คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความหวังดีทำวุ่น
ที่โรงเรียนในตอนเช้า ป๊อบกำลังท่องภาษาญี่ปุ่นอยู่กับฮารุที่ม้านั่ง
“พวกแกกกก ทำอะไรกันอยู่” ดิววิ่งมาพร้อมกับกระเป๋า
“อ่านสือดิแก” ป๊อบตอบ “อาทิตย์หน้ามีสอบเก็บคะแนนอะดิ”
“ฮารุ แกยังต้องอ่านอีกเหรอเนี่ย แกอ่านญี่ปุ่นออกหมดแล้วนี่”
“แกแต่แกรมม่าชั้นยังไม่คล่องเลยนะ”
ฮารุตอบพร้อมจดเนื้อหาสอบไปด้วย ดิวเลยหันไปถามป๊อบบ้าง
“.........แล้วแกอะป๊อบ?”
“ไม่รู้อะ แย่หมดเลยมั้ง” ป๊อบตอบแบบไม่มองหน้าดิว
“ไม่..... ชั้นหมายถึงพี่ธีร์ แกเลิกคิดถึงพี่เขารึยังวะ?”
“............”
ป๊อบหยุดจดงานก่อนเงยหน้าขึ้นมามองดิว จริงอยู่ที่หลายวันแล้ว ที่ป๊อบเองไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยกับธีร์ แต่ทุกครั้งที่ในตอนเช้าเสียงโยธวาทิตดัง เธอจะอดไม่ได้ที่จะหันไปมองชายหนุ่มกำลังเป่าฟลูทอยู่ทุกครั้ง
“ฉันโอเคแก ฉันจะลืมไม่ได้เพราะแกมัวแต่ถามนี่แหละ”
“ลืมได้ที่ไหน....” ฮารุแย้ง “ฉันเห็นแกยังแอบมองพี่เขาอยู่เลย ไม่สิ ต้องบอกว่า มองตาแทบจะหลุดจากเบ้าเลยล่ะ......”
“เอออออ อย่างงี้แกจะลืมได้ไงวะ.....เอางี้มะ ถ้าปากบอกว่าจะลืม แต่ก็ยังแอบมองเธออยู่นะจ๊ะ แบบนี้ต่อไป ฉันว่าแกอะ ตรงไปจีบพี่เค้าเลยดีกว่า มันจะได้รู้กันไปว่าข่าวลือมันเป็นความจริงเปล่า”
หลังจากการจุดประเด็นของดิวเสร็จสิ้น ป๊อบจึงวางหนังสือทุกอย่างลง
“แกสองคน อยากให้ฉันลองจีบพี่เขาจริงๆเหรอ” ป๊อบถามเพื่อความแน่ใจ “แต่...ฉันไม่กล้าอะแก.....”
ดิวขยับหน้าเข้ามาหาป๊อบ และกระซิบลงข้างหู
“ถ้ากลัวนักก็นกไปนะจ๊ะ.....”
พูดจบ ดิวก็ชวนฮารุไปเตรียมจะเข้าแถว ทิ้งให้ป๊อบนั่งค้างครุ่นคิดอยู่คนเดียว
================================================
เวลาล่วงเลยไป ในตอนเที่ยง ป๊อบตัดสินใจทำตามคำแนะนำของศิราณีดิวและฮารุ เธอเดินไปยังห้องม. 6/2 เพื่อพบกับธีร์ เมื่อเดินมาถึง เธอก็ไม่กล้าเดินเข้าห้อง ท่ามกลางสายตาของรุ่นพี่ ม. 6 ที่มองป๊อบเป็นสายตาเดียวกัน
“อ้าวน้องม. 4 มาหาใครเหรอ?” มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักป๊อบ เมื่อเขาเห็นว่าป๊อบยืนประหม่าอยู่หน้าห้อง
“เอ่อคือ” ป๊อบกระอึกกระอัก “มา...มาหาพี่ธีร์ค่ะ”
รุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปในห้องและมองหาธีร์ที่กำลังคุยสนุกกับเพื่อนอยู่
“ธีร์โว้ย ! มีเด็กมาหา !”
