นิยามรัก...ฉบับแค้น [JaeNa-TVXQ & CSJH] NEW!!

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 12

บทที่ 12


ที่งานศพ
จียอนเอาแต่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าหลุมศพพ่อของเธอ...ตั้งแต่แต่เธอฟื้นขึ้นมา สมองก็รีบสั่งการให้เธอตรงดิ่งมาที่นี่ทันที...
ใบหน้าสวยูทรุดโทรมลงหลายเท่า...มันคงจะสวยกว่านี้นะ ถ้าดวงตานั่นไม่บวมแดง...สีหน้านั่นไม่ซีดเซียว...
นี่เธอนั่งคุกเข่าอยู่เช่นนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ...5ชั่วโมงงั้นเหรอ...ไม่สิ..มากกว่
านั้น
"...ทำไมพ่อต้องทิ้งหนูไปด้วย..ไหนพ่อสัญญากับหนูแล้วไง...ว่าเราจะอยู่ด้วยกันต
ลอดไป...ทำไม?.."
ร่างสวยรำพันกับตัวเองไปมา เธอร้อง...ร้องจนแทบจะไม่มีน้ำตาที่จะออกมาอีกแล้ว...
"ทำไมทุกคนต้องทิ้งหนูไป...ทำไมทุกคนต้องทิ้งให้หนูอยู่คนเดียว...ไม่ว่า แม่..ยอนมิ...หรือแม้กระทั่งพ่อ...
ทุกคนทิ้งหนูไป...ทุกคนใจร้าย..." แจจุงได้แต่มองร่างเบื้องหน้าอย่างช่วยไม่ได้...เขาทำได้เพียงแค่ปลอบใจเธอเท่านั้น.
..
เขาไม่ปฏิเสธเลยว่า ตอนนี้เขาเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน ยังไงซะ เขาก็เคยผูกพันกับผู้ช่ายคนนี้...
ยังไงซะ ผู้ชายคนนี้ ก็เป็น พ่อของคนที่เขาเคยรักที่สุกอย่างยอนมิ...
แจจุงทนมองภาพตรงหน้าไม่ไหว...จียอนนั่งคุกเข่าแบบนี้นานเกินไปแล้ว..อีกอย่างคือ...
ตั้งแต่เมื่อวานซืน..
ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอเลย...ชายหนุ่มค่อยๆย่างก้าวเข้ามาหาร่างบางที่นั่งคุกเข่า
อยู่อย่างอ่อนล้าเต็มทน...
"จียอน...ลุกขึ้นได้แล้ว..." มือหนาจับไปที่ข้อมมือเล็กของเธอ..และค่อยๆออกแรงฉุดเบาๆใหเลกขึ้นมา
"............" ไม่มีการตอบสนองใดๆจากร่างบาง นอกจากเธอจะไม่ลุกขึ้นตามแรงฉุดแล้ว ..เธอยังนั่งอยู่แบบเดิม..
อย่างไม่สนใจแจจุงอีกด้วย
"เธอนั่งอยู่แบบนี้มานานกว่า5ชั่วโมงแล้วนะ" แจจุงต่อว่าจียอนอย่างขัดใจ และพยายามจะฉุดเธอให้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง
"...ชั้นจะนั่งอยู่ตรงนี้.." จียอนพูดเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความเศร้า..เธอยังอยากอยู่กับพ่อต่อ....
แจจุงเริ่มจนปัญญากับการให้จียอนลุกขึ้น

'นี่ชั้นต้องใช้ความรุนแรงกับเธออีกแล้วใช่มั้ย?'

