คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10
บทที่ 10 อย่างรวดเร็วเลย แบบว่าตอนนี้มันยาวน่ะ ตอนที่9น่ะ เลยแบ่งเป้น2ตอน^^
ในโบสถ์
“เจ้าสาวมาแล้วครับเจ้าบ่าว” เด็หนุ่มคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกแจจุงที่อยู่ในโบสถ์
“งั้นเหรอ? “ ใบหน้าหวานในชุดทักซิโด้ผูกไท้...วันนี้เขาดูหล่อมากเช่นกัน...
ชุดทักซิโด้สีดำผูกไท้ของเขา..มันช่างเข้ากับเขาดีจริงๆ สายตาคู่สวยจับจ้องเขม็ง
ไปยังประตูบานใหญ่ที่ปิดสนิทอยู่ เพื่อรอให้คนดังกล่าวเข้ามา...
“ท่าแขกผู้มีเกรียติทุกท่านครับ...ขณะนี้เจ้าสาวได้มาถึงแล้ว...เจ้าสาวที่แสนสวยมาถ
ึงแล้วครับ”
สิ้นสุดเสียงของพิธีกร ประตูบานใหญ่ของโบสถ์ก็ถูกเปิดออก...เด็กสองคนที่ถือดอกไม้..
เดินนำขบวนมา..ตามมาด้วย..เจ้าสาวผู้สง่า..เดินควงแขนผู้เป็นพ่อ..
สายตาของทุกคนในโบสถ์ก็จับจ้องไปที่จียอน..
และแน่นอนมันรวมถึงเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่บนแท่นกลางโบสถ์ก็มองเจ้าสาวของเขาตาไม่กระพริ
บเช่นกัน
ตอนแรกที่เห็นแค่ชุดว่าสวยแล้วนะ...แต่พอชุดนั้นมันอยู่บนตัวจียอน...มันยิ่งดูสวยเข
้าไปใหญ่...
ใบหน้าเรียวสวยกับการแต่งหน้าอ่อนๆนั้น ช่างเข้ากับเธอจริงๆ...ริมฝีปากสีชมพูอ่อน...
ชักอยากสัมผัสมันอีกครั้งแล้วสิ...
ใบหน้าสวยเริ่มรู้สึกประหม่าเล็กน้อย...เมื่อเธอตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน...
ขาที่เริ่มสั่นและเริ่มก้าวไม่ออก..ดวงตาคู่สวยก็มองไปรอบๆ..แล้วดวงตาคู่สวยของจียอ
นก็ต้องสะดุดกับ...
เจ้าของร่าง..และใบหน้าที่คุ้นเลย..ที่จ้องมองเธอด้วยแววตาที่แสนเศร้านั่น...
“ยุนโฮ...” จียอนอุทานชื่อของคนรักเก่าเบาๆ...หัวใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง..ขาเริ่มอ่อนแรงกว่าเด
ิม..
สายตาของทั้งสองประสานกัน..ก่อนที่ใบหน้าหล่อคมที่ดูเศร้านั้น...จะยิ้มทะเล้นออกมา.
..
ใบหน้าสวยแทบอยากจะร้องไห้ออกมาให้ได้..ถึงแม้เขาจะยิ้มก็จริง..แต่เธอรู้..นั่นไม่ใ
ช่ยิ้มที่มีความสุขเลย
‘ยุนโฮ...คุณมาทำไมนะ..’
จียอนรีบชักหน้ากลับ และทำใจแข็งเดินต่อไป...หัวใจดวงน้อยยังคงเต้นรัว..
น้ำตาที่กลั้นไว้ก็แทบจะไหลออกมาให้ได้..
‘วันนี้วันแต่งงานของชั้นกับเธอ เพราะฉะนั้นอย่าทำให้มันพัง’
เพียงคำพูดเดียวของชายหนุ่มตรงหน้าที่รอเธออยู่...