ธีร์หันไปหาต้นเสียง เขาจึงตอบรับ และเดินออกมาจากห้อง ทุกสายตากลับมองป๊อบหนักขึ้น จนป๊อบสติเริ่มหลุด
“น้องป๊อบ มีธุอะไรกับพี่เหรอ?”
“คือ.......พี่ธีร์.....” ป๊อบอ้ำอึ้งอีก ก่อนที่จะชายตาไปมองดิวและฮารุที่แอบดูและส่งซิกส์ให้เธออยู่
“พี่ธีร์......สบายดีไหมคะ?”
“ก็...สบายดีนะครับ”
“เอ่อ.........” ป๊อบหันไปมองฮารุกับดิวอีก “หนูมารบกวนพี่ธีร์รึเปล่าคะ”
“อ้อ ไม่ครับ พอดีพี่จะไปกินข้าวกลางวัน”
“งั้นพอดีเลยค่ะ หนูก็ยังไม่ได้กินเหมือนกันเลยค่ะ พี่ธีร์...พอจะ.....ไปทานข้าวด้วยกันได้ไหมคะ”
ป๊อบพยายามเข้าเรื่อง ทั้งๆที่คิดเรื่องจะคุยมาตั้งเยอะ แต่ทำไมถึงคิดไม่ออกเลยนะ แต่คำตอบของธีร์ทำให้ป๊อบถึงกับสะอึก
“พี่ขอโทษด้วยนะ พี่นัดเพื่อนไว้แล้วอะ ไว้คราวหลังนะครับ”
พูดปฏิเสธของธีร์ทำให้ป๊อบโล่งใจครึ่งหนึ่งกังวลอีกครึ่งหนึ่ง ทั้งสายตาคนอื่นที่มองมา และความรู้สึกขัดแย้งในใจกับข่าวลือที่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่.....
“ค่ะ....” ป๊อบรีบตอบรับ “งั้นไว้คราวหน้าแล้วกันค่ะ สวัสดีค่ะ” ป๊อบไหว้ธีร์อีกครั้ง
ป๊อบรีบเดินออกมาจากตรงนั้น และตรงไปที่ดิวกับฮารุที่ยืนรอป๊อบอยู่
“เป็นไงบ้างแก” ดิวถาม
“นกอะดิ.....จะพูดอะไรลืมไปหมดเลย พอชวนพี่เค้าไปกินข้าว โดนปฏิเสธเฉย” ป๊อบบ่น
“ก็แก อยู่ดีๆก็ไปชวนพี่เค้ากินข้าว เนื่องในโอกาสไรก็ไม่บอก ก็สมควรแล้วแหละ”
ดิวบ่นกลับบ้าง ทีกับเรื่องอื่นเก่งนัก แต่กับเรื่องแบบนี้เพื่อนของเธอไม่เอาไหนซะนิกระไร
“แต่ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมพวกรุ่นพี่แถวนั้น มองฉันแปลกๆก็ไม่รู้.....”
