คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คำเฉลยที่ไม่คาดฝัน
Love Like Candy Floss ตอนที่ 7
ป๊อบเดินทางมาถึงโรงเรียนตามปกติ เธอลงจากรถ และเดินเข้าโรงเรียนมา จากประตูโรงเรียนก็เหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่พอเธอเดินเข้ามาในห้องเรียนเท่านั้น ก็มีบางสายตาแปลกๆที่จับจ้องมาที่เธอ
“อ้าว ฮารุไปไหนละเนี่ย” ป๊อบถามกิ๊ฟ ที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับฮารุ
“เห็นว่าไปห้อง 4 อะ”
หลังจากกิ๊ฟตอบ ป๊อบก็ตัดสินใจเดินไปที่ห้อง ม.4/4 ซึ่งเป็นห้องของดิว
“อ้าวป๊อบ เข้ามาดิ” ดิวเมื่อเห็นป๊อบเดินเข้ามาในห้อง ก็ทักเธอทันที
“วันนี้เปลี่ยนที่ประชุมเหรอแก” ป๊อบทักดิวกับฮารุบ้าง
“ก็...อือม” ดิวพยักหน้าแทนคำตอบ “ห้องนี้ไม่มีเด็กวงโย คุยง่ายกว่าอยู่ห้องนั้นน่ะ”
“แล้วเด็กวงโยเกี่ยวไรด้วยอะ?” ป๊องเอียงหน้าสงสัย
“ก็.....” ดิวเริ่มอธิบาย “ก็เรื่องสเตตัสที่พี่ธีร์โพสต์เมื่อวาน เขารู้กันแล้วอะสิ ว่าใครเป็นคนพูด แล้วพอพูดถึงเด็กศิลป์ญี่ปุ่น ทุกคนก็เลยรู้อะ ว่าเป็นแก.....”
“แล้ว...แล้วไงอะ ฉันไม่ได้ไปพูดว่า ฉันรักพี่ธีร์ค่ะ กับเขาตรงๆนะเว้ย ฉันก็แค่....”
“นั่นแหละแก แล้ว.....ตอนนี้เขาพูดกันให้แซ่ด ว่าแกเป็นตัวการทำให้พี่ธีร์กับพี่ภูเขามีปัญหากัน”
“เห้ย แกจะบ้าเหรอ ฉันเนี่ยนะไปทำให้พี่เค้ามีปัญหากัน ก็แกบอกชั้นเองว่าพี่ภูเขากลับไปคบกับพี่ผู้หญิงคนนั้น ใครกันแน่อะ ที่เริ่มปัญหา”
ป๊อบเริ่มมีน้ำโมโห เธอรู้สึกเรื่องนี้ไม่ยุติธรรมกับเธอเสียเลย ดิวจึงตัดสินใจแนะนำป๊อบบางอย่าง
“แก ตอนนี้ฉันว่าแกอยู่ห่างๆพี่ธีร์ก่อนดีกว่ามะ เอาจริงๆอะ นอกจากพวกผู้หญิงในวงโย คนที่เชียร์พี่ภูกับพี่ธีร์มีค่อนโรงเรียนเลยนะเว้ย”
“เห้ย ฉันว่าเรื่องนี้มันเริ่มไร้สาระแล้วอะแก แล้วอีกอย่าง นี่มันไม่ยุติธรรมกับฉันที่เป็นฝ่ายรักเขาข้างเดียวเลยนะเว้ย”
“ฉันเข้าใจนะว่าเรื่องนี้มันไม่ยุติธรรมกับแก แต่อย่าลืมนะ พี่ภูกับพี่ธีร์มีเรื่องกันในระหว่างที่แกพยายามเข้าใกล้พี่ธีร์ ทุกคนเค้าก็ต้องปะติดปะต่อเรื่องไปเองปะ ฉันกับฮารุ โอเคไม่เป็นไรเพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกันที่รู้ความเคลื่อนไหวตลอดเวลา แต่คนอื่นล่ะ ป๊อบ ฉันรู้ว่าแกชอบพี่เขานะ แต่ถ้าความสัมพันธ์ของแกกับพี่เขายังคลานเป็นเต่าแบบนี้ ยังไงมันก็ไม่เวิร์คหรอก แกเองอะที่มีแต่จะเจ็บ....”
