คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : สิ่งที่รักกับคนสำคัญ
Love like candy floss ตอนที่ 16
ในตอนเช้า ขณะที่ป๊อบกำลังหลับสนิทอยู่บนเตียง
“ยัยป๊อบ !! ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ !”
ยนต์ที่เพิ่งกลับมาจากเมื่อคืน เปิดผ้าห่มขึ้นมาเมื่อเห็นว่าป๊อบยังไม่ตื่น ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สังเกตว่าเมื่อคืนมีใครมาเยือน (เนื่องจากป๊อบเก็บกวาดหมดแล้ว)
“อื้ออออออ ยังง่วงอยู่เลยอะค่า ขออีกสองนาที” ป๊อบพยายามเงยหน้าขึ้นแต่เนื่องจากยังเบลออยู่ก็เลยนอนลงไปต่อ
“ไม่ต้องเลย ไปอาบน้ำเลย พี่ซื้อข้าวต้มมา กินก่อนไปเรียนนะ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน”
หลังจากออกคำสั่งเสร็จ ยนต์ก็เดินออกจากห้องไป ป๊อบจำใจตื่นทั้งๆที่ยังง่วงอยู่ ก่อนที่จะไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่จะออกมากินข้าว และเตรียมตัวไปโรงเรียนโดยมียนต์ไปส่ง
==========
ที่ในรถ ป๊อบยังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่ เธอยังรู้สึกคั่งค้างและรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับธีร์ ทั้งๆที่ธีร์ไม่ได้เคลิ้มไปกับเธอ และถ้าพี่ชายเธอรู้ พี่ชายคงโกรธ และผิดหวังในตัวเธอมาก
“วันนี้ดูง่วงๆนะ เมื่อคืนนอนกี่โมง?”
“เอ่อ เที่ยงคืนค่ะ พอดีอ่านหนังสือเพลินค่ะ” ป๊อบพยายามแก้ตัว
“ไม่ใช่เล่นคอมเพลินนะ”
ป๊อบส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“โอเค ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว”
ยนต์หันไปขับรถเหมือนเดิม ส่วนป๊อบเองก็พยายามทำหน้าปกติเพื่อไม่ให้ยนต์จับสังเกตได้...
==========
ที่โรงเรียน ป๊อบต้องการจะขอโทษธีร์อีกรอบ เธอจึงตัดสินใจไปห้องซ้อมวงโยก่อน เผื่อธีร์ยังไม่เริ่มซ้อม แต่เมื่อเธอมาถึง เธอก็ต้องตกใจและรีบหาที่หลบ เมื่อเธอเห็นผู้ชายสองคนวิ่งตามกันออกมาจากห้องวงโย
“ไอ่ธีร์ ! เมิงลาออกทำไมวะ ?” ภูนั่นเองที่วิ่งตามธีร์ออกมา
“นี่เมิงเมาจริงหรือเมิงขี้ลืมวะ ? เมิงทำให้กุเสียศูนย์ไม่พอ เมิงยังทำให้กุต้องทำร้ายคนที่รักกุอีกอะ”
ธีร์พูดด้วยเสียงเศร้า ป๊อบที่แอบอยู่พยายามรวบรวมสมาธิเพื่อตั้งใจฟัง
“เมิงเคยบอกให้กุตัดใจเรื่องเมิง กุก็ทำแล้ว จนกุเปิดใจให้น้องคนนั้น แต่....เมิงก็มาทำแบบนี้กับกุอีก....”
ธีร์ระบายด้วยความอึดอัดใจ ในขณะที่ภูนิ่งฟังด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะเรียงความรู้สึกในใจไม่ถูก ส่วนป๊อบเมื่อได้ฟังคำนั้นจากธีร์ เธอก็คิดว่าคงมีอะไรมากกว่าจูบแน่นอน ป๊อบเริ่มจิกมือของตัวเองแต่ก็ยังแอบฟังต่อ
“กุว่า มันถึงเวลาแล้วว่ะ..... ที่กุกับเมิง.......จะเลิกเป็นเพื่อนกันถาวรซะที....”