มันทำให้จียอนต้องพยายามทำเมินเฉยกับยุนโฮ และฝืนยิ้มสร้างภาพต่อไป
‘เจ้าสาวสวยจังเลย~~”
“เหมาะกับท่านประธานดีเนอะ^_^”
“ใช่ๆ สวยกับหล่อ แหม~~อิจฉาจียอนจังเลย เป็นแค่พนักงานเหมือนพวกเราแท้ๆ”
“แบบนี้ก็สบายไปทั้งชาติเลยสิ”
“แต่จะสบายจริงเหรอ? ท่านประธานน่ากลัวจะตาย เจ้าชู้ด้วยล่ะ”
“นั้นสิ...”
“นี่ได้ข่าวเลิกกับยุนโฮแล้วไปแต่งงานกับท่านประธานล่ะ”
“แน่สิ เป็นชั้น ชั้นก็เลือกท่านประธาน ยุนโฮมีอะไรดี จนอีกต่างหาก”
เสียงซุบซิบของแขกยังคงดังขึ้นเป็นระลอกๆ
ขณะนี้เจ้าสาวได้เดินที่ที่เจ้าบ่าวยืนอยู่...
แจจุงยังคงมองจียอนตาไม่กระพริบ..เขามองแล้วมองอีกตั้งแต่หัวจรดเท้า
“นายจะต้องดูแลลูกสาวชั้นให้ดีนะ^_^” ผู้เป็นพ่อพูดกับแจจุง ก่อนที่จะลดแขนออกจากแขนของเจ้าสาวที่ยืนอยู่ข้าง
“ครับ..คุณพ่อ^_^” ใบหน้าหวานรับคำ แล้วยิ้มหวานออกมา..ในความรู้สึกของจียอน..
ยิ้มนั่นช่างไม่เป้นมิตรเอาซะเลย...มันกลับดูน่ากลัวในสายตาของเธอ
“จียอน พ่อเดินมาส่งลูกแค่นี้นะ^_^” ผู้เป็นพ่อพูดแล้วปล่อยมือลูกสาว
“พ่อคะ...” จียอนเรียกพ่อด้วยสายตาวิงวอน...
“นั่นมันทางของลูก...ที่ลูกเลือกแล้ว จงมีความสุขกับมันเถอะ^_^”
หลังจากนั้นพ่อของจียอนก็เดินไปนั่งเก้าอี้ตัวหนึ่งของทางโบสถ์
“สวยดีนี่” แจจุงพูดชมคนตรงหน้าก่อนที่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
ไม่นานักบาทหลวงของโบสถ์หลังนนี้ก็เดินออกมาพร้อมกับคัมภีร์เล่มหนา
และหยุดอยู่ระหว่างกลางของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว บาทหลวงวัยกลางคนผู้นั้นกางคัมภีร์ในมืออกก่อนที่จะเริ่มพิธีแต่งงาน
แขกทุกคนภายในโบสถ์พากันนั้งลงอย่างสงบ..รวมทั้งยุนโฮด้วย..แววตาเศร้าสร้อยนั่นยังค
งมองมาที่จียอน...
มือทั้งสองข้างของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวประสานกันในระดับเอว..สายตาคู่สวยของทั้งสอง..ต
่างจ้องมองมองกันและกัน
“คิมแจจุง...ลูกรักผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย?” บาทหลวงถามแจจุง ใบหน้าสวยยิ้มออกมา...
“ใช่ครับ..ผมรักเธอคนนี้”
“แล้วไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ลูกก็จะยังรักเธอใช่มั้ย?” บาทหลวงยังคงถามต่อตามพิธี
“ผมจะรักเธอตลอดไป..” ใบหน้าที่ดูจริงจังนั่นคืออะไร...การเล่นละครใช่มั้ย
“ลีจียอน...ลูกรักผู้ชายคนนี้ใช่มั้ย?” บาทหลวงหันมาถามเจ้าสาวบ้าง ในคำถามเดียวกัน
ใบหน้าสวยเงียบ..เธอเหลียวไปมองหน้ายุนโฮที่ตอนนี้เขากำลังยิ้มให้เธอ...ก่อนที่จะกล
ั้นใจตอบไป...
“..ค่ะ...ชั้นรักเค้า..”
