คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
นิยามรัก..ของคุณเป็นแบบไหน
คำว่า"รัก" คุณคิดว่ามันคืออะไร...
ความหมายของความรัก...คุณหมายถึงอะไร...
นิยามของความรัก ใครๆก็คิดว่าสวยหรู..
สำหรับผม..ความรักคือความสุข...ที่มักจะแฝงไปด้วยความทุกข์...
ความรักคือการให้ งั้นเหรอ....
ความรักคือ การที่คนสองคนมีความรู้สึกดีๆให้กัน งั้นเหรอ....
มันคงจะเป็นความจริง....ถ้าคนที่เรารัก...จะหยุดอยู่ที่เราเพียงคนเดียว...
บทที่ 1
"แจจุง~~วันหยุดนี้เราไปเที่ยวไหนกันดี" หญิงสาวร่างเล็กเอ่ยถามคนรัก ที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงาน
ชายหนุ่มละสายตาออกจากงาน มาสนทนาคู่กับเธอ
"แล้วคุณล่ะ อยากไปเที่ยวไหนเหรอ?"
"อืม...อยากไปทะเล ไปทะเลกันเถอะ" สาวร่างเล็กเดินเข้ามาสวมกอดแขนคนรัก
"ทะเลงั้นเหรอ...ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้ไปนานแล้ว"
"แจจุงคะ...ชั้นรักคุณจังเลยค่ะ.." พูดจบหญิงสาวก็ค่อยๆซบหน้าลงบนแผ่นอกกว้างของคนรัก
"ผมก็รักคุณครับ...ยอนมิ.." แจจุงลูบหัวเธอเบาๆอย่างเอ็นดู
...ผมรักเธอคนนี้จริงๆ นางฟ้าน้อยของผม...ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ผมก็จะทำเพื่อคุณ..ยอนมิ...
แล้วชายหุ่มก็ช้อนเอวรางบางพากันเดินออกไปจากห้องทำงาน
..................................
"นี่เธอ เธอว่าท่านประธานกับคนรักของเค้ารักกันดีว่ามั้ยเธอ?" เสียงเลขาหน้าห้องทำงานของแจจุงจับกลุ่มสนทนากัน
"นั่นสิ ทั้งๆที่ผู้หญิงเป็นแค่พนักงานเท่านั้นเองเนอะ ท่านประธานยังรักขนาดนั้นเลย~~อิจฉาจัง>_<" พนักงานอีกคนพูดขึ้นบ้าง
"จะแต่งกันเมื่อไหร่นะ เห็นคบกันตั้ง 3ปีแล้วนี่"
"ใครนะคนรักของท่านประธาน" พนักงานอีกคนที่เพิ่งเดินมาใหม่ ถามด้วยความสนใจ
"อ้าว! นี่เธอไม่รู้เหรอ ก็คนที่มาหาท่านประธานบ่อยๆน่ะ พนักงานที่บริษัทนี้แหละ แต่ตอนนี้เลื่อนตำแหน่งแล้ว~~"
แม่สาวเจ้าที่เป็นคนเริ่มพูดขึ้นมา
พนักงานคนนั้นยืนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็นึกออก
"เอ๋? คนนั้นน่ะเหรอ..."
"ทำไมอ่ะ.."
"ก็ชั้นเห็นเมื่อวาน....ขึ้นโรงแรมไปกับ..ลูกครึ่งฝรั่ง ที่เป็นเจ้าของบริษัทจิวเวอรรี่ ชื่อดังที่เป็นหุ้นส่วนของท่านประธานน่ะ"
"หา! เธอจำผิดคนหรือปล่าว เค้าไม่มีทางนอกใจท่านประธานหรอก ก็เห็นรักกันจะตาย"
แม่สาวเจ้าพูดจบ แล้วก็ไปทำงานในส่วนของเธอต่อ
"เอ๊ะ! หรือว่าชั้นจะจำผิด....แต่ไม่น่าจะจำผิดนะ เห็นตั้งหลายครั้ง บางทีเห็นไปเที่ยวกันด้วย"
"บ้า! เธอต้องจำผิดไปแล้วแน่ๆ" แล้วพนักงานอีกคนก็จากไป
"คงงั้นมั้ง..." ว่าแล้วทั้งหมดก็เลิกจับกลุ่มสนทนากัน และแยกย้ายกันไปทำงานในส่วนของตน
................................