“ก็คงงงละมั้ง ปกติจะมีแต่คนไปจีบพี่ภู ไม่เห็นมีคนไปจีบพี่ธีร์ซะที” ดิวอธิบายตามที่ตัวเองได้ยินมา
“พี่ภูนี่ หล่อขนาดถึงกับมีแฟนคลับเลยเหรอ” ฮารุถาม
“ก็มีนะแก ก็คงเป็นเพราะเขาเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยแหละ แล้วเนี่ยก็มีข่าวอีกนะ ว่าจะกลับไปคบกัน”
“ข่าวแกมันจริงแค่ไหนอะดิว วันก่อนก็บอกพี่ภูกับพี่ธีร์เขามีซัมติงกัน นี่ข่าวมาอีกว่าพี่ภูจะกลับไปคบกับคนเก่า... เฮ้อ”
ป๊อบส่ายหน้าให้กับข่าวลือที่น้อยเปอร์เซ็นต์จะเป็นจริงของดิว
================================================
ในตอนเย็น เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น ทุกคนต่างเก็บข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน
“ป๊อบแกแน่ใจเหรอว่าจะอยู่ต่อคนเดียว” ดิวถามป๊อบขณะที่เตรียมตัวกลับบ้าน
“ไม่เป็นไรแก ชั้นนัดพี่ป้อมไว้ 5 โมงครึ่ง ขอคัดคันจิให้เสร็จก่อน พี่นักการมา เดวชั้นบอกเขาเอง”
“อยู่คนเดียวก็ระวังด้วยนะ” ฮารุย้ำซ้ำด้วยความเป็นห่วง
“เออน่า ขอบใจนะ พวกแกกลับไปก่อนเหอะ บ๊ายบาย”
พอดิวกับฮารุกลับไปแล้ว ป๊อบก็นั่งทำการบ้านที่ห้องเรียนต่อ จนในที่สุดเธอก็คัดเสร็จจนได้
“เดี๋ยวเอาชีทไปส่งที่ห้องพักครู แค่นี้ก็เรียบร้อย”
ป๊อบเก็บของทุกอย่าง และกำลังจะนำชีทเรียนที่คัดตัวอักษรเรียบร้อยแล้วเตรียมจะไปส่งครู แต่แล้ว....ในขณะที่ป๊อบเดินออกมาจากห้อง และจะเดินลงบันได
เปรี้ยง !!! เสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกมาจากในห้องน้ำหญิง พร้อมเสียงตบเนื้อลงดังเปรี๊ยะเป็นระยะ ด้วยความสงสัย ป๊อบจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำนั้น
“เห้ย !” ป๊อบตกใจเอามือปิดปากแทบไม่ทัน เมื่อเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง กำลังตบตีผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างเมามันส์ และเมื่อเธอมองดีๆ ก็พบว่าพวกเขาเป็นรุ่นพี่ของเธอทั้งสองฝ่าย
“หยุดนะ !! ไปตบตีเขาทำไมน่ะ !!” ป๊อบพยายามแหวกฝูงคนเข้าไปช่วย แต่ก็โดนหนึ่งในนั้นผลักออกมาอีก ด้วยความที่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร เธอจึงตะโกนเสียงดังๆว่า
“ครูมา !!! ครูมา !!!! พี่คะ !! ทางนี้มีคนโดนตบค่ะ !!!!”
ป๊อบตะโกนเสียงดังทั้งๆที่ไม่มีใครมา พวกผู้หญิงในห้องน้ำหยุดชะงัก และเริ่มกระจัดกระจายออกไป แต่ทว่า หัวโจกที่ตบนักเรียนคนนั้นกลับหันมามองป๊อบด้วยสายตาอาฆาต จนป๊อบยังต้องหลบตา เธอยังมองป๊อบอยู่จนลับสายตาไป
“พี่คะ...พี่เป็นอะไรไหมคะ” ป๊อบเข้าไปพยุงผู้หญิงคนนั้นที่ถูกตบจนสภาพบอบช้ำ
“มะ...ไม่เป็นไร.......” ผู้หญิงคนนั้นพยายามลุกขึ้นโดยมีป๊อบช่วยประคอง
“ขอบใจนะ” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวขอบคุณป๊อบ โดยที่สีหน้าไม่ได้แสดงถึงความซาบซึ้ง “ว่าแต่น้องมาช่วยพี่ทำไม เดี๋ยวพวกนั้นก็กลับมารุมน้องหรอก”
“คนลำบาก หนูก็แค่อยากช่วยอะค่ะ” ป๊อบมองไปที่ดาวที่ปกคอเสื้อของรุ่นพี่ก็พบว่ารุ่นพี่คนนี้เรียนอยู่ชั้นม. 5 “หนูว่าไปบอกครูดีกว่าไหมคะ เนี่ยหนูจะไปส่งงานที่ห้องพักครูพอดี”
“ไม่ต้อง...” หญิงสาวปฏิเสธ “น้องก็ระวังตัวไว้ด้วยนะ...อย่าอยู่คนเดียวบนตึกจนเย็นขนาดนี้อีกแล้วกัน”
หญิงสาวพยายามพยุงตัวเองเดินออกไปจากห้องน้ำ ปล่อยให้ป๊อบยืนงงอยู่คนเดียว ตกลงนี่เธอผิดหรือเปล่าที่เข้าไปช่วย.........
