คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : วาเลนไทน์กับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
Love Like Candy Floss ตอนที่ 18 วาเลนไทน์กับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ที่โรงเรียนในตอนเช้า ป๊อบกำลังนั่งทบทวนบทเรียนอยู่กับธีร์ หลังเหตุการณ์ในห้องน้ำได้ผ่านไป ป๊อบก็กลับมาใช้เวลาอยู่กับธีร์เหมือนเดิม เพียงแต่ความรู้สึกต้องการธีร์ของป๊อบเริ่มลดลง แต่ในเมื่อเธอไม่สามารถสะบัดธีร์ออกจากใจของเธอได้ เธอจึงทำตัวเป็นแฟนที่ดีของธีร์ต่อไป
“ป๊อบ ข้อที่ 19 อย่าลืมหาเศษส่วนก่อนนะ แล้วค่อยไปหาคำตอบทีหลัง”
“ค่ะ.....”
ป๊อบรับคำก่อนที่จะทดเลขลงในกระดาษ เธอเงยหน้ามองธีร์ที่ตั้งใจทำโจทย์อย่างขยันขันแข็ง ในตอนนี้ ธีร์กับภูก็เลิกคุยกันอย่างถาวร เพราะธีร์กลัวว่าเขาจะกลับไปรู้สึกกับภูอีก แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ป๊อบรู้สึกแย่ในอะไรบางอย่าง เพียงแต่เธอไม่กล้าพูดกับธีร์เท่านั้น
“ฮัลโหล” มีสายเข้ามาที่โทรศัพท์ของธีร์ “เออ... ห๊ะ...รายงานมีปัญหา ? .......เออๆเดี๋ยวกุรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ธีร์วางสายป๊อบก็รีบถามทันที
“รายงานมีปัญหาเหรอคะ?”
“อือม เดี๋ยวพี่ต้องรีบขึ้นห้องก่อนน่ะ”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูขึ้นไปทำต่อข้างบนค่ะ”
“ขอโทษนะ งั้นกลางวันนี้ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวพี่ไปหา”
ป๊อบพยักหน้าก่อนที่ธีร์จะเก็บของแล้วรีบขึ้นห้องเรียนไป ส่วนป๊อบเองก็ยังนั่งอยู่ตรงนั้นอยู่สักพัก ก่อนที่จะเก็บของขึ้นห้องเรียนเหมือนกัน
=======================
หลังจากเข้าแถวเสร็จ ในขณะที่รอครูมาโฮมรูม
“นี่ๆแก อาทิตย์หน้าก็จะวาเลนไทน์แล้วอะ ฉันว่าฉันจะทำช็อกโกแลตไปให้พี่ปอมม. 5 ห้อง 8 อะแก๊....”
“เห้ย กะจะเผด็จศึกพี่เขาเลยหรือไงวะ”
“บ้าเผด็จศึกไรเล่า เดี๋ยววันนี้ไปซื้อสติ๊กเกอร์กันแก”
สองสาวในห้องที่นั่งถัดไปจากป๊อบคุยหัวเราะกันคิกคัก ป๊อบได้ฟังแล้วเธอก็เพิ่งนึกได้ว่านี่ก็ใกล้จะวันวาเลนไทน์แล้ว
“ป๊อบ วาเลนไทน์นี้ แกมีแพลนจะทำอะไรกับพี่ธีร์ยัง?” ฮารุหันมาถามป๊อบที่นั่งทำโจทย์เลขต่อ
“..........ยังเลยอะ ก็ว่าจะทำช็อกโกแลตให้อะ แต่ทำไม่เป็นอะ”
“สีหน้าไม่ค่อยดีอีกแล้วนะ มีอะไรอะ เล่าให้ฟังได้ตลอดเวลานะแก”
ฮารุตบบ่าป๊อบ แม้เวลาจะผ่านไปเพียงครึ่งปีแต่ทั้งสองก็เหมือนจะเข้ากันได้ดีจนสนิทกันมากๆ
“....... ขอบใจนะแก”
ป๊อบเริ่มมีรอยยิ้มให้ฮารุ เธอรู้สึกดีที่มีเพื่อนแบบฮารุเสมอ แต่แล้ว มันก็ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าการที่เธอทำให้ภูกับธีร์ต้องถึงกับเลิกเป็นเพื่อนกันมันเป็นเรื่องถูกหรือไม่
“นี่....ร่าเริงหน่อยสิ แกกับพี่ธีร์อะ หวานกันจนคนทั้งโรงเรียนอิจฉาแล้วเนี่ยยยย”
ฮารุพยายามสร้างบรรยากาศให้ป๊อบรู้สึกดีขึ้น แม้เธอจะรู้ว่าทั้งสองผ่านอะไรด้วยกันมา แต่เธอก็พยายามเข้าใจป๊อบและรับในสิ่งที่เพื่อนทำได้เสมอ
“ไม่รู้สิฮารุ.....ฉันรู้สึกเหมือนไม่ดีใจยังไงก็ไม่รู้....”