ธีร์พูดจบ ธีร์ก็พยายามเบือนหน้าหนีจากภูและเดินออกไปพร้อมด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ในขณะที่ภูยังยืนค้างอยู่ตรงนั้น ทำให้ป๊อบแน่ใจว่าที่ธีร์พูดเมื่อคืน ธีร์ไม่ได้โกหก ธีร์ยังรักภูอยู่จริงๆ ป๊อบตัดสินใจเดินออกมาจากที่ซ่อน ทำให้ภูเห็นป๊อบ แต่เมื่อป๊อบรู้ว่าภูเห็นเธอ เธอจึงรีบวิ่งหนีออกไปทันทีไม่ทันได้ให้ภูได้เรียกชื่อของเธอด้วยซ้ำ
ป๊อบวิ่งออกมาจากตึกเพื่อตรงไปยังตึกเรียน เธอไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองยังไง แม้เธอจะพยายามทำใจเรื่องถ่านไฟเก่าระหว่างธีร์กับภู แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว (ทั้งๆที่ไม่อยากให้เกิด) ต่อจากนี้ เธอควรทำหน้ายังไง ต่อหน้าธีร์ที่ยังเป็นแฟนของเธอกันนะ....
==========
ในตอนกลางวัน ป๊อบมานั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบภาษาญี่ปุ่นที่ม้านั่งคนเดียว เพื่อทำให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
“ป๊อบ” ฮารุเดินมาหาป๊อบ
“อ้าว ฮารุ แกไม่กินข้าวเหรอ?”
“กินแล้ว แต่ฉันเห็นแกไม่ไปกินอะ ก็เลยเอาข้าวปั้นมาฝาก”
ฮารุยื่นข้าวปั้นที่เพิ่งซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อให้ป๊อบ ป๊อบยิ้มและรับไว้
“ขอบใจนะแก”
“พี่ธีร์ไปไหนอะแก?”
“เมื่อกี้พี่ธีร์โทรมาบอกอะ ว่าเที่ยงนี้เขาไปสอบอ่านภาษาอังกฤษ นัดเจออีกทีก็ตอนเย็นเลยอะ”
“ป๊อบ....ถามแกจริงๆนะ แกมีปัญหาอะไรกับพี่ธีร์อีกรึเปล่า...?”
“ทำไมอะ...?”
“ก็ปกติแกกับพี่ธีร์ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลย แล้วฉันเห็นแกไม่ร่าเริงตั้งแต่เช้าแล้วด้วยอะ ถ้าฉันไม่สนิทกับแก ฉันก็คงไม่รู้นะป๊อบ”
ป๊อบกำดินสอที่อยู่ในมือแน่น เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า มันคงถึงเวลาแล้วที่เธอต้องระบายอะไรบางอย่างให้ใครสักคนรู้บ้าง ก่อนที่เธอจะเป็นโรคเครียดตาย
“ป๊อบ !!!” ดิววิ่งเรียกป๊อบมาแต่ไกล “แกได้ข่าวพี่ธีร์ลาออกจากวงโยยัง !?”