================================================
หลังจากป๊อบเอางานไปส่งที่ห้องพักครู ป้อมก็มารับเธอที่โรงเรียนพอดี ในขณะที่นั่งกันในรถ บทสนทนาระหว่างพี่ชายน้องสาวก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
“เป็นไงบ้างวันนี้ โทษทีนะที่มารับช้า พอดีงานหลวงมันยังไม่เสร็จดีอะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป๊อบจะได้มีเวลาทำการบ้านด้วย กลับบ้านไปจะได้งานน้อยๆหน่อยอะค่ะ”
“เออ พี่ป้อมคะ ป๊อบมีเรื่องอยากปรึกษา”
“อะไรเหรอ เรื่องรุ่นพี่ที่ป๊อบแอบปิ๊งคนนั้นรึเปล่า?”
“โหพี่อย่าพูดดักคอสิคะ แหม..... ไม่ใช่ค่ะ เรื่องอื่นค่ะ....” ป๊อบเงียบไปสักพัก “พี่ป้อมเป็นตำรวจ ถ้าพี่ป้อมไปเจอสามีภรรยาตบตีกัน พี่ป้อมจะทำยังไงคะ?”
“อือม...พี่ก็ต้องเข้าไปห้ามสิ เพื่อไม่ให้เกิดความรุนแรง”
“แล้ว.....” ป๊อบเงียบไปอีก “ถ้าเป็นคนธรรมดาอย่างป๊อบ ถ้าไปเจอคนที่ถูกรุมทำร้ายอยู่ ถ้าเข้าไปช่วยเขาแล้ว โดนเขาด่ากลับมาว่าช่วยทำไม พี่ป้อมจะทำยังไงคะ?”
“อือม....” ป้อมคิดสักพัก “พี่ก็ไม่ทำยังไงอะ เราช่วยเขาไปแล้ว แต่ถ้าเขาไม่เห็นความดีของเรา แล้วไงล่ะ... ถ้าเราไม่คิดเล็กคิดน้อย ปล่อยๆมันไป มันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลนะ”
“ทำไมอะ ป๊อบถามแบบนี้ทำไมเหรอ?” เมื่อเห็นป๊อบนั่งเงียบ ป้อมจึงยิงคำถามต่อ เพราะคาดว่าวันนี้คงมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับป๊อบแน่นอน
“ก็......” ป๊อบพยายามพูดละในฐานที่เข้าใจ “วันนี้ป๊อบเข้าไปช่วยพี่คนนึงไว้อะค่ะ แต่โดนพี่เขาด่ากลับมาว่าช่วยทำไม....”
“อือม...... พี่เขาไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ละมั้ง ไม่รู้สินะ ใจคนมันหยั่งถึงยากนะป๊อบ การที่พี่คนนั้นเขาด่าป๊อบ เขาอาจจะมีเจตนาดีก็ได้ ป๊อบก็...อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยมาคิดให้รกสมองเลย”
“..............ค่ะ” ป๊อบตอบรับและนิ่งเงียบไปตลอดทาง
================================================
เมื่อป๊อบกลับมาถึงบ้าน เธอก็พบว่าดิวในเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมายืนรอเธออยู่หน้าบ้านแล้ว
“เห้ยดิว.....แกมาได้ไงเนี่ย ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน....”