ชายหนุ่มใช้แรงของตนกระชากร่างบางที่ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือเลยให้ลุกขึ้น
"............ จียอนเอาแต่ทำหน้าเฉยชา...เหมือนคนไร้ความรู้สึก
"...เธอไม่ได้กินข้าวมาสองวันแล้วนะ...อยากตายตามพ่อเธอนักหรือไงห๊า! หัดห่วงตัวเองบ้างสิ! เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเข้าใจมั้ย!"
แจจุงตะคอกใส่หน้าจียอนด้วยความโมโห
'ให้ตายสิ! หัดห่วงตัวเองบ้างได้มั้ย'
"หึ ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปน่ะสิดี...ตายไปให้พ้นเลยก็ได้ยิ่งดี...ถ้าคิดว่ามีชีวิตอยู
่ต่อไปแล้วต้องเจอคนเลวๆอย่างคุณ! ..
ชั้นขอตายตามพ่อชั้นไปยังดีซะกว่า!" จียอนว่าใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออด บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไป...
กลายเป็นการทะเลาะวิวาทด้วยปากเรียวสวยของทั้งคู่...จียอนกัดฟันกรอดด้วยความโมโห ก่อนที่จะพูดต่อว่าแจจุงอีกครั้ง
"...อยากให้ชั้นมีชีวิตอยู่ต่องั้นเหรอ?...เพื่อที่คุณจะได้แก้แค้นชั้นต่อใช่มั้ยล่ะ...สะใจคุณหรือยังล่ะ...ที่เห็นชั้นเสี
ยใจได้ขนาดนี้...
ตอนนี้ชั้นไม่เหลืออะไรอีกแล้ว..ทุกอย่างคุณก็ช่วงชิงชั้นไปหมดแล้ว..แม้แต่ความรักข
องชั้น..คุณก็ทำลายมันลงแล้ว...
คนเลวๆอย่างคุณจะไปเข้าใจอะไร! คนที่มีแต่ความแค้นอยู่เต็มอกอย่างคุณจะไปรับรู้อะไร!"

เพลี้ย!!!

ฝ่ามือใหญ่ของแจจุงฟาดลงบนแก้มนวลสวยของจียอนอย่างแรง..มันแรงพอที่สามารถทำได้หน้าข
องจียอนต้องสบัดไปตามแรง...
ก่อนที่ชายหนุ่มจะผลักร่างเธอให้ล้มลงไปกองกับพื้น
"อยากนั่งมากใช่มั้ย!..งั้นนั่งไปเลย! นั่งไปจนกว่าจะตายตามพ่อเธอไป! ในเมื่อพูดดีๆแล้วไม่ชอบ ชอบให้ชั้นใช้ความรุนแรง!"
แจจุงตะคอกด่าจียอนด้วยความโมโห..แล้วก็เดินออกไปอย่างไม่สนใจ ปล่อยให้จียอนนั่งสะอื้นอญุ่บนพื้น..มือสวยลูบไปตรงแก้ม...
ที่โดนตบ..ไปมา..มันเจ็บ..เจ็บมาก..

'คุณมันไม่ใช่คน..แจจุง..ชั้นเกลียดคุณ! ชั้นเกลียดคุณ!'

ดวงตาคู่สวย..ที่คิดว่าจะไม่มีน้ำตาที่จะไหลออกมาอีกแล้ว..ตอนนี้มันกลับมีน้ำตานับไ
ม่ถ้วนไหลออกมา...
เธออยากตายไปให้พ้นๆจริงๆ..ชีวิตที่ไม่มีความสุขแบบนี้..ตายไปซะได้ก็ดี...


.............................................................


และแล้วงานศพก็จบลง...พร้อมกับการสะอื้นครั้งใหญ่ของจียอน...แค่ต้องมากราบไหว้ศพของ
พ่อตัวเอง..ก้เจ็บปวดแล้ว..
แต่นี้..กลับต้องมาฝังศพของพ่อตัวเองอีก...มันจะเจ็บปวดขนาดไหน..มันเร็วเกินไปหรือป
ล่าว...ที่พ่อของเธอจะทิ้งเธอไป..
ทำไมชีวิตของเธอถึงได้พลิกผันไปหมด..แล้วน้องสาวของเธอล่ะ..หล่อนยังไม่รู้เรื่องนี้
เลย..ถึงแม้ว่าหล่อน..จะทิ้งเธอกับพ่อไปก็เถอะ...
ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว..พ่อที่ไม่แข็งแรง..พ่อที่ต้องคอยให้เธอดูแล..พ่อ..ที่ให้กำลั
งใจทุกอย่าง..และพ่อ..ที่รักที่สุดของจียอน..
น้ำตาพรั่งพรูอย่างไม่ขาดสาย...ต่อมน้ำตาเธอต้องทำงานหนักแน่ๆ ร่างกายที่ทรุดโทรม..ดูไม่เป็นเธอคนเดิมเลย...

