คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ความจริงที่เจ็บปวด
Love Like Candy Floss ตอนที่ 17 ความจริงที่เจ็บปวด
ที่ในห้องนอนของป๊อบ ป๊อบกับธีร์กำลังนั่งหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานอยู่บนเตียง
“พี่ธีร์คะ พี่รักหนูไหมคะ...”
“.............”
ธีร์ไม่ตอบแต่ยิ้มให้ สายตาของเขาที่มองป๊อบช่างยั่วยวนเหลือเกิน ป๊อบจึงเอื้อมหน้าของเธอ ไปประทับกับริมฝีปากของชายหนุ่มที่เธอรัก
“ธีร์...........”
แต่เมื่อริมฝีปากประทับกันได้สักพัก ชายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากออก และหันไปอีกฝั่งที่มีชายอีกคนยื่นหน้ารอเขาอยู่ ป๊อบตกใจ ร้องเรียกทั้งสองที่เริ่มบรรเลงริมฝีปากกันอย่างเมามันส์
“พี่ภู !? พี่ธีร์ !? ไม่นะคะ หยุด...หยุด......หยุดเดี๋ยวนี้น๊า !!!!!!”
//////////////////////////////
“ไม่ !!!” ป๊อบสะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอมอบไปรอบๆ ไม่มีทั้งธีร์และภู มีแต่เพียงความมืดและตัวของป๊อบเอง เพราะเธอเพียงแค่ฝันไปเท่านั้น
“บ้าเอย....ฝันไปหรอกเหรอเนี่ย...ทำไมมันเหมือนจริงมากเลยนะ.....”
ป๊อบเคาะหัวตัวเองเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปที่นาฬิกา เมื่อเห็นว่าเป็นเวลา 6 โมงแล้ว เธอจึงลุกจากเตียง และอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน เพราะไหนๆเธอก็น่าจะหลับต่ออีกไม่ได้แล้ว...........
==================
ที่โรงเรียน ป๊อบยังไม่ขึ้นห้องเรียนทีเดียว เธอมานั่งคิดอะไรไปคนเดียวที่ม้านั่ง เธอหวนนึกไปถึงความฝันเมื่อคืน และเรื่องที่ธีร์เคยบอกเธอว่าเขายังลืมภูไม่ได้ ตั้งแต่วันที่ธีร์บอกเลิกเป็นเพื่อนกับภู เธอก็ไม่เห็นธีร์เดินอยู่กับภูอีกเลย อีกทั้งธีร์ก็ลาออกจากวงโยแล้ว โฟกัสของเขาตอนนี้ก็มีแต่การสอบเข้ามหาวิทยาลัย และ แน่นอน ป๊อบก็เป็นคนเดียวที่ได้ใช้เวลากับธีร์มากที่สุด
“ป๊อบ !!!” ดิววิ่งมาหาป๊อบ
“แกเป็นไรวะ ? ทำไมมานั่งตรงนี้ไม่ขึ้นห้อง”
“พอดี ฉันคิดโน่นนั่นนี่ไปเรื่อยอะแก”
“แล้วพี่ธีร์อะ?”
“ไม่รู้อะ ฉันเงินหมดก็เลยยังไม่ได้โทรหาพี่ธีร์เลย”
“เออ ฉันมีข่าวเด็ดมาบอกกกก”
“อีกแล้วเหรอ คราวนี้ข่าวจริงหรือข่าวเก๊ล่ะ”
“จริงแท้แน่นอน.......เพราะเป็นข่าวของพี่ภู”
“???”
“แกรู้มะ พี่ภู เลิกกับแฟนผู้หญิงแล้วนะเว้ย !”
“เห้ย......” ป๊อบตกใจ “เลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?”
“เลิกกันเมื่อไหร่ไม่แน่ใจอะ แต่น่าจะหลังจากคืนที่แกเล่าว่าพี่ภูไปดื่มกับพี่ธีร์นั่นแหละ คืนที่แกบอกฉันว่า พี่ธีร์ไปหาแกที่บ้านนั่นแหละ”
“............”