“ก็เดินมาอะดิ สวัสดีค่ะพี่ป้อม” ดิวไหว้ป้อม ก่อนที่ป้อมจะรับไหว้
“ดิวมาเหรอ งั้นป๊อบรับแขกไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปเตรียมอาหารก่อน” ป้อมพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ป๊อบอยู่กับดิวสองคน
ป๊อบกับดิวพากันมานั่งคุยกันที่ม้านั่งหน้าบ้าน
“ตกลงมีอะไรแก ทำไมหน้าตาตื่นยังกะเห็นผี”
“ก็แกอยู่กับพี่ป้อม ฉันก็ไม่กล้าพูดอะดิ”
ดิวไม่พูดอะไรต่อ เธอได้แต่ยื่นสมาร์ทโฟนของเธอให้ป๊อบดู เมื่อป๊อบดูภาพคลิปวีดีโอในสมาร์ทโฟน เธอก็เห็นเหมือนภาพมัวๆ เหมือนคนโกลาหลกำลังตบตีกัน
“นี่มันภาพอะไรเนี่ยแก ดูไม่รู้เรื่องเลย”
“แกก็ดูดีๆสิ แกอาจจะคุ้นหน้าคนในคลิปก็ได้นะ”
ป๊อบพยายามจ้องคลิปดีๆ และแล้วป๊อบก็สังเกตคนในภาพที่ถูกรุมตบ คือรุ่นพี่ ที่เธอเพิ่งช่วยเขาไว้นั่นเอง !?
“เห้ย....นี่มันรุ่นพี่ ที่ชั้นช่วยเขาเอาไว้เมื่อตอนเย็นนี่”
“มียิ่งกว่านั้นอีกแก ดูต่อดิ”
ป๊อบดูในคลิปต่อ คลิปปรากฏภาพไหวๆท่ามกลางผู้คนที่กำลังโกลาหล ซึ่งนั่นก็คือ “ป๊อบ” ตอนตะโกนขอความช่วยเหลือนั่นเอง !?
ป๊อบตกใจรีบปิดคลิปแทบไม่ทัน เพราะกลัวว่าพี่ชายในบ้านจะได้ยิน ดิวสีหน้าเครียดมากขึ้นไปอีก
“แก....แกไปช่วยเขาทำไมวะ เดี๋ยวแกก็ต้องไปมีเรื่องกับพวกพี่ๆที่รุมสกรัมนั่นอีก”
“แก...แต่ถ้าเราไม่ช่วย พี่คนนั้นอาจจะโดนมากกว่านี้ก็ได้นะ”
“แล้วแกบอกพี่ป้อมยัง?”
“ไม่เอาอะ ชั้นไม่อยากให้พี่ๆรู้เรื่อง แค่ถามไปนิดเดียว โดนสวดมาตลอดทางเลยเนี่ย” ป๊อบส่ายหน้า
“แต่ฉันว่ายังไงแกก็ต้องบอกนะเว้ย เพราะเนี่ย มันเห็นหน้าแกเต็มๆ แล้วคลิปเนี่ยมันก็โดนแชร์ไปถึงไหนแล้วไม่รู้........” ป๊อบยังเงียบ “ถ้าไม่บอก ชั้นจะเอาคลิปไปให้พี่แกดู”
“เห้ยอย่านะ !” ป๊อบตะลีตะลานห้าม “โอเค เดี๋ยวชั้นจะเอาไปให้พี่เขาดูเอง แกแแชร์มาให้ชั้นทางเฟซละกัน”
หลังจากดิวได้กลับบ้านไปแล้ว ป๊อบก็มานั่งครุ่นคิด แอบรู้สึกกลัวกับเรื่องบางอย่างที่จะเกิดขึ้น แต่เธอจะบอกเรื่องนี้กับพี่ชายได้อย่างไร เพราะหากบอก ก็คงเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน…..
“ยัยป๊อบ มานั่งตากยุงทำไม ทำไมไม่กลับเข้าไปในบ้าน” ยนต์ที่กลับมาบ้านพอดี มาเห็นป๊อบยังนั่งอยู่ตรงที่ม้านั่งก็ทัก
“เอ่อ....ค่ะ...” ป๊อบขานรับยนต์
“ป๊อบ !! ยนต์ !!” ป้อมโผล่หน้าออกมาจากในบ้าน “อาหารพร้อมละ เข้ามากินได้เลย !”