“แล้วไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ลูกก็จะยังรักค้าใช่มั้ย?”
“...ชั้น..จะรักเค้า..ตลอดไปเช่นกันค่ะ..”
บาทหลวงกุมมือทั้งของทั้งแจจุงและจียอนเข้าด้วยกัน
“อืม....งั้นหลวงพ่อก็จะขอให้ลูกทั้งสอง..รักกันตลอดไปนะ^_^ เจ้าบ่าวเชิญสวมแหวนให้เข้าสาวได้”
แล้วเลขาคังก็รีบยื่นแหวนให้เจ้าบ่าวควบคู่เจ้านายของเขา
แหวนเพรชเม็ดสวยค่อยๆถูกสวมเข้าไปยังนิ้วเรียวสวยของจียอน...
ใบหน้าหล่อคม..นั่งมองภาพตรงหน้าด้วยความขมขื่น...
ยุนโฮหยิบแหวนของตนออกมาดู..และเทียบมันกับแหวนเพชรเม็ดสวยที่กลังอยู่ในนิ้วของจียอ
น...
มันเทียบกันไม่ติดจริงๆ....ดวงตาคมข่มตาหลับลง..ขาไม่อาจทนมองภาพตรงหน้านี้ได้...
เขาทนมองมันไม่ได้จริงๆ..มือหนาที่สั่นระริกทั้งสองข้างกำแหวนวงนั้นไว้แน่น...
หลังจากที่แจจุงสวมแหวนให้จียอนเสร็จ...เสียงปรบมือของแขกในโบสถ์ก็ดังขึ้น.
พร้อมกับเสียงเชียร์บางอย่าง...
“จูบกัน จูบกัน!”
จียอนสะดุ้งเล็กน้อยกับคำของของแขกในโบสถ์ แต่หากแจจุงกลับไม่รุ้สึกอะไรเลย
เขารีบดึงตัวเจ้าสาวตรงหน้ามากอด และจูบเธออย่างดูดดื่ม..ดวงตาคู่สวยของจียอนเบิกตาโพล่ง เธอยังไม่ทันตั้งตัวเลยนะ...
‘ยุนโฮคะ...คุณยังอยู่อีกมั้ย..ชั้นไม่อยากให้คุณเห็นภาพนี้เลยจริงๆ..’
ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนาน...ก่อนที่แจจุงจะผละด้วยอาการที่หอบ
จียอนเองก็หอบไม่แพ้แจจุงเช่นกัน
แล้วเสียงปรบมือก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงโห่ร้องยินดี..ใบหน้าสวยของจียอนหันไปที่ยุนโฮอีกครั้ง...
แต่เธอกลับเห็นแค่ความว่างปล่าว..ยุนโอ...ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว...
“หึ ..คงรับไม่ได้จนกลับไปแล้วมั้ง” แจจุงพูดแล้วยิ้มออกมาตามแบบฉบับของเขา
“คุณรู้...ว่าเค้ามาร่วมงาน” ใบหน้าสวยถามด้วยความสงสัย
“ก็เพราะรู้น่ะสิ ถึงได้ทำแบบนั้นไง^_^”
พูดจบแจจุงก็รีบคว้ามือของจียอนและพาเดินออกไปตามทางเดินที่ปูพรมสีแดง...
แขกที่มาร่วมงานต่างพากันมายืนสองข้างทางนอกโบสถ์ ตั้งแต่ประตูไปจนถึงรถสปอรต์เปิดหลังคาป้ายแดง...
ผู้คนทั้งสองข้างทางพากันโยนกลีบกุหลาบไปตรงทางเดินที่ปูพรมสีแดงตรงกลางเมื่อคู่บ่า
วสาวเดินผ่าน
พร้อมกับส่งเสียงร้องแสดงความยินดี
“ยินดีด้วยค้า~~~”
“ยินดีด้วยคร้าบ~~”
“ขอให้ร๊ากกันตลอดไป~~”
รอยยิ้มคือสิ่งที่ดีสำหรับคู่บ่าสาว..ที่จะให้แก่แขกที่มาร่วมงานแทนคำขอบคุณ...
