คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : สายตาเขาที่พาหวาดหวั่น
Love Like Candy Floss ตอนที่ 14
ในวันเปิดเทอม ทุกคนที่โรงเรียนต่างก็คึกคักกับการเปิดเทอมใหม่ แต่ก็มีบางคนที่ไม่ได้รู้สึกสดชื่นกับเขา เนื่องจากวันนี้มีการแจกสมุดพกนั่นเอง
ที่ห้องเรียน ม. 4/6
“ก่อนที่เราจะได้เรียนกันวันนี้ วันนี้ครูจะแจกสมุดพกให้นักเรียนก่อนนะคะ พอครูเรียกชื่อก็เดินออกมาเอาเลยนะจ๊ะ” ครูหนิงที่เป็นครูประจำชั้นกล่าวหน้าห้องเรียน นักเรียนในห้องต่างก็ลุกกันมารับสมุดพก
“แก เกรดเลขเป็นไงมั่ง?” ฮารุตรงเข้าถามป๊อบเนื่องจากป๊อบชอบบ่นว่าเกรดคณิตศาสตร์เป็นสิ่งที่กังวลที่สุด
“โอ้ยแก ชั้นไม่กล้าดูอะ” ป๊อบแอบแง้มๆสมุดพกดูอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เห้ยยยยย เกรด 3 ว่ะแกกกกก” ป๊อบร้องอย่างดีใจ
“เห้ยย ไม่เลวนี่แก เนี่ย อานิสงส์จากโน้ตพี่ธีร์ป่าวเนี่ย...”
ฮารุยิ้มตามป๊อบที่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“เห้ยแกกก ชั้นดีใจอะ อย่างนี้ต้องไปอวดพี่ธีร์แล้วแหละ”
“จ้า....คนมีแฟนเรียนเก่งงงงง ฮ่ะฮ่ะ” ฮารุไม่วายแซวป๊อบ ป๊อบเองก็หน้าแดง แต่ก็ตั้งใจจะเอาสมุดพกไปให้ธีร์ดูเมื่อถึงเวลาพัก 10 นาทีมาถึง
=========================
เมื่อเวลาพัก 10 นาทีมาถึง ป๊อบรีบตะลีตะลาน เอาสมุดพกวิ่งขึ้นไปห้องชั้น ม.6/2 แต่เมื่อเธอมาถึงเธอก็พบว่าธีร์กำลังนั่งคุยกับภูที่อยู่ข้างหลังเขาอยู่
“พี่ธีร์!” ป๊อบรวบรวมความกล้าตะโกนเรียกธีร์จากนอกห้องเรียน เมื่อธีร์หันมาเขาจึงลุกขึ้นและเดินไปหาป๊อบทันที
“มีอะไรเหรอ ถึงได้รีบมาหาพี่”
“เอ่อ.....หนูเอาสมุดพกมาให้พี่ดูค่ะ ที่หนูทำเลขได้ เพราะโน้ตของพี่ หนูก็เลยจะมาขอบคุณอะค่ะ”
ธีร์รับสมุดพกของป๊อบมา เขายิ้มเมื่อเห็นว่าเกรดเลขของป๊อบอยู่ในระดับที่ดี
“อือม ไม่เลวเลยนะ แบบนี้ อยากได้รางวัลละสิ ถึงได้รีบเอามาอวด”
“ก็.......นิดหน่อยค่ะ” ป๊อบเกาหัวอย่างเขินอาย
“อือม แต่วันนี้พี่ซ้อมวงโยตอนเย็นล่ะสิ เอางี้นะ วันนี้อยากกินอะไรที่โรงอาหาร เดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง”
“จริงเหรอคะ! เย้ !!!” ป๊อบร้องเย้ดังลั่น โดยไม่ได้สนใจสายตาอื่นๆที่มองมา
“เห้ยเบาๆสิ” ธีร์ตกใจที่อยู่ดีๆป๊อบก็ร้อง “ตอนนี้ก็ไปเรียนเถอะ พักเที่ยงแล้วเดี๋ยวพี่ไปหา”
“โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”
ป๊อบยิ้มให้กับธีร์ก่อนที่จะเดินกลับห้องเรียนของตัวเองไป แต่เมื่อป๊อบเดินลงบันไดมา เธอกลับรู้สึกแปลกๆถึงธีร์ที่คุยกับภูอย่างสนิทสนม แม้ว่าจะทำให้เธอคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่ธีร์มีข่าวว่ามีความสัมพันธ์กับภูเกินเพื่อน แต่เพราะตอนนี้ธีร์ดีกับเธอ เธอจึงต้องตัดความรู้สึกไม่ดีนี้ออกไป.....