“นี่...ฉันเอาเรื่องไม่ดีมาเล่าให้แกฟังป่าวเนี่ย หน้าบูดเลย”
“..........เห้ย เปล่าอะ ฉันก็แค่สงสัยอะ ว่าทำไมเค้าถึงเลิกกัน”
“ก็อาจจะมีปัญหาโน่นนั่นนี่เยอะมั้ง ก็ว่าสาวจ้าวนี่เสน่ห์แรงมาก พอมีข่าวเลิกปุ๊บ มีคนมาต่อแถวปั๊บ พี่ภูก็ใช่ย่อยแก ได้ข่าวว่ามีคนมาต่อแถวรอจีบเหมือนกัน”
“ดิว...แกจำที่ฉันเคยบอกแกได้มั้ย เรื่องพี่ธีร์อะ....”
“ทำไมอะ? ที่ว่าพี่ธีร์มาสารภาพกับแกว่าเขายังลืมพี่ภูไม่ได้เนี่ยนะ”
“อือม.....แกว่า ที่เขาเลิกกัน มันจะเป็นผลมาจากคืนนั่นรึเปล่าวะ ฉันละแอบกลัว....”
“คิดมากอีกละ.... เห้ยยยย เลิกคิดได้แล้ว พี่ธีร์เขาลาออกจากวงโย จุดประสงค์แอบๆเขาคือต้องการลืมพี่ภูรึเปล่า ฉันว่าพี่ธีร์เขาก็คงจะกำลังพยายามลืมเพื่อแกอยู่นะเว้ย”
“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เหอะ....แต่มัน......อดคิดไม่ได้เลยว่ะ ....เดี๋ยวฉันขึ้นไปเก็บกระเป๋าก่อนนะ”
ป๊อบพูดจบก็ลุกขึ้นและรีบเดินออกไป ดิวส่ายหน้าให้กับความกังวลของป๊อบ ก่อนที่จะเดินออกไปอีกคน
==================
ในระหว่างคาบเรียน ที่ห้องเรียนของป๊อบ ครูกำลังสอนภาษาอังกฤษอยู่หน้าห้อง แต่ป๊อบก็ไม่ค่อยมีสมาธิเรียนสักเท่าไหร่ เธอแอบสงสัยอะไรบางอย่าง ยิ่งรู้เรื่องที่ภูเพิ่งเลิกกับแฟน เธอก็ยิ่งกังวลมากขึ้น
“ครูขา หนูขออนุญาตไปห้องน้ำค่ะ” ป๊อบยกมือขึ้น เพื่อขอครูไปห้องน้ำ
“ได้สิ แล้วรีบกลับมาแล้วกัน” หลังจากได้รับอนุญาต ป๊อบจึงได้เดินออกมาจากห้องเรียน แต่สถานที่ที่เธอมุ่งไปไม่ใช่ห้องน้ำ แต่เป็นชั้นเรียน ม.6/2 ต่างหาก.....
ป๊อบเดินมาถึงห้องม. 6/2 เธอก็แอบไปก้มๆโค้งๆดูทางหน้าต่าง ก็เห็นธีร์นั่งเขียนหนังสืออยู่บนโต๊ะ โดยมีภูนั่งอยู่ข้างหลังธีร์ สายตาของเขาไม่รู้จับจ่อบนกระดานหรือคนที่นั่งอยู่หน้าเขากันแน่ หลังจากที่ได้เห็น ป๊อบจึงพึมพำเบาๆว่า
“มันจะเลิกเป็นเพื่อนกันได้ยังไง ในเมื่อยังนั่งติดกันอยู่แบบนั้น”
ป๊อบนั่งตรงนั้นอยู่สักครู่ ก่อนที่จะรีบหนีออกมาโดยไม่ให้ใครเห็น.....