'ทำไมทุกคนต้องทิ้งชั้น..ทำไมพ่อต้องทิ้งหนู'

ในสมองของจียอน ...เอาแต่ตั้งคำถามซ้ำไปซ้ำมา...

'ชั้นควรทำอย่างไรต่อไปดี...ทำไมชีวิตชั้นมันน่าสมเพสแบบนี้..'

หลังจากงานซพเสร็จสิ้น..จียอนกับร่างที่แทบจะไร้วิณญาณเลยก็ว่าได้..ก็กลับมายังบ้าน
หลังใหม่ที่เธอเพิ่งมาอยู่ได้แค่สามวัน..
พร้อมกับแจจุง...ผู้เป็นสามี...
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น ที่แจจุงตบหน้าจียอน...ทั้งสองแทบจะไม่ปริปากพูดกันเลย...
คืนนี้ช่างเป็นคืนที่เงียบสงบดีเหลือเกิน..ภายในห้องนอนใหญ่...มีเพียงจียอน..ที่กำล
ังนั่งใช้ความคิดอยู่..
กี่คืนแล้วนะ..ที่แจจุงไม่ได้นอนที่บ้าน...ไม่ได้นอนห้องเดียวกับจียอน..ก็คงตั้งแต่
ที่เขาตบหน้าเธอ..เมื่อกลับมาถึงบ้าน..
ทุกเย็นแจจุงจะออกไปนอกบ้าน และกลับมาอีกที ก็เช้าของวันรุงขึ้น..และคืนนี้ก็เช่นเคย..จียอนกำลังนั่งใช้ความคิดทบทวนไปมา
กับเรื่องที่เธอควรตัดสินใจ..คิ้วสวยขมวดหาด้วยกัน ในใจก็ว้าวุ่นไปหมด

'...ชั้นควรจะทำยังไงดี..ตอนนี้ทางเลือกสุดท้าย..ที่จะทำให้ชั้นต้องพ้นจากผู้ชาย
คนนั้นได้..มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น...
ชั้นควรจะเลือกมันดีมั้ยนะ..'
การที่จียอนได้อยู่คนเดียว..มันทำให้หญิงสาวได้คิดอะไรบ้าง..และหลายวันที่ผ่านมานี้
...ตั้งแต่ที่พ่อของเธอตายจากไป..
ก็ทำให้จียอน คิดวิธีที่จะหลุดพ้นจากแจจุง จนได้..


........................................................



ที่บาร์แห่งหนึ่ง ในย่านท่องเที่ยวของกรุงโซล
แจจุงนั่งนั่งดื่มด่ำอยู่ท่ามกลางแสง สี และเสียงดนตรีของบาร์ แห่งนี้...เมื่อก่อนเขาแทบจะไม่เคยมาเที่ยวอะไรแบบนี้หรอก...
ไม่รู้จักที่แบบนี้ด้วยซ้ำ..มันก็คงตั้งแต่เลิกกับยอนมินั่นแหละ... ใบหน้าหวานดวดเหล้าเข้าปากหลายแก้วนับไม่ถ้วน..
เมื่อแก้วนี้หมด..บริกรก็รินให้ใหม่อย่างไม่ขาดสาย..ถึงแม้เขาจะดื่มไปมากแค่ไหน แต่สีหน้าเขาก็ยังดูปกติดี..
"แจจุงคะ.." เสียงเรียกหวานๆปนไปด้วยความยั่ว เรียกชื่อแจจุงเบาๆ..แล้วร่างสวยก็ค่อยๆลงนั่งข้างๆ
"อะไร?.." ใบหน้าหวานถามกลับไปอย่างห้วนๆ และซดเหล้าในมือต่อ
"ทำไมพักหลังนี้..คุณมาที่นี่ทุกคืนเลยล่ะคะ..อารมณ์เสียอะไรหรือปล่าว..?" ใบหน้าสวยที่แต่งหน้าจัด กับในคราบชุดวาบหวิว..
หรือโปรเจ็กลดโลกร้อน..นุ่งน้อยห่มน้อย ประหยัดเสื้อผ้า...เอ่ยถามแจจุงพพร้อมกับส่งสายตายั่วสวาทไปให้..
"..อารมณ์เสียงั้นเหรอ....?" แจจุงพูดทบทวนคำพูดของหญิงสาว...มันทำให้ในสมองของชายหนุ่มต้องนึกหน้าผู้หญิงคนหนึ่
งขึ้นมา