=============================================
เวลาพักเที่ยงมาถึง ธีร์ก็มาหาป๊อบที่ห้องตามสัญญา ทั้งสองพากันเดินไปที่โรงอาหาร
“เอ้าๆ เบาๆ เดี๋ยวติดคอตายกันพอดี” ธีร์หัวเราะให้กับป๊อบที่ก้มหน้าก้มตากินอาหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว วันนี้เขารู้สึกว่าป๊อบเจริญอาหารกว่าปกติ
“แหม ก็มันอร่อยนี่คะ ก็...ป๋าธีร์ใจป้ำซะขนาดนี้” ป๊อบเงยหน้าแซวธีร์
“นี่ ถ้ากินเยอะเดี๋ยวก็จุกหรอก ไหนบอกว่าบ่ายนี้มีเรียนกิจกรรมเข้าจังหวะไง”
“เออใช่...ลืมไปเลยค่ะ” ป๊อบเงยหน้าขึ้น หลังจากกินไปได้อีกสักพัก
“........” และแล้ว ธีร์ก็เหมือนจะสังเกตอะไรบนหน้าของป๊อบ เขาจึงเอื้อมมือไปจับที่หน้าของป๊อบโดยไม่บอกกล่าว ใช่แล้ว เขาพยายามจะเช็ดคราบอาหารที่ติดอยู่บนหน้าของป๊อบนั่นเอง
“พี่ธีร์” ป๊อบรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกถึงมือของธีร์ แน่นอนว่าเธอจับมือของธีร์มาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ที่เขาแตะใบหน้าของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น ใจเต้นตุบตับมากกว่าเดิม ธีร์เช็ดหน้าให้ป๊อบเสร็จเขาก็ลดมือลง
“โทษนะ พอดีเส้นบะหมี่ติดหน้าอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ธีร์” ป๊อบพยักหน้าและยิ้มให้กับเขาด้วยความเขินอาย
=========================
ในตอนบ่าย ป๊อบกับฮารุได้เข้าเรียนวิชากิจกรรมเข้าจังหวะเป็นครั้งแรกที่โรงยิม ในขณะที่กำลังฟังครูบรรยายเกี่ยวกับการเต้นลีลาศอยู่ป๊อบก็เกิดอาการบิดๆที่ท้อง
“ป๊อบแกเป็นอะไรอะ ?”
“แก ชั้นปวดท้องอ่ะ...สงสัยเมื่อตอนกลางวันจะกินเยอะไปอะแก”
“ขอครูไปเข้าห้องน้ำสิ”
“เอองั้นฉันไปก่อนนะ”
=========================
ป๊อบรีบไปขอครูเข้าห้องน้ำ และรีบวิ่งห้องน้ำอย่างด่วนจี๋ หลังจากป๊อบเข้าห้องน้ำเสร็จ เธอก็เดินออกมาล้างมือ ป๊อบเงยหน้ามองกระจก พลันนึกถึงสัมผัสของธีร์ที่จับใบหน้าของเธอเมื่อตอนกลางวัน ป๊อบยิ้มให้กับตัวเองในกระจก พลางเอามือลูบที่หน้าของตัวเอง วินาทีนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องดีๆที่เกิดขึ้นร่วมกับธีร์ และพวกพี่ชายที่ไม่ได้ห้ามให้เธอคบหากับเขา เธออยากให้เวลานี้อยู่ไปอีกนาน....
ป๊อบใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไปสักพัก ก่อนที่จะเดินกลับไปที่โรงยิม แต่เมื่อเธอมาถึง เธอก็พบว่าเพื่อนๆแต่ละคนต่างนั่งกระจัดกระจายเป็นคู่ๆ และมีฮารุที่เหมือนจะยืนรอป๊อบอยู่
“อ้าว....ครูสอนจบแล้วเหรอแก”
“ก็แกนั่นแหละ ไปห้องน้ำซะนาน นึกว่าตกส้วมไปแล้วซะอีก” ฮารุบ่น “ครูสอนเสร็จก็จับคู่เต้นลีลาศเลย แล้วแกอะ ได้คู่ฉันนะ....”