==================
พักเที่ยงมาถึง ป๊อบรีบพาฮารุเดินออกจากห้องไปก่อนเพื่อหาดิว ทั้งๆที่เธอนัดกับธีร์ไปกินข้าวเที่ยงตั้งแต่เมื่อวาน
“เห้ยไรวะ วันนี้หิมะตกแน่ๆ แกมารอกินข้าวเนี่ย เอะ แต่เที่ยงนี้แกไม่ได้ไปกินข้าวกับพี่ธีร์เหรอ”
“ดิว....ฉันขอถามแกคำเดียว แกรู้จักพี่ที่เป็นแฟนเก่าพี่ภูป่ะ เขาอยู่ห้องไหนอะ?”
“แกจะไปทำอะไรวะ”
“เห้ย อยากรู้ไม่ได้เหรอ ฉันไม่ไปตามฆ่าเค้าหมกป่าหรอกน่า”
“ฉันเตือนแกก่อนนะว่าอย่าไปพูดอะไรกับเขาเรื่องพี่ธีร์กับพี่ภูนะเว้ย ฉันไม่อยากให้แกกลายเป็นพวกปากไม่มีหูรูดเหมือนยัยพวกห้องแกอะ”
“เออน่า แกแค่บอกฉันว่าก็พอว่าพี่เค้าอยู่ห้องไหนเดี๋ยว ที่เหลือฉันจัดการเอง”
หลังจากที่ดิวบอก ป๊อบจึงได้เดินไปที่ห้องชั้นม. 6/5 ซึ่งดิวบอกว่าเป็นห้องของที่แฟนเก่าของภูเรียนอยู่
แต่เมื่อป๊อบไปถึง ก็ไม่พบแฟนเก่าของภู เนื่องจากลงไปกินข้าว ป๊อบเดินคอตกลงมาที่โรงอาหาร
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง โทรศัพท์ของป๊อบดังขึ้น เมื่อป๊อบเห็นรูปจึงรู้ว่าเป็นธีร์
“คะพี่ธีร์”
“ป๊อบ อยู่ไหนอะ พี่ไปถามเพื่อน เพื่อนก็บอกไม่รู้ป๊อบอยู่ไหน”
“เอ่อคือ”
ในขณะที่ป๊อบกำลังจะตอบอะไร ป๊อบก็เห็นผู้หญิงที่หน้าคุ้นเหมือนเคยเห็นที่ไหน และเธอก็จำได้ว่าเธอก็คือ “เต้ย” แฟนเก่าของภูนั่นเอง.....
“หนูขอโทษนะคะพี่ธีร์ หนูติดคุยรายงานกับเพื่อนอะค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ”
ป๊อบวางหูเสร็จ ก็รีบวิ่งไปที่หญิงสาวเป้าหมายทันที
“พี่คะ !! พี่เต้ย ม.6/5 ใช่ไหมคะ” หญิงสาวเป้าหมายพยักหน้าอย่างงงๆ “หนูชื่อป๊อบ ม. 4/6 ค่ะ หนูมีเรื่องอยากคุยกับพี่ค่ะ....”
==================
ที่ห้องเรียนที่ไม่ใช้แล้วห้องหนึ่ง
“น้องมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ?”
“หนูขอไม่อ้อมค้อมนะคะ พี่เต้ย.....เลิกกับพี่ภูทำไมคะ?”
“.........บางเรื่อง พี่ก็บอกน้องไม่ได้หรอกนะ....”
“พี่จะไม่บอกก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้หนูเป็นแฟนพี่ธีร์ จริงๆหนูควรจะถามพี่ด้วยซ้ำ ว่าทำไมพี่ถึงตัดสินใจคบพี่ภูทั้งๆที่คนก็ลือกันว่าพี่ภูคบพี่ธีร์อยู่ หนูก็เลยอยากรู้ว่าทำไมพี่กับพี่ภูถึงเลิกกัน.... พี่บอกหนูเถอะนะคะ” ป๊อบกำมือตัดสินใจพูดความจริง ตอนนี้ใจของป๊อบสับสนมาก เหมือนไม่รู้ว่าตัวเองจะเจออะไรต่อไป
“เรื่องนั้น......” เต้ยหยุดพูดสักพัก “น้องน่าจะรู้ดีอยู่แล้วนะ พี่ไม่จำเป็นต้องย้ำ”
“..................???”