“ทำไมอะ ? แกรักพี่ธีร์ พี่ธีร์ก็รักแก มันก็ดีมากๆแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“.......ฉันว่าแค่รักมันไม่พออะแก มันเหมือนมีอะไรยังติดค้างในใจฉันอยู่อะ ฉันว่า... ฉันเป็นตัวการหลายๆอย่างเลยอะ พี่ธีร์ลาออกจากวงโยก็เพราะฉัน พี่ธีร์เลิกคบกับพี่ภูก็เพราะฉัน ทั้งๆที่พวกพี่ๆก็เคยสนิทกันมากอะ ตอนแรกฉันก็รู้สึกดีที่ไม่มีพี่ภู.... แต่พอฉันมองแกแล้ว ฉันเหมือนไปทำลายความสัมพันธ์ของเพื่อนที่สนิทกันมากๆไปเลยอ่ะ”
“เอ้า มามองอะไรฉันอะ....?”
“ก็ สมมติว่าฉันกับแกสนิทกันมากๆ แต่ฉันมีปัญหากับแก แล้วคราวนี้ก็มีผู้ชายอีกคนเข้ามาทำให้แกกับฉันมีปัญหากันถึงขนาดต้องเลิกคบกัน แกเดาดิว่าฉันจะรู้สึกยังไง”
“โห คิดถึงขนาดนี้เลย ฉันไม่เลิกคบกับแก เพราะแค่ผู้ชายคนเดียวหรอก ดิวมันก็คงคิดแบบนั้นเหมือนกัน ไม่งั้น มันไม่คบกับแกตั้งแต่เด็กจนถึงป่านนี้หรอกน่า”
“....” ป๊อบยังนิ่ง
“อย่าคิดมากเพื่อน เวลานี้ใช้ความรักครั้งนี้ให้คุ้ม เพราะถ้าแกเสียมันไปปุบปับวันไหน แกจะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลังว่าไม่ได้ทำเต็มที่นะแก” ฮารุตบบ่าป๊อบอีกครั้ง และดูเหมือนป๊อบจะคิดได้
“......เห้ยฮารุ แกก็ยังไม่ได้มีแฟนนี่ ทำไมแกรู้เรื่องความรักเยอะจังวะ?”
“นี่ หัดดูซีรีส์ญี่ปุ่นบ้างงง ไม่ใช่ดูแต่ Moolight Lady นะจ๊ะะะะ”
“โหยยยแกอะะะะะ ก็พระเอกหล่ออะ 5555555”
ป๊อบหัวเราะกับฮารุ เธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นจากการรับคำปรึกษาจากฮารุ บางทีการอยู่เฉยๆก็อาจจะเป็นทางที่ดีกว่าก็เป็นได้
=======================
ในตอนเที่ยง ที่โรงอาหาร วันนี้คนแน่นขนัดเป็นพิเศษ ป๊อบเองก็ช้าจากการที่เลิกเรียนเกินเวลา ธีร์จึงต้องรอป๊อบเรียนเสร็จก่อน จึงลงไปด้วยกัน
“อ้าวเห้ยธีร์ ตรงนี้ว่าง สนใจพาแฟนมานั่งกับพวกกุมะ”
หนึ่งในเพื่อนแก๊งของธีร์(ในวงโย)ตะโกนเรียกธีร์ให้มานั่งใกล้ๆกัน ธีร์กับป๊อบหันไป ก็พบกับภูนั่งอยู่ด้วย
“.....ไม่อ่ะขอบใจ ป๊อบไปนั่งตรงนั้นกัน” ธีร์ปฏิเสธจบก็เดินหนีไปโดยไม่มองหน้าภูสักนิด ในขณะที่ป๊อบพยายามชำเลืองภูที่สีหน้าอาลัยอาวรณ์อยู่เงียบๆ ใบหน้าของเธอก็ไม่ได้สู้ดีนัก
“โหยยยย มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนว่ะเห้ย.....” เพื่อนอีกคนในแก๊งพูดขึ้นอีก แต่ก็ดูเหมือนธีร์จะไม่สนใจ
“พี่ธีร์... พี่ธีร์ไม่ได้คุยกับพวกพี่ภูเลยเหรอคะ” ป๊อบแอบตะล่อมถามธีร์โดยไม่ได้พูดความรู้สึกไปตรงๆ
“อือม แต่ก็ไม่เชิงนะ อย่างพี่อาร์ต พี่บอลแบบนี้พี่ก็คุยกับมันอยู่”
“แล้วพี่ภูละคะ?”