ป๊อบเงียบไป เธอไม่อยากออกห่างจากธีร์ในตอนนี้ เพราะในใจก็รู้ดีว่าตอนนี้ธีร์อ่อนแอแค่ไหน แต่อีกใจ ก็อยากจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ก่อนที่เรื่องจะใหญ่ไปมากกว่านี้
====================
หลังจากเลิกแถว ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนคาบเช้า ป๊อบก็ยังไม่วายถูกมองด้วยสายตาของใครหลายคน แน่นอนรวมถึงพวกผู้ชายในห้องด้วย
“นี่ชั้นเอาระเบิดไปบึ้มบ้านมันป่าววะเนี่ย มองจัง”
ป๊อบบ่นเบาๆในขณะที่มือก็จดตามบนกระดานไป
“ไม่เป็นไรน่าแก” ฮารุได้ยินที่ป๊อบพูดก็เลยหันมาสะกิดด้วยความที่ไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน
====================
พักเที่ยงแล้ว ในขณะที่ฮารุกับป๊อบกำลังรอดิวไปทานข้าวด้วยกัน
“มาแล้วแก รอนานมะ” ดิวเข้ามาในห้อง
“ไม่นานหรอก ครูเพิ่งไปมะกี้เอง ปะ หาอะไรกินกัน”
แต่ในขณะที่ป๊อบกับฮารุจะลุกจากที่นั่ง สองสาววงโยก็เดินมาหาป๊อบที่โต๊ะ
“ป๊อบบบบ”
“ได้ข่าวว่าแกไปสารภาพรักกับพี่ธีร์เขาเหรอ”
ป๊อบหันไปส่งซิกส์ให้ดิวกับฮารุเดินออกไปก่อน ดิวกับฮารุก็เดินออกไปก่อนราวกับสั่งได้ ก่อนที่จะป๊อบจะหันไปหาสองสาววงโย
“ถ้าจริง จะทำไมอะ”
“แกทำแบบนั้นทำไมวะ ถึงแกทำไปพี่ธีร์ก็ไม่ชอบแกหรอก แกก็รู้ว่าพี่ธีร์เป็น...”
“เป็นผู้ชาย!” ป๊อบตบโต๊ะ “เรื่องนี้ไม่ต้องถามฉันหรอก ถ้าแกอยากรู้ ก็ไปถามกันเองดิ สนิทกันมากไม่ใช่รึไง”
ป๊อบพูดจบก็เดินสะบัดออกไปจากห้องเรียนโดยไม่ได้หันกลับมามองทั้งสองที่มองตามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยก้าวร้าวและไม่พอใจเลย
====================
ป๊อบมาถึงโรงอาหาร ก็ไม่เจอทั้งดิวและฮารุ เธอจึงเดินไปสั่งอาหาร
“ขอบคุณค่ะ” ป๊อบเอาจานใส่ถาด และเตรียมหันหลังไปหาที่นั่ง แต่แล้วเธอก็ต้องชะงัก เมื่อเธอเจอใครยืนอยู่ตรงหน้า
“พ.......พี่ธีร์ ?”
“...อือม หวัดดีน้องป๊อบ”
ป๊อบพยายามหลบสายตาธีร์ สองมือที่ถือถาดเริ่มสั่น เธอทำอะไรไม่ถูกเมื่อมาพบธีร์ที่นี่ ในเวลานี้
“ค่ะสวัสดีค่ะ หนู....หนูขอตัวก่อนนะคะ” ป๊อบเดินเลี่ยงจากธีร์ไปทางอื่น เธอไม่อยากพูดอะไรกับธีร์ในตอนนี้
ป๊อบเดินถือถาดจานข้าวมาวางที่โต๊ะของตัวเอง และเริ่มนั่งกิน แต่ทว่าก็เหมือนมีใคร เดินตามมานั่งกับเธอด้วย
“จะหนีพี่ทำไม”
ธีร์นั่นเองที่เดินตามมา ป๊อบก้มหน้ากินอาหารต่อ ไม่กล้าเงยหน้ามองธีร์ที่นั่งฝั่งตรงข้ามเธอ
“พี่ขอโทษเรื่องสเตตัสในเฟซเมื่อวานนะ คนอื่นเลยเข้าใจผิดไปหมด.......... แต่สบายใจได้นะ ปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นเพราะป๊อบหรอก”
ป๊อบเงยหน้าขึ้นมองธีร์ เธอไม่คิดว่าธีร์จะมาขอโทษเธอเรื่องนี้ ธีร์คิดอะไรอยู่กันแน่นะ.....
