คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คำสารภาพป่วนใจ
Love Like Candy Floss ตอนที่ 6
ในตอนกลางวันที่โรงอาหารของโรงเรียน ในขณะที่ ป๊อบกับฮารุกำลังกินข้าวกันอยู่ ทั้งสองก็คุยกันเกี่ยวกับการสอบเก็บคะแนน
“ป๊อบ สอบคันจิเมื่อกี้เป็นไงบ้างแก”
“โห โคตรยากอะ แต่ก็พอไหวอยู่นะ ได้ผ่านซักครึ่งนึงก็ยังดีอะ”
“โห....ฉันอุตส่าห์ติวให้แกแล้ว ช่วยได้ซัก 85 คะแนนให้ชื่นใจหน่อยเถอะน่ะ”
“งั้นต่อรองละกัน 70....”
“พวกแกกกกกก” ดิววิ่งเข้ามาหาทั้งสองด้วยใบหน้าเหนื่อยหอบ “โทษทีที่ช้านะแก สอบเลขมะกี้ โคตรยากเลย”
“เออไม่เป็นไรแก นั่งเลยๆ” ป๊อบชวนดิวให้นั่งลง ดิวเลยขอตัวไปซื้อข้าวมาก่อน ก่อนที่จะนำมาร่วมวงทาน (หรือเม้าท์) กับเพื่อนๆ
“แกวันนี้สังเกตพี่ธีร์ป่าววะ เมื่อเช้าอะ”
“จะไปสังเกตได้ไง เมื่อเช้าชั้นเราโดนจับมาตากแดดหมด วงโยเล่นสบายอยู่ในร่มอีก”
“เออ....ก็นั่นแหละประเด็น แกจำวันก่อนเรื่องข่าวลือได้มะ”
ฮารุกับป๊อบมองหน้ากัน ก็คงจะเป็นข่าวที่ว่าธีร์กับภูเริ่มขัดใจกัน
“เออ ข่าวนั้นแหละ ฉันว่ามันน่าจะเป็นเรื่องจริงนะ”
“ก็แอบสังเกตเหมือนกันนะว่าช่วงนี้พี่ธีร์ไม่ได้ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับพี่ภูเลย แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะมีเรื่องกันอะ” ป๊อบแสดงความเห็นด้วย แต่ก็ยังมองในแง่ดี(?)อยู่
“แล้วแกตอนนี้กับพี่ธีร์เป็นไงบ้างอะ?” ดิวเปลี่ยนเรื่อง
“ก็....” ป๊อบเงียบไปสักพัก ”ก็มีคุยกันบ้างอะแก แต่ก็ไม่ได้บ่อยอะ เหมือนเค้าหลีกเลี่ยงจะสนิทกับฉันเลยอะ”
“จริงๆ พี่ธีร์เขาก็ดูเงียบๆ เก็บตัวๆหน่อยนะแก ถ้าจะตี้ซี้ก็คงยากละมั้ง ยิ่งแกเป็นผู้หญิงด้วย” ฮารุสันนิษฐานบ้าง ส่วนดิวก็เหมือนจะมีสีหน้าที่จริงจังขึ้น
“ฉันถามจริงนะป๊อบ.....นี่แกเอาจริงเรื่องพี่ธีร์ใช่มะเนี่ย หลังๆนี่ ชั้นเห็นแกแวบไปทักพี่ธีร์อยู่เรื่อย แต่....ก็ไม่เห็นว่าแกกับพี่ธีร์จะสนิทกันขึ้นมาเลย”
“ก็...ตั้งแต่วันที่พี่ธีร์มาช่วยตอนโดนขังในห้องน้ำ ฉันก็แอบมีความหวังอยู่บ้างอะนะ ก็...แกบอกเองว่ามันมีอะไรแปลกๆ ฉันเองก็อยากรู้อะ ว่าเวลาที่ฉันคิดถึงเขามากๆอะ เขาจะคิดถึงฉันสักนิดบ้างรึเปล่า”
ป๊อบเริ่มเปลี่ยนจากตักข้าวกินมาเป็นใช้ช้อนเขี่ยกับข้าวแทน ออกอาการเริ่มกินข้าวไม่ลง
“เฮ้อ.....ทำไมวัยเรียนแบบเราต้องมีเรื่องความรักมาให้กลุ้มใจด้วยก็ไม่รู้เนอะ”
ดิวถอนใจ แต่ไม่ทันไร อารมณ์ของดิวก็ต้องเปลี่ยนอีกครั้ง เมื่อสายตาของเธอซุกซนหันไปเห็นรุ่นพี่สองคนที่เดินมานั่งโต๊ะด้วยกัน
“เห้ยแก.....นั่นมันพี่ภูกับพี่ผู้หญิงคนนั้นนี่” ดิวพยายามพูดให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนอื่นกระโตกกระตาก ป๊อบตกใจรีบมองตาม
“คนไหนอะแก?”