ธีร์เงียบไปเมื่อป๊อบพูดถึงภู ธีร์รู้ว่าป๊อบคิดอย่างไร ผ่านเหตุการณ์ที่ผ่านมา
“อื้อ ไม่อะ....พี่ไม่ได้คุย.....”
“เหรอคะ......”
ป๊อบหันไปมองภูสักพักในขณะที่ธีร์ก้มหน้ากินอาหารตรงหน้า เธอนึกย้อนไป ตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่ นึกถึงภาพที่ภูกับธีร์สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ และเธอก็รู้ดีที่สุด เพราะเธอแอบมองธีร์มานาน กว่าจะมาถึงวันที่ธีร์เปิดใจคบกับป๊อบ
“พี่ธีร์คะ...”
“หืม?” ธีร์เงยหน้าขึ้นมาหาป๊อบ
“พี่ธีร์ว่าการที่เราอยู่ด้วยกันแบบนี้ มันโอเคไหมคะ?”
“โอเคสิ พี่มีความสุขนะที่ได้อยู่กับป๊อบ”
“ทั้งๆที่พี่ต้องทิ้งสิ่งที่พี่รัก เพื่อนที่พี่สนิทด้วยมากที่สุด เหรอคะ?”
“............” ธีร์เงียบไป จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้มีความสุขร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เพราะความรู้สึกที่ป๊อบมีให้เขาตลอดมา มันสื่อไปถึงจิตใจของเขาแล้ว เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อให้แฟนของเขาสบายใจ
“หนูเอง ถ้าหนูต้องเลิกกับเพื่อนที่สนิทมากๆคนหนึ่ง หนูก็ไม่รู้ว่าหนูจะยิ้มได้รึเปล่า....”
“....... นี่ป๊อบคิดมากอีกแล้วนะ”
“............” ป๊อบไม่ตอบ แต่กินข้าวต่อไป
“........งั้นเย็นนี่ป๊อบว่างมั้ย ไปร้องคาราโอเกะก่อนกลับซักสองสามเพลง”
“............”
“เพราะพี่ก็ยิ้มไม่ได้ ถ้าป๊อบไม่ยิ้มเหมือนกัน”
ป๊อบเงยหน้ามองธีร์ เพราะการเปลี่ยนเรื่องเพื่อโน้มน้าวคนเป็นสิ่งที่ธีร์ถนัด และมันก็ได้ผลตลอด ป๊อบยิ้มเพื่อตอบตกลง ธีร์ก็เริ่มยิ้มได้จากการได้เห็นรอยยิ้มของป๊อบเช่นกัน....
=======================
ใกล้วันวาเลนไทน์เข้าไปทุกที ป๊อบกับธีร์เริ่มมีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยลงเนื่องจากรายงานตอนใกล้สอบปลายภาคก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ ธีร์ต้องอ่านหนังสือเพื่อสอบเอ็นทรานซ์ ป๊อบเองก็ต้องอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นกับฮารุในปลายปี แต่ทั้งสองก็ยังไม่ลืมที่จะส่งข้อความหากัน โทรหากันบ้างเวลาว่าง และระหว่างที่ทั้งสองได้เริ่มห่างกันนั้น มันก็ทำให้ทั้งสองได้แยกย้ายกันไปคิดทบทวนอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา
=======================
ที่ในห้องครัว ป๊อบตัดสินใจทำช็อกโกแลตไปเป็นของขวัญวาเลนไทน์ให้ธีร์ในวันรุ่งขึ้น เธอรีบกลับจากโรงเรียนเพื่อแวะซุปเปอร์มาร์เกต และเริ่มตีรถกลับบ้านเอง
“ฮั่นแน่....วันนี้น้องสาวของพี่เข้าครัว จะทำช็อกโกแลตไปให้หนุ่มคนไหนกันน๊า.....”