“ถ้าน้องไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัวก่อนนะ”
เต้ยพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้ป๊อบยืนงงปะติดปะต่อเรื่องราวเอง เหมือนเต้ยเองก็จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนที่ภูกับเพื่อนๆไปกินเหล้ากันที่หอพักวงโย แต่เหตุใดที่เธอไม่พูดอะไรเลยนะ….
“หรือว่าพี่เต้ยจะไปเห็นตอนพี่ธีร์จูบกับพี่ภูนะ...... ถึงกับเลิกขนาดนี้....หรือเพราะว่า........” ป๊อบลองนึกย้อนไปถึงคืนนั้น ธีร์ไปดื่มเหล้ามาตอนสองทุ่ม และ ห้าทุ่มเขาก็มาหาป๊อบ แสดงว่าระหว่างช่วงเวลานั้นจะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน และที่ป๊อบพยายามจูบเขาและเกือบจะปล่อยตัวเองให้ธีร์ด้วยความเสียใจ แต่ธีร์กลับปฏิเสธป๊อบ และขอตัวกลับหอทันที หรือเป็นเพราะว่าธีร์ไม่เคยมีป๊อบในหัวใจเลยกันนะ..... แสดงว่าตลอดเวลาที่มีป๊อบ คือธีร์พยายามเอาป๊อบเข้ามา เพื่อให้ลืมภู แต่จนแล้วจนรอดก็ลืมภูไม่ได้อย่างนั้นหรือ.....?
“ฮือ ฮืออออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย !”
ป๊อบทุบโต๊ะปล่อยโฮออกมาเสียงดัง เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจที่สุดท้าย เธอก็ยังไม่ สามารถทำลายกำแพงหัวใจของธีร์ได้ ต่อไปนี้เธอจะทำอย่างไร เธอจะมองหน้าธีร์เหมือนเดิมได้ยังไง เมื่อรู้ว่าทุกอย่างที่เธอทำมา สูญเปล่าทั้งหมด.....
==================
ป๊อบเดินกลับมาที่ห้องเรียน ดิวกับฮารุนั่งคุยกันอยู่ที่หน้าห้อง
“เห้ยป๊อบ แกไปไหนมาวะ พี่ธีร์เค้าตามหาแกอยู่อะ เขาบอกว่าเขาโทรไปแกก็ไม่รับ วันนี้แกก็เบี้ยวนัดพี่เค้าอีก” ดิวสวดใส่ป๊อบเป็นชุดๆ ส่วนฮารุก็สังเกตดวงตาป๊อบบวมๆ
“ป๊อบ เป็นอะไรอะ? ตาแดงๆ ไปร้องไห้มาอีกแล้วเหรอ?”
“ฮารุ.....ดิว.....ฉันคิดไปเองมาตลอดเลยใช่มั้ย เรื่องพี่ธีร์อะ....”
“อะไรอีกละวะ ? แกไปคุยอะไรกับพี่เต้ยมา พูด !”
“ฉันคิดไปเองใช่มั้ย !? ที่ฉันรัก ฉันอยู่ข้างพี่ธีร์มาตลอด แต่ฉันไม่เคยเป็นคนเดียวที่เข้าไปนั่งในใจของพี่ธีร์ได้เลยอะ” ป๊อบไม่ตอบแต่โวยวายเสียงดัง ตอนนี้ใจของเธอแทบแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว
“งั้นแกก็ต้องไปคุยกับพี่ธีร์ให้รู้เรื่อง ตอนนี้เลย ป่ะ เดี๋ยวฉันไปด้วย !”
“ไม่เอา ! ฉันไม่อยากให้พี่ธีร์รู้แก แกอย่าไปบอกพี่ธีร์นะ ฉันขอร้องล่ะ”
“แล้วแกจะทำไง.....? พี่ธีร์เขาเป็นห่วงแก แต่แกดันไปกังวลกับไอ่เรื่องบ้าบวมๆจะจริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้แบบนี้เนี่ยนะ ประสาทกินแล้วเหรอแกอะ !”