“แกรู้ได้ไงอะดิว?” ฮารุถามในขณะที่ป๊อบนั่งนิ่งเหมือนรู้ชะตากรรม
“พวกผู้หญิงวงโยห้องเราอะ กระซิบกัน ไม่รู้กระซิบท่าไหน ได้ยินมาถึงชั้นเลยเนี่ย แล้วมันยังบอกกันอีกนะ ว่าแกเป็นต้นเหตุไปยุให้พี่ธีร์ลาออก เพราะพี่ธีร์เอาแต่ซ้อมวง ไม่มีเวลาให้แกอะ”
“เห้ยจริงเหรอ? นี่เหรอคือเรื่องที่แกเครียดอยู่ตอนนี้อะป๊อบ?” ฮารุสันนิษฐาน แล้วก็ดูเหมือนจะเป็นความจริงเสียด้วย
“แก ฉันขอคุยกับพวกแกหน่อยดิ คุยแบบลับๆแค่มีพวกเราอะ”
“งั้นก็ต้อง ดาดฟ้าโรงเรียนเลย แต่ต้องรีบๆคุยกันหน่อยนะ เดี๋ยวพี่นักการรู้อะ ซวย”
พูดจบดิวก็พาป๊อบกับฮารุแอบขึ้นไปที่ดาดฟ้าของตึกเรียนเพื่อคุยการลับตามที่ป๊อบขอ
==========
ที่ดาดฟ้าของโรงเรียน
“อ่ะ มีแค่พวกเราสามคนละ แกมีอะไรจะบอก ว่ามาเลย” ดิวปิดประตูดาดฟ้าแล้วเดินมาหาป๊อบ
“แก......ฉัน.....ฉันอยากเลิกกับพี่ธีร์อะ”
“เห้ย เกิดอะไรขึ้นวะ”
“เมื่อคืน พี่เขามาหาฉันที่บ้านหลังจากที่เขาไปดื่มกับพวกพี่ภู พี่ธีร์บอกฉันว่า เขายังลืมพี่ภูไม่ได้ แล้วที่พี่ธีร์ลาออกจากวงโย มันก็เพราะว่า....” ป๊อบกำมือแน่นก่อนที่จะกลั้นใจพูดออกไป “เขาอาจจะทำอะไรกัน ที่ฉันว่ามันมากกว่าจูบว่ะ!”
ดิวกับฮารุอึ้งไปตามๆกัน แต่สิ่งที่ดิวสงสัยมันยิ่งกว่านั้น
“เดี๋ยวนะ พี่ธีร์ไปหาแกที่บ้าน..... กลางดึกเนี่ยนะ....”
ป๊อบพยักหน้า
“ถามจริงนะป๊อบ......แก....ไม่ได้ทำอะไรกับพี่ธีร์ใช่มั้ย......?”
“จะบ้าเหรอ ไม่ทำเว้ย.....ยังไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ” ป๊อบรีบแก้ตัว ทั้งๆที่เรื่องเมื่อคืนเกือบจะเลยเถิดด้วยซ้ำ
“ถ้างั้น ก็เลิกไปดิ ถ้าแกจะลำบากใจขนาดนั้นอะ” ดิวพูดเหมือนไม่แคร์อะไร แต่ในใจกลับรู้สึกเป็นห่วงป๊อบมากขึ้น
“แต่ฉันทำไม่ได้เว้ย ฉันยังรักพี่ธีร์อยู่ ฉันกลัวนะแก ว่าสักวันถ้าไม่มีพี่ธีร์ แล้วฉันจะอยู่ยังไงอะ...”
“ป๊อบ แกเป็นแฟนพี่ธีร์แกก็ต้องคุยกับพี่เขาให้รู้เรื่องสิวะ”
“หรือว่า เพราะพี่เขายังไม่เลิกชอบผู้ชายอะ?” ฮารุถามบ้างหลังจากเงียบมานาน
“ฮารุ มันไม่ใช่เพราะพี่ธีร์ชอบผู้ชายหรืออะไรนะ แต่ฉันรู้สึกแย่อะ ที่รู้ว่าพี่ธีร์เค้ายังมีเยื่อใยกับพี่ภูอยู่อะ” ป๊อบระล่ำระลัก
“แก ถ้าแค่เรื่องที่มีปัญหาคือเขายังลืมพี่ภูไม่ได้ ฉันว่าแกเลิกกับพี่ธีร์ไปเหอะ แล้วคนทั้งโรงเรียนก็จะได้หาว่าแกอะ มันกาก! ที่ยังคิดเล็กคิดน้อยกับความรู้สึกอะไรบ้าๆแบบนี้เนี่ย” ดิวเริ่มพูดด้วยความโมโห เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอคิดเล็กคิดน้อย ทั้งๆที่ปากก็บอกว่ารัก
“นี่แกด่าชั้นเหรอ” ป๊อบเงยหน้าขึ้น เพราะคิดว่าดิวหาเรื่อง
“เอออ ! ฉันอะด่าแก คนอะไรวะ ปากบอกว่ารักเขา แต่รับในสิ่งที่เขารู้สึกไม่ได้”
“ดิวพอเหอะ ป๊อบมันร้องไห้ละเนี่ย”
ฮารุเริ่มสังเกตว่าป๊อบเริ่มตาแดง และเริ่มสะอึกสะอื้น ป๊อบเริ่มรู้สึกเจ็บใจที่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ฮารุก้มลงลูบไหล่ของเพื่อนเพื่อปลอบใจ
“เฮ้อ....” ดิวเริ่มคลายความโกรธลงเมื่อเธอเห็นป๊อบก้มหน้าร้องไห้
“ไม่เป็นไรนะแก จะร้องก็ร้องออกมาเลย พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องร้องละ”
ดิวเข้าไปกอดป๊อบ เพื่อนสามคนกอดปลอบใจกันท่ามกลางแดดแรงบนดาดฟ้าที่ยังมีไอเย็นหลงเหลือจากฝนตกเมื่อคืน.....