“เห้ย !?” ป๊อบร้องแบบไม่เชื่อสายตาตัวเอง “เดี๋ยวดิ ห้องเราผู้ชายน้อยก็จริง แต่ทำไมไม่มีผู้ชายตกถึงเราเลยอะ....”
“ก็......” ฮารุเกาหัว “ไม่รู้แหละ ยังไงเราก็ได้เต้นคู่กันแล้ว แล้วแกก็ได้เป็นฝ่ายชายด้วย”
“โอ้ยยยยยยยย ทำไมฉันต้องได้เต้นเป็นผู้ชายด้วยล่า......... ToT”
ป๊อบรู้สึกเสียดาย ความหวังที่จะหาโอกาสขอให้ธีร์มาเป็นคู่ซ้อมก็คงหยุดลงแค่นี้ แต่เธอก็ไม่แน่ใจอยู่ดีว่าธีร์ยังจะยังจำท่าได้และยอมมาซ้อมกับเธอในขณะที่ฮารุไม่อยู่หรือไม่...
=========================
ในวันต่อมา....
ในขณะที่ป๊อบซ้อมเต้นลีลาศอยู่คนเดียวในโรงยิม แต่คราวนี้เนื่องจากฮารุต้องไปทำกิจกรรมชมรม เธอจึงต้องมาซ้อมเต้นอยู่คนเดียว ป๊อบยังคงความรู้สึกเหนื่อยใจและผิดหวังที่ไม่ได้เต้นเป็นฝ่ายหญิง
“เฮ้อ ผู้ชายในห้องก็มี แต่ทำไมต้องให้ชั้นเต้นเป็นฝ่ายชายด้วยน๊า.......”
ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด เสียงโทรศัพท์ของป๊อบที่วางอยู่บนกระเป๋าดังขึ้น ป๊อบจึงรีบไปรับ
“ฮัลโหล”
“ป๊อบอยู่ไหนอะ?” ธีร์นั่นเองที่โทรมาหาป๊อบ
“อยู่โรงยิมค่ะ ซ้อมเต้นลีลาศอยู่”
“ให้พี่ไปหาไหม พอดีวันนี้ว่าง”
“โอเคค่ะพี่ เดี๋ยวรอนะคะ”
ป๊อบวางสายก็กลับไปซ้อมเต้นต่อ แต่ดูเหมือนเธอจะเริ่มไม่มีสมาธิเมื่อรู้ว่าธีร์จะมาหาเธอที่นี่
=========================
“ป๊อบ”
ธีร์ที่มาถึงก็เข้ามาหาป๊อบในโรงยิม ป๊อบหันไปหาธีร์เมื่อได้ยินเสียงเรียก
“อ้าวพี่ธีร์มาแล้วเหรอคะ ขอโทษนะคะที่ต้องให้มาเจอที่นี่”
“จะขอโทษทำไม เห็นบอกว่าซ้อมเต้นลีลาศอยู่ อยากได้คนช่วยมะ”
“แต่.......พอดีหนูโดนให้เป็นฝ่ายชายน่ะสิคะ...” ป๊อบก้มหน้างุด เธอรู้สึกเสียความมั่นใจเมื่อต้องบอกธีร์ถึงหน้าที่ที่เธอได้รับ ส่วนธีร์เองก็พยักหน้าและยิ้ม เหมือนไม่ใช่ปัญหาอะไร
“อือม...สบายมาก เดี๋ยวพี่เป็นฝ่ายหญิงให้”
“จริงเหรอคะ!? ขอบคุณค่ะ”
ป๊อบเงยหน้าขึ้นด้วยความที่ไม่คิดว่าธีร์จะตอบตกลงง่ายดายขนาดนี้ และเมื่อเห็นสายตาที่เธอแพ้ทางให้ ทำให้ป๊อบถึงกับต้องละสายตาเสียเองด้วยความเขินอาย....