“แต่.....แต่เพราะหนู........ ถ้าหนูทำอะไรให้พี่ธีร์ไม่สบายใจ หนูขอโทษนะคะ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว”
ป๊อบก้มหน้าลงไปอีก เธอไม่คิดเลยว่าการที่จะเริ่มตกหลุมรักใครสักคนมันจะยากลำบากขนาดนี้ โดยเฉพาะกับธีร์....
“พี่บอกแล้วไง ว่าไม่ต้องคิดมาก...” ธีร์พูดด้วยถอนใจไปด้วย เขาเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงเพื่อให้ป๊อบสบายใจ
“แต่เพราะหนู พี่ธีร์ก็เลยถูกคนอื่นนินทาไปด้วย” ป๊อบเงยหน้ามองธีร์ เธอพยายามพูดความในใจออกไป แม้จะไม่อยากพูดก็ตาม......
“พี่ธีร์คะ ถ้าพี่ไม่คิดอะไรกับหนู พี่จะอยู่เฉยๆก็ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไม่ต้องขอโทษหนูอะไรทั้งสิ้นเลยค่ะ”
“...........มันก็ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะ”
คำพูดของธีร์ทำให้ป๊อบถึงกับชะงัก อดไม่ได้ที่จะสบตาของธีร์ ธีร์จึงเล่าต่อ
“ป๊อบจำวันที่ป๊อบถูกขังในห้องน้ำได้ไหม วันนั้น....พี่ไม่ได้ไปช่วยป๊อบด้วยความบังเอิญนะ”
====================
- ย้อนหลังความทรงจำของธีร์ -
ในตอนเช้า ในขณะที่ธีร์รับอาสาให้นำงานไปส่งที่ห้องพักครู หลังจากที่ส่งงานแล้ว เขาก็ได้เดินผ่านห้องเรียนห้องหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่
“แกจะเอาจริงเหรอลิลลี่”
“ใช่ เด็กนั่น มันควรจะได้รู้ฤทธิ์ของพวกเรา”
ธีร์ได้ยินเสียงดังออกมาจากห้องนั้น เขาจึงหยุดฟัง เขาก็พบว่ามีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันอยู่
“แล้วแกรู้เหรอว่าเด็กห้องไหน”
“รู้สิ หลักฐานในคลิปชัดซะขนาดนี้ นังเด็กนั่น ไม่รอดแน่”
ธีร์ตกใจ เขาเริ่มปะติดปะต่อกับคลิปที่มีคนส่งมาให้เขาดูเมื่อคืน พอเขารู้ว่าเหยื่อเป็นใครเขาจึงวิ่งออกมาจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต.....
====================
“หลังจากนั้น พี่ก็วิ่งมาชนป๊อบ พี่ก็เลยรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับป๊อบ แต่พี่เอง........ก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันมากมาย จนในตอนเย็น หลังพี่ซ้อมวงโยเสร็จ พี่ก็เลยตัดสินใจมาเดินดู แล้วพี่ก็เห็นโทรศัพท์มือถือของป๊อบไง”
ป๊อบนิ่งฟังด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ประดังเข้ามา เธออึ้งกับประโยค “ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์” ของธีร์มากกว่า
“มีอีกอย่างนึง” ธีร์ยังพูดไม่จบ “พี่รู้แล้วว่าป๊อบรู้สึกยังไงกับพี่ ในวันที่พี่เก็บมือถือของป๊อบได้....”