“ก็คนนั้นไงที่สวยๆอะ ที่เขาลือกันว่าเคยคบกันมาก่อนอะ....”
ป๊อบแอบหันตามไป แล้วก็พบขึ้นมาจริงๆ ความสนิทสนมของทั้งสอง ทำให้ป๊อบถึงกับมองค้าง พลางนึกถึงธีร์
“แบบนี้ ข่าวลือที่ว่ากัน ก็เป็นจริงอะดิ” ดิวย้ำเพื่อความแน่ชัด
“อ้าว แล้วแบบนี้ พี่ธีร์จะยอมเหรอเนี่ย....”
เมื่อฮารุพูดชื่อของธีร์ ทำให้ป๊อบชะงัก เธอหันกลับมาที่เดิม ก่อนที่จะตัดสินใจได้ในอะไรบางอย่าง
“แก เดี๋ยวเจอที่ห้องเรียนเลยนะ” ป๊อบลุกขึ้นเก็บจานทั้งๆที่ยังกินไม่หมด ในขณะที่ดิวกับฮารุต่างมองหน้ากันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของตัวเอง ป๊อบนำจานไปเก็บ และรีบวิ่งไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็คือห้อง ม.6/2 แต่เมื่อเธอไปถึง เธอกลับไม่พบคนที่เธออยากเจอ ป๊อบจึงนึกหาที่ๆเธอจะไปเจอเขาได้ นั่นก็คือ ห้องโยธวาทิต นั่นเอง
====================
ที่ห้องวงโยธวาทิต
ป๊อบวิ่งตะลีตะลานมาถึงห้องโดยไม่นึกถึงความเหน็ดเหนื่อย แต่เมื่อเธอมาถึงกลับรู้สึกหอบแฮ่ก เธอมองเข้าไปในห้องวงโย และเธอก็ได้พบคนที่เธออยากเจอจนได้...
“พี่ธีร์!” ธีร์ที่ใส่แว่นหนาเตอะกำลังนั่งซ้อมเป่าฟลูตอยู่คนเดียว เมื่อเขาได้ยินเสียงป๊อบเขาวางฟลูตลง และหันมาหาป๊อบทันที
“น้องป๊อบ?” ธีร์ทักป๊อบ เนื่องจากไม่มีคนอยู่นอกจากธีร์ ป๊อบจึงถือวิสาสะเข้าไปในห้อง
“พี่ธีร์....ซ้อมเป่าฟลูตอยู่เหรอคะ” ป๊อบถามคำถามที่ไม่น่าจะถามเลย ธีร์พยักหน้าเป็นคำตอบ
“แล้วพี่ธีร์ ทานอะไรรึยังคะ”
“พอดีพี่ไม่ค่อยหิวอะ ก็เลยไม่ได้ไปกิน กะว่าเดี๋ยวเสร็จแล้วก็จะเข้าเรียนเลย”
ธีร์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนปกติ ป๊อบเองก็พยักหน้า เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
“แล้วที่มาหาพี่ที่นี่ มีอะไรรึเปล่า?”