“อ้าวพวกเธอ ถึงเวลาเรียนแล้วจ้ะ ไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว” เสียงของครูที่กำลังจะสอนป๊อบในคาบต่อไปเดินมาหาพวกป๊อบ วงสนทนาของป๊อบจึงแตกทันที.....
==================
หลังจากการเรียนทำให้ป๊อบสงบสติอารมณ์ได้สักพัก ในตอนเย็น ในขณะที่ป๊อบกำลังเดินลงจากตึกเพื่อกลับบ้าน เธอตัดสินใจหลบหน้าธีร์ แต่ในขณะที่กำลังเดินผ่านห้องน้ำ ก็มีร่างสูงของใครคนหนึ่งเข้ามาฉุดแขนของเธออย่างแรง และดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำทันที
“โอ้ย” ป๊อบเสียหลักตัวของเธอเข้าไปชนกำแพงเข้าอย่างจัง แต่เมื่อเธอได้เจอคนที่ดึงเธอเข้ามา แถมยังล็อคประตูห้องน้ำอีก เธอก็เปลี่ยนอารมณ์จากโกรธเป็นตกใจแทน
“พี่ธีร์?”
“ป๊อบ ทำไมต้องหลบหน้าพี่?”
“พี่ธีร์ รู้ได้ไงคะ?”
“พี่ไปถามเพื่อนป๊อบ แต่เพื่อนไม่รู้ว่าป๊อบอยู่ไหน ป๊อบจะโกหกพี่ได้ไงว่าไปคุยรายงานกับเพื่อน ป๊อบมีอะไรไม่สบายใจ ป๊อบก็บอกพี่สิ”
ธีร์แสดงอาการไม่พอใจเล็กน้อยที่ป๊อบพยายามหลบหน้าไม่คุยกับเขา ทั้งๆที่เคยขอไว้ว่ามีอะไรจะต้องพูดกันตรงๆไม่หนีหน้ากัน ส่วนป๊อบเองก็ยังก้มหน้าไม่มองหน้าธีร์
“ป๊อบเคยบอกพี่ไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าเรามีปัญหากันก็ให้พูดกันตรงๆ ไม่ใช่หลบหน้ากันแบบนี้”
“พี่ธีร์........หนูขอโทษนะคะ....ที่หนูเป็นไม่ได้เป็นผู้ชายแบบพี่ภู......”
ป๊อบละล่ำละลักออกไปทั้งๆที่ยังก้มหน้า
“...........” ธีร์อึ้งไป เมื่อสิ่งที่ป๊อบกังวลคือเรื่องของเขากับภูที่ยังค้างคา
“ป๊อบ พี่กับภูมันจบไปนานแล้วนะ แล้ว..ที่พี่ออกจากวงโย พี่ต้องการตัดความสัมพันธ์กับไอภูมันจริงๆ....พี่ทำทุกอย่าง เพื่อป๊อบแล้วไง”
“...................” ป๊อบยังก้มหน้าอยู่
“หรือว่า.....ป๊อบไม่มีความสุข เวลาอยู่กับพี่แล้วใช่ไหม.... ความสุขของป๊อบไม่ได้อยู่ที่พี่แล้วใช่ไหม.....?”
ป๊อบส่ายหน้าเป็นคำตอบทั้งๆที่ยังก้มหน้า
“แต่พี่ธีร์ก็ยังลืมพี่ภูไม่ได้....ใช่ไหมคะ.......? ไม่งั้น พี่ธีร์ก็คงไม่กลับไปมีอะไรกับพี่ภู....ใช่ไหมคะ.....”
ป๊อบเงยหน้ามองธีร์ กำมือที่สั่น พยายามสะกดกลั้นน้ำตาที่กำลังคลอเบ้าให้กลับเข้าไป
“พี่บอกหนูได้ไหมคะ ว่าพี่ไม่ได้มีอะไรกับพี่ภูในคืนนั้น พี่บอกหนูสิคะพี่ธีร์ พี่บอกหนูสิ!”
ป๊อบพยายามเขย่าตัวร่างสูงตรงหน้าราวคนบ้า เพราะธีร์ก็ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ จนในที่สุดเธอก็ยับยั้งอารมณ์ของตัวเองไม่ได้
“ป๊อบ !! ถ้าป๊อบยังพูดถึงภูต่อไป.......เราคงไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะ !”