================================================
ระหว่างที่ทุกคนกำลังทานข้าวและตกอยู่ในความเงียบ ยนต์ที่เห็นป๊อบก้มหน้างุดๆ ก็ได้ทักป๊อบขึ้น
“ป๊อบ.....ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง?”
ป๊อบเงยหน้าขึ้นมองยนต์ “ก็....ไม่มีอะไรค่ะ”
“จะไม่มีอะไรได้ไง....” ป้อมขัดขึ้นมา “ตอนอยู่ในรถป๊อบบอกว่าวันนี้ไปช่วยรุ่นพี่มา แต่โดนเขาด่ามาว่าไปช่วยทำไมไม่ใช่เหรอ”
“เห้ย...จริงเหรอ.... ไปช่วยอะไรเขาอ่ะ แล้วทำไมเขาด่ากลับมาล่ะ?”
ยนต์รีบยิงคำถามด้วยความเป็นห่วง ป๊อบอึ้ง ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
“เออ.....ก็พอดีเขาถูกรุมรังแกอยู่อะค่ะ หนูก็เลยสวมบทฮีโร่เข้าไปช่วย”
ป๊อบพยายามโอเวอร์แอคติ้งเพื่อกลบเกลื่อนความคิดในใจของตัวเอง โดยไม่เล่าว่าเหตุการณ์ที่เธอเข้าไปช่วยถูกอัดไว้เป็นคลิปและส่งต่อไปไหนต่อไหนแล้ว
“แต่ เขากลับด่าหนูว่า หนูไปช่วยเขาทำไมอะค่ะ”
“จริงเหรอ” ยนต์ถามด้วยความตื่นเต้น “นี่น้องเราเป็นฮีโร่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย......”
ยนต์ยังเห็นป๊อบไม่พูดอะไร เขาจึงพูดต่อ
“ก็ถ้าเขาไม่รับความหวังดีจากเรา ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ สักวันเขาก็จะรู้สึกซาบซึ้ง และมาขอบคุณเราภายหลังเองแหละ”
“อื้อม ค่ะ” ป๊อบพยักหน้ารับและฝืนยิ้มไม่ให้พวกพี่ๆต้องเป็นห่วง
================================================
ในตอนกลางคืน ป๊อบออกมาเล่นคอมพิวเตอร์ตามเดิม แต่คราวนี้ เธอได้รับคลิปที่มีคนแชร์มาจากดิว ภาพในคลิปที่แสดงให้เห็นหน้าของป๊อบอย่างชัดเจน
“หรือเราจะบอกพี่ดีนะ.....” ป๊อบตัดสินใจลุกจากโต๊ะไปหาป้อมกับยนต์ โดยเริ่มจากป้อมก่อน แต่เมื่อเธอเห็นป้อมกำลังนั่งเครียดอยู่กับเอกสารกองโต กลับทำให้เธอจำใจถอยออกมา เธอเดินไปที่ห้องของยนต์ที่เปิดไว้บ้าง เธอก็พบว่ายนต์กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
“พี่.....” ป๊อบกำลังจะเคาะประตูห้องน้ำ แต่ก็เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างในใจ สั่งให้เธอเดินออกมาจากห้องของยนต์
ป๊อบกลับมานั่งที่โต๊ะคอม เธอมองคลิปอยู่สักพัก ทำให้เธอคิดอะไรบางอย่างได้
“คงไม่มีอะไรมั้ง ถ้ากระจายไปเยอะขนาดนี้ พวกครูก็น่าจะรู้กันแล้วแหละ.....”
นั่นเองที่ทำให้ป๊อบตัดสินใจไม่บอกพี่ทั้งสองคน เธอปิดคลิปและเตรียมตัวเข้านอน โดยไม่ลืมที่จะออกจากเฟซบุ๊คของเธอเสียก่อนที่พวกพี่ๆจะมาเจอ......
To be continue….
ความคิดเห็น