ป้อมที่เพิ่งกลับจากงานทักน้องสาวตัวแสบ เขาได้เลื่อนขั้นเป็นสารวัตรแล้ว แต่เขากับน้องๆก็ยังมีเวลาว่างไม่ตรงกัน จึงยังไม่มีแพลนจะไปเที่ยวสักที
“พี่ป้อม ทำไมช็อกโกแลตมันไม่เซ็ตตัวซะทีอะคะ ป๊อบก็ทำตามที่ตำรามันบอกทุกอย่างแล้วนะ”
“ไหนๆ” ป้อมก้มดูช็อกโกแลตในหม้อ เมื่อเขาเห็นว่ามันไม่ยอมเช็ตตัวและเริ่มส่งกลิ่นไหม้ เขาจึงรีบปิดแก๊ส
“นี่ป๊อบ...ป๊อบใส่น้ำเยอะขนาดนี้มันก็ต้องไม่เซตตัวสิ พอต้มนาน มันก็ไหม้ มานี่มา เดี๋ยวพี่จะบอกวิธีทำให้มันเช็ตตัวให้”
ป้อมพูดจบเขาก็ไปเอาผงช็อกโกแลตมาทำใหม่ ก่อนที่จะอธิบายร่ายไปในมือก็ทำไปเรื่อยๆ ป๊อบมองพี่ชายตัวเองนิ่ง ช่วงนี้เธอมัวแต่ยุ่งกับเรื่องของธีร์จนเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองก็ทิ้งระยะห่างจากพี่ชายที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูเธอ ป้อมไม่เคยห้ามเธอให้คบกับธีร์ เขาสนับสนุนเรื่องความรักของเธอทุกอย่าง แลกกับการเรียนที่ไม่ตก ป๊อบรู้สึกซาบซึ้ง น้ำตาของเธอค่อยๆไหลออกมา
“พี่ป้อม” ป๊อบโผเข้ากอดป้อมที่ยังทำช็อกโกแลตอยู่ น้ำตาของป๊อบค่อยๆไหลออกมา
“อะไรเนี่ยยัยป๊อบ”
“ถ้าป๊อบไม่มีแฟน ฮึก...ไม่มีคนรักที่อยู่ข้างๆ ป๊อบจะอยู่ได้ไหมคะ....”
ป้อมทำหน้างง เพราะป๊อบเอาแต่ร้องไห้และพูดไม่รู้เรื่อง ก่อนที่จะคิดได้ว่าธีร์ก็ใกล้จะจบม.ปลายแล้ว อีกไม่นานป๊อบก็คงจะไม่ค่อยได้เจอธีร์บ่อยๆอีก ป้อมยกมือขึ้นลูบหัวป๊อบเหมือนเข้าใจ...
“พี่เคยบอกแกเหรอว่าให้คบกับพี่เขาแบบคนรักอะ คนรักกัน ถ้าหมดรัก มันก็คือจบ เผลอๆมองหน้ากันไม่ติดอีก แต่ถ้าเป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง มันเลิกกันไม่ได้ แถมยังพูดกันได้ทุกเรื่องอีก พี่ถึงได้บอกแกไง ว่าให้คบกันเป็นพี่เป็นน้องไปก่อน นายธีร์ก็เป็นคนดี พี่ไม่ห้ามหรอกถ้าแกจะไปใช้เวลาอยู่กับเขาอะ แต่ถ้ามันถึงเวลา แล้วพี่เขาต้องไปจริงๆ แกก็ต้องให้เขาไปนะ”
“............” ป๊อบเริ่มหยุดร้องไห้ แต่ก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่บ้าง ป้อมมองหน้าป๊อบก่อนที่จะใช้นิ้วของเขาเช็ดน้ำตาของน้องสาวตัวเอง
“เอ้า ! ทำต่อทำต่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ช็อกโกแลตไหม้ไปให้พี่เขาหรอก !”