ธีร์เริ่มเข้าเรื่อง เมื่อเห็นป๊อบเฉไฉไปมาไม่ยอมเข้าเรื่อง
“เอ่อ.......ไม่มีหรอกค่ะ หนูมา......มา........” ป๊อบอ้ำอึ้ง “มาฟังพี่ธีร์เป่าฟลูตค่ะ! คือเพื่อนที่ห้องอะค่ะบอกว่าพี่ธีร์เป่าฟลูตเพราะมาก ก็เลยอยากฟังอะค่ะ”
ป๊อบไม่กล้าพูดเรื่องของภู จึงพยายามหาเรื่องอื่นที่พอจะเป็นข้ออ้างให้อยู่กับธีร์ได้ในเวลานี้ เพราะเธอคิดว่าในเวลาแบบนี้ ธีร์อาจจะต้องการใครสักคน แม้คนนั้นจะไม่ใช่คนที่ธีร์ชอบก็ตาม
“แล้ว จะให้พี่เป่าเพลงอะไรอะ?”
“อือมมมมมมมมมมมม โดราเอมอนเป็นไงคะ ?”
“โดราเอมอนเนี่ยนะ” ธีร์เลิกคิ้ว เมื่อเห็นใบหน้าที่แสดงถึงความสนใจเต็มเปี่ยมของป๊อบ ทำให้เขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว “โอเค แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
“ถ้าพี่เล่น น้องป๊อบต้องร้องไปด้วยโอเคปะ”
ป๊อบลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็พยักหน้าตอบตกลง
ธีร์ยกฟลูตขึ้นเป่า และเริ่มเล่นเพลง ป๊อบเองด้วยความตื่นเต้น ก็ร้องมั่วบ้าง ร้องผิดคีย์บ้าง แต่ความร่าเริงและท่าทางที่ดูโอเวอร์ระหว่างร้องของเธอ ก็ไม่ได้ทำให้ธีร์หยุดเป่า เขายังเป่าต่อยันเพลงจบ
เพลงจบแล้ว ธีร์ลดฟลูตลง ส่วนป๊อบก็หันไปมองธีร์ที่แอบยิ้มหัวเราะอยู่ชั่วครู่
“อ่าห์ พี่ธีร์ ขอโทษนะคะที่ร้องห่วยนิดนึง” ป๊อบเกาหัวแกรกๆด้วยความเขินอาย
“โทษๆ พี่ไม่ได้ตั้งใจหัวเราะเรานะ” ธีร์ยิ้มค้างไม่หาย ป๊อบมองหน้าธีร์ด้วยความรู้สึกดีที่เธอทำให้เขายิ้มได้ สายตาของเขาที่ผ่านเลนส์แว่นทำให้เธอไม่อาจละสายตาจากธีร์ได้เลย
“พี่ธีร์นี่.......ใส่แว่นแล้ว น่ารักจังเลยนะคะ เพิ่งเห็นพี่ธีร์ใส่แว่น”
“..........ขอบคุณนะ” ธีร์ยิ้มให้กับป๊อบ ด้วยความที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้คืออะไร ส่วนป๊อบเองก็ยังยืนสบตาธีร์ เธอไม่อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้จบลงเลย....
แต่ในที่สุดป๊อบก็สะดุ้ง เมื่อได้ยินชายสองคนจากนอกห้องวงโย
“เห้ยธีร์ ไปเรียนกันเมิง !!”