การซ้อมเต้นเริ่มขึ้น ธีร์กับป๊อบเริ่มขยับขาไปตามจังหวะเนื่องจากไม่มีเสียงเพลง ป๊อบเต้นเป็นฝ่ายชายอย่างเก้ๆกังๆ เนื่องจากความสูงของเธอกับธีร์ที่ค่อนข้างต่าง เธอมองหน้าแต่ก็ไม่กล้าสบตาธีร์ที่กำลังนับจังหวะอย่างจริงจังไปตรงๆ สมาธิของป๊อบเริ่มขาดหาย จนบางครั้งเธอก็เกือบจะเหยียบเท้าธีร์เข้าให้
“เห้ย !” อยู่ดีๆป๊อบก็เผลอสะดุดขาตัวเองจนได้เนื่องจากเต้นผิดจังหวะ เธอถลันเข้าไปหาธีร์ ส่วนธีร์เองก็จับตัวของป๊อบไว้เพื่อไม่ให้ป๊อบล้ม
“พะ...พี่ธีร์” ป๊อบเงยหน้ามองธีร์ที่ตอนนี้สบตาของเธอเช่นกัน มือของธีร์โอบรอบเอวของป๊อบจนแทบจะเดาไม่ออกว่าฝ่ายไหนชายฝ่ายไหนหญิง ป๊อบเมื่อได้สบตาที่ทรงเสน่ห์ของธีร์คู่นั้นเธอก็เริ่มเคลิ้มไป
“พี่ธีร์.........ไดสุคิ”
“แปลว่าอะไร แปลด้วยสิ”
“..........รักค่ะ” ป๊อบหน้าแดงก่อนที่จะตอบไป
“....ไดสุคิ”
“??” ป๊อบทำหน้างง เธอคิดว่าธีร์คงจะแค่ทวนคำศัพท์
“รักเหมือนกัน”
สิ้นคำของธีร์ ป๊อบก็ยิ้มด้วยความเขินอาย และเริ่มหันไปทางอื่นเพื่อหลบตาของธีร์
“อย่าหันไปทางอื่นสิ บอกรักแล้วจะชิ่งเหรอ...”
ธีร์เชยหน้าป๊อบให้หันมาทางเขา เขามองป๊อบด้วยสายตาหวานซึ้งที่ไม่เคยมองมาก่อน ใบหน้าของธีร์ใกล้เข้ามาหาป๊อบทุกที ป๊อบแทบไม่เชื่อสายตา เพราะธีร์ก็มีโอกาสได้ใกล้กันแบบนี้ก็หลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยได้จูบเธอเสียที แต่เมื่อธีร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เธอจึงหลับตาลง และภาวนาขออย่าให้ใครมาเจอเธอกับธีร์ตอนนี้ จนกระทั่งเธอรับรู้ถึงริมฝีปากของธีร์ที่ประทับลงกับแก้มของเธอ
“อุ่นจังเลย....” ป๊อบพึมพำเล็กๆ ก่อนที่จะลืมตาขึ้นเมื่อไม่รับรู้ถึงลมหายใจของธีร์อีก แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นมีใครยืนค้างอยู่ที่ทางเข้า
“พะ พี่ภู” ป๊อบตกใจเมื่อคนที่ยืนตรงนั้นคือภู เขายืนอยู่คนเดียวพร้อมสายตาตกตะลึง ป๊อบเรียกชื่อของภู (ในใจ) เพราะธีร์ยังไม่รู้ว่าภูอยู่ที่นี่ (ก็ธีร์หันหลังอยู่) ภูเมื่อเห็นว่าป๊อบสังเกตเห็นเขา เขาจึงรีบเดินหนีออกไปทันที
เมื่อภูไปแล้ว ป๊อบจึงรีบปล่อยธีร์ออก เธอรู้สึกถึงอะไรบางไม่ชอบมาพากลผ่านสายตาของภูเมื่อครู่ แต่ธีร์กลับเข้าใจผิด คิดว่าป๊อบตกใจที่เขาจูบป๊อบ
“ป๊อบ พี่ขอโทษ พี่...”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ธีร์....” ป๊อบพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดเพื่อไม่ให้ธีร์ผิดสังเกต และรีบตัดบททันที
“เอ่อ พี่ชายจะมารับแล้วค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวไปส่งที่รถนะ”
ป๊อบพยักหน้ารับธีร์ ก่อนที่จะก้มลงเก็บของ และเดินออกไปเพื่อแยกย้ายกลับบ้าน
=========================
แต่เพราะว่าป๊อบยังติดใจอยู่กับสายตาของภู ในเมื่อเธอไม่กล้าบอกธีร์ เมื่อกลับถึงบ้าน ป๊อบจึงตัดสินใจไปบ้านของดิว
“เห้ยแก วันนี้ฝนตกป่าวเนี่ย มาหาฉันถึงบ้านเลย”
ดิวเดินออกมาเปิดประตูให้ป๊อบ จริงอยู่ที่ตอนเด็กๆป๊อบมักจะมาเล่นที่บ้านของดิวบ่อยๆ (เพราะตอนป๊อบเด็กๆพี่สองคนก็ยุ่งมากจนบางครั้งก็ฝากป๊อบมาเล่นกับดิว ทั้งสองจึงได้สนิทกันนะจ๊ะ) แต่เมื่อป๊อบโตขึ้น และทั้งสองก็ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน จึงไม่ค่อยจำเป็นต้องไปมาหาสู่ที่บ้านกันบ่อยๆ
“แก ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาอะแก”
“เรื่องพี่ธีร์ละสิ” ดิวตอบเหมือนรู้ใจป๊อบ “คราวนี้อะไรอีกล่ะ...?”