ป้อมพูดจบก็หันกลับไปทำช็อกโกแลตต่อ
“พี่ป้อม ขอบคุณนะคะ.....” ป๊อบพูดในใจ ก่อนที่จะหันไปช่วยป้อมทำช็อกโกแลตด้วย
=======================
ตอนเช้าของวันวาเลนไทน์
ป๊อบมาถึงโรงเรียนพร้อมด้วยกล่องกระดาษสีแดงที่ใส่ช็อกโกแลตที่ทำกับป้อมเมื่อวาน (จริงๆแล้วป้อมทำนะ ป๊อบเป็นแค่ผู้ช่วย) ตอนนี้ที่โรงเรียนเปิดเพลงรักเสียงดังลั่น นักเรียนแต่ละคนต่างก็มีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจติดอยู่ที่เสื้อเต็มไปหมด พร้อมมีป้ายที่เขียนว่า “Love of Nadao Concert โดยวงดนตรีของโรงเรียน เลิกเรียนเจอกัน” ตั้งอยู่ที่ใจกลางโรงเรียน ตอนนี้ในใจของป๊อบเต็มไปด้วยความสับสนและลังเล เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
“อ้าวป๊อบบบบบบ ว่าแล้วว่าแกต้องเอาช็อกโกแลตมา” ดิวกับฮารุยืนคุยกันที่โต๊ะของเธอตามเคย
“โห แกเอาสติ๊กเกอร์มาจากไหนเนี่ยดิว ติดเต็มเสื้อเลย”
“ก็คนมันป๊อบอะนะ ต้องเข้าใจอะ เนี่ยชั้นก็ซื้อมาติดให้เพื่อนๆเหมือนกัน แกแปะมั่งมะ”
“ไม่อะ ฉันไม่ชอบแปะโน่นแปะนี่ที่เสื้อ ขี้เกียจแกะกาว”
ป๊อบตอบปฏิเสธไม่เอาสติ๊กเกอร์รูปหัวใจมาแปะที่เสื้อ ก่อนที่วางกระเป๋าและหยิบกล่องช็อกโกแลตขึ้นมา เธอมองกล่องช็อกโกแลตนิ่ง
“อ้าว....เดี๋ยวโรงเรียนก็เข้าหรอกแก เอาไปให้พี่ธีร์เค้าดิ เขารอแกอยู่ที่ห้องแล้วมั้งงง”
ดิวเมื่อเห็นป๊อบยืนนิ่ง เธอจึงทักเพื่อนของตัวเอง
“เออ......” ป๊อบได้สติ “งั้นเดี๋ยวฉันมานะ....”
ป๊อบพูดจบก็ถือกล่องช็อกโกแลตและเดินออกไป เธอตรงไปยังห้องเรียนม. 6/2 ซึ่งเป็นห้องเรียนของธีร์
“อ้าวป๊อบ” ธีร์ที่เพิ่งมาถึงห้องเรียนทักป๊อบทันที ป๊อบชะงักเล็กน้อย
“พี่ธีร์....คือหนู.......”
ธีร์ทำหน้างง ก่อนที่ป๊อบจะก้มลง และยื่นกล่องช็อกโกแลตในมือให้ธีร์
“หนูให้ค่ะพี่ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ”
ธีร์ก้มลงมองกล่องช็อกโกแลตที่ป๊อบยื่นให้ เขายื่นมือไปรับกล่องและพิจารณาดูสิ่งที่อยู่ในกล่อง
“ช็อกโกแลตน่ารักจัง ป๊อบทำเองเหรอ....?”
“เอ่อ....ค่ะ.... แต่ก็....ให้พี่ป้อมช่วยนิดนึงค่ะ......”
ป๊อบตอบแบบเขินอาย ธีร์ยิ้มตอบ
“ขอบใจนะป๊อบ...... เดี๋ยวป๊อบรอแปปนะ พี่มีอะไรจะให้”
ธีร์พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องเรียนไปเก็บของ ก่อนที่จะเดินออกมาพร้อมด้วยของบางอย่างในมือ
“สติ๊กเกอร์?”
“เห็นเขาติดกันที่เสื้ออะ พี่ก็เลยซื้อมาบ้าง ว่าจะมาติดให้ป๊อบอะ”
“พี่จะติดให้หนู หมดเลยเหรอคะ?”
“ไม่ได้เหรอ?”
“อือม.........” ป๊อบยืนคิดนิดหน่อย “งั้นพี่ธีร์แบ่งมาให้หนูแปะให้พี่ธีร์บ้างได้ไหมคะ”
“.......อือม เอาสิ ขอโทษนะ”
ธีร์พูดจบก็เริ่มแปะสติ๊กเกอร์รูปหัวใจที่เสื้อของป๊อบ ป๊อบมองธีร์แปะสติ๊กเกอร์ให้ตัวเอง เธอรู้สึกเสียดายในอะไรบางอย่าง และบางสิ่งที่เธอคิดเอาไว้ว่าจากนี้คงจะไม่มีโอกาสได้เจออีกแล้ว
“โอเค ตาหนูแล้วนะคะ”
ป๊อบพูดจบก็รับกระดาษสติ๊กเกอร์มาแปะไปที่เสื้อของธีร์บ้าง ระหว่างที่เธอแปะเธอกลับไม่กล้ามองหน้าธีร์ แต่เมื่อสติ๊กเกอร์ในกระดาษใกล้หมด ป๊อบก็ต้องชะงักเมื่อมือของธีร์ยกมาจับมือของเธอไว้
“พี่ธีร์.....??”