“ยินดีด้วยครับ~~” เสียงทุ้งของชายคนหนึ่งสะดุดหูจียอน จนใบหน้าสวยต้องหันมองหาเจ้าของเสียง..
และเป็นเขาจริงๆด้วย
“ยุนโฮ..”
ยุนโฮมายืนอยู่หน้าสุด...ใบหน้าหล่อคม พูดแสดงความยินดีพร้อมกับโปรยกลีบกุหลาบไปด้วย...
เขายังคงยิ้มให้เธอ...ดวงตาคู่สวยของจียอนเริ่มร้อนผ่าวอีกครั้ง...หัวใจก็เริ่มเต้น
แรงด้วย..
“ยินดีด้วยครับจียอน..^_^” ใบหน้าหล่อมคมพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
“ห้ามทำมันพังเด็ดขาด..เก็บน้ำตาเธอไว้นะ..”
เสียงเย็นๆของคนข้างกายพูดออกมาพร้อมกับฉุดร่างของจียอนให้เดินตามเขาไป
แจจุงจูงกึ่งลาก...จียอนให้ขึ้นมาบนรถสปอร์ตคันสวยทันที
คู่บ่าวสาวทั้งสองคนขึ้นไปนั่งบนยานพาหนะรักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก่อนที่จียอนจะต้องทำหน้าที่สุดท้ายของเจ้าสาวคือ....การโยนช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้กับส
าวๆในงานไง....
ทันทีที่จียอนโยนช่อดอกไม้ช่อใหญ่ไปยังท่ามกลางผู้คนที่มาร่วมงาน....
สาวๆในงานต่างพากันแย่งที่จะจับช่อดอกไม้นั้นให้ได้...
ใบหน้าสวยหันกลับมามองคนรักเก่าของเธออีกครั้ง....สายตาที่วิงวอนนั่น....
คนที่เธออยากแต่งงานด้วยคือเขาคนนั้น...ไม่ใช่คนข้างเธอตอนนี้...
ภาพของเธอ...กับผู้ชายคนนั้นที่ขึ้นชื่อว่าท่านประธาน..ค่อยๆไกลออกไป....ไกลออกไป..
จนสายตาผมมองไม่เห็นเธออีกแล้ว....ต่อจากนี้ไป...เธอก็จะกลายเป็น...
คนรักของคนอื่นไม่สิ...ภรรยาของคนอื่น...ที่ผมไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งในชีวิตเธออีกแล
้ว....
“แค๊กๆ แค๊กๆ” เสีงไอแห้งๆดังมาจากร่างของชายคนหนึ่งที่ยึนโฮรู้จักเป็นอย่างดี
ก่อนที่ใบหน้าหล่อคมจะรีบวิ่งไปดูอาการ
“คุณพ่อครับ เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ยุนโฮเอ่ยถามพลางพยุงร่างของพ่อจียอนอย่างเป็นห่วง
“ชั้นไม่เป็นไร แค๊กๆ” แล้วพ่อของจียอนก็ไอออกมาอีกครั้ง...แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อนๆน่ะสิ...
แต่มันกลับมีเลือดออกมาด้วย...
“คุณพ่อครับ..ไปโรงพยาบาลเถอะครับ” ยุนโฮพยายามพยุงร่างของพ่อจียอนให้ไปยังรถของเขา
“ไม่...ชั้นไม่ไป...วันนี้วันแต่งงานลูกสาวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของชั้นทั้งคน..
.ชั้นต้องอยู่มันให้จบงาน..”
เมื่อเห็นว่าไม่มีทางที่จะห้ามคนคนนี้ได้แล้ว ยุนโฮก็เลยปล่อยให้พ่อของจียอนไปกับคนของแจจุงแต่โดยดี...
.เขาคงไม่อยากจะไปร่วมงานเลี้ยงต่อหรอก....เพราะแค่นี้มันก็ทำให้ยุนโฮเจ็บปวดมากแล้
ว....
……………………………….
ความคิดเห็น