แค่ธีร์พูด ป๊อบก็รู้แล้ว ว่าที่ธีร์รู้ เป็นเพราะป๊อบเก็บรูปธีร์เอาไว้ในมือถือนั่นเอง
“แต่ป๊อบก็น่าจะรู้อยู่แล้วใช่ไหม ว่าพี่.......”
“หนูรู้แล้วค่ะ......” ป๊อบพยักหน้าเหมือนรู้ว่าธีร์จะพูดอะไร “หนูแค่อยากเห็นพี่ธีร์มีความสุข เพราะหนูคิดว่าพี่ธีร์คงต้องการใครสักคน แม้คนๆนั้นจะไม่ใช่คนที่พี่ชอบก็ตาม......”
ธีร์เงียบไปพักใหญ่เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เมื่อป๊อบสารภาพออกมาตรงๆแบบนี้ แต่ดูเหมือนธีร์จะนึกอะไรบางอย่างออกแล้ว
“วันเสาร์นี้ป๊อบว่างมั้ย ที่สยามจะมีงานหนังสือ พี่ยังไม่มีคนไปด้วยเลย.... เออว่าแต่ป๊อบชอบอ่านหนังสือป่าวเนี่ย”
ป๊อบทำหน้างงเมื่อเห็นว่าธีร์เปลี่ยนเรื่องแบบปุบปับ แต่ในเมื่อธีร์เปลี่ยนเรื่อง เธอก็เปลี่ยนอารมณ์ของเธอตามธีร์ไปด้วยเลย
“ว่างสิคะ ! ขอบคุณที่มาชวนนะคะ”
“เดี๋ยวๆ พี่ยังไม่ทันชวนเลยนะ...”
“เอ๋า......” ป๊อบสีหน้าเริ่มซีดลง “ไม่ได้มาชวนเหรอคะเนี่ย.....”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ พี่ล้อเล่น ก็ว่าจะมาชวนนี่แหละ”
ธีร์หัวเราะ พาให้ป๊อบหัวเราะไปด้วย การคุยกันครั้งนี้ก็เหมือนกับได้เคลียร์ใจของป๊อบ แม้ป๊อบจะรู้ว่าเธออาจจะไม่ได้ใจของธีร์มา แต่เธอก็ขอแค่ให้เธอได้อยู่ข้างเขา ไม่ให้เขาต้องรู้สึกโดดเดี่ยวก็พอ
====================
ป๊อบเดินกลับห้องเรียนมาด้วยอารมณ์ดีอย่างสุดๆ กลับมาถึงก็พบว่าฮารุนั่งอ่านหนังสือรอเธออยู่แล้ว
“ป๊อบ ยิ้มมาแต่ไกลเลยนะ” ฮารุทักป๊อบ
“ฮารุ” ป๊อบเดินไปนั่งข้างฮารุและให้ฮารุเอียงหูมาหาเธอ
“พี่ธีร์ชวนฉันไปสยามเสาร์นี้อะแก”
“เห้ย จริงดิ” ฮารุเผลอร้องด้วยความตกใจ “โหนี่ถ้าดิวได้ยินนะ ต้องปิดซอยฉลองแน่เลย”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ว่าแต่ ทำไมอยู่ดีๆพี่ธีร์ก็มาชวนแกไปเที่ยวอะ?”