“ป๊อบ...........” ธีร์เงียบไปสักพัก เขาปล่อยมือที่จับมือของป๊อบก่อนที่จะพูดต่อ “เที่ยงนี้ ไปเจอกันที่โรงยิมหน่อยสิ พี่มีอะไรจะบอก”
“โอเคค่ะ.....” ป๊อบตอบรับ ก่อนที่เสียงออดโรงเรียนจะดังขึ้น ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปเข้าแถว
ในตอนเที่ยง ป๊อบมาที่โรงยิมตามนัดของธีร์ ไปถึงเธอก็เจอธีร์ยืนรออยู่แล้ว
“พี่ธีร์มีอะไรจะบอกเหรอคะ?”
ธีร์ไม่ตอบอะไร เขามองไปรอบๆก่อนที่จะหันไปคุยกับป๊อบ
“วันก่อน เราซ้อมเต้นลีลาศกันที่นี่ใช่ไหม....?”
“จริงด้วยค่ะ....”
“เต้นกันอีกไหม คราวนี้พี่เป็นฝ่ายชายให้”
“แต่ นี่มันไม่มีเพลงนะคะ”
“เอาเถอะน่า....มาสิ”
ธีร์ยื่นมือของเขาให้ป๊อบ ป๊อบจึงจับมือของธีร์ และเริ่มเต้นตามสเตปที่เรียนมา ท่ามกลางความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าของทั้งสอง ธีร์มองป๊อบนิ่งด้วยสายตาที่ยากจะคาดคิด
“ว่าแต่ ทำไมอยู่ดีๆพี่ธีร์ถึงอยากเต้นขึ้นมาเหรอคะ?”
“...........พี่อยากอยู่กับป๊อบ....จนกว่า.......”
“????”
เวลาผ่านไปได้สักพัก ธีร์ก็หยุดเต้นอย่างกะทันหัน แต่คราวนี้ป๊อบไม่สะดุดเหมือนครั้งที่แล้ว ธีร์เข้ามาใกล้ป๊อบ ก่อนที่เขาจะดึงป๊อบเข้าไปกอด
“พะ....พี่ธีร์.....?”
“ชู่ววววววว พี่ขออยู่แบบนี้ สักพักนะ.......”
ธีร์ยังกอดป๊อบอยู่ ป๊อบเมื่อเห็นปฏิกิริยาของธีร์ เธอก็เริ่มเข้าใจว่าสิ่งที่ธีร์ต้องการสื่อคืออะไร แต่เธอก็ยังไม่กล้าที่จะพูดอะไรตอนนี้ ป๊อบจึงกอดธีร์กลับบ้าง ป๊อบเองก็ไม่อยากจะร้องไห้เหมือนครั้งที่แล้ว เธอจึงหลับตาและกอดธีร์ไว้แน่น รับความรู้สึกอบอุ่นที่เธอกลัวจะไม่ได้รู้สึกมันอีก
“เดี๋ยวเย็นนี้ ไปดูคอนเสิร์ตกันนะ” ธีร์คลายอ้อมกอดของเขาก่อนที่จะชวนป๊อบไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน
“เอาสิคะ หนูก็อยากฟังเพลงของวงโรงเรียนเราเหมือนกัน”
“โอเค......” ธีร์พยักหน้าก่อนที่จะสัญญาจะไปดูคอนเสิร์ต Love of Nadao กับป๊อบไว้อย่างดี
จะเกิดอะไรขึ้นที่คอนเสิร์ต Love of Nadao บ้าง ทางเดินของธีร์กับป๊อบสุดท้ายจะเป็นอย่างไร อย่าลืมติดตามกันต่อในตอนหน้านะคะ.....
To be continue…..
คุยกันหลังจบตอน
อะแฮ่มมมมมมมมม จะมาบอกว่าตอนหน้าเป็นตอนอวสานแล้วนะคะ >< การตกลงใจครั้งสุดท้ายของทั้งสองจะเป็นอย่างไร อย่าลืมติดตามตอนหน้ากันด้วยนะก๊ะะะะะะะะ
ความคิดเห็น