“ก็เมื่อตอนเย็นที่ฉันซ้อมเต้น แล้วพี่ธีร์เขามาช่วยเป็นคู่ซ้อมให้อะ”
“โห พี่ธีร์ลงทุนเต้นเป็นผู้หญิงให้เลยเหรอวะ คงทุลักทุเลน่าดูเลย”
“ก็.....โอเคนะแก แต่ที่พีคกว่านั้น.....คือพี่ภูอะดิ......”
“พี่ภูทำไมอะ ?”
“พี่ภูเขามาเห็นฉันตอนอยู่กับพี่ธีร์อะ....ฉันสบตาพี่ภูพอดีก็เลยแอบสงสัยว่า.....” ป๊อบนิ่งไป เธอไม่รู้จะเล่าต่อยังไงดี
“อ่อ พี่ภูมาเห็นแกกับพี่ธีร์ตอนสวีทกันใช่มะ”
ป๊อบพยักหน้ารับ
“แก ก็แฟนเก่าอะมั้ง มันก็ต้องมีเยื่อใยกันบ้างมั้งแก คิดมากไมเนี่ย....”
ดิวพยายามพูดเพื่อให้ป๊อบสบายใจ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเธอก็แอบเป็นห่วงป๊อบอยู่ไม่น้อย
“แก แต่สายตาพี่ภูมันแปลกๆอะแก”
“แล้วที่อุตส่าห์มาหาฉันถึงบ้านก็แค่เพื่อปรึกษาเรื่องสายตาพี่ภูเนี่ยนะ”
“เปล่าอะ....” ป๊อบส่ายหน้า “ก็ฉันเห็นว่าแกคอนแทคเยอะ ก็เลยอยากรู้ว่าช่วงนี้ พี่ภูกับแฟนเขาเป็นยังไงบ้างอะ เค้ามีทะเลาะกันบ้างไหม อะไรแบบนี้อะ”
“อือม.....” ดิวเงียบไปสักพัก “ฉันก็ไม่เห็นได้ข่าวว่าพี่เขาทะเลาะกันเลยนะแก ก็อาจจะมีปัญหากันบ้างตามประสาแฟนที่เรียนกันคนละห้องอะแก แบบแกกับพี่ธีร์ไรแบบนี้อ่ะ....”
ป๊อบเงียบไป เธอกำลังใช้ความคิด ดิวมองหน้าป๊อบที่ยังนิ่ง
“แก แต่ฉันว่าตอนนี้ แกอย่าเพิ่งตื่นตัวไปก่อนไข้เลย พี่เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรกันก็ได้... เนี่ย คิดมากจนหงอกขึ้นแล้วเนี่ย”
ดิวพยายามแหย่ป๊อบเพื่อให้เพื่อนไม่คิดมาก ถึงแม้ป๊อบจะหัวเราะรับ แต่ในใจของเธอก็ยังกังวลอยู่ไม่น้อย
=========================
หลังจากป๊อบกลับมาถึงบ้านและกำลังปิดประตูรั้ว โทรศัพท์มือถือของป๊อบก็ดังขึ้น
“ฮัลโหล พี่ธีร์มีอะไรเหรอคะ”
“พอดีพี่....จะขอโทษอีกทีเรื่องเมื่อตอนเย็นน่ะ”
“เรื่องนั้น....” ป๊อบคิดว่าคงเป็นเรื่องที่ธีร์หอมแก้มเธอที่โรงยิม “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่....หนู....หนูเต็มใจค่ะ”
ป๊อบพยายามทิ้งความรู้สึกแย่ๆของตัวเองไปก่อน แต่เธอก็ตัดสินใจแล้วที่จะถามบางอย่างออกไป
“พี่ธีร์คะ หนู...ถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“หือ....”