เพื่อนๆของธีร์ มาเรียกธีร์ไปเรียนด้วยกันนั่นเอง แต่หนึ่งในนั้นไม่มีภูที่เธอเคยเห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ
“เออ !!” ธีร์ตอบรับเพื่อนๆของเขาก่อนที่จะหันมาหาป๊อบ
“เดี๋ยวพี่ต้องไปเข้าเรียนละ น้องป๊อบเองก็รีบไปเข้าเรียนเถอะ” ธีร์พูดกับป๊อบไปพลางเก็บฟลูตไป ป๊อบเองก็ลุกขึ้นเก็บเก้าอี้ และเดินออกไปก่อน แต่ไม่วายจะได้ยินเสียงพูดตามหลังระหว่างธีร์และเพื่อนๆของเขา
“เห้ย เดี๋ยวนี้มีเด็กมาเดินตามนะเมิงอะ”
“แหม ไอธีร์มันจะเศร้าอยู่ทำไมละคร้าบ น้องนี่ก็ตามเมิงมาตั้งแต่ต้นเทอมละนี่ เมื่อไหร่เมิงจะตกลงปลงใจกับน้องเค้าซะทีละวะ”
“พวกเมิงเนี่ยนะ พูดจาเกรงใจน้องเขาบ้างดิวะ”
ป๊อบฟังบทสนทนาจนเดินมาไกลเกินได้ยินอะไรแล้ว เธอแอบถอนใจเล็กๆ ที่ยังไม่สามารถตีสนิทกับธีร์ได้ แต่เธอก็ยังรู้สึกดีที่ตัดสินใจมาพบธีร์ที่นี่
====================
ในตอนเย็น
“วันนี้พี่มารับช้าหน่อยนะ รอพี่ในโรงเรียนเดี๋ยวพี่โทรไป” ป๊อบเดินอ่านข้อความที่พี่ชายส่งมาให้ ในขณะที่เดินอยู่กับดิวและฮารุ
“เออป๊อบ วันนี้ไปกินติมว้าวที่สยามกัน ที่แกบอกอยากกินอะ แล้วบอกพี่แกเลยว่าจะกลับกับชั้น” ดิวทักป๊อบที่ยังเดินอ่านข้อความในมือถืออยู่ ป๊อบเก็บมือถือและจะตอบตกลงกับดิว แต่สายตาของเธอก็พลันไปเห็นธีร์ที่กำลังนั่งอยู่คนเดียว (อีกแล้ว)
“ขอโทษว่ะแก วันนี้ฉันน่าจะไม่ว่างอะ ขอตัวนะ”
ป๊อบรีบปลีกตัวจากดิวและฮารุไป ในขณะที่ดิวกับฮารุมองหน้าและยิ้มใส่กันอย่างมีเลศนัยก่อนที่จะเดินกันออกไป
ป๊อบรีบเดินไปที่ธีร์ โดยในใจก็ภาวนาว่าอย่าให้ใครเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
“พี่ธีร์คะ” ธีร์เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงที่เริ่มจะคุ้นเคย
“พี่ธีร์รอไปซ้อมวงโยอีกรึเปล่าคะ”
“เปล่าฮะ” ธีร์ตอบด้วยสีหน้าปกติ “พอดีพี่ทบทวนบทเรียนอยู่อะ พรุ่งนี้พี่สอบ”
“งั้นพอดีเลย หนูก็มีการบ้านค่ะ ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ”
“อือ เอาสิ” ธีร์พยักหน้า ป๊อบก็เลยนั่งลงตรงข้ามธีร์ เธอดึงสมุดคัดคันจิเล่มใหญ่ออกมาและเริ่มขีดเขียน แต่สายตาของเธอก็แอบมองธีร์ที่นั่งทบทวนบทเรียนอยู่เหมือนกัน
“ภาษาญี่ปุ่นยากมะ” ธีร์ทักป๊อบขึ้นมา