ในรถ...ที่มีแจจุง และยอนมิ กำลังมุ่งหน้าไปยังภัตคารแห่งหนึ่ง...
"ทางบ้านเป็นยังไงบ้างครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาเพื่อนกลบความเงียบ
"หือ?...พ่อก็ยังคงป่วยเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ..." ยอนมีพูดแล้วทำสีหน้าสลด
"อาการไม่ดีขึ้นเลยงั้นเหรอ?" ชายหนุ่มยังคงถามด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะ"
"ขนาดผมพาไปหาหมอถึงอเมริกาแล้วนะ ไม่ดีขึ้นเลยงั้นเหรอครับ...ผมเสียใจด้วยกับเรื่องคุณพ่อน่ะครับ.."
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณทำดีที่สุดแล้ว"
"เราแวะทานข้าวกันที่นี่เหอะนะ" เมื่อถึงจุดหมายแล้ว แจจุงก็จอดรถ และทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านอาหารกัน
"จองไว้หรือปล่าวครับ.." พนักงานต้อนรับของร้านรีบวิ่งเข้ามาถาม(แน่ล่ะคนรวยนี่เนอะ บริการดีอยู่แล้ว)
"ปล่าวครับ^_^"
"งั้นเชิญทางนี่เลยครับ^_^" ว่าแล้วพนักงานก็ผายมือไปที่โต๊ะตัวหนึ่งที่ว่างอยู่
"ขอบคุณครับ.."
"จะทานอะไรก็สั่งเลยนะครับ^_^" แจจุงพูดกับหญิงสาวตรงหน้า ที่กำลังดูเมนูอาหารอยู่
"^_^" ยอนมิส่งยิ้มหวานให้เป็นการขอบคุณ
แล้วทั้งสองก็จัดการสั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อย
"ยอนมิ...ผมมีอะไรจะบอก..." หลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน ใบหน้าหวานของชายหนุ่มก็เปลี่ยนมาเป็ฯใบหน้าที่ดูจริงจัง
"อะไรเหรอคะ?" ยอนมีเอียงคอถามด้วยความสงสัย
"เอ่อ...ตะ...ตะ...แต่ง..." ชายหนุ่มพูดกระตุกกระตัก ส่วนมือก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อหยิบเอาของบางอย่างออกมา
T~~~T!!! แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของยอนมิก็ดังขัดจังหวะขึ้นมา
"เอ่อ..ขอตัวนะคะ" ยอนมิรีบรับโทรศัพท์และเดินเลี่ยงไปทางอื่น...ทำให้ชายหนุ่มคนรัก ถึงกับเก้อไปเลยที่เดียว
"ใครโทรมาเหรอครับ" แจจุงถามคนรักหลังจากที่เธอวางสายโทรศัพท์แล้วเดินมาเขา
"อ๋อ พี่น่ะค่ะ บอกว่ามีธุระด่วน ชั้นต้องไปแล้วนะคะ ขอโทษด้วยนะ" ยอนมิตอบคนรักด้วยท่าทางที่รีบๆ
"ไม่เป็นไรครับ....ผมไปส่งมั้ย?" พูดจบแจจุงลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินนมาหาหญิงสาว
"ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นไปเองดีกว่า"
"งั้นระวังตัวด้วยนะครับ...บ๊ายบายครับที่รัก.."
"ค่ะ เช่นกันค่ะ"
...............................................