==========
ในตอนเย็น หลังเลิกเรียน ป๊อบนั่งรอธีร์ที่ม้านั่งตามที่นัดกันไว้
“ป๊อบ” ธีร์เดินมาหาป๊อบพร้อมกับกระเป๋าเรียน “รอพี่นานไหม”
“ไม่นานค่ะ หนูก็เพิ่งมาค่ะพี่”
ธีร์เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามของป๊อบ ป๊อบพยายามรวบรวมความกล้าถามธีร์ในอะไรบางอย่าง
“พี่ธีร์คะ”
“หืม?”
“พี่ธีร์ ลาออกจากวงโยเหรอคะ?”
“......ป๊อบรู้ได้ไงอะ?”
“เอ่อ เห็นเพื่อนวงโยที่ห้องคุยกันอะค่ะ”
“อือม.....พี่ลาออกแล้ว พอดีพี่จะลาออกมาอ่านหนังสือเตรียมสอบอะ พี่อ่านไม่ทัน”
“ทำไมอะคะ? การเป่าฟลูตเป็นสิ่งที่พี่ธีร์รักไม่ใช่เหรอคะ?”
ธีร์อึ้งไปสักพัก
“......แต่การสอบเข้ามหาวิทยาลัย มันสำคัญกว่าไงป๊อบ เป่าฟลูตมันจะเป่าเมื่อไหร่ก็ได้อะ แต่พี่คงรู้สึกแย่อะ ถ้าไม่ได้เข้ามหา’ลัยตามที่พี่ต้องการ”
“พี่ธีร์ยอมทิ้งสิ่งที่พี่ธีร์รัก เพื่อของที่สำคัญกว่าเหรอคะ?”
“....อือม” ธีร์พยักหน้า ป๊อบกลืนน้ำลายตัวเองก่อนที่จะพูดอีกประโยคที่ทำให้ธีร์งงว่าทำไมถึงพูดออกมา
“แล้วถ้า....พี่ธีร์เจอคนที่สำคัญกว่าหนู พี่ธีร์จะทิ้งหนูไหมคะ?”
“ป๊อบ....ถามอะไรแบบนี้อะ...”
“.......” ป๊อบไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะพูดว่ายังไง เธอได้แต่มองธีร์นิ่ง
“.......ถ้าเป็นตอนนี้ พี่จะทิ้งคนที่สำคัญกับพี่ได้ยังไง.....”
ธีร์จ้องตรงไปที่ป๊อบ ในขณะที่ป๊อบก็มองตาของธีร์ด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างทั้งดีและไม่ดี
“ป๊อบจะอยู่กับพี่......จนกว่าพี่จะเรียนจบเลยมั้ย.....”
เมื่อป๊อบได้ฟังดังนั้น ความรู้สึกแย่เกี่ยวกับธีร์และภูจึงเริ่มน้อยลง ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องระแวง แต่เธอต้องรักษาความรู้สึกของคนที่เธอรักตรงหน้าให้ดีที่สุดต่างหาก
“ถ้าพี่ธีร์ต้องการ นานกว่านั้น หนูก็จะอยู่ค่ะ”
ป๊อบพยายามยิ้มให้กับธีร์ ธีร์เองก็ยิ้มให้กับป๊อบ แต่รอยยิ้มนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ป๊อบมั่นใจว่าธีร์จะรักเธอตอบได้เท่ากับที่เธอให้ธีร์หรือไม่ ธีร์เองก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถรักป๊อบได้ ได้เท่ากับที่เคยรักใครบางคนหรือไม่....