“พี่ธีร์ ยังชอบพี่ภูอยู่ไหมคะ....?”
“.......” ธีร์เงียบไป “ถามอะไรแบบนี้อะป๊อบ”
“เอ่อ....หนูแค่อยากรู้อะค่ะ.....ไม่ได้เหรอคะ”
“.........พี่เลิกคิดนานแล้วล่ะ”
“พี่ธีร์.......” ป๊อบอ้ำอึ้งสักพัก “หนู...มีพี่ธีร์คนเดียวนะคะ”
“อือม พี่รู้.....พี่ก็เหมือนกันนะ”
ป๊อบไม่พูด แต่ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
“เย็นแล้ว กินข้าวเถอะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ แล้วก็ทำการบ้านด้วยนะ”
“อ่าค่า...... เดี๋ยวเจอกันที่โรงเรียนนะคะ บ๊ายบายค่ะ”
หลังจากวางสายแล้ว ป๊อบก็ส่ายหน้าให้กับคำพูดที่ดูเป็นห่วงเธอเสียเหลือเกินของธีร์ เธอเดินกลับเข้าบ้านไป เพื่อเตรียมอาหารเย็น และงานบ้านอื่นๆที่รอเธออีกเพียบ โดยในใจของเธอก็ยังตะขิดตะขวงอยู่ แม้ธีร์จะพูดว่าเขามีป๊อบเพียงคนเดียว แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะยังไม่ลืมรักเก่าเสียหน่อย...
“ป๊อบ......”
ป๊อบสะดุ้งเมื่อมีคนทักป๊อบระหว่างที่เธอกำลังกินข้าวร่วมกับพี่ชายทั้งสองของเธอ
“กินข้าวตอนเหม่อ ไม่ดีเลยนะ วันนี้เรียนเหนื่อยรึเปล่า?” ป้อมนั่นเองที่ทักป๊อบ
“อ่อ ไม่มีอะไรค่ะ หนูก็คิดเรื่องเรียนแหละค่ะ” ป๊อบรีบตักกับข้าวเข้าปาก ทำตัวไม่ให้เป็นพิรุธว่าเจ้าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เหมือนว่าป้อมจะไม่ได้ใส่ใจอะไร
“เออ....พี่มีอะไรจะบอกป๊อบ”
“เรื่องออกต่างจังหวัดอีกแล้วเหรอพี่?”
ยนต์ถามบ้าง หลังจากที่เงียบมานาน
“ใช่ แต่คราวนี้พี่ต้องไปนานหน่อย 2 เดือน ถ้าพี่กลับมาคราวนี้ พี่อาจจะได้เลื่อนยศด้วยนะ”
“จริงเหรอคะ! หนูดีใจกับพี่ด้วยนะคะ!”
“ยังจ้า ยังเร็วไป พี่ต้องไปทำผลงานเพิ่มอีก ถ้าพี่ได้เลื่อนยศ พี่จะพาป๊อบไปเที่ยวทะเลดีมะ”
“เย้ !!!” ป๊อบร้องด้วยความดีใจ “ไปเกาะล้านนะคะ อยากไปมากกกกกกก”
“โอเค......เรายังไม่ได้ฉลองที่แกสอบได้คะแนนดีเลยเนอะ งั้นพี่ไปด้วย”
ยนต์ยิ้ม แม้จะรู้สึกน้อยใจเล็กน้อยที่การงานของตัวเองไม่ได้ก้าวกระโดดเหมือนพี่ชาย แต่เขาก็มีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของน้องสาว.....
“เย้ ! งั้นเราไปกันสามคนนะคะ ><” ป๊อบลุกขึ้นและวิ่งไปกอดพี่ๆกันคนละที เธออยากให้เวลานั้นมาถึงเร็วๆ ถ้าเป็นไปได้ เธอก็อาจจะชวนธีร์ ที่รักของเธอไปด้วย....
แต่........ความกลัวบางอย่างของป๊อบจะกลายเป็นจริงหรือไม่....ติดตามตอนหน้ากันให้ได้นะคะ.......
To be continue….
ความคิดเห็น