ณ โรงแรม 5 ดาว แห่งหนึ่ง ในกรุงโซล
ปั่ง!!! เสียงประตูห้องที่ถูกปิดลงแสดงให้รู้ว่า..คนที่มาเยือนคงกำลังอารมณ์เสียอยู่เป็นแน่
"ทำไมคุณมาช้าจัง" ชายหนุ่มหน้าตาลูกคึ่งที่นอนอยู่บนโซฟากลางห้องเอ่ยถาม เมื่อเห็นคนที่มาเยือน
"ไม่เอาน่า~~อย่าโกรธชั้นเลยนะ ก็รถมันติดนี่" สาวร่างบางวิ่งกรู่เข้ามาโอบคอของชายหนุ่ม
"รถมันติด หรือคุณมัวอยู่กับไอท่านประธานนั่น!" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
"โอ๋~~ชั้นก็รีบมาหาแล้วไง ก็หมอนั่นชวนคุยเยอะนี่" หญิงสาวก้มลงหอมแก้มชายหนุ่มทั้ง2 ข้าง หวังให้เขาหายโกรธเธอสักที
"เมื่อไหร่จะเลิกกับมัน แล้วมาคบกับชั้นล่ะ!" ชายหนุ่มยังคงเคืองๆอยู่
"ก็กำลังจะเลิกอยู่นี่ไง หมอนั่นก็ตื๊อไม่เลิก น่ารำคานจริงๆพวกไก่อ่อนเนี้ย!" หญิงสาวพูดแล้วสบัดหน้าไปอีกทางทั้งยังคลายกอดด้วย
"ชั้นรู้น้า~~ว่าเธอชอบแบบรุ่มร้อนใช่มั้ยล่ะ ไว้เลิกกับหมอนั่นแล้ว...เราไปอมเริกากันเถอะ"
จากที่หญิงสาวเป็นคนง้อ แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับต้องกลายมาเป็นคนง้อซะเอง
"จริงเหรอ~~จะพาชั้นไปอยู่อเมริกาด้วยจริงเหรอ" เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที
"จริงสิ ก็เธอเป็นเมียชั้นนี่" เขาโอบกอดเอวเธอ และช้อนร่างเธอให้มานั้งบนตัก
"เคนคะ ชั้นรักคุณจังเลย~~คุณเข้าใจชั้นดีกว่าคนอ่อนโลกอย่าง แจจุง ซะอีก!"
"ผมก็รักคุณครับ...ยอนมิ..คืนนี้เรามามีความสุขด้วยกันเถอะ"
พูดจบเขาก็จัดการบรรจงจูบที่เร้าร้อนลงบนปากบางเรียวสวยของหญิงสาวทันที แล้วก็ทาบร่างทับบนร่างเล็ก
อยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่สามารถรองรับคน2คนได้สบายๆ
T~~~T!!!
เสียงโทรศัพท์ของยอนมิดังขึ้น ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกัน
"อย่าไปสนใจเลยค่ะ คงเป็นแจจุงโทรมาน่ะ.."ยอนมิพูดอย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็จัดการเริ่มเกมรักกับชายหนุ่มตรงหน้าต่อ...
........................................
อีกด้านหนึ่ง
แจจุงที่ยังคงกดโทรศัพท์หาคนรัก จนเครื่องจะไหม้อยู่แล้ว ในใจก็กระสับการะส่ายเป็นห่วงหญิงสาว
"ทำไมคุณถึงไม่รับโทรศัพท์นะ ยอนมิ ...ป่านนี้จะกลับถึงบ้านหรือยังนะ นางฟ้าของผม..."
ชายหนุมพรึมพรำกับตัวเอง
"กะว่าวันนี้จะขอแต่งงานซะแล้ว เฮ้อ~~" แจจุงถอดหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเปลี่ยนจากกดโทรศัทพ์โทรหาคนรัก มาเป็นส่ง เมดเสสไปแทน
'คืนนี้อากาศหนาว....
ห่มผ้าหนาๆนะครับ ที่รัก...
ฝันดีนะครับ..'
.....................................
ความคิดเห็น