ธีร์เริ่มตะคอกใส่ป๊อบเพื่อให้ป๊อบหยุด เมื่อเห็นป๊อบพูดถึงภูซ้ำไปซ้ำมา ทั้งๆที่เขาทำทุกอย่างเพื่อพยายามลืม แต่ป๊อบก็ยังพูดให้เขาเกิดความสับสนอยู่อย่างนั้น
“..............โอเคค่ะ.....งั้นเรา....พอกันแค่นี้เถอะ...........”
ป๊อบปล่อยมือออกจากธีร์ เธอสะอึกสะอื้นยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเอง และหันหลังเดินออกไป ทั้งๆที่ไม่อยากทำ ทั้งๆที่ยังรัก แต่ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไปทั้งๆที่เคยสัญญาไว้ว่าจะรักธีร์คนเดียวก่อนที่ธีร์จะตกลงใจคบกับเธอนะ.....
แต่แล้ว ป๊อบก็ต้องชะงักอีก เมื่อธีร์เข้ามากอดป๊อบจากข้างหลัง
“พี่ขอโทษ....ป๊อบ......พี่ขอโทษนะ......พี่ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะโลเลขนาดนี้ แต่พี่ขอย้ำ ว่าพี่พยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้นเพื่อป๊อบนะ....”
ธีร์เริ่มร้องไห้บ้าง เขาเสียน้ำตาให้กับความเจ็บปวดเพราะภูมาตลอด แต่กับผู้หญิงที่ตอนแรกเขาก็ไม่ได้คิดรักเลยอย่างป๊อบ เขาไม่คิดเลยว่าจะต้องเสียน้ำตาให้เธอเห็นในวันนี้ วันที่เขาตัดสินใจทำลายกำแพงหัวใจตัวเองเพื่อรับเธอเข้ามา
เมื่อป๊อบได้ยินธีร์ดังนั้น หัวใจของเธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเดิม แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของธีร์จากข้างหลัง ทำให้เธอตัดสินใจเดี๋ยวนั้น ว่าเธอต้องทำตามที่เคยสัญญาเอาไว้ ป๊อบยกมือขึ้นมาจับมือของธีร์ และหันกลับไปหาธีร์
“พี่ธีร์....หนูขอโทษนะคะ.......หนูรักพี่ธีร์นะคะ” ป๊อบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของธีร์ น้ำตาของเธอก็ไหลไปด้วย เมื่อธีร์เห็นว่าป๊อบเช็ดน้ำตาของธีร์ เขาก็เช็ดน้ำตาของป๊อบกลับบ้าง
“มัวแต่เช็ดน้ำตาให้คนอื่น.....ดูดิ น้ำตาป๊อบก็ไหลเหมือนกันนะ”
ชายหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา มือของป๊อบที่เช็ดให้ธีร์เริ่มสั่น เธอจึงโผเข้ากอดธีร์ ในขณะที่ธีร์ก็โอบกอดป๊อบเช่นกัน ทั้งสองคนกอดกันร้องไห้อยู่แบบนั้น นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ป๊อบรักธีร์ ไม่ว่าจะธีร์จะรักเธอมากหรือน้อย เธอก็ยังรักธีร์มากกว่าอยู่ดี แม้ว่าจะต้องแบกรับความเจ็บปวดไปอีกนานแค่ไหนก็ตาม......
To be continue….
คุยกันหลังจบตอน
สาบานได้เลยว่าตอนท้ายนี่ แต่งไปด้วยน้ำตาไหลไปด้วย อ่อนไหวเวอร์ค่ะคนแต่ง 55555555+ จริงๆแล้วแบบถ้าป๊อบไม่คิดเล็กคิดน้อย พวกนางคงไม่ต้องมานั่งร้องไห้กันแบบนี้ละเนอะ แต่ทำไงได้ คนมันรัก ก็อยากให้เขารักเราทั้งใจอะเนอะ ><
ความคิดเห็น