ธีร์มาส่งป๊อบที่หน้าโรงเรียน
“พี่ธีร์คะ......”
“หือ....?”
“เรื่องเมื่อคืน.....หนูขอโทษอีกทีนะคะ” ป๊อบเหมือนจะจำอะไรได้อีกอย่าง ก็เลยต้องพูดให้ได้ในวันนี้
“ก็.......อย่าไปทำแบบนั้นกับหนุ่มคนไหนละกัน”
“หึงเหรอคะพี่.....” ป๊อบแซวบ้าง เธอรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อตอนกลางวันที่ร้องไห้มาก
“......ยังจะมาถามอีก ยัยญี่ปุ่นน้อยยยยย”
ธีร์เห็นสีหน้าทะเล้นของป๊อบ เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายในความรู้สึกที่อึดอัดมาตั้งแต่เช้ามากขึ้น เขาใช้นิ้วจิ้มแก้มป๊อบเบาๆเป็นการหยอกล้อ ก่อนที่ทั้งสองจะร่ำลากัน และป๊อบก็โดดขึ้นรถที่ยนต์ขับมารับ
==========
ที่บนรถ ป๊อบเห็นยนต์สีหน้าเครียดตลอดทาง เธอจึงได้ทักขึ้นมา
“พี่ยนต์ ทำไมมันนี้ดูเครียดจังคะ เจองานยากเหรอคะพี่”
“เปล่าอะ.....ก็ยัยป้าแถวบ้านอะสิ มาบอกพี่ว่าป๊อบอยู่กับผู้ชาย พี่นี่แทบไม่เชื่อเลยนะ ว่าน้องสาวพี่จะไปทำอะไรแบบนั้นอะ”
“....”
“แล้วมันจริงเปล่าป๊อบ ?”
“คือ เมื่อวานพี่ธีร์แค่มาส่งหนูที่บ้านอะค่ะ มาถึงพี่เขาก็กลับออกไปเลยค่ะ ไม่ได้แวะเข้าบ้านค่ะ” ป๊อบสารภาพไปตามตรง แต่ไม่ได้พูดในเรื่องเมื่อคืนที่ธีร์มาหาป๊อบถึงบ้าน
“แล้วนี่พี่เพิ่งสังเกตนะ ว่าเดี๋ยวนี้แกกับนายธีร์สนิทกันมาก ถึงขนาดยอมให้จับหน้ากันแบบนั้นแล้วเหรอ”
“..........” ป๊อบเงียบไป “ก็แค่..หยอกล้อกันสนุกๆอะค่ะ”
“แกเป็นผู้หญิงนะป๊อบ ต่อให้พี่เขาจะสนิทกับแกมากแค่ไหน ก็อย่าให้พี่เขาถึงเนื้อถึงตัวแกขนาดนั้น พี่ไม่อยากให้แกใจแตกก่อนเรียนจบนะ”
“ค่ะ......”
“คราวหน้าอย่าให้พี่เห็นอีกนะ ว่าทำอะไรแบบนั้นกันอะ ถ้าเรื่องนี้ถึงพี่ป้อมละก็ ตอนเย็นแกไม่ต้องอยู่ติวหนังสือละ พี่จะรีบมารับแกตั้งแต่โรงเรียนเลิกเลย”
ป๊อบยังนั่งเงียบฟังยนต์บ่นไปตลอดทาง ป๊อบเองก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว เพราะแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าหากยนต์รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนกลางคืน จะเกิดอะไรขึ้นที่ร้ายแรงบ้าง เธอจึงคิดจะเก็บเรื่องนี้ของเธอเอาไว้ในใจ เป็นความลับเพียงแค่เธอกับธีร์ตลอดไป.......
To be continue….
ความคิดเห็น