'ถ้าชั้นอารมณ์เสียจริงๆ ก็คงเป็นเพราะเธอนั้นแหละ จียอน..'

"แล้วคืนนี้..จะไปกับชั้นอีกมั้ย?" แม่สาวรักการลดโลกร้อน ก็ยังคงถามแจจุงต่อ ใบหน้าหวานยิ้มที่มุมปาก..
ก่อนที่จะตอบคำถามเธอ
"..ไม่อ่ะ..วันนี้ชั้นมีนัดกับคนอื่น.." พูดจบใบหน้าหวานก็หันไปยักคิ้วแบบยั่วๆ ให้กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงข้าม
"หึ! งั้นเหรอคะ..งั้นชั้นขอให้มีความสุขแล้วกันค่ะ" เมื่อได้ยินคำปฏิเสธออกจากปากแจจุง ซึ่งมันไม่ได้เป็นอย่างที่ใจเธอหวังเลย
หญิงสาวจึงรีบสบัดก้นเดินหนีไปอย่างอารมณ์เสีย
ไม่นานัก แจจุงกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็เดินออกจากบาร์..เพื่อไปทำกิจกรรมบางอย่างต่อ...(คงไม่ต
้องบอกนะ^^)


.......................................................



เช้าของวันรุ่งขึ้น
แจจุงขีบรถเข้ามาในบ้าน ก่อนที่เจ้าของบ้านจะลงจากรถ และเดินเข้าไปในบ้านเหมือนเช่นเคย...
เพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อสำหรับไปทำงานต่อ...
แต่วันนี้มันมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น..เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้าน ก็เจอกับจียอน..ที่นั่งอยู่บนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องรับแขก
และจ้องมองมาทางเขา...ภาพตรงหน้าทำให้แจจุงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก..เพราะเธอคนนั้น
..ไม่เคยมานั่งที่ตรงนี้เลย
ส่วนมากเธอเอาแต่นั่งในสวนซะมากกว่า...
"วันนี้นึกบ้าอะไร มานั่งตรงนี้.." แจจุงถามร่างบางเบื้องหน้าด้วยความฉงน..แล้วเดินเข้าไปหา
"...ชั้นมีเรื่องจะคุยกับคุณ" จียอนพ฿ดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความโกธร...
"..มีอะไร..?" ใบหน้าหวานค่อยๆหย่อนก้นลงไปนั่งโซฟาตัวตรงข้าม
"...ที่ชั้นต้องแต่งงานกับคุณ..เพื่อใช้หนี้ที่ชั้นยืนทางบริษัทไปใช่มั้ย?" จียอนพูดเกริ่นเรื่องของเธอ..
แจจุงขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่เข้าว่าเธอคิดอะไร..แต่ก็พยักหน้ารับ
"..แล้วคุณบอกกับชั้นว่า ถ้าชั้นไม่ยอกแต่งงาน...คุณก็จะจับชั้น..และยึดบ้าน.." จียอนก็ยังคงพูดธุระของเธอต่อ...
ใบหน้าหวานก็เอาแต่นั่งเงียบเพื่อรับฟัง..
"........."
"ชั้นจะอย่ากับคุณ! แล้วคุณก็เชิญตำรวจมาลากคอชั้นเข้าตะลางตามข้อหาของคุณได้เลย!"
เท่านั้นแหละ ทันทีที่จียอนพูดจบ แจจุงก็ลุกพรวด และทุทานกึ่งถามขึ้นมา
