนะว่าผมรักคุณมากแค่ไหน....ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา...คุณทำให้ผมมีความสุขมาก...
คุณทำให้ผมรู้จักกับความรัก....ว่ามันมีความสุขมากแค่ไหน...'
"วันนี้ล่ะ ผมจะต้องขอคุนแต่งงานให้ได้ยอนมิ.." แจจุงพูดให้กำลังใจกับตนเอง ก่อนที่จะมองไปยังนาฬิกาติดฝาผนังในร้าน
"ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีกนะ..."
"แจจุง~~" แล้วเสียงใสๆที่เขาคุนเคยก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างเจ้าของเสียง
"ยอน....มิ...." ชายหนุ่มชะโงกหน้าขึ้นตามเสียง...แต่น้ำเสียงที่เขาเรียกเธอนั้น...มันไม่ได้หมายถึง
น้ำเสียงที่มีความสุขเลย...
แต่หากมันเป็นเพียงเสียงที่หลุดออกมาจากปากเบาๆเท่านั้น..เมื่อ...มีชายอีกคนเดินควง
แขนแฟนสาวของเขาเข้ามา...
"รอนานมั้ยคะ?^_^" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม แต่หากแจจุงไม่ได้มองเธอเลย...แต่กลับมองผู้ชายตรงหน้า
คนๆนี้มากับคนรักของเขาได้ยังไง
"เคน....คุนมาได้ยังไง.." แจจุงถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นชายหนุ่มลูกครึ่งที่เป็นหุ้นส่วน มากับแฟนสาวของตน
"เดี๋ยวคุณก็รู้เองล่ะครับ คุณคิมแจจุง.." เคนบอกปัดๆแล้วแสยะอย่างที่เขาชอบทำ
แจจุงมองหน้าชายหมุ่มตรงหน้ากับคนรักของเขาไปมา...นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
"แจจุงคะ ชั้นมีเรื่องสำคัญอะไรจะบอก..."
"........" แจจุง ยังคงเงียบและงงกับภาพที่เห็นตรงหน้า
"คุณคงไม่โกรธชั้นนะ...."
"........."
"เราสองคน...จะแต่งงานกัน..." ยอนมิพูดออกมาแล้วก็ยิ้ม....เธอพูดออกมาได้ยังไงกกันนะ...
"........." เพียงแจจุงได้ยินคำนั้นที่หลุดออกมาจากปากคนที่เขารักที่สุด คนที่เขาพร้อมจะสละให้เธอได้ทุกอย่าง...
เขาก็เหมือนหยุดหายใจไปชั่วขณะ...ใบหน้าหวานเศร้าลงเรื่อยๆ นี่เขาไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย?
เธอ..จะแต่งงานกับคนตรงหน้าผม...แต่ไม่ใช่ผม....
"ผมแอบไปคบกับยอนมิ...โดยที่คุณไม่รู้.." เคนยังคงพูดตอกย้ำ แจจุง...
"ก็ช่วยไม่ได้นี่คะ คุณมันน่าเบื่อเอง แจจุง!" มันคงไม่มีอะไรเจ็บไปมากกว่านี่ ถ้าคำๆนี้ไม่ใช่ยอนมิพูด
"........." คำพูดนั้นหัวใจดวงน้อยๆของชายหนุ่มเข้าไปใหญ่ ...ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดที่ใจแบบนี้มาก่อนเลนจริงๆ
"เงียบ..จนพูดไม่ออกเลยเหรอครับ..คงจะกระอักเลือดเลยมั้ง..ก็คนรักที่คบกันตั้ง 3 ปี..นี่นะ"
".........." แจจุงยังคงเงียบเช่นเคย..เขาคงช็อคกับเหตุการณ์ตรงหน้ามาก...มากมายจริงๆ...