“ก็ไม่ได้ยากนะคะ แต่มันจะไปยากตรงไวยากรณ์ กับคันจินี่ละค่ะ” ป๊อบตอบไปตามความคิด เธอไม่คิดว่าธีร์จะเป็นฝ่ายชวนเธอคุยก่อนบ้าง
“เออ เพื่อนพี่มันชอบพูดคำนึงบ่อยมากเลยอะ พี่อยากรู้ว่ามันมีความหมายไหม”
“คำอะไรเหรอคะ” ป๊อบถามอย่างสนใจ
“น่าจะเป็น........ เซ มา กู เตะ มั้ง”
“อ่อ ง่ายมากเลยค่ะ....เซมา กูเตะ”
ธีร์มองนิ่ง ป๊อบจึงต้องรีบแก้ตัว
“ล้อเล่นค่าาาา ล้อเล่น มันมาจากคำว่า เซไม ที่แปลว่า แคบอะค่ะ เอาไว้ขยายคำนามอีกที ที่เขาเอามาล้อเลียน ก็น่าจะเป็นเพราะมัน...กวนๆหน่อยป่าวคะ”
“อือม เออเนอะ น่าจะเป็นแบบนั้นแหละ” ธีร์ตอบพร้อมกับก้มลงอ่านหนังสืออีกรอบ
“พี่ธีร์สนใจเหรอคะ หนูสอนให้อีกคำไหมคะ”
ธีร์เงยหน้าขึ้นมามองนิ่งอีก แต่คราวนี้สายตาของป๊อบดูจริงจังขึ้น ป๊อบกลืนน้ำลายหนึ่งอึก ก่อนที่จะตัดสินใจพูดคำนั้นออกไป......
“......ธีร์ซัง.....สุคิ......(พี่ธีร์ หนูชอบพี่)”
ป๊อบพูดจบ ธีร์ที่ไม่เคยรู้ภาษาญี่ปุ่นก็ยังทำหน้างง แต่ตอนนี้ใบหน้าของป๊อบกลับแดงระเรื่อจนธีร์เกือบจับสังเกตได้ แต่เมื่อป๊อบรู้ตัวว่าตัวเองรู้สึกเขินอายไปถึงไหนๆ เธอจึงรีบหลบตาธีร์ และรีบเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋า
“เอ่อ พี่ชายมารับแล้วค่ะ หนูกลับบ้านก่อนนะคะ” ป๊อบไหว้ธีร์ไปหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะรีบเดินออกมาจากตรงนั้น โดยไม่รู้ตัวว่า ธีร์มองตามเธอไปจนลับตาด้วยสายตาสับสนบางอย่าง......
====================
ป๊อบสับเท้าเดินออกมาจากโรงเรียนด้วยความรู้สึกก้ำกึ่ง
“โอ้ย คิดยังไงถึงสารภาพรักเค้าไปนะ ! บ้าเอ้ยยยยยยย” ป๊อบเขกหัวตัวเองรัวๆสักพัก จนเธอรู้สึกเจ็บ เธอจึงหยุดเขก เป็นเวลาเดียวกับที่พี่ชายของเธอมารับเธอพอดี
“ยัยป๊อบ ยืนทำอะไรน่ะ ขึ้นรถเร็ว” ยนต์นั่นเองที่มารับเธอ เพราะพี่ชายคนโตไปราชการต่างจังหวัด จึงทำให้สองพี่น้องต้องอยู่ด้วยกันสองคน
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้าน ก็เป็นเวลา เกือบทุ่มแล้ว ยนต์กับป๊อบช่วยกันจัดอาหารและนำมาตั้งบนโต๊ะ
“วันนี้ดูง่วงๆนะ มีการบ้านเปล่า ถ้าไม่มีก็รีบอาบน้ำแล้วนอนซะนะ”
ยนต์สังเกตว่าป๊อบแอบหลับมาตลอดทางกลับบ้าน เขาจึงได้ทักโดยไม่รู้ว่าวันนี้น้องสาวของเขาวิ่งมาราธอนมา
“ค่ะ” ป๊อบตอบรับ แต่ก็ไม่ได้หยุดชวนคุย “พี่ยนต์......”
“หือ?”
“หนูถามอะไรพี่หน่อยสิคะ”
“ว่า...?”