“อือม.....พี่ธีร์มาหาฉันเมื่อกี้ พี่ธีร์บอกว่าฉันไม่ได้ทำให้พี่ธีร์กับพี่ภูเลิกกัน แล้วก็พี่ธีร์รู้แล้วว่าฉันคิดยังไงกับเขา แต่ว่าเขา......” ป๊อบหยุดพูดไปสักพัก
“.....แต่ฉันโอเคนะแก ถ้าได้อยู่ข้างเขาโดยที่เขาไม่ได้รังเกียจฉัน มันก็เป็นบุญมากๆแล้วแหละ”
ป๊อบเล่าเรื่องให้ฮารุฟังด้วยรอยยิ้ม ฮารุฟังก็ยิ้มไปกับป๊อบด้วย แต่ในใจก็ยังมีอะไรบางอย่างที่ยังตะขิดตะขวงอยู่
====================
หลังเลิกเรียน สามสาวเพื่อนรักเดินลงมาจากตึกและพร้อมกลับบ้าน ป๊อบเดินผ่านสนามบาสที่ธีร์เล่นบาสอยู่กับเพื่อนๆ ป๊อบหยุดเดินพร้อมกับตะโกนเรียกพร้อมโบกมือให้ธีร์ ที่หันมาสบตากับเธอพอดี ก่อนที่จะเดินผ่านไป
“แก เดี๋ยวนี้แกไม่ไหว้พี่เขาเหมือนเมื่อก่อนละเหรอ” ดิวถามด้วยความสนใจ
“ทำไมอะ”
“แหม ก็เมื่อก่อนนะ แกไปเจอพี่ธีร์ทีก็ไหว้ประลกๆยังกะจะขอหวย แต่ตอนนี้ แค่โบกมือส่งเสียงเรียกนิดหน่อยเจ้าตัวก็หันมาหาละ ไม่ธรรมดาเลยนะแกเนี่ยยยย”
“นี่ดิว ก็แกบอกเองนี่ว่าฉันควรเลิกถ้าความสัมพันธ์ยังคลานเป็นเต่า แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้วเว้ยยยย” ป๊อบอมยิ้ม
“เอออ อย่าท่าดีทีเหลวนะแก ไม่งั้นฉันหัวเราะฟันร่วงแน่” ดิวยังไม่วายที่จะแซวเพื่อน เธอรู้สึกดีใจที่เพื่อนของเธอมีความสุข แต่ในใจก็ยังมีความรู้สึกเป็นห่วงป๊อบอยู่เล็กน้อย....
====================
ในตอนกลางคืน ดิวคุยโทรศัพท์กับป๊อบ
“อ้าวแล้วตกลงพี่ชายแกอนุญาตให้ไปสยามกับผู้ชายสองต่อสองด้วยเหรอวะ แกฝ่าด่านอรหันต์มาได้ไงนั่น”
“ก็ฉันก็แอบมีแต่งเรื่องหน่อยๆอะแก บอกว่ามีเพื่อนในห้องที่เป็นผู้หญิงไปด้วยอะ แบบนัดไปเจอกันที่โน่นไรงี้”
“แต่ พี่ๆแกก็เคยเห็นหน้าพี่ธีร์แล้วไม่ใช่เหรอวะ ก็อย่าทำอะไรให้พี่เขาผิดสังเกตละกัน”
“ขอบใจนะแก”
“ป๊อบ.......จริงๆฉันก็ไม่ค่อยอยากพูดให้แกไม่สบายใจว่ะ แต่ในฐานะที่ฉันเป็นเพื่อนแกมาตั้งแต่เด็กๆ”
“............”
“เรื่องแกกับพี่ธีร์.....ฉันว่ามันยากมากนะเว้ย ที่แกกับพี่ธีร์จะเป็นแฟนกันได้ พี่ธีร์เค้ามีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน ยังไงเขาก็ต้องมีแฟนเป็นผู้ชายไปตลอดป่าววะ......แกน่าจะทำใจๆไว้บ้างอะ”
“...........”
“ป๊อบ แกฟังฉันอยู่ป่าวเนี่ย คือ.....ขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนี้.... แต่แกสบายใจเหอะ ถ้าแกอยู่กับพี่ธีร์แล้วมีความสุข แกก็เดินหน้าได้เลย แกเป็นคนดี เอาใจใส่คนอื่น แล้วแกก็จริงใจกับพี่เขา พี่ธีร์ต้องเห็นเว้ย”
เมื่อเห็นป๊อบเงียบไป ดิวจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง โดยไม่รู้ว่า ป๊อบกำลังฟังอยู่ทุกคำ แต่ความวุ่นวายในใจของป๊อบกลับก่อตัวขึ้นเป็นทวีคูณ ทั้งความรู้สึกดีที่มีให้ธีร์ และความรู้สึกกังวลในเรื่องที่ดิวพูด แต่เธอก็คิดแล้วว่าจะใช้เดทในครั้งนี้ให้คุ้มค่าที่สุด
To be continue…
ความคิดเห็น