"เธอว่าไงนะ!" ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาจียอน ที่นั่งอยู่พร้อมกับจ้องหน้าเธอเพื่อต้องการคำตอบที่ชัดเจนกว่านี้
"อย่างน้อยการต้องเข้าไปนอนอยู่ในคุก..ก็ยังดีกว่าต้องทนอยู่กับคนไร้จิตใจอย่าง
คุณ!" จียอนเน้นเสียงหนักในทุกคำพูด
"เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!" แจจุงขึ้นเสียงใส่จียอนอย่างหัวเสีย
"ไหนๆพ่อของชั้นก็ตายไปแล้ว ตอนนี้ชั้นไม่เหลือใครอีกแล้ว! การเข้าไปอยู่ในคุกกับการอยู่กับคุณมันก็ไม่ต่างอะไรกันนักหรอก..
เพราะฉะนั้น..ชั้นจะไม่ทนมันอีกแล้ว..ชั้นจะอย่ากับคุณ!" จียอนขึ้นมาประชักหน้ากับแจจุง...
"เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งชั้นลีจียอน! ชั้นไม่อย่า! และเธอก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปได้เลย!" พูดจบชายหนุ่มก็ผลักร่างเธอให้ลงไปกับโซฟา
"ทำไม..ทำไมคุณต้องทำเหมือนชั้นไม่ใช่คนด้วย ..นทำผิดอะไร..ทำไมชั้นต้องทนคุณด้วย!" จียอนยังคงต่อว่าแจจุงไม่หยุด
"ก็เพราะทุกอย่างน้มันเป็นเพราะน้องสาวตัวดีของเธอไงลีจียอน..เธอต้องรับผิดชอบท
ุกอย่าง..กับสิ่งที่นังตัวดีนั่นทำไว้กับชั้น..
เธอต้องรับเอาความเจ็บปวดทั้งหมดที่น้องสาวเธอทำกับชั้นคืนไป! เธอไม่มีสิทธิ์เลือก เธอเป็นแค่หมาก..ที่ให้ชั้นเดินเท่านั้น!"
"คนเลว!" คำด่าที่จียอนมักจะใช้ด่าแจจุงประจำ และทุกครั้งที่เธอด่าคำนี้กับเขา..มันทำให้เขารู้สึกโมโหสุดๆ
"หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้! แล้วไปจัดของวันนี้เราจะเดินทางกัน!" แล้วแจจุงก็หันหลังเดินไปพร้อมกับความอารมณ์เสีย
"คุณจะพาชั้นไปไหน!" เมื่อได้ยินคำถามของจียอน เขาก็ต้องรีบหันหลังควับและ..
"ชั้นสั่งให้เธอไปจัดของไม่ได้ใช้ให้เธอถาม!" ชายหนุ่มขึ้นเสียงกับเธออีกครั้ง
"ไม่! ชั้นไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น!"
"เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!" เขาคว้าคางสวยของจียอนและบีบมันก่อนที่ผลักอย่างแรง จนเธอต้องร้องมา

โอ๊ยย!!

ร่างหนาของแจจุงรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองอย่างอารมณ์เสียสุดๆ

'ทำไม..ชั้นไม่มีมางหลุดพ้นจากคนเลวๆอย่างคุณไปได้นะ..ทำไม..ชั้นต้องทนกับนิสัยแ
ย่ๆของคุณด้วย ..
คุณไม่ได้ครึ่งหนึ่งของยุนโฮด้วยซ้ำ..แจจุง'

ดวงตาคู่สวย...เเละน้ำตา..ที่เธอคิดว่ามันคงกลายเป็นเพื่อนตายสำหรับเธอไปแล้ว...ไหล
ออกมา..อย่างกับสายน้ำ...



.........................................................