“พี่ยนต์มีเพื่อนเป็นเกย์ไหมคะ?”
“อะแค่กๆๆๆๆ” ยนต์สำลักข้าวที่กินเข้าไปทันที เขาไม่คิดว่าป๊อบจะถามเรื่องอะไรแบบนี้
“แก...ถามอะไรแบบนี้เนี่ย.......”
“คือเพื่อนร่วมห้องของหนู เขาเป็นเกย์อะค่ะ แล้วเค้าไม่ชอบหนู เจอกันก็มีปัญหากัน ก็เลยอยากรู้ว่า เขาจะกลับมาญาติดีกับหนูได้อีกไหมอะค่ะ”
ป๊อบพยายามสร้างเรื่องเพื่อแก้ตัวโดยไม่กล้าพูดเรื่องธีร์ตรงๆ เพราะถ้าหากยนต์รู้ เขาคงต้องห้ามไม่ให้เธอยุ่งกับธีร์แน่นอน
“เฮ้อ....เพื่อนร่วมห้องด้วยเนี่ยนะ....”
ป๊อบพยักหน้า
“อือม..... ถ้าแกไม่มองว่าเขาเป็นเกย์ แต่เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ต้องร่วมห้องกันไปอีกสามปี แกจะรู้สึกยังไงกับเขาล่ะ?”
“ก็........ถ้าไม่จำเป็นหนูก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับเขาหรอกค่ะ”
“นั่นแหละ ไม่ว่าจะเพศไหน แต่ถ้าเราต้องอยู่ร่วมกับเขา เราก็จะอยู่กับเขาได้ ถ้าเรามองข้ามสิ่งที่เขาเป็น บางทีนะ เขาอาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีของแกในอนาคตก็ได้ แกก็ ลองทำดีกับเขาดู แต่ถ้าเขายังไม่หายเกลียดแก ก็มาบอกพี่ เดี๋ยวพี่ไปคุยกับเขาให้”
“เหรอคะ ขอบคุณนะคะ หนูสบายใจขึ้นเยอะเลย” ป๊อบกล่าวขอบคุณยนต์ที่ให้คำปรึกษาที่ดีกับเธอ และนั่นเองที่ทำให้ป๊อบรู้สึกเบาใจเกี่ยวกับการสารภาพรักกับธีร์ไปเมื่อตอนเย็น
====================
ในตอนกลางคืน ป๊อบกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ของเธออยู่บนเตียง เธอเปิดเฟซบุ๊คเพื่อเชคข่าวไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่เฟซบุ๊คของธีร์ที่ขึ้นสเตตัสแปลกๆมาว่า
“สุคิ แปลว่าอะไร” และขึ้นความรู้สึกว่า “สับสน”
ป๊อบอึ้งไปพักใหญ่ เพราะคำนั้นเป็นคำที่ป๊อบพูดกับธีร์เมื่อตอนเย็น และก็มีหลายความคิดเห็นจากเพื่อนของเขาเข้ามาบอกความหมายกันเต็มไปหมด และหนึ่งในนั้นคือ
“ชัดเลย น้องเขาบอกรักเมิง”
ป๊อบจ้องข้อความในสเตตัสของธีร์สักพักใหญ่ ในใจก็สับสนวุ่นวาย พอจำนวนคอมเม้นท์มากขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงปิดเฟซบุ๊คโดยไม่ได้กดไลค์หรือพิมพ์ความเห็นใดๆทั้งสิ้น
ป๊อบวางโทรศัพท์ลง เธอครุ่นคิดถึงสเตตัสของธีร์เมื่อครู่ พรุ่งนี้เธอจะมองหน้าธีร์อย่างไร และความรู้สึกของเธอจะถูกธีร์ปฏิเสธจริงหรือไม่ เอาใจช่วยยัยป๊อบกันในตอนหน้านะจ๊ะ
To be continue…
ความคิดเห็น