"ตลอด3 ปี ที่ผ่านมา ชั้นขอบคุนมากนคะ...ขอบคุณสำหรับความเอาใจใส่..ถึงแม้ทุกครั้งชั้นจะลำคาน และเบื่อมันก็เถอะ"
ยอนมิพูด แล้วทำหน้าไม่แยแสกับสิ่งที่พูดออกไปเลย ว่ามันจะทำร้ายจิตคนฟังมากแค่ไหน
".........." ความรักที่เขามีให้เธอแสดงว่ามันไม่เคยมีความหมายสำหรับเธอเลยงั้นสิ
ยังยิ้มได้อีกนะ....เธอเก่งมากยอนมิ...
"ผมจะพายอนมิไปอยู่อเมริกา ก็เลยจะมาลาน่ะครับ" เคนพูดแล้วโอบกอดร่างบาง
"........."
"อย่ามองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นสิคะ...มันผิดที่คุณเองนะ...คุนมันน่าเบื่อ..ลาก่อ
นนะคะ
แจจุง.....จอมซื่อบี้อ!"
ยอนมิพูดจบ เธอก็พาคนรักคนใหม่เดินออกไปจากร้าน....
"........."
การถูกคนรักหักหลัง...มันเจ็บแบบนี้เองหรือ..
มันปวด...ปวดตรงกลางใจเลยล่ะ..แทบอยากจะตายไปให้พ้นๆเลยด้วยซ้ำ
เข็มนับพันล้านเล่มมาทิ่มที่ใจ..ยังไม่เจ็บเท่านี้เลย....มันเร็วเกินหรือปล่าวนะ...
ผมยังไม่ได้เตรียมตัวที่จะเจอกับความผิดหวังแบบนี้เลยนะ...
น้ำตาที่ไหลออกมานี่มันอะไรกัน...
ปวดใจเหมือนมีใครมาบีบนี่มันอะไรกัน
ความรู้สึกแน่นหน้าอกนี่มันอะไรกัน...
เธอทำกับผมได้ยังไง...เธอทำแบบนี้กับผมได้ยังไงกัน..
ทั้งๆที่ผมยอมทำให้เธอได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งชีวิต ลมหายใจ ผมก็ยกให้เธอได้.....
แต่ดูที่เธอทำกับผม....ทำกับหัวใจของผมสิ...
เธอสอนให้ผมรู้จักความรัก...และความเจ็บปวดที่สุดที่เคยได้รับ...
ภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ
ร่างของชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนโซฟากว้าง.....ในมือถือแก้วที่มีเหล้านอกอยู่...รอบข้างข
องเขาเต็มไปด้วยขวดเหล้านอก
นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่...ดื่มเหล้าย้อมใจงั้นเหรอ...
นี่เราดื่มไปกี่ขวดแล้วเนี้ย...ไม่เห็นจะเมาเลย...
ทำไม..ถึงไม่ลืมเรื่องวันนี้สักทีนะแจจุง...
'มันผิดที่คุณเองนะ...คุนมันน่าเบื่อ' คำนี้มันยังก้องอยู่ในหัวของผม
คิมแจจุงนักธุรกิจหนุ่ม..ถูกสาวคนรักหักหลัง..พาชู้มาเย้ยถึงที่..น่าอายจริงๆ
คิมแจจุง...แกโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกใช้มาตลอด 3 ปี...
ความรักจอมปลอม...ตลอด3ปี ที่ผ่านมา..มันไม่มีความหมายสำหรับคุณเลยใช่มั้ยยอนมิ?...
คำพูดที่หลุดออกมาจากปากคุณ..ว่าคุณรักผม...มันคืออะไร?...
นั้นสินะ...ถ้าคุณรักผม....คุณคงไม่กล้าทำแบบนี้กับผมหรอก จริงมั้ย?
ผู้หญิงเลวๆ อย่างคุณ..คงไม่เข้าใจมันหรอก...ความรักที่ผมมีให้คุณน่ะ
คุณมันเลว....เลวจริงๆ..ยอนมิ....
"คุณมันเลวจริงๆยอนมิ....ทำไมผมถึงได้ทุ่มเทความรักทั้งหมดให้ผู้หญิงเลวๆอย่างค
ุณด้วย!! ทำไม!!!"
...................................................